AlexisPap

Συνάδελφε, προφανώς και δεν ισχύει αυτό που λες. Δεν κάνουμε στατική μελέτη κάθε φορά που βάζουμε ένα μπουκάλι γάλα στο ψυγείο. Ακόμη, διάβασε προσεκτικά τι γράφω, και σε τί απαντώ: Ειπώθηκε ότι η Υπηρεσία ζητάει έλεγχο υφισταμένου. Αν με αυτό νοείται ο συνολικός αντισεισμικός έλεγχος της οικοδομής με την πρόσθετη μάζα των 3tn -αυτό γίνεται αντιληπτό από τα γραφόμενα- τότε (λέω ότι) είναι λάθος. Αν νοείται ότι θα πρέπει να γίνει έλεγχος της υφιστάμενης οικοδομής για τα πρόσθετα φορτία ανέμου, είναι πάλι λάθος. Η οικοδομή δεν σχεδιάστηκε ποτέ για φορτία ανέμου. Αν πάλι ως έλεγχος υφισταμένου νοείται ότι θα πρέπει ένας πολιτικός μηχανικός να εξετάσει το που και πως θα στηριχθεί ο νέος ανελκυστήρας, προφανώς και δεν διαφωνώ. Αυτό που λέω (το point μου που λένε), είναι το εξής: Στο 90% των περιπτώσεων, η βέλτιστη λύση για την προσθήκη εξωτερικού ανελκυστήρα είναι η στήριξή του στο υφιστάμενο κτίριο. Εάν τυχόν γραφειοκρατικές αγκυλώσεις επιβάλουν την επινόηση λύσης διαφορετικής από την βέλτιστη, αυτό είναι λάθος.

Συνάδελφοι, συγχωρήστε την κριτική μου (η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι προσωπική), αλλά νομίζω ότι έχουμε χάσει τελείως το νόημα της στατικής μελέτης και την τεχνική κρίση: Το συνολικό βάρος ενός υδραυλικού ανελκυστήρα είναι της τάξεως των 3tn. Είναι πολύ μικρό, και μόνο η αντίδραση του εμβόλου αποτελεί αξιόλογη δράση που χρήζει ελέγχου. Είναι αδιανόητο να απαιτεί η Υπηρεσία έλεγχο επάρκειας υφισταμένου. Στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων χρειάζονται τοπικοί έλεγχοι αντοχής μελών του φορέα έναντι των αντιδράσεων εμβόλου - προσκρουστήρων - σιδηροτροχιών. Αρμόδιος κατά τον νόμο για να το κρίνει είναι ο μελετητής. Αυτά τα πράγματα δεν λύνονται με Robot, ούτε χρειάζονται επιφανειακά (ούτε ANSYS, ούτε ABAQUS). Αυτά λύνονται με το χέρι. Στον 21ο αιώνα υπάρχει τεράστια εμπειρία σε τέτοια ζητήματα, μεγάλο μέρος της οποίος είναι ενσωματωμένο σε πρότυπα, ενίοτε υποχρεωτικής εφαρμογής.

Μου ακούγεται ιδιαίτερα τρελό. Σίγουρα δεν έχει λογική, και δεν συμβαίνει σε άλλες πολεοδομίες... Τέλος πάντων, με ύψος τριών ορόφων και βάρος λίγων τόνων, θα έχεις τρελό πρόβλημα με τις ανεμοπιέσεις και την ανατροπή.

Υποτεθείσθω ότι τον ίδιο ανελκυστήρα τον τοποθετούσες στο εσωτερικό του κτιρίου. Πάλι μεταλλικός σκελετός, γυψοσανίδα περιμετρικά κλπ... Πάλι θα οδηγούσουν στην πολεοδομία σε στατική επάρκεια όλου του φορέα; Πόση μάζα προσθέτει αυτός ο ανελκυστήρα στην οικοδομή;

Έτσι, για να έχουμε το καλό ερώτημα: - Πόσων στάσεων και πόσων ατόμων (θα) είναι ο ανελκυστήρ; - Τί σε εμποδίζει να τον συνδέσεις με το κτίριο και να τον στηρίξεις σε αυτό;

Παρακολουθώ την συζήτησή σας και έχω μείνει με την απορία: Οι δικοί σας κανονισμοί φαίνεται να είναι διαφορετικοί από τους δικούς μου; Γιατί αναφέρετε ελάχιστες τιμές διαφορετικές από αυτές που βλέπω εγώ στους κανονισμούς;

Χαλάρωσε αμήχανε, κανείς δεν σου άναψε το πράσινο φως. Η ουσία είναι ότι θα κάνετε μία αυθαίρετη και -εξ όσων γράφεις- παράνομη εγκατάσταση, σε έναν χώρο που έχει χρήση κατοικίας, χωρίς καν να νοιάζεστε για τις προδιαγραφές ασφαλείας των εγκαταστάσεων αυτών. Εσύ τί ρόλο έχεις σε αυτή την ιστορία; Είσαι "ο ηλεκτρολόγος που θα εγκαταστήσει ένα ακόμη σύστημα"; Νομίζεις ότι ο ιδιοκτήτης έχει την ίδια άποψη με εσένα σχετικά με την κατανομή των ευθυνών; Τί εννοείς "μπορούμε να τα αναλάβουμε τα πάντα όλα"; Τί πάει να πει το "αλλά"; Επειδή ήσουν αρκετά επιπόλαιος ώστε να αναφέρεις το όνομά μου, στο ξεκαθαρίζω κατηγορηματικά: Σου αφιέρωσα τον πολύτιμο χρόνο μου για να σε κατευθύνω τι πρέπει να ψάξεις και που να αναζητήσεις τεχνικές και νομικές πληροφορίες. Όχι για να την βγεις από δεξιά στον "ανταγωνισμό που δεν σκάει ούτε ρωτάει για τίποτα".

Από πλευράς Φ/Ο δεν υπάρχει θέμα. Από πλευρά Η/Μ εγκατάστασης δεν είναι μία μπαταρία, είναι 1t μπαταρίες... Ίσως να θεωρείται εκ του νόμου μηχανοστάσιο... Τέλος πάντων, για να μην πιάσουμε τα Η/Μ και την πυρασφάλεια, ο ηλεκτρολύτης κάνει κακό στο μπετόν. Χρειάζονται ειδικά μέτρα για προστασία από τον ηλεκτρολύτη, αφενός για να μην χυθεί, κι αφετέρου για να μην φτάσει στο πάτωμα σε περίπτωση που χυθεί.

gp1, αυτό που περιγράφεις είναι η βασική λειτουργία πλάκας επί εδάφους. Πλην όμως, έχε υπόψη σου ότι οι πλάκες αυτές κατά κανόνα κατασκευάζονται άοπλες. Τελείως διαφορετική λογική σχεδιασμού από το Ω/Σ.

1t βάρους είναι μάλλον μικρό φορτίο, και δεν απαιτεί τον έλεγχο της κατασκευής, εκτός αν η κατασκευή έχει ήδη δομικό πρόβλημα. Αλλά, άσχετα με το βάρος: Οι μπαταρίες είναι κενές (αποθήκη), ή έχουν ηλεκτρολύτη και φορτίο;

Νόμιζα ότι το ρέμα από Αγία Σωτήρα ήτανε μικρότερο. Βλέπω τώρα σε αεροφωτογραφία του '65 πως ήτανε τα πράγματα και διαπιστώνω: Ο προπολεμικός οικισμός (χονδρική εκτίμηση από την Α/Φ) είναι ο κόκκινος. Ο οικισμός του εξήντα (πορτοκαλί) προέκυψε από εκτός σχεδίου δόμηση και κατάτμηση αγροτεμαχίων (μπορεί να έγινε με κάποιο υποτυπώδες σχέδιο), χωρίς μέριμνα για το ρέμα από οδό Αγίας Αικατερίνης. Η Ελευσίνας - Θηβών ήταν ήδη χαραγμένη. Το ρέμα από Αγία Σωτήρα έχει σε όλες τις οδούς μικρά τεχνικά ή γεφυράκια. Σήμερα το ρέμα από Αγία Σωτήρα παραμένει ανοιχτό, κατά τμήματα διευθετημένο, με μοναδικό πρόβλημα το κτίριο στο "επίμαχο σημείο". Η Ελευσίνας - Θηβών περνάει την Αττική οδό σε στάθμη χαμηλότερη από εκείνη του ρέματος. επομένως, αν υπερχειλίσει το ρέμα, η φυσική διέξοδος των υδάτων είναι η κάτω διάβαση της Αττικής οδού. Η Ελευσίνα γιατί δεν πλημμύρισε; Ή μήπως πλημμύρισε; (λογικά θα έπρεπε, πέριξ του Πράκτικερ, και μεταξύ νεκροταφείων - γηπέδου) Σε ολόκληρη την περιοχή, το μοναδικό ρέμα που είναι πραγματικά διευθετημένο, είναι το ρέμα που κατεβαίνει δίπλα στον δρόμο Οινόης - Μαγούλας, στα τελευταία 4km πριν την θάλασσα (εκβάλει μεταξύ Ελευσίνας - Ασπρόπυργου).

Εξηγήστε, όποιος γνωρίζει, μερικά τεχνικά θέματα σε κάποιον που δεν βρέθηκε ποτέ στην Μάνδρα: Αν καταλαβαίνω καλά, ο κύριος όγκος των υδάτων μπήκε στην Μάνδρα από το ρέμα που έρχεται από τα δυτικά (οδός Αγίας Αικατερίνης). Απ' ο,τι βλέπω στο GoogleEarth, είναι μια σχετικά μεγάλη λεκάνη απορροής (με το μάτι καμιά 15αριά km²), και στα χωράφια πριν την μάνδρα υπάρχει σχηματισμένη κοίτη ρέματος, με πλάτος κατά θέσεις έως και 8m. Το ρέμα μπαίνει στον οικισμό μεταξύ των οδών Αιόλου και Αίαντος, και είναι προφανές ότι δεν υπάρχει κανένα τεχνικό ικανό για τέτοια λεκάνη απορροής. Μάλιστα δεν υπάρχουν καν σχάρες υδροσυλλογής (όχι οτι θα μπορούσαν να κάνουν και τίποτα). Δεν μπορώ να καταλάβω ποιον δρόμο παίρνουν τα νερά μέσα στον οικισμό, αλλά σίγουρα βγαίνουν από τον δρόμο Μάνδρας - Ελευσίνας. Μετά την βιομηχανική περιοχή συναντάνε το επίχωμα της Αττικής Οδού. Εκεί φαίνεται (στο googleearth) να υπάρχουν δύο μεγάλα στόμια οχετών, εκατέρωθεν της Μάνδρας-Ελευσίνας. Ωστόσο, απ' ο,τι καταλαβαίνω, τα νερά τελικά πέρασαν από την κάτω διάβαση της Αττικής Οδού. Μετά, λογικά θα πρέπει να πλημμύρισαν την Ολυμπία Οδό (κάτω διάβαση της Μάνδρα-Ελευσίνας), και ύστερα θα έφτασαν στην Ελευσίνα. Μπήκαν στην Ελευσίνα, ή πέρασαν δυτικά του γηπέδου προς την Θάλασσα;

Αν μιλήσουμε για "εθνικά πάρκα" στην Ελλάδα, ο περισσότερος κόσμος σκέφτεται την Δαδιά, την Ροδόπη ή την Πίνδο. Όμως εθνικά πάρκα υπάρχουν πολλά, κι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης. Το "εθνικό πάρκο δέλτα Αξιού" καλύπτει την περιοχή από το Καλοχώρι μέχρι το Κίτρος, και εκτείνεται βόρεια μέχρι την Ειδομένη. Πέρα από την μεγάλη του αξία ως οικοσύστημα, παρουσιάζει και τεχνικό ενδιαφέρον, αφού στην ουσία αποτελεί ένα τεράστιο τεχνικό έργο, που υλοποιήθηκε σε πολλές φάσεις και σε βάθος δεκαετιών, και το οποίο -όταν έγινε- δεν αποσκοπούσε στην προστασία της φύσης. Αν κάποιος θελήσει να το περιηγηθεί, θα χρειαστεί πάνω από μία ημέρα. Εδώ θα δούμε μόνο ένα μικρό τμήμα του, από την Θεσσαλονίκη μέχρι τον Αξιό: Η πρόσβαση στο πάρκο γίνεται μέσω Καλοχωρίου: Μετά τον οικισμό ξεκινάει ο χωματόδρομος που οδηγεί στην λιμνοθάλασσα του Καλοχωρίου. Η λιμνοθάλασσα υπάρχει εδώ και λίγες δεκαετίες, και είναι ανθρωπογενής. Δημιουργήθηκε λόγω της υπεράντλησης από τον ΟΥΘ: μία μεγάλη έκταση γης στις εκβολές του Γαλλικού υπέστη καθίζηση και κατέληξε χαμηλότερα από την στάθμη της θάλασσας, με αποτέλεσμα να κατακλυστεί από τα νερά. Σήμερα είναι καταφύγιο για εκατοντάδες είδη πουλιών, μεταξύ των οποίων πελώριοι πελεκάνοι, φλαμίνγκο κα. Στο τέλος της λιμνοθάλασσας εκβάλει η διευθετημένη κοίτη του Γαλλικού, κι αμέσως μετά ξεκινάει ένας μεγάλος κρηπιδότοιχος με μήκος ~2km. Ο κρηπιδότοιχος είναι η αρχή ενός αναχώματος που περιβάλει όλο το παλιό δέλτα του Αξιού. Ο ποταμός έχει εκτραπεί για να μην κλείσει το λιμάνι, και εκβάλει πλέον δυτικότερα. Μεγάλο μέρος του παλαιού δέλτα βρίσκεται χαμηλότερα από την στάθμη της θάλασσας, και μία σειρά από αντλιοστάσια -με την βοήθεια στραγγιστικών καναλιών- αδειάζουν συνεχώς τα νερά από την μικρή... Ολλανδία. Βεβαίως, το δέλτα δεν στραγγίζει ποτέ τελείως, και ένα μεγάλο μέρος του (περίπου 100.000 στρέμματα) είναι ορυζώνες. Τέσσερα χιλιόμετρα μετά τον κρηπιδότοιχο, αρχίζουν οι πρώτες εγκαταστάσεις μυδοκαλλιεργητών. Μικρές προβλήτες στα αβαθή, καλύβες, και κατασκευές μέσα στην θάλασσα. Για αρκετά χιλιόμετρα, πριν και μετά το δυτικό αντλιοστάσιο, βλέπει κανείς τις πιο απίθανες εικόνες: Πλάβες, καΐκια και ταχύπλοα, καλλιέργειες μυδιών, καλύβες, πελαργοί, πελεκάνοι και πάπιες, και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην μέση του πουθενά... Τέλος, τρία περίπου χιλιόμετρα πριν την εκβολή του Αξιού, οι επίσημες (φτιαγμένες από το υπουργείο) διώροφες ξύλινες καλύβες των μυδοκαλλιεργητών. Ο ποταμός είναι πλέον διευθετημένος μέχρι την εκβολή του, και περιορίζεται από σειρά αναχωμάτων. Λόγω της αξιοποίησης του νερού του για άρδευση, και των πολλών φραγμάτων που έχουν κατασκευαστεί στον ρού του, δεν έχει πλέον αξιοσημείωτη στερεοπαροχή, και το δέλτα του δεν επεκτείνεται. Στην άκρη του δέλτα βρίσκεται "το νησί της Αφροδίτης" (δεν λειτουργεί εδώ και χρόνια - για να φτάσεις χρειάζονταν 40 λεπτά άγριου χωματόδρομου) και ο ραδιοφάρος που οδηγεί τα βαπόρια στην είσοδο του λιμανιού. Όλη η παραπάνω διαδρομή γίνεται στην ουσία με κίνηση επί του αναχώματος. Κρατάει σχεδόν 1:30΄, και με λίγη καλή θέληση -όταν ο δρόμος είναι στεγνός- μπορεί να γίνει με απλή κούρσα. Διαφορετικά θέλει 4Χ4.

Όλα είναι συνάρτηση της μορφής του φορέα. Παράδειγμα: Αν ο σιδηρός όροφος είναι σχετικά ελαφρύς, πολύ ισχυρός και πολύ-πολύ άκαμπτος (να έχει πάρα πολύ μικρή ιδιοπερίοδο), τότε το πρόβλημα εκφυλίζεται σε μονώροφο με αυξημένη μάζα ανωδομής. Που, επειδή είναι μονώροφο, δεν έχει και τόση σημασία, εκτός κι αν η μάζα του μεταλλικού είναι πραγματικά μεγάλη. Λύνεις το σκυρόδεμα ως μονώροφο για q=3,5 (ή όσο πρέπει τέλος πάντων). Το δύσκολο εδώ είναι η διαστασιολόγηση του ορόφου: Δεν δίνει ο κανονισμός οδηγίες. Αντιλαμβάνεσαι ωστόσο ότι θα πρέπει να παραμένει στην ελαστική περιοχή, όχι για το q που επέλεξες, αλλά για την τέμνουσα που οδηγεί σε διαρροή το ισόγειο. Λαμβάνοντας υπόψη και τις τοιχοπληρώσεις. Και να διαθέτει και κάποια υπεραντοχή. Το ισόγειο από κανονιστικής άποψης μπορεί να θεωρηθεί ανεστραμμένο εκκρεμές (αναλόγως της μάζας του), επομένως το q θέλει λίγο ψάξιμο στον ΕΚ-8.

Την ίδια ιδέα μπορείς να την διατυπώσεις και αλλιώς: Αν έχει άρθρωση στον πόδα, τότε μπορείς να βάλεις υποστύλωμα μεταβλητής διατομής (και ίσως να εξοικονομήσεις κάτι τις).

Δεν υπάρχει ένας απλός γενικός κανόνας. Ωστόσο, κάποιες παράμετροι που παίζουν ιδιαίτερο ρόλο είναι: Έχουν θα θεμέλια ικανότητα να αναλάβουν ροπή; Συχνά, επειδή στο επίπεδο του πλαισίου δεν έχει συνδετήρια, επειδή το οικονομικότερο θεμέλιο είναι μία μονοκόμματη πεδιλοδοκός με μηδαμινό πλάτος, κι επειδή το αξονικό είναι αμελητέο (έως εφελκυσμός), το οικονομικό θεμέλιο δεν διαθέτει αντοχή σε ροπή εντός επιπέδου του πλαισίου. Τί διατομές έχει το ζύγωμα; Αν το άνοιγμα είναι σχετικά μεγάλο και το ύψος σχετικά μικρό, οι (αρνητικές ή θετικές) ροπές στα άκρα του ζυγώματος λόγω κατακόρυφων φορτίων (χιόνι ή ανεμοπίεση) είναι μεγάλες, εν σχέσει με τις ροπές λόγω οριζόντιων φορτίων (ανεμοπίεση, σεισμός). Οπότε, δεν υπάρχει λόγος για πάκτωση των υποστυλωμάτων, αφού οι διατομές είτε επαρκούν, είτε χρειάζονται ελάχιστη αύξηση (συχνά μόνο τοπικά, στον κόμβο) για να επαρκέσουν. Τί άλλες δράσεις υπάρχουν; Μία γερανογέφυρα των 100 τόνων αποτελεί για τα περισσότερα στέγαστρα την κύρια οριζόντια (πέδηση) και κατακόρυφη δράση. Μία γερανογέφυρα των 10 τόνων είναι για τα περισσότερα στέγαστρα σχεδόν αμελητέα. Είναι η σεισμική δράση κυρίαρχη οριζόντια δράση; Αν ναι, είναι πιθανό να χρειάζεσαι πάκτωση. Έχεις μεγάλο θλιπτικό αξονικό; Αν ναι, μπορεί να έχεις ντε φάκτο πάκτωση. Ίσως χρειαστεί χάριν ομοιομορφίας να τα κάνεις όλα πακτώσεις, ή να φτιάξεις πραγματικές αρθρώσεις αν θέλεις οπωσδήποτε άρθρωση. Ποια είναι η γενικότερη διάρθρωση του φορέα; Σε ένα πολυώροφο φορέα μικρών ανοιγμάτων είναι μάλλον απίθανο να βάλεις αρθρώσεις. κλπ κλπ Επομένως, καταλήγουμε στην αρχική διαπίστωση: Δεν υπάρχει ένας απλός κανόνας. Εξάλλου, αυτή είναι η ουσία της μελέτης, ο πυρήνας της: το πως θα διαμορφωθεί ο κατάλληλος φορέας (περιλαμβανομένου του ζητήματος των πακτώσεων, των αρθρώσεων και του ενδιάμεσου τους). Άπαξ και γίνει αυτό το κομμάτι της μελέτης, του υπολογισμούς τους κάνει και ο... υπολογιστής.

Στην περιοχή μου υπάρχουν ολόκληρα συγκροτήματα επάνω σε πολύ κεντρικούς δρόμους που είναι απολύτως άδεια από τότε που χτίστηκαν. Βλέπεις πολυώροφες οικοδομές με κατεβασμένα τα ρολά, και σε ένα δύο μπαλκόνια μερικές γλάστρες. Βλέπεις μεγάλα κτήρια γραφείων, είτε μέσα στην πόλη είτε στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, να έχουν νοικιασμένα ένα δύο - γραφεία, και τα υπόλοιπα να έχουν ακόμη τα σελοφάν πάνω στις πόρτες. Στον Εύοσμο, υπάρχουν ολόκληρες συνοικίες από μισοτελειωμένα γιαπιά. Και μιλάμε μόνο για καινούργιες, σύννομες οικοδομές, με οικοδομική άδεια, οι οποίες θα φύγουν πιθανότατα αφού εξαντληθούν οι παλιές οικοδομές που άδειασαν. Δεν ξέρω αν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία, αλλά μόνο αυτά που βλέπω τριγυρνώντας στην πόλη είναι τζίρος δισεκατομμυρίων.

Συνάδελφοι, από ωραίες ιδέες ο κόσμος είναι γεμάτος. Και ο ακαδημαϊκός κόσμος επίσης. Αν οι ιδέες αυτές ήταν βιώσιμες, θα είχαν ήδη εφαρμοστεί, πολύ πριν τις σκεφτεί κάποιος καθηγητής. Το ότι τις μελέτησε κάποιος καθηγητής, σημαίνει ότι δεν είναι βιώσιμες, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν αν άλλαζε το νομικό - οικονομικό πλαίσιο. Αν πχ ένα εταιρικό σχήμα μπορούσε να έχει πρόσβαση σε πλεονεκτική (κρατική ή κρατικά εγγυημένη) χρηματοδότηση, και αν το εταιρικό αυτό σχήμα μπορούσε να ασκεί πλήρη δικαιώματα κυρίου με απλή πλειοψηφία, και αν οι νέες ιδιοκτησίες αποκτούσαν οικονομικό πλεονέκτημα (ως "φιλικές προς το περιβάλλον, πχ μικρότερο ΕΝΦΙΑ, όχι φόρο υπεραξίας κλπ) Αλλά, προς το παρόν η όλη δημοσιότητα του θέματος κινείται στην κατεύθυνση "ρίχνω άδεια να πιάσω γεμάτα"... Επίσης, κινείται στην κατεύθυνση του να γίνει μία νέα αρπαχτή, από νέα σχήματα. Για τις ήδη χτισμένες αλλά ακόμη απούλητες οικοδομές, θα σκεφτούμε κάποια λύση; Για τις αντιπαροχές που έγιναν με ΦΠΑ 18% αλλά πρέπει να πουληθούν με ΦΠΑ 24% και φόρο υπεραξίας θα σκεφτούμε κάποια λύση;

Τα ικριώματα, λόγω του ότι οι συνδέσεις τους είναι είτε αρθρώσεις, είτε επιδεκτικές σε μεγάλες στροφές, είθισται να κατασκευάζονται και να αναλύονται ως ισοστατικά δικτυώματα, ή ως συλλογές υποφορέων μικρής στατικής αοριστίας (πχ πλαίσια με χιαστή συνδέσμους). Γενικά (υποτίθεται ότι) οι εταιρίες δίνουν τις τιμές σχεδιασμού φορτίων αντοχής (πχ αντοχή σε ροπή μίας σύνδεσης με σφήνα), πλην όμως επειδή η σύνδεση είναι εύκαμπτη δεν συνεκτιμάς την αντοχή της όταν έχεις συνδέσμους ακαμψίας. Όσο για τα κοινά μεταλλικά μαδέρια, σε κανένα τύπο ικριωμάτων από όσα γνωρίζω δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι παρέχουν των διαφραγματική λειτουργία. Όσον αφορά στα πρότυπα, υπάρχουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο κάποια πρότυπα, ωστόσο ο βασικός υπολογισμός ανάγεται πάντα στις ίδιες σχέσης που έχουν οι ευρωκώδικες. Οι συνδυασμοί φορτίσεων επιτρέπεται να είναι περιορισμένοι, κατά την κρίση του μελετητή. Επίσης, τα φορτία δαπέδων δεν προκύπτουν από τα φορτία του ΕΚ-1. Βάζεις εσύ τα φορτία που εκτιμάς ότι θα εφαρμοστούν στην πράξη, βάση της εργασίας (είναι απολύτως αδύνατον ένα ικρίωμα επιχρισμάτων να φορτιστεί με καθολικό κινητό 200kg/m²). Παράδειγμα με ικρίωμα σε όψη οικοδομής: Δοθέντος ότι τα μαδέρια είναι πιστοποιημένα, το μόνο που έχεις να ελέγξεις είναι τα υποστυλώματα σε λυγισμό και του χιαστί συνδέσμους έναντι φορτίων κατασκευαστικών ατελειών. Δοθέντος ότι η σκαλωσιά είναι δεμένη με την οικοδομή, ελέγχεις έναντι φορτίων ανέμου μόνο της συνδέσεις με την οικοδομή.

Βέβαια επί της ουσίας δεν έχουμε "οδηγία". Πρόκειται για έγκριση μελέτης στο πλαίσιο -προφανώς- κάποιας επέκτασης σχεδίου.

Δεν "πρέπει" να τα διαθέτει ο επιβλέπων, "πρέπει" να τα χρησιμοποιήσει αυτός που θα κάνει τον έλεγχο κάθισης. Αν λαμβάνεις τα δοκίμια που προβλέπει ο ΚΤΣ, τότε συνεργάζεσαι με κάποια εταιρία που σπάει τα δοκίμια και η οποία σου δίνει τις μήτρες. Η ίδια εταιρία έχει και κώνο κάθισης, τον οποίον επίσης νοικιάζει έναντι πολύ χαμηλού τιμήματος. Επίσης, αν το έργο είναι της προκοπής (έχει πάνω από 5-6 βαρέλες σε μία σκυροδέτηση), είναι αδύνατον ο επιβλέπων να επιβλέπει την σκυροδέτηση, και να ελέγχει τα παραστατικά, και να ελέγχει την ποιότητα σκυροδέματος, και να ελέγχει αν έριξαν νερό, και να αποφασίζει αν χρειάζεται ρευστοποιητής και πόσος, και να ελέγχει την συμπύκνωση (δόνηση), και να ελέγχει την στάθμη πλήρωσης των ξυλοτύπων, και να ελέγχει την εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας, και, και, και... Γιαυτό, πλέον, όταν τύχει να έχω έργο της προκοπής, μαζί με τις μήτρες, τον κώνο, το ταψί, την σέσουλα και την ράβδο, ζητάω να έρθει και κάποιος για να κάνει την δειγματοληψία. Η χρέωση είναι αμελητέα, κι εγώ είμαι ήσυχος ότι ο ποιοτικός έλεγχος έγινε σωστά, με πλήρη ευθύνη της εταιρίας...

Πρόβλημα: Έστω ότι έχεις 10 Δις ευρώ. Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να τα πετάξεις και να είσαι σίγουρος ότι δεν επιστρέψουν ποτέ πίσω, αλλά και ότι θα συνεχίσουν και μετά το πέταμα να δημιουργούν πρόσθετες δαπάνες;

Βασίλη, δεν έχω υπόψη μου κάποιο βιβλίο. Εξ όσων έχει τύχει να συναντήσω είναι αυτά που παραθέτω. Ωστόσο, γενικά υπάρχει μεγάλη ποικιλία υλικών και μεθόδων. Μιλάμε εξάλλου για μία εποχή που πάνω από το 50% της επικράτειας δεν ήταν Ελλάδα. Από το 1821 μέχρι το 1944 είχαμε Τούρκους, Ιταλούς, Αγγλο-Γάλλους, Ρώσους, και λίγο ελεύθερο κράτος. Και στο ελεύθερο κράτος είχαμε αρχικά Γερμανούς και μετά Αγγλο-Γάλλους. Αλλά και μετά τον πόλεμο, πάλι υπήρχε τεράστια ποικιλία. Θυμήσου ότι, μέχρι πριν 15 ~ 20 χρόνια, σχεδόν κάθε νομός είχε την δική του κεραμοποιία (Στον νομό Θεσσαλονίκης είχαμε 3~4 τουλάχιστον)...

Το Αλατίνη της Θεσσαλονίκης έβγαζε εξάοπα ορθογωνικής οπής από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Ανάλογα με την περιοχή και την εποχή οι τεχνικές και τα υλικά διαφέρουν αισθητά. Καλαμωτές, λεπτά κλαδιά, μπαγδαντοπήχεις, μισόταβλες - σκουρέτα χρησιμοποιούνταν κατά κόρον ως υπόβαθρο από την αρχαιότητα μέχρι και την δεκαετία του '50. Επίσης, πηλοκονίαμα με άχυρο, πηλοκονίαμα με άχυρο και ασβέστη, ασβεβστοκονίαμα με άχυρο ή ασβεστοκονίαμα με γιδότριχα. Τα παραπάνω προφανώς, ανάλογα με την διαθεσιμότητα των υλικών. Πχ: στην Θεσσαλονίκη του μεσοπολέμου χρησιμοποιούνται αποκλειστικά μπαγδαντοπήχεις. στην Κέρκυρα του '50 αποκλειστικά καλαμωτές. στην ορεινή Χαλκιδική τέλη 19ου αιώνα, κυρίως μισόταβλες με πηλό και άχυρο κλπ κλπ