Αναζήτηση στην κοινότητα

Καλησπέρα. Πρόκειται να χτιστεί στην Αθήνα κατοικία που περιλαμβάνει υπόγειο (αποθήκες και θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων), ισόγειο και 1ο όροφο. Το ισόγειο και ο 1ος όροφος θα αποτελούν 2 ξεχωριστές κατοικίες/διαμερίσματα, 90 m2 η κάθε μία. Το οικόπεδο ανήκει σε έναν ιδιοκτήτη και όλα τα παραπάνω, όταν κατασκευαστούν, θα ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη. Για το ισόγειο, η αρχική σκέψη ήταν να κλειστεί κάποια στιγμή αρχικά ο χώρος (χτίσιμο τούβλων, μόνωση, σοβάτισμα, κουφώματα) και κάποια στιγμή, αρκετά αργότερα, όταν και αν, να γίνουν οι υπόλοιπες εργασίες και να ολοκληρωθεί το σπίτι, ώστε να είναι κατοικήσιμο. Τα σχέδια έχουν βγει και κατατεθεί/εγκριθεί από την πολεοδομία. Η κατασκευή δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Τώρα τελευταία όμως προέκυψε η ιδέα μήπως τελικά στο χώρο του ισογείου, αντί να χτιστεί κατοικία, η οποία θα είναι ακατοίκητη για πολλά χρόνια, να δημιουργηθούν θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων (2 ή 3, μάλλον μέχρι 2 γίνεται χωροταξικά) προκειμένου να ενοικιαστούν και να προκύψει κάποιο εισόδημα. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Επιτρέπεται από την νομοθεσία;

Ξεκινούν πέντε μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις στρατηγικού χαρακτήρα. Πρόκειται για τέσσερις επενδύσεις στον τουριστικό τομέα και μία στον τεχνολογικό, οι οποίες πρόσφατα εντάχθηκαν με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης, Κώστα Σκρέκα, στον ν. 4608/2019, περί Στρατηγικών Επενδύσεων. Οι πέντε επενδύσεις αφορούν τη δημιουργία τεσσάρων ξενοδοχειακών/τουριστικών μονάδων και τριών data centers. Αναλυτικά, πρόκειται για τις επενδύσεις που αφορούν τη δημιουργία των: Elivi Hotels, ύψους 52 εκατ. ευρώ, που θα δημιουργηθεί στη Σκιάθο, Scarlet Beach, ύψους 203 εκατ. ευρώ, που θα δημιουργηθεί στην Ερμιονίδα (Πόρτο Χέλι), Hydra’s Art Residencies, ύψους 119 εκατ. ευρώ, που θα δημιουργηθεί στην Ερμιονίδα, Santorini Valvis Volcanic, ύψους 67,5 εκατ. ευρώ, που θα αναπτυχθεί στη Σαντορίνη, και τέλος τα τρία Microsoft Data Centers, ύψους 976,2 εκατ. ευρώ, που θα αναπτυχθούν σε Κορωπί και Αρτέμιδα (Αττική). Σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις, και οι πέντε επενδύσεις λαμβάνουν τα κίνητρα της ταχείας αδειοδότησης (προβλέπεται στο άρθρο 13 του ν. 4608/2019) και της χωροθέτησης (προβλέπεται στο άρθρο 11 του ν. 4608/2019). Σημειώνεται ότι οι τρεις από τις πέντε επενδύσεις (Scarlet Beach, Hyrda’s Art Residencies και data centers Microsoft) ξεπερνούν το όριο των 75 εκατ. ευρώ και επομένως εντάσσονται στον νόμο περί Στρατηγικής Σημασίας Επενδύσεων, ενώ για τις δύο μικρότερες (Elivi Hotels και Santorini Valvis Volcanic) τα κριτήρια ένταξης στον νόμο αφορούν ύψος άνω των 40 εκατ. ευρώ και τη δημιουργία περισσότερων από 75 θέσεων εργασίας. Elivi Hotels: Το επενδυτικό σχέδιο αφορά την κατασκευή ξενοδοχειακού συγκροτήματος κατηγορίας 5*, συνολικής δυναμικότητας 267 δωματίων-534 κλινών σε δύο μισθωμένα οικόπεδα στην περιοχή Κουκουναριές της Νήσου Σκιάθου. Η επένδυση θα υλοποιηθεί από την ομώνυμη επιχείρηση και θα απαιτήσει 52 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία αναφέρει ότι θα χρηματοδοτήσει τη σχετική επένδυση με ίδια κεφάλαια κατά 50% και το υπόλοιπο 50% με δανεισμό. Η εταιρεία αναφέρει ακόμη ότι θα δημιουργήσει 187 νέες μόνιμες θέσεις εργασίας. Σημειώνεται ότι η εταιρεία ήδη διαθέτει σημαντική τουριστική μονάδα στην ίδια περιοχή (Ξενία Σκιάθου). H στρατηγική επένδυση Elivi Hotels σε αριθμούς Scarlet Beach Hotel: To επενδυτικό σχέδιο αφορά τη δημιουργία και τη λειτουργία σύνθετου τουριστικού καταλύματος στη θέση Πετροθάλασσα του Δήμου Ερμιονίδας (Αργολίδα), συνολικού ύψους 203 εκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα, το επενδυτικό σχέδιο περιλαμβάνει την ανάπτυξη: ξενοδοχειακού συγκροτήματος 5* και δυναμικότητας 100 κλινών, 15 τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών και συνεδριακού κέντρου, spa, γυμναστηρίου, εστιατορίων και λοιπών συναφών υποδομών. Η επένδυση θα χρηματοδοτηθεί από την ομώνυμη επιχείρηση κατά 25% με ίδια κεφάλαια και κατά 75% με δανεικά κεφάλαια. Η ολοκλήρωσή της επένδυσης θα δημιουργήσει 214 νέες θέσεις εργασίας. Η στρατηγική επένδυση Scarlet Beach στην Ερμιονίδα Hydra’s Art Residencies: Το επενδυτικό σχέδιο αφορά τη δημιουργία ενός πρότυπου θεματικού, αειφορικής κατασκευής και λειτουργίας τουριστικού συγκροτήματος, το οποίο θα περιλαμβάνει ξενοδοχειακό συγκρότημα 164 δωματίων με υποστηρικτικές υποδομές (spa, εστιατόρια, bar κ.λπ.), convention center 250 θέσεων, δύο ζώνες παραθεριστικών κατοικιών με συνολικά 229 κατοικίες, χώρους τέχνης, πολιτισμού, αναψυχής και άθλησης, καθώς και μαρίνα σκαφών 40 θέσεων. H ανάπτυξη της τουριστικής μονάδας θα γίνει από την εταιρεία Plepi Land Development στη θέση ΠΛΕΠΙ της Κοινότητας Θερμησίας, του Δήμου Ερμιονίδας. H επένδυση, ύψους 119 εκατ. ευρώ, θα χρηματοδοτηθεί με ίδια κεφάλαια κατά 30% και δανεισμό 70% και θα δημιουργήσει 190 θέσεις εργασίας. Η στρατηγική επένδυση Hydra’s Art Residencies σε αριθμούς Santorini Valvis Volcanic: To επενδυτικό σχέδιο περιλαμβάνει την ανέγερση ξενοδοχείου 5* και τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών, συνολικής δυναμικότητας 166 κλινών, σε ιδιόκτητη έκταση 108 στρεμμάτων στη θέση Πλατύναμος στο Εμπορειό της Σαντορίνης. Η τουριστική μονάδα επίσης θα περιλάβει την ανάπτυξη ενός συγκροτήματος γευσιγνωσίας, μια μικρή μονάδα επίδειξης για την εμφιάλωση και για τις λοιπές εργασίες του οινοποιείου και του ελαιουργείου, χώρους εστίασης, εκδηλώσεων και μικρών συνεδρίων, κέντρο υπηρεσιών ευεξίας, αναζωογόνησης, θαλασσοθεραπείας, μονάδα βιολογικού καθαρισμού και αφαλάτωσης κ.λπ. Επενδυτής είναι η Αθηναίων Γη ΑΕ, η οποία, όπως αναφέρει, θα χρηματοδοτήσει τη συγκεκριμένη τουριστική ανάπτυξη μέσω ιδίων κεφαλαίων (20%) και τραπεζικού δανεισμού (80%). Η επένδυση θα δημιουργήσει τουλάχιστον 75 θέσεις εργασίας. H στρατηγική επένδυση Santorini Valvis Volcanic σε αριθμούς Microsoft (data centers😞 Το επενδυτικό σχέδιο περιλαμβάνει τη δημιουργία τριών κέντρων δεδομένων, συνολικού ύψους 976,2 εκατ. ευρώ. Τα κέντρα θα δημιουργηθούν στην Ανατολική Αττική και συγκεκριμένα το πρώτο Κέντρο Δεδομένων θα κατασκευαστεί εντός του Επιχειρηματικού Πάρκου «Πέτρα – Γιαλού – Βούλια – Προκαλήσι», στον δήμο Σπάτων – Αρτέμιδος, και τα δύο άλλα κέντρα δεδομένων θα κατασκευαστούν στη θέση Μπουρμπουτσάνα στο Κορωπί. Η επένδυση, όπως αναφέρει η αμερικανική εταιρεία Microsoft Operations 4733, θα υλοποιηθεί 100% με ίδια κεφάλαια. Η στρατηγική επένδυση της Microsoft σε αριθμούς View full είδηση

Καλησπέρα, σε οικογενειακή πολυκατοικία του 71' (ισ, 1ος, 2ος με 1 διαμέρισμα έκαστος), αναφέρεται στην σύσταση της πολυκατοικιάς ότι υπάρχει πρόβλεψη για 3ο και 4ο όροφο. Ο μελλοντικός 3ος όροφος ανήκει σε εμένα και στον αδερφό μου από μισός (με πρόβλεψη 1 διαμέρισμα βάση της σύστασης) και ο 4ος ο μισός σε ξάδερφο και ο άλλος μισός στον πατέρα μου(με πρόβλεψη 1 διαμέρισμα βάση της σύστασης). Θέλω να αρχίσω μια διαδικασία να δω κατά πόσο μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε. Άρα υπάρχουν πολλές ερωτήσεις 1) Πρώτο και βασικό, πρέπει αρχικά φαντάζομαι να δω κατά πόσο χτίζεται, πως πρέπει να κινηθώ; Θα πρέπει να το αναλάβει κάποιος μηχανικός να κάνει κάποια μελέτη να δει αν γίνεται κλπ; 2) (Εφόσον επιτρέπεται το χτίσιμο), αφού η σύσταση αναφέρει πως ο 3ος θα είναι ένα διαμέρισμα x m2, μπορεί να αλλάξει αυτό σε 2 διαμερίσματα x/2 m2? Θα πρέπει να χτιστούν και τα 2 ή μπορει να χτίσει ο καθένας όποτε θέλει; αν ισχύει αυτό τι γίνεται με τον 4ο όροφο? γιατί σίγουρα δεν θα με ενδιέφερε το να χτίσω ολόκληρο διαμέρισμα δια δύο (γι αυτό είχα ρωτήσει κάποιο μηχανικό και δεν πολυήξερε να μου πει) 3) (Εφόσον ισχύουν τα παραπάνω), υπάρχουν διάφορες επιλογές απ ότι βλέπω, συμβατικές, μεταλλικές κατασκευές, προκάτ κλπ, εκεί πως να το ψάξω, θα με κατευθύνει ο μηχανικός;

Και γιατί δεν δίνεις πιο συγκεκριμένη περιγραφή αντί να ψάχνει μηχανικός σε γνωματεύσεις γιουτούπ…. Δηλαδη… Τι τοίχος από τι υλικό Είναι φέροντας ο τοίχος Έχει σενάζια ή πέτρα ή από άλλο υλικό Ενδεχόμενα και μερικές εικόνες περιμετρικά βοηθούν. (όχι τίποτα άλλο αλλά από την αρχική διατύπωση τρίζει τοίχος με αέρα εμένα το μυαλό μου πήγε στα 3 γουρουνάκια με τον κακό λύκο….)😀

Ευχαριστούμε Αθήνα. Ευχαριστούμε Ελλάδα. Με τα σπαστά ελληνικά του ο τότε πρόεδρος της ΔΟΕ και αείμνηστος πια, Ζακ Ρογκ, σηματοδοτούσε το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Το ημερολόγιο έδειχνε τότε 29 Αυγούστου. Μεσολαβούν δηλαδή άλλοι επτά μήνες μέχρι τη συμπλήρωση είκοσι ετών ακριβώς από το βράδυ που η χώρα μας παρέδιδε τη σκυτάλη στην Κίνα για το ραντεβού του 2008. Ήδη όμως η ηγεσία της χώρας γιορτάζει την επέτειο. Προ ημερών, στη διάρκεια της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Υπουργείο Αθλητισμού παρόντος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη όπως και της προέδρου της οργανωτικής επιτροπής Γιάννας Αγγελοπούλου, έγινε γνωστό πως η Τράπεζα της Ελλάδας, ύστερα από αίτημα του Γιάννη Βρούτση, θα προχωρήσει στην έκδοση συλλεκτικού νομίσματος. «Για να συμβάλει στη συλλογική μνήμη», όπως υποστήριξε ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Σουρνάρας. Τι ακριβώς χωρά αυτή η «συλλογική μνήμη» είναι ένα δισυπόστατο ζήτημα. Σήμερα, δύο δεκαετίες αργότερα, εκτός των πανηγυρικών λόγων για το τι είχε καταφέρει η μικρή (σε έκταση) Ελλάδα συνεχίζεται η αναζήτηση των κατάλληλων τρόπων εκμετάλλευσης των (μόνιμων) αθλητικών εγκαταστάσεων που της έμειναν αμανάτι. Ένα περίπλοκο πρόβλημα για δυνατούς λύτες που με την πάροδο των χρόνων διογκώθηκε, καθώς το κόστος συντήρησης στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης γιγαντώθηκε. Ορισμένες από τις εγκαταστάσεις δεν έπαψαν να λειτουργούν, σε άλλες δόθηκε λύση μέσα από την παραχώρησή τους, είτε σε ιδιώτες είτε σε συλλόγους, ενώ υπάρχουν κι αυτές που κατέληξαν να σαπίζουν. Η λογικότερη των εξηγήσεων; Η προαπαιτούμενη πρόβλεψη για την επαναχρησιμοποίηση όλων των εγκαταστάσεων, ειδικά δε εκείνων που χτίστηκαν από την αρχή, ήταν επιεικώς ανύπαρκτη. Το λανθασμένο μοντέλο και το παράδειγμα προς αποφυγή Τα βήματα έπρεπε να είναι συγκεκριμένα. Αφότου ακούστηκε το ιστορικό «…is Athens» δια στόματος Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, η Ελλάδα «ανέλαβε την τιμή και την ευθύνη» για το χτίσιμο νέων αθλητικών εγκαταστάσεων. Αυτό άλλωστε προέβλεπε και ο φάκελος υποψηφιότητας που είχε κατατεθεί από την επιτροπή διεκδίκησης των Αγώνων. Είχε έτσι την ευκαιρία η χώρα ν’ αποκτήσει σύγχρονα κι αναγκαία στάδια, παντός τύπου, ακολουθώντας το παράδειγμα κυρίως της Αυστραλίας. Αυτό το σχέδιο θα είχε γερή βάση, εάν υπήρχε τουλάχιστον η εκτίμηση για την επόμενη μέρα. Δεν θα έπρεπε να είχε προσπεραστεί το γεγονός πως ισχυρότερες οικονομίες παγκοσμίως όπως οι ΗΠΑ είχαν επιλέξει άλλες οδούς. Προκάτ κατασκευές και χρησιμοποίηση ακόμα και χώρων στάθμευσης είχαν προσφέρει λύσεις στην Ατλάντα. Ο φουσκωμένος λογαριασμός παραμένει άγνωστος Από την ημέρα που ολοκληρώθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας και μέχρι σήμερα ουδείς είναι βέβαιος επί του ακριβούς ποσού που δαπανήθηκε για την κατασκευή των εγκαταστάσεων – όπως και των υπόλοιπων έργων. Η συζήτηση επικεντρώνονται μόνο στα στάδια και ξεχνάμε άλλα ποσά όπως αυτά που δόθηκαν για την αναβάθμιση κλινών στα νοσοκομεία, έργα υποδομών και πολλά ακόμα. Το κόστος των Αγώνων εξακολουθεί ν’ αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ ΝΔ και ΠαΣοΚ, ωστόσο ο πραγματικά χαμένος της διαδικασίας αποδείχθηκε πως ήταν ο ελληνικός που πλήρωσε εκ των υστέρων τον φουσκωμένο λογαριασμό. Το προφανές είναι ότι η Πολιτεία δεν φρόντισε να επωφεληθεί της παρακαταθήκης που άφησε η διοργάνωση κι ας πήρε πίσω ένα μέρος αυτών των χρημάτων με τις παραχωρήσεις ακινήτων σε ιδιωτικά κεφάλαια. Τα χρόνια της μαργαρίτας Μετά την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων και σε συνδυασμό με την αλλαγή της Κυβέρνησης που είχε προηγηθεί γεννήθηκε το ιδανικό περιβάλλον για πολιτική αντιπαράθεση. Επί σειρά ετών ΝΔ και ΠαΣοΚ αντάλλασσαν πυρά για το συνολικό λογαριασμό των Αγώνων με την «αντιπαλότητα» να φτάνει στη Βουλή. Τα μαθηματικά για το κόστος άλλαξαν πολλές φορές μέσα σε έναν χορό δισεκατομμυρίων ευρώ. Εν συνεχεία το πεδίο της πολιτικής κόντρας μεταφέρθηκε στην εκμετάλλευση των εγκαταστάσεων. Το μπαλάκι των ευθυνών πηγαινοερχόταν, με τους πολίτες να νιώθουν σαν να παρακολουθούν αγώνα τένις χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις ήταν ακριβώς το ίδιο. Μηδέν εις το πηλίκο. Η πλειονότητα των εγκαταστάσεων βρέθηκε στα αζήτητα και ακόμη δεν έχει γίνει η αποτίμηση. Εγκαταλελειμμένα, λεηλατημένα και στα αζήτητα Τα χρόνια πέρασαν, η οικονομική κρίση θέριεψε και μπήκε η ταφόπλακα. Η ένταξη των εγκαταστάσεων στο ΤΑΙΠΕΔ και οι προσπάθειες για εκμετάλλευσή τους κατέληξαν σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα. Δεν είναι τυχαίο πως σε αρκετές περιπτώσεις οι διαγωνισμοί που έγιναν δεν κέντρισαν το ενδιαφέρον. Οι λόγοι που συνέβη αυτό; Από το 2004 και έπειτα τα έργα συντήρησης που έπρεπε να γίνουν στην πλειονότητα τους μπήκαν στο αρχείο. Το κόστος των εργασιών που χρειάζονταν για να γίνουν ξανά λειτουργικές οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις σε πολλές περιπτώσεις ήταν τεράστιο. Πολλές από αυτές έπεσαν θύμα λεηλασιών, με τις ηλεκτρονικές συσκευές και τα καλώδια να γίνονται λεία ελαφροχέρηδων. Προσπάθεια να σωθεί ό,τι σώζεται Λογικό ήταν το χαλί κάτω από το οποίο θάβονταν τα προβλήματα να χάσει την επαφή του με το έδαφος και ν’ αποκαλυφθούν όσα δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια. Το πρόβλημα στατικότητας στο περίφημο στέγαστρο Καλατράβα είναι ένα από τα αμέτρητα θέματα που έχουν οι εγκαταστάσεις και χρήζουν άμεσης παρέμβασης. ΟΑΚΑ: Τα μερεμέτια και το «μεγάλο αγκάθι» Αρχίζουμε από το ΟΑΚΑ. Την καρδιά των Αγώνων, το στάδιο των τελετών έναρξης και λήξης, εκεί που έκαιγε η φλόγα για δύο σερί εβδομάδες. Το κεντρικό στάδιο φιλοξένησε τους αγώνες του στίβου, όπως και τελικό ποδοσφαίρου. Σπανίως χρησιμοποιήθηκαν τα κουλουάρ του έκτοτε. Αντίθετα αποτέλεσε έδρα κυρίως του Παναθηναϊκού ή της ΑΕΚ και παραχωρήθηκε για αρκετές συναυλίες. Σήμερα το στέγαστρο Καλατράβα αποτελεί τον μεγάλο βραχνά, ο οποίος πρέπει να λυθεί. Την ίδια ώρα όμως υπάρχει ένα ογκωδέστερο πρόβλημα για το οποίο η συζήτηση δεν έχει αρχίσει. Κι αν έγιναν τα «μερεμέτια» και το κεντρικό στάδιο ανοίξει εκ νέου τις πύλες του, με δεδομένο ότι τόσο η ΑΕΚ όσο και ο Παναθηναϊκός έλυσαν ή θα λύσουν το γηπεδικό τους πρόβλημα ποιος θα το συντηρήσει; Θα φτάνουν τα έσοδα από αγώνες στίβου και συναυλίες; Η ετοιμόρροπη εξέδρα, το κλειστό που έμπαζε και οι σωστές κινήσεις Δυστυχώς, το κεντρικό στάδιο είναι μόνο ένα σκέλος του ΟΑΚΑ. Παράλληλα για τους Ολυμπιακούς χρησιμοποιήθηκαν το κλειστό, το ποδηλατοδρόμιο, τα κολυμβητήρια, οι εγκαταστάσεις του τένις και τα προπονητήρια του στίβου. Με εξαίρεση το κλειστό του μπάσκετ, σ’ όλες τις άλλες εγκαταστάσεις τα προβλήματα ήταν γιγαντιαία. Για παράδειγμα η πτυσσόμενη εξέδρα που είχε τοποθετηθεί στο ανοικτό κολυμβητήριο αποτελούσε δημόσιο κίνδυνο, ενώ στο διάζωμά της υπήρχαν δύο κοντέινερ στα οποία είχαν βρει στέγη άνθρωποι. Στο ποδηλατοδρόμιο το νερό της βροχής εισχωρούσε στο εσωτερικό με συνέπεια να φθείρεται μια από τις καλύτερες πίστες στον κόσμο. Μάλιστα αποδείχθηκε εκ των υστέρων πως το πρόβλημα άρχιζε από την οροφή η οποία δεν είχε συντηρηθεί. Προβλήματα είχαν διαπιστωθεί επίσης στο εξωτερικό καταδυτήριο και στην πισίνα της συγχρονισμένης κολύμβησης. Ακόμη στο προπονητήριο του στίβου δεν υπήρχε θέρμανση και τα βρόχινα νερά δημιουργούσαν λίμνες. Πρόκειται για τον χώρο που ασκούνται αθλητές και αθλήτριες όπως ο Τεντόγλου, η Στεφανίδη, ο Καραλής. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις εγκαταστάσεις του τένις, την ώρα που η Ελλάδα διαθέτει τη Μαρία Σάκκαρη και τον Στέφανο Τσιτσιπά στην ελίτ της Παγκόσμιας κατάταξης, κορτ να φιλοξενήσει τουρνουά δεν υπάρχει διαθέσιμο. Η αιτία; Οι εγκαταστάσεις – κόσμημα που είχαν δημιουργηθεί για τους Ολυμπιακούς στο συγκρότημα του ΟΑΚΑ έπρεπε να περάσουν σε χέρια ιδιώτη για να σωθούν από την εγκατάλειψη. Τουλάχιστον η νυν διοίκηση του ΟΑΚΑ, σε συνεργασία με την Κυβέρνηση, έχει επιχειρήσει να διορθώσει αρκετά από αυτά τα προβλήματα. Μόλις ολοκληρωθούν οι βελτιώσεις, η εικόνα των εγκαταστάσεων του ΟΑΚΑ θα είναι δεδομένα καλύτερη. Το φιάσκο του Ελληνικού σώθηκε μόνο από τη μαρίνα Στα νότια προάστια δέσποζαν κάποτε οι εγκαταστάσεις του Ελληνικού. Είχαν ανεγερθεί γήπεδα για το σοφτμπολ, το μπέιζμπολ, την ξιφασκία και το μπάσκετ, ενώ στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά υπήρχαν προπονητήρια και μια μαρίνα – στολίδι. Το κλειστό μπάσκετ χρησιμοποιήθηκε ενίοτε προτού καταλήξει στα αζήτητα. Το γήπεδο μπέιζμπολ μετατράπηκε σε ποδοσφαιρικό, αλλά γρήγορα εγκαταλείφθηκε. Οι εγκαταστάσεις δεν δικαιολόγησαν στο ελάχιστο τις τεράστιες δαπάνες και σε συνέχεια της μεταμόρφωσης της περιοχής κατέληξαν στους κάδους με τα μπάζα. Μοναδική εξαίρεση η εγκατάσταση της ξιφασκίας, η οποία μεταφέρθηκε στα Γιάννινα με στόχο τη δημιουργία ενός πολυχώρου. Η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη στην απέναντι πλευρά της Ποσειδώνος, όπου έδερευαν τα προπονητήρια της ενόργανης γυμναστικής, του στίβου, της συγχρονισμένης κολύμβησης και της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Με εξαίρεση την τελευταία εγκατάσταση οι υπόλοιπες μαράζωσαν. Αρκούν κουβέντες με τους αθλητές, που έμεναν και προετοιμάζονταν εκεί, για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της εγκατάλειψης. Οροφές που έσταζαν και ηλεκτρολογικά συστήματα που δεν λειτουργούσαν συνέθεταν επί χρόνια ένα θλιβερό σκηνικό, μέσα στο οποίο μεγαλούργησαν αθλητές όπως ο Λευτέρης Πετρούνιας, η Νικόλ Κυριακοπούλου και τόσοι άλλοι. Πρόκειται για εγκαταστάσεις που θα «εξαφανιστούν» δεδομένης της μετατροπής της παραθαλάσσιας περιοχής. Συνεπώς όσα εκατομμύρια κι αν ξοδεύτηκαν έπεσαν στον κάλαθο των αχρήστων. Το μοναδικό έργο που διέσωσε τις εντυπώσεις ήταν η μαρίνα του Αγίου Κοσμά. Όχι ότι κι εκεί δεν υπήρξαν πολλά λειτουργικά προβλήματα στη διάρκεια αυτών των 20 χρόνων. Παρόλα αυτά η εικόνα της βελτιώθηκε επί της προηγούμενης Κυβέρνησης και οι εντυπώσεις αντιστράφηκαν. Οι δύο όψεις του Φαλήρου Ο τρίτος μεγάλος πόλος των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ο φαληρικός όρμος, στον οποίο το ίδιο νόμισμα είχε δύο όψεις. Κόντρα στον αρχικό σχεδιασμό, εκεί ήταν που χτίστηκαν το κλειστό του τάε κβον ντο και το γήπεδο του μπιτς βόλεϊ. Επίσης ανακατασκευάστηκαν το «Γ. Καραϊσκάκης» κι ανακαινίστηκε το ΣΕΦ, το οποίο φιλοξένησε αγώνες βόλεϊ. Είναι πρόδηλο πως το ΣΕΦ και το «Γ. Καραϊσκάκης» σώθηκαν χάρη στην εμπλοκή του Ολυμπιακού. Από την άλλη το κλειστό του τάε κβον ντο φιλοξένησε αγώνες βόλεϊ και χάντμπολ προτού καταλήξει χώρος εκδηλώσεων. Αντίθετα, το στολίδι του μπιτς βόλεϊ μαραζώνει. Μια εγκατάσταση με τεράστιες δυνατότητες έχει αφεθεί στη μοίρα της, η κορυφαία άμμος έχει πετρώσει και όλος ο σκελετός έχει παραδοθεί στην σκουριά. Το κωπηλατοδρόμιο χρειάζεται άμεσα επέμβαση Μια ιδιαίτερη περίπτωση εγκατάστασης είναι αυτή του κωπηλατοδρομίου στον Σχοινιά, όπου έγιναν οι αγώνες της κωπηλασίας και του κανόε καγιάκ. Η περιοχή αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Το κωπηλατοδρόμιο λειτουργεί μέχρι σήμερα αποτελώντας το σπίτι των εθνικών ομάδων. Βέβαια τα πράγματα μόνο ρόδινα είναι. Λόγω της οικονομικής κρίσης οι «πληγές» στο κορμί των κτηρίων είναι ολοφάνερες. Οι ξύλινες επιφάνειες έχουν φαγωθεί από την υψηλή υγρασία και απαιτούνται αλλαγές. Επίσης θα πρέπει να δοθεί λύση σε λειτουργικά ζητήματα όπως η θέρμανση. Τα «σπίτια» των ξεριζωμένων, τα ερωτηματικά και οι λοιπές εγκαταστάσεις Μια σειρά εγκαταστάσεων δημιουργήθηκαν για να φιλοξενήσουν συγκεκριμένα αθλήματα. Υπήρξαν το «Σπίτι της Άρσης Βαρών» και το «Σπίτι της Πάλης». Εκ του αποτελέσματος άστεγοι έμειναν εν τέλει οι αθλητές. Στην ουσία εγκαταστάσεις όπως αυτές που οικοδομήθηκαν στο Περιστέρι, στα Άνω Λιόσια, στο Γαλάτσι και στο Γουδή είτε πέρασαν σε χέρια ιδιωτών, άλλαξαν χαρακτήρα και σώθηκαν, με τρανό παράδειγμα το κλειστό του Μπάντμιντον, είτε μαράζωσαν. Το κλειστό των Άνω Λιοσίων πέρασε στα χέρια της ΚΑΕ ΑΕΚ και τουλάχιστον έγινε ξανά λειτουργικό. Στο κλειστό του Γαλατσίου φιλοξενούνται από τηλεοπτικά θεάματα μέχρι κοινωνικές εκδηλώσεις, ενώ αυτό στο Περιστέρι ψάχνει ακόμα να βρει το «δρόμο» του. Ιδιαίτερες περιπτώσεις αποτελούν οι εγκαταστάσεις του Μαρκόπουλου. Το ιππικό κέντρο και το σκοπευτήριο. Αμφότερες κόστισαν αρκετά εκατομμύρια. Για την πρώτη, εκτάσεως 26 στρεμμάτων, πάγωσε η επένδυση που ήταν να πραγματοποιηθεί μετά από σχετικό διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ και παραμένει στην Ομοσπονδία, ενώ το δεύτερο έχει περάσει στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ. Τα τέσσερα μεγάλα στάδια εκτός Αττικής Εκτός Αττικής υπήρξαν τέσσερα μεγάλα πρότζεκτ. Το Καυτανζόγλειο ήταν το μοναδικό που δεν χτίστηκε εξ αρχής. Φυσικά υπέστη ανακαίνιση (2002-04) για να φιλοξενήσει αγώνες ποδοσφαίρου. Χρησιμοποιείται κυρίως ως έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ηρακλή, ωστόσο και αυτή αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία πρέπει να λυθούν. Το Παγκρήτιο Στάδιο, το πέμπτο μεγαλύτερο στάδιο στην ελληνική επικράτεια, χτισμένο μόλις 50μ. από τη θάλασσα. Ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2004 και ήταν από τα γήπεδα για το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου. Τόσο ο ΟΦΗ όσο και ο Εργοτέλης το υπενοικίασαν ως έδρα. Λειτουργεί ως πολυδύναμο αθλητικό κέντρο που το διαχειρίζεται η Ανάπτυξη Αθλητισμού Ηρακλείου – ανώνυμη εταιρία του Δήμου. Στο Βόλο έχουμε το Πανθεσσαλικό το οποίο και αυτό οικοδομήθηκε για να το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου. Έκτοτε έγινε για ένα διάστημα η έδρα της ΑΕΛ και του Ολυμπιακού Βόλου, έχει φιλοξενήσει τελικούς κυπέλλου και πλέον αποτελεί το «σπίτι» του ποδοσφαιρικού Βόλου. Τέλος, το Παμπελοποννησιακό ανήκε και αυτό στις εγκαταστάσεις που φτιάχτηκαν για το ποδόσφαιρο. Προϋπήρχε ως Εθνικό Στάδιο Πατρών, αλλά ανακατασκευάστηκε. Αρχικά φιλοξένησε κάποιους αγώνες, όπως και την Παναχαϊκή, πριν καταστεί ένα γήπεδο – φάντασμα. Όλα αυτά άλλαξαν τα τελευταία χρόνια. Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, με μελέτη, μέθοδο και υλοποίηση σχεδιασμού κατάφερε να του δώσει ζωή και σήμερα λειτουργεί ως πολυχώρος άθλησης για τους δημότες της πόλης. Όλες οι εγκαταστάσεις OAKA Ολυμπιακό στάδιο στίβου: Κατασκευάστηκε το Αποτέλεσε το σπίτι των Ολυμπιακών Αγώνων. Φιλοξένησε τις τελετές έναρξης και λήξης, τους αγώνες του στίβου, αλλά και τον τελικό του τουρνουά ποδοσφαίρου. Μετά τους Αγώνες της Αθήνας ήταν κατά περιόδους έδρα της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο, φιλοξένησε κάποιους αγώνες στίβου, ενώ διεξήχθησαν σε αυτό και αρκετές συναυλίες. Όλα αυτά μέχρι πριν από μερικούς μήνες όταν προέκυψε το πρόβλημα στατικότητας της στέγης Καλατράβα. Το μέλλον του όταν ανοίξει ξανά τις πύλες του παραμένει αβέβαιο. Κλειστό γήπεδο μπάσκετ: Ήταν ήδη κλειστό γήπεδο μπάσκετ, από το 1995 που κατασκευάστηκε, ανακαινίστηκε και συνέχισε να είναι τέτοιο. Στους Ολυμπιακούς φιλοξένησε αγώνες ενόργανης γυμναστικής, τραμπολίνο, αλλά και την τελική φάση του τουρνουά μπάσκετ. Εκτός από μεμονωμένους αγώνες και διεθνείς διοργανώσεις έχει φιλοξενήσει επίσης συναυλιακά events. Σήμερα ανήκει στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός μετά την προ μηνών οριστική έγκριση της αποκλειστικής χρήσης του για 49 χρόνια υπό την προϋπόθεση της διασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος, των ερασιτεχνικών αθλημάτων και της εύρυθμης λειτουργίας του. Ολυμπιακό Κέντρο αντισφαίρισης: Το μακρινό 2004 φάνταζε ιδανικό να αναλάβει τη διεξαγωγή ακόμη και μεγάλα τουρνουά. Είκοσι χρόνια αργότερα δεν έχει εκσυγχρονιστεί στο ελάχιστο. Ναι μεν έχουν εγκριθεί έργα ανακαίνισης τόσο από το 2020 όσο και από το 2021, αλλά μέχρι το 2023 που ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε νέα επένδυση αναβάθμισης ύψους 1.9 εκατ. ευρώ (οι 500.000 για το κέλυφος) ουσιαστικές παρεμβάσεις δεν είχαν γίνει. Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο: Προϋπήρχε από το 1991, ως έργο για τους Μεσογειακούς Αγώνες, αλλά πήρε την τελική μορφή του το 2004 με τροποποιήσεις που αφορούσαν κυρίως το στέγαστρο Καλατράβα και τον εξαερισμό. Η πρόσφατη επιθεώρηση από τα αρμόδια κλιμάκια φανέρωσε πρόβλημα ευστάθειας του στεγάστρου, άρα και ασφαλείας. Γι’ αυτό κι έκλεισε αρχικά και έπειτα άνοιξε ξανά μερικώς. Ελληνικό – Άγιος Κοσμάς Κλειστό γήπεδο μπάσκετ: Ανεγέρθη για τους Ολυμπιακούς, φιλοξένησε αγώνες μπάσκετ και τους τελικούς του χάντμπολ. Μετά το τέλος των Αγώνων αποτέλεσε έδρα ομάδων όπως η ΑΕΚ και ο Πανιώνιος, φιλοξένησε και μεμονωμένα παιχνίδια όπως τελικούς. Κι αυτό όμως το κατάπιε η κρίση. Σιγά σιγά άρχισε να τίθεται σε απραξία και τελικά κατεδαφίστηκε το 2022 στο πλαίσιο των έργων του Ελληνικού. Αίθουσα ξιφασκίας: Ανήκε στο ολυμπιακό κέντρο του Ελληνικού και ήταν χωρητικότητας 5.000 θέσεων. Εν αχρηστία για χρόνια, ο σκελετός του μεταφέρθηκε στα Ιωάννινα και μέχρι τώρα παραμένει άγνωστο τι θα γίνει. Ολυμπιακό Κέντρο Κανόε/Καγιάκ Σλάλομ: Ακόμα ένα έργο που δημιουργήθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην περιοχή του Ελληνικού, χρησιμοποιήθηκε για το σλάλομ. Μετά τους Αγώνες υπήρχε σκέψη να μετατραπεί σ’ ένα υδάτινο πάρκο προς επίσκεψη, αλλά η ιδέα παραπέμφθηκε στις καλένδες. Πλέον δεν υπάρχει ούτε στάλα… Ολυμπιακό κέντρο σόφτμπολ – μπέιζμπολ: Τρία τα γήπεδα που αποτελούσαν την συγκεκριμένη εγκατάσταση στο Ελληνικό, μαζί με άλλα δύο μικρότερα που είχαν χρήση ως βοηθητικών χώρων – προπονητηρίων. Το μεγαλύτερο μετατράπηκε τρία χρόνια αργότερα (2007) σε ποδοσφαιρικό γήπεδο με ταυτόχρονη αύξηση της χωρητικότητας. Το χρησιμοποίησε ο Εθνικός, η Γλυφάδα και παρ’ ολίγον η ΑΕΚ μετά τον υποβιβασμό της. Αποτέλεσμα; Να καταλήξουν όλες οι εγκαταστάσεις μια άμορφη μάζα σιδερικών, ένα χωράφι που χρειαζόταν όργωμα. Ολυμπιακό κέντρο χόκεϊ επί χόρτου: Ακόμα ένα έργο που δημιουργήθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μας αποχαιρέτησε μαζί με αυτούς. Δίχως μέριμνα για το πώς δύναται να εξελιχθεί σε μια ωφέλιμη εγκατάσταση, ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε για το οτιδήποτε μετά το 2004. Έμεινε εκεί, καθηλωμένη να «σαπίζει». Μαρίνα Αγίου Κοσμά: Η μοναδική εγκατάσταση της περιοχής που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Πέρασε και εκείνη κάποιες δύσκολες περιόδους, ωστόσο άντεξε κυρίως λόγω των μεγάλων σκαφών που την επισκέπτονταν. Φάληρο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»: Ήταν το τελευταίο γήπεδο που εντάχθηκε στον φάκελο των Αγώνων. Αφού γκρεμίστηκε το παλιό κτίσμα, η ανέγερσή του με ιδιωτικά κεφάλαια και αλλαγή φοράς προχώρησε με γοργούς ρυθμούς. Γι’ αυτό και ήταν έτοιμο να υποδεχθεί παιχνίδια του τουρνουά ποδοσφαίρου ως τα ημιτελικά. Είναι, φυσικά, η παραδοσιακή έδρα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού και αναμφίβολα ο λόγος που γλίτωσε από την άσχημη μοίρα των υπόλοιπων ποδοσφαιρικών γηπέδων. Οι «ερυθρόλευκοι» φρόντισαν ανά διαστήματα να βελτιώσουν την εικόνα του, με αποτέλεσμα πέρυσι να φιλοξενήσει ευρωπαϊκό τελικό (Super Cup) και να λάβει τα εύσημα από την UEFA. ΣΕΦ: Το ιστορικό Παλέ του Φαλήρου, το γήπεδο που συνδέθηκε με το εθνικό έπος του ’87, ήταν από τις αρχές των 90s και παραμένει η έδρα του μπασκετικού Ολυμπιακού. Η συμφωνία ανάμεσα στην ερυθρόλευκη ΚΑΕ και το κράτος για την παραχώρησή του για τα επόμενα πενήντα χρόνια δεν έχει πάρει την τελική μορφή της, όμως ήδη οι ερυθρόλευκοι έχουν προχωρήσει σε βελτιώσεις σε όλους τους τομείς. Προβλέπεται αύξηση χωρητικότητας που θα αγγίξει τις 15.000 για να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες αγώνων. Κλειστό Τάε Κβον Ντο: Το «μικρό ΣΕΦ» με την κυρτή οροφή έχει φιλοξενήσει κατά βάση μουσικά κι άλλα πολιτιστικά events, όπως συναυλίες και εκθέσεις. Ειδάλλως θα ‘χε πάει επίσης στράφι η επένδυση των 38 εκατ. ευρώ. Όχι πως δεν έχει υποστεί φθορές, κυρίως σε σιδερένιες κατασκευές που απαιτούν επισκευή. Απλώς είναι σε καλύτερη κατάσταση από άλλα. Πριν από τρεις μήνες εντάχθηκε σε προκήρυξη διαγωνισμού προς μίσθωση 40ετίας με στόχο την αξιοποίηση της Ζώνης ΙΙΙ και τη μετατροπή της σε συνεδριακό κέντρο. Το ετήσιο μίσθωμα έχει οριστεί όχι χαμηλότερο των 2.4 εκατ. ευρώ με ταυτόχρονη καταβολής εφάπαξ ποσού 2 εκατ. ευρώ κατά τη διαδικασία μεταβίβασης. Ολυμπιακό Κέντρο Μπιτς Βόλεϊ: Από τα «στολίδια» που έδωσαν πνοή στο Φάληρο έως ότου εγκαταληφθεί και μετατραπεί σε ξέφραγο αμπέλι. Είχε κοστίσει 9 εκατομμύρια ευρώ, αλλά όπως έχει καταλήξει πια η αξία του είναι μηδαμινή. Θυμίζει περισσότερο έναν σκουπιδότοπο, μια τεράστια εστία μόλυνσης. Η προ ετών απόπειρα να παραχωρηθεί στο υπουργείο Δικαιοσύνης και να φιλοξενήσει νέες κτηριακές εγκαταστάσεις απέτυχε και το κέντρο ρημάζει στο έλεος των καιρικών φαινομένων και της φύσης. Κλειστά γήπεδα Αττικής Γήπεδο Μπάντμιντον: Το όνομά του προδίδει τον σκοπό για τον οποίο ανεγέρθη. Αμέσως μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων παραχωρήθηκε για 20 χρόνια μέσω διαγωνισμού στην εταιρία στην εταιρία «Athens Badminton Cultural Development Α.Ε.» και μετατράπηκε σε πολυχώρο θεάματος. Αποκαλείται πλέον θέατρο και στους χώρους του έχουν ανέβει πολλές παραγωγές του διεθνούς και του εγχώριου καλλιτεχνικού στερεώματος. Κλειστό Πυγμαχίας: Ήταν το τελευταίο ολυμπιακό ακίνητο που χωροθετήθηκε. Αρχικά ήταν να κατασκευαστεί στο Φάληρο, αλλά μεταφέρθηκε στο Περιστέρι. Λεηλατήθηκε, προτού αποφασιστεί η ανακατασκευή του με αφαίρεση μέρους των κερκίδων. Το Περιστέρι έχει δώσει κάποιους αγώνες μπάσκετ, όταν ήταν ακόμη σε χαμηλές κατηγορίες, κυρίως έχει στεγάσει εκδηλώσεις. Σπίτι της Άρσης Βαρών: Υποτίθεται πως στη Νίκαια θα στεγαζόταν το «εθνικό άθλημα» της χώρας. Από το 2007 αποτελεί «παράρτημα» του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Αρχικά κάλυψε τις ανάγκες για διαλέξεις και συνέδρια. Από το 2020 άρχισε να διαμορφώνεται με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να φιλοξενούνται τα μεταπτυχιακά προγράμματα του ιδρύματος, χάρη στη δημιουργία 20 αιθουσών διδασκαλίας και 4 εξοπλισμένων εργαστηρίων. Σπίτι της Πάλης: Ο χώρος στα Άνω Λιόσια που εντάχθηκε στον φάκελο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων για να λειτουργήσει ως η γερή βάση ανάπτυξης του σπορ. Με χωρητικότητα μεγαλύτερης των 8.000 θέσεων, παραμελήθηκε και αφέθηκε για χρόνια στην τύχη του, με αποτέλεσμα να προκληθούν αναπόφευκτες φθορές κυρίως στην οροφή. Νοικιάστηκε για τηλεοπτικές παραγωγές που απαιτούσαν χώρο και κατέληξε τουλάχιστον να γίνει η μπασκετική έδρα της ΑΕΚ μετά τη σύμβαση 20ετίας που υπογράφηκε το 2020. Πάλης τελείωμα δηλαδή… Ολυμπιακό Γυμναστήριο Γαλατσίου: Από αίθουσα αντισφαίρισης και γυμναστικής έγινε αρχικά γήπεδο μπάσκετ για τις ανάγκες της ΑΕΚ. Από το 2013 ανήκει στον τοπικό Δήμο με σύμβαση χρήσης τουλάχιστον ως το 2025. Πλέον αξιοποιείται εναλλάξ για αθλητικές συναντήσεις, πολιτιστικές ή ψυχαγωγικές υπηρεσίες. Στις εγκαταστάσεις έχουν μεταφερθεί και κάποιες δημοτικές υπηρεσίες προς εξοικονόμηση δαπανών. Είχε λειτουργήσει παροδικά κι ως κέντρο υποδοχής προσφύγων. Ανοικτά γήπεδα Αττικής Κέντρο ιππασίας: Φιλοξένησε τους αγώνες ιππασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πέρασε στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ το οποίο έκανε δύο διαγωνισμούς. Στον πρώτο δεν υπήρξε ενδιαφέρον, ενώ η δεύτερη περίπτωση ναυάγησε με τις εγκαταστάσεις να παραμένουν στην Ομοσπονδία. Κέντρο σκοποβολής: Κατασκευάστηκε για να εξυπηρετήσει όλες τις κατηγορίες του αθλήματος κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια της αστυνομίας για την εκπαίδευση των ένστολων παρά τη διαμάχη με την Ομοσπονδία. Κωπηλατοδρόμιο Σχοινιά: Εκεί έγιναν οι αγώνες της κωπηλασίας και του κανόε καγιάκ (σπριντ) σε μια εντυπωσιακή περιοχή. Το κωπηλατοδρόμιο λειτουργεί μέχρι και σήμερα αποτελώντας το σπίτι των εθνικών μας ομάδων, ωστόσο χρειάζεται επισκευές. Στην υπόλοιπη επικράτεια Καυτανζόγλειο: Πρόκειται για την παλαιότερη εγκατάσταση που χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια των Ολυμπιακών, καθώς τα εγκαίνιά του έγιναν τον Οκτώβριο του 1960. Φυσικά υπέστη ανακαίνιση (2002-04) για να φιλοξενήσει αγώνες ποδοσφαίρου. Χρησιμοποιείται κυρίως ως έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ηρακλή, φιλοξενεί στιβικά αγωνίσματα και γραφεία, ωστόσο αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία πρέπει οπωσδήποτε να λυθούν για να παραμείνει ωφέλιμη. Παγκρήτιο: Το πέμπτο μεγαλύτερο στάδιο στην ελληνική επικράτεια, χτισμένο μόλις 50μ. από τη θάλασσα. Ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2004 και ήταν από τα γήπεδα για το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου. Τόσο ο ΟΦΗ όσο και ο Εργοτέλης το υπενοικίασαν ως έδρα κατά διαστήματα. Λειτουργεί πια ως πολυδύναμο αθλητικό κέντρο που το διαχειρίζεται η Ανάπτυξη Αθλητισμού Ηρακλείου – ανώνυμη εταιρία του Δήμου. Kornilios Sarantioglou Πανθεσσαλικό: Μια από τις εγκαταστάσεις στην ελληνική περιφέρεια που χρησιμοποιήθηκαν για το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου. Έκτοτε έγινε για ένα διάστημα η έδρα της ΑΕΛ (στην Ευρώπη) και του Ολυμπιακού Βόλου, έχει φιλοξενήσει τελικούς κυπέλλου και πλέον αποτελεί το «σπίτι» του Βόλου ΝΠΣ που φροντίζει για τη διατήρησή του σε σχετικά υποφερτή κατάσταση. Παμπελοποννησιακό: Αν ο Δήμος Πατρέων, δια του Κώστα Πελετίδη, δεν είχε αναλάβει τη διαχείρισή του, θα ήταν ένα στάδιο – φάντασμα. Εγκαταλελειμμένο, λεηλατημένο, άνευ άδεια λειτουργίας και χρέη που διογκώνονταν. Με μελέτη, μέθοδο και υλοποίηση σχεδιασμού λειτουργεί σήμερα ως πολυχώρος άθλησης για τους δημότες της πόλης. Είναι σίγουρα ένα από τα πιο κατάλληλα παραδείγματα αξιοποίησης. View full είδηση

Με το δεξί μπήκε ο νέος χρόνος για τον κλάδο της αεροπλοϊας και των υποδομών της καθώς εντείνονται οι διεργασίες ώστε να ξεκινήσουν πτήσεις υδροπλάνων ακόμα και την Άνοιξη του 2024. Σύμφωνα με την Hellenic Seaplanes έχει ήδη διαμορφωθεί ένα εκτεταμένο δίκτυο υδατοδρομίων και υδάτινων πεδίων, με κάθε project υποδομής να είναι σε διαφορετικό στάδιο ετοιμότητας, και με τις πιλοτικές πτήσεις να είναι προ των πυλών. Οι δοκιμαστικές πτήσεις θα ξεκινήσουν μέσω οργανωμένων και charter (ναυλωμένων) πτήσεων από το υδατοδρομίο της Κέρκυρας προς τους Παξούς και τα άλλα συνεργαζόμενα αεροδρόμια και υδατοδρόμια. Μαζί με τις επιβατικές πτήσεις αερομεταφοράς θα ξεκινήσουν και οι περιηγητικές πτήσεις, με εναέρια περιήγηση πάνω από αξιοθέατα της Κέρκυρας, των Παξών, των Αντίπαξων και των Διαπόντιων νησιών (Οθωνοί), προσφέροντας νέες τουριστικές εμπειρίες στους επισκέπτες του Βορείου Ιονίου και της Δυτικής Ελλάδας. Η εκκίνηση των πτήσεων στα Επτάνησα φέρνει ντόμινο εξελίξεων με τα πιο κοντινά υδατοδρόμια να παίρνουν προτεραιότητα ώστε να αποκτήσουν άμεσα ρόλο. Το υδατοδρόμια Πάτρας έχοντας στην κατοχή του άδεια λειτουργίας αποκτάει κεφάλι στην κούρσα αυτή, ενώ το υδατοδρόμιο Κυλλήνης και Καλαμάτας που πρόσφατα απέκτησε χερσαίες εγκαταστάσεις είναι οι επόμενοι σταθμοί που θα φέρουν τα υδροπλάνα στην Πελοπόννησο. Στο εν λόγω δίκτυο θα προστεθούν σύντομα τα λιμάνια της Ερμιονίδας, Μονεμβασιάς, Ναυπλίου, Νέας Κίου και Γυθείου ώστε να είναι βιώσιμο, προσφέροντας πολλαπλές επιλογές αερομεταφορών. Στις Σποράδες και στη Στερεά το πλάνο προχωράει σταθερά ώστε τα υδατοδρόμια Σκύρου, με ολοκληρωμένες χερσαίες και υδάτινες εγκαταστάσεις καθώς και Σκοπέλου και Αλοννήσου να μπαίνουν σε σειρά για απόκτηση άδειας λειτουργίας, ενώ τον ίδιο δρόμο ακολουθούν οι Τήνος, και Πάτμος. Στο χαρτοφυλάκιο έργων έκδοσης άδειας ίδρυσης που έχει αναλάβει η Hellenic Seaplanes, μετά και τις αδειοδοτήσεις σε Βόλο, Κύμη, Αλιβέρι και Αιδηψό, θέση παίρνουν τα υδατοδρόμια σε Σητεία, Αμφιλοχία, Χίο, Ψαρά, Οινούσσες, Κάρυστο και Χαλκίδα για τα οποία το μόνο που εκκρεμεί είναι η σύνταξη της ΚΥΑ από τα αρμόδια υπουργία, ενώ ζήτημα παραμένει η περίπτωση της Σίφνου. Σύμφωνα με την εταιρεία έχει ήδη συμπεριλάβει στο χαρτοφυλάκιό της πρόσφατα τη Σητεία και τα υδάτινα πεδία σε Ψαρά, Πέτρα Λέσβου και Χίο στα νησιά Βορείου Αιγαίου. Ιδιαίτερα ενισχυμένη είναι η παρουσία της και στις Σποράδες, με αδειοδοτημένους σταθμούς υδροπλάνων σε Σκόπελο και Αλόννησο, βάζοντας γερή υποψηφιότητα να φιλοξενήσουν τις πρώτες οργανωμένες πτήσεις στο Αιγαίο! Παράλληλα για την εταιρεία η Πάτμος είναι το πρώτο εγκεκριμένο υδάτινο πεδίο στα Δωδεκάνησα, ενώ η αντίστοιχη υποδομή της Αμφιλοχίας είναι έτοιμη από καιρό να εξυπηρετήσει τη διασύνδεση με την Πάτρα και τα νησιά Ιονίου. Οι Κυκλάδες παρελαύνουν και πάλι στο Αιγαίο, με την Τήνο να αποκτάει επίσημα υδάτινο πεδίο. Ειδικότερα, η έγκριση της υποδομής αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο για τη Hellenic Seaplanes, καθώς η γνωμοδότηση ενεργοποιεί την αεροπορική λειτουργία των υδροπλάνων στο νησί, σε έναν προορισμό που δεν διαθέτει αεροδρόμιο και ήδη τα αιτήματα επιβατών για αερομεταφορά είναι εκατοντάδες! Μεταξύ των υδάτινων πεδίων που έχουν ήδη πάρει το πράσινο φως για χρήση, υπάρχουν και άλλοι φάκελοι προορισμών για τους οποίους η Hellenic Seaplanes προχωρά τη διαδικασία αδειοδότησης και η λίστα αυτών περιλαμβάνει τους λιμένες σε Οινούσσες, Τήνο, Σίφνο, Άλιμο, Πλωμάρι Λέσβου, Ερέτρια, Κύμη, Χαλκίδα, Κάρυστο και Αιδηψό στην Εύβοια, Σάμη στην Κεφαλονιά. Στην ανατολική Κρήτη, η έγκριση του υδάτινου πεδίου στη Σητεία δίνει την ώθηση που χρειαζόταν το δίκτυο υδατοδρομίων της μεγαλονήσου, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει εν καιρό τις πτήσεις με υδροπλάνα. Η χωροθέτηση των θαλασσοδιαδρόμων στη Σητεία επιτρέπει τη διασύνδεση με άλλες εγκαταστάσεις, μεταξύ άλλων την Ιεράπετρα και την Κίσσαμο ενώ αναμένεται να αυξηθεί η κινητικότητα για δρομολόγια προς τις υποδομές σε Δωδεκάνησα και άλλους προορισμούς του Αιγαίου με την ολοκλήρωση και του υδατοδρομίου της Σητείας. View full είδηση

Εδώ γελάνε!!! Γελάνε όλοι μαζί, πλαγίως και ποικιλοτρόπως! Γελάνε κι οι πέτρες και τα ρέματα και οι ημιυπαίθριοι!!! Γελάει το σύμπαν!!! Τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια.... Εκατό χρόνια τώρα.... Το πιθανότερο είναι να βρήκαν κανένα κονδύλι, για να εισπράξουν παραδάκι και ν' αγοράσουν τίποτα drones (τα περισσεύματα να γεμίσουν τις τσέπες κ.λπ.) για να παίζουν.... Υ.Γ. Αυτό ειδικά ότι, θα χρησιμοποιηθεί η "τεχνητή νοημοσύνη" για να βρίσκει τα αυθαίρετα, είναι όλα τα λεφτά!!!!

Ευχαριστώ για την απάντηση. Ναι το υπέβαλα και μου έδωσε την ίδια απάντηση. Εννοείται ότι τον εμπιστεύομαι! Ο λόγος όμως που ρώτησα είναι ο εξής. Πολλοί μπορεί να έχουν στα σχέδια τους κάτι σαν και εμένα. Στην πορεία όμως το budget δεν τους βγαίνει, και δεν μπορούν να το υλοποίησουν. Δεν μπορεί να είμαι ο μοναδικός στην Ελλάδα που του συνέβει να πει ότι θα βάλει πέτρα και τελικά να μην μπορεί να την υλοποιήσει... Τι γίνεται λοιπόν? Δεν υάρχει άλλη λύση?

(Μεταφέρθηκε στην ενότητα ιδιωτών. Pavlos 33) Καλησπέρα σας, θέλω να ρωτήσω το εξής. Έχω βγάλει οικοδομική άδεια με πέτρα στο σπίτι και ως εκ τούτου έχω κερδίσει κάποια τετραγωνικά. Όμως τώρα αντιμετωπίζω πρόβλημα κόστους. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν μπορώ να μην βάλω πέτρα αλλά να επιλέξω κάποιο panel φυσικής πέτρας αντί για χτίσιμο πέτρας, από αυτά που πωλούνται στο εμπόριο, διότι είναι αρκετά πιο φθήνα (πάνω από 50%) σε σχέση με το χτίσιμο κανονικής πέτρας. Αν όμως το κάνω αυτό θα περάσει από τον ελεγκτή δόμησης, ή θα έχω πρόβλημα? Έχετε κάποια περίπτωση που να έχει συμβεί αυτό και τι έγινε τελικά? Ευχαριστώ!

Το κανάλι Erie, μήκους 363 μιλίων (584 χλμ.), ήταν το πρώτο κανάλι στις Ηνωμένες Πολιτείες που συνδέει δυτικές πλωτές οδούς με τον Αντλαντικό Ωκεανό. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1817 και ολοκληρώθηκε το 1825. Η επιτυχία της μετέτρεψε τη Νέα Υόρκη σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο και ενθάρρυνε την κατασκευή καναλιών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, η κατασκευή του καναλιού χρησίμευσε ως εκπαιδευτικός χώρος για πολλούς από τους μηχανικούς που έχτισαν άλλα αμερικανικά κανάλια και σιδηροδρόμους τις επόμενες δεκαετίες. Ιστορικά στοιχεία Στα τέλη του 1700, το νέο αμερικανικό έθνος αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα. Τα αρχικά 13 κράτη ήταν διατεταγμένα κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού και υπήρχε φόβος ότι άλλα έθνη, όπως η Βρετανία ή η Γαλλία, θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μεγάλο μέρος του εσωτερικού της Βόρειας Αμερικής. Ο Τζόρτζ Ουάσιγκτον πρότεινε ένα κανάλι που θα παρέχει αξιόπιστη μεταφορά στην ήπειρο, συμβάλλοντας έτσι στην ένωση της μεθοριακής Αμερικής με τα εδραιωμένα κράτη. Κατά τη δεκαετία του 1780, ο Ουάσιγκτον οργάνωσε μια εταιρεία, την Patowmack Canal Company, που προσπάθησε να χτίσει ένα κανάλι μετά τον ποταμό Potomac. Το κανάλι χτίστηκε, ωστόσο ήταν περιορισμένο στη λειτουργία του. Τα στατιστικά στοιχεία της διώρυγας Erie ήταν εντυπωσιακά: 363 μίλια μήκος, από το Albany στον ποταμό Hudson μέχρι το Buffalo στη λίμνη Erie Πλάτος 40 πόδια και βάθος 4 μέτρα Η λίμνη Erie είναι 571 πόδια υψηλότερη από το επίπεδο του ποταμού Hudson. κατασκευάστηκαν κλειδαριές για να ξεπεραστεί αυτή η διαφορά. Το κανάλι κοστίζει περίπου 7 εκατομμύρια δολάρια, αλλά η είσπραξη διοδίων σήμαινε ότι πληρώθηκε για τον εαυτό του μέσα σε μια δεκαετία. Οι βάρκες στο κανάλι τραβήχτηκαν από άλογα σε ρυμούλκηση, παρόλο που τα ατμοκίνητα σκάφη τελικά έγιναν πρότυπα. Το κανάλι δεν ενσωμάτωσε φυσικές λίμνες ή ποτάμια στο σχεδιασμό του, επομένως είναι εντελώς περιορισμένο. Με τυπικό σχήμα πρίσματος στο κανάλι - πλάτος 12 μέτρα (40 πόδια) στην κορυφή, πλάτος 8,5 μέτρα (28 πόδια) και βάθος 1,2 μέτρα (4 πόδια) - οι μηχανικοί σχεδίασαν το κανάλι Erie μετά το κανάλι Middlesex στη Μασαχουσέτη . Ο Erie απαιτούσε 83 κλειδαριές, καθεμία από πέτρα, για να μετακινήσει τα σκάφη πάνω και κάτω από τα φυσικά υψόμετρα. Οι κλειδαριές σχεδιάστηκαν έτσι ώστε κάθε ένας να χρειάζεται μόνο ένα άτομο για τη λειτουργία του. Το κανάλι απαιτούσε επίσης την κατασκευή 18 υδραγωγεία να μεταφέρει το κανάλι πάνω από υδάτινα σώματα. Με τη φύση να παρουσιάζει περισσότερα αποθαρρυντικό εμπόδια τόσο στα δυτικά όσο και στα ανατολικά τμήματα, η κατασκευή ξεκίνησε στο μεσαίο τμήμα στις 4 Ιουλίου 1817, με την Κλίντον να διοργανώνει την πρωτοποριακή στη Ρώμη της Νέας Υόρκης. Στη δυτική πλευρά, η πρόκληση ήταν το Niagara Escarpment, μια κορυφογραμμή 23 μέτρων (75 πόδια). Ο μηχανικός καναλιών Nathan B. Roberts σχεδίασε μια σειρά από 10 κλειδαριές, πέντε επίπεδα με 2 κλειδαριές δίπλα-δίπλα, για να μεταφέρει σκάφη πάνω από αυτό το φράγμα. Οι κλειδαριές της σκάλας ακολουθήθηκαν από ένα βαθύ κόψιμο μήκους 5 χιλιομέτρων (3 μιλίων) (9-μετρ.) (30 πόδια) εκτοξευμένο στο βραχώδες οροπέδιο. Η πόλη που μεγάλωσε σε αυτόν τον ιστότοπο ονομάστηκε κατάλληλα Lockport. Στο ανατολικό τμήμα, η χαμηλότερη κοιλάδα Mohawk απαιτούσε την κατασκευή 27 κλειδαριών σε απόσταση μόλις 50 km (30 μίλια) για να ξεπεράσει μια σειρά από φυσικά ορμητικά σημεία ποταμού, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρέθηκαν στο Cohoes και στο Little Falls. Σήμερα το κανάλι χρησιμοποιείται γενικά ως ποταμός αναψυχής και το κράτος της Νέας Υόρκης ασχολείται ενεργά με την προώθηση του καναλιού της Erie ως τουριστικού προορισμού. Πηγή: https://el.eferrit.com/κατασκευή-του-καναλιού-της-erie/, https://el.gov-civ-guarda.pt/sierra-leone View full είδηση

Με μπαταριοκίνηση δε θα δουμε προκοπη. Το ξέρουν και οι πέτρες ότι αυτό δεν είναι εφικτό. Αντι να επενδύσουνε στο υδρογόνο που είναι η λύση κοροϊδεύονται.

Καλησπέρα Συνάδελφοι . Έχετε δίκιο σε ότι γράφετε. Για το τυπικό του πράγματος στην καταχώρηση πρέπει να επιλεγεί το ημιτελές. Μάλλον κοιτούσα μόνο το ένα σκέλος του ερωτήματος του Μιχάλη (αυτό που λένε, άλλα βλέπουν τα μάτια και άλλα σκέφτομαι...:). Πάντως για να μην μας πιάνει και άγχος, όλες αυτές οι καταχωρήσεις μοιάζουν περισσότερο στατιστικού χαρακτήρα παρά ουσίας . Θα μου πείτε τώρα (και εύλογα) έχει η ΗΤΚ κάποια ουσία; (προφανής η απάντηση). Σημασία έχει, όπως και στις παλιές βεβαιώσεις του Α 83 αυτά που αναγράφονται στην τεχνική έκθεση και φυσικά οι εμβαδομετρικές καταχωρήσεις-χρήσεις-διοικητικές πράξεις μετά των σχεδίων τους. Να σας δώσω πρόσφατο παράδειγμα. Οικόπεδο με περιτοίχιση προ 55 (ξερολιθιές με πέτρες και με ωμόπλινθους). Δίνω βεβαίωση (όχι αδόμητο) αυτή με τις εξαιρέσεις του άρθρου 82 με τα σχετικά που έχουμε συζητήσει στα προ 55 και ο συμβ/φος απλώς αναφέρει στην περιγραφή ότι δεν υπάρχει κτίσμα στο ακίνητο.

ευχαριστω πολυ Καλησπέρα, βρίσκομαι στην διαδικασία κατασκευής εξοχικής κατοικίας σε παραθαλάσσια περιοχή στην Εύβοια, στο Αλιβέρι, ειναι με φέρουσα τοιχοποιία την πέτρα το σπίτι , και σκέπτομαι να φτιάξω κεραμοσκεπή , για να είναι και πιο ελαφριά η κατασκευή, τι πρέπει να προσέξω στα ξύλα της οροφής, τι επεξεργασία χρειάζεται ωστε να αντέξουν, διότι θα είναι εμφανείς , θα ήθελα αν μπορείτε να με ενημερώσετε σχετικά με τα κεραμίδια, με ενδιαφέρουν να ειναι ασφαλώς θερμομονωτικά με ενδιαφέρει αν εχει βγει κατι πιο καινούργιο εκτος απο τα κλασικά, μου είπαν οτι το καλύτερο κεραμίδι ειναι του Παναγιωτόπουλου τι είδος να βάλω, Βυζαντινό ? Ρωμαϊκό ? , Γαλλικό ? και γενικά αν έχει κάποιος την καλοσύνη να με ενημερώσει για να εχω το καλύτερο αποτέλεσμα, ευχαριστώ πολύ Βάζε τονισμό στο κείμενο σου. Είναι υποχρεωτικό από τους κανόνες για να μη κλειδώσει το θέμα. Επιλέγεις τις 3 τελίτσες άνω δεξιά του κειμένου και επιλέγεις επεξεργασία για να κάνεις την διόρθωση. Didonis

Καλησπέρα σας & ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον. Η εταιρεία μας πραγματοποίησε μέσα στο Νοέμβριο, το αντίστοιχο σεμινάριο (με δωρεάν συμμετοχή) σε 23 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Σε κάθε πόλη έγινε δωρεάν διανομή των αντίστοιχων τευχών (ΚΑΝ.ΕΠΕ. & Κ.Α.Δ.Ε.Τ.), για τους λόγους που αναφέρατε. Παρ όλα αυτά, εξετάζουμε και την πιθανότητα να γίνει κάτι αντίστοιχο και σε κάποια νησιά με την νέα χρονιά, (αν και υπάρχει ο κίνδυνος οι συνάδελφοι που το υλοποιούν να βρουν αλλαγμένες κλειδαριές στα σπίτια τους λόγο της μεγάλης απουσίας τους από αυτά...🤣) Καλή σας συνέχεια.

ΝΟΚ Άρθρο 11 παρ. 6 κβ. Τα στοιχεία πλήρωσης για τα ii και iii δεν μπορεί να είναι βιομηχανικά τούβλα, πρέπει να είναι φυσικά υλικά πετρα ξύλο λάσπη κτλ (υπάρχει σχετικό έγγραφο). κβ. i. Η επιφάνεια που καταλαμβάνει η περιμετρική φέρουσα τοιχοποιία, ή ii. ο περιμετρικός φέρων οργανισμός και οι τοίχοι πλήρωσής του, αμφότεροι από φυσικά ανακυκλώσιμα πρωτογενή υλικά, όπως πέτρα, ξύλο, λάσπη., ή iii. η επιφάνεια που καταλαμβάνει η μικτή κατασκευή, η οποία αποτελείται από φέροντα οργανισμό, μεταλλικό ή από οπλισμένο σκυρόδεμα εσωτερικά, από τοίχους πλήρωσης από φυσικά, ανακυκλώσιμα και πρωτογενή υλικά, όπως πέτρα, ξύλο, λάσπη και εξωτερικά περιμετρικά από τοιχοποιία (φέρουσα ή μη) από φυσικά ανακυκλώσιμα πρωτογενή υλικά, όπως πέτρα, ξύλο, λάσπη, πενήντα (50) τουλάχιστον εκατοστών. Ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό τμήμα της παραπάνω κατασκευής δύναται να τοποθετηθεί θερμομόνωση, η οποία δεν προσμετράται στον συντελεστή δόμησης. Η διάταξη εφαρμόζεται σε νέες κατασκευές, συμπεριλαμβανονομένων και των υπόσκαφων κτιρίων. Σε περίπτωση προσθήκης σε υφιστάμενη οικοδομή με φέρουσα τοιχοποιία κατά τα ανωτέρω, η φέρουσα τοιχοποιία του υφισταμένου κτιρίου προσμετράται στο συντελεστή δόμησης.

Στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, ένα από τα πιο επιδραστικά γεγονότα παγκοσμίως στον τομέα, το περίπτερο της γερμανικής αντιπροσωπείας έχει μια ιδιαιτερότητα: θυμίζει λιγότερο περίπτερο σε έκθεση αρχιτεκτονικής και περισσότερο μάντρα οικοδομών. Κι αυτό γιατί στη θέση των εκθεμάτων στέκουν περήφανα ντάνες από πλακάκια, χαρτόνια, σωλήνες από PVC και ξύλινες τάβλες. Διαδικασία κατά την οποία αποσπάται ένα μέρος του τοίχου στο έργο Resource Rows στην Κοπεγχάγη. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshø) Αυτόν τον τρόπο βρήκαν οι επιμελητές για να στείλουν ένα μήνυμα στη βιομηχανία των κατασκευών, μια βιομηχανία που λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό με το τρίπτυχο αγοράζω-κατασκευάζω-πετάω. Και αυτά που πετάει μας κοστίζουν ακριβά. Σύμφωνα με στοιχεία του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των κτιρίων ευθύνονται για περίπου 9% των συνολικών εκπομπών CΟ2 (διοξειδίου του άνθρακα) που σχετίζονται με την ενέργεια, ενώ, σύμφωνα με δημοσίευση του ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης), ο χάλυβας και το σκυρόδεμα προκαλούν το μεγαλύτερο πρόβλημα, καθώς η δημιουργία τους απαιτεί θέρμανση των πρώτων υλών σε υψηλές θερμοκρασίες και η ενέργεια για να γίνει αυτό προέρχεται συνήθως από ορυκτά καύσιμα. Η παραγωγή του τσιμέντου για το σκυρόδεμα ευθύνεται για το 7% των παγκόσμιων εκπομπών CΟ2, ενώ για κάθε τόνο μετάλλου που παράγεται από χάλυβα, ελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα 2,3 τόνοι διοξείδιο του άνθρακα. Αντί για τη χωματερή Με λίγα λόγια, όσο χτίζουμε, κάνουμε κακό στο περιβάλλον. Και χτίζουμε πολύ. Μόνο ανάμεσα στο 2015 και το 2021, προστέθηκαν στη Γη χτισμένα τετραγωνικά που αντιστοιχούν στο σύνολο του κτιριακού αποθέματος της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας. Προσπαθώντας να μειώσουν τη βλάβη, αρχιτέκτονες και ερευνητές σε όλο τον κόσμο αναζητούν λύσεις, και μία από αυτές είναι να σχεδιάζουν και να δημιουργούν με γνώμονα τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, εφαρμοσμένες στην κατασκευή κτιρίων. Αντί να καταλήξουν στη χωματερή, υλικά όπως αυτά που διάλεξαν οι Γερμανοί για το περίπτερό τους στην Μπιενάλε χρησιμοποιούνται ξανά σε προσόψεις, τοίχους, πατώματα. Η κυκλική χρήση υλικών δεν είναι κάτι καινούργιο στον σχεδιασμό και στην κατασκευή κτιρίων και υποδομών. «Οι άνθρωποι πάντα κοιτούσαν να χρησιμοποιήσουν ό,τι έτοιμο έβρισκαν», λέει ο αρχιτέκτονας Σπύρος Γιωτάκης. «Υπήρχε μια έννοια οικονομίας χρόνου και κόπου. Για παράδειγμα, έπαιρναν κομμάτια από ναούς, όπως αρχαίες κολόνες, και τις χρησιμοποιούσαν σε βυζαντινά κτίσματα». Σήμερα, όμως, είναι συνήθως πιο οικονομικό για τους κατασκευαστές να χρησιμοποιήσουν καινούργια υλικά, τα οποία συχνά είναι ευτελέστερα, με περιορισμένο προσδόκιμο ζωής και βλαβερά για τον πλανήτη. Η χαλύβδινη πρόσοψη της επέκτασης στο Βίντερτουρ της Ελβετίας προήλθε από το κέντρο διανομής ενός σούπερ μάρκετ. Οι αρχιτέκτονες διατήρησαν το διαγώνιο σχήμα. (Φωτογραφία: Martin Zeller) «Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να σκεφτούν ότι κάτι θέλει αντικατάσταση, παρά να αλλάξουν το ήδη υπάρχον, και αυτό γιατί είναι σαφώς δυσκολότερο να επεξεργαστείς κάτι παλαιότερο», λέει ο Νικ Τζάκσον, επικεφαλής του πρότζεκτ 1 Triton Square στο Λονδίνο. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης του ευμεγέθους κτιρίου, που θα στεγάζει γραφεία για 3.500 ανθρώπους, η ομάδα του κατάφερε να εξοικονομήσει ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών (40.000 τόνους άνθρακα), παρά το γεγονός ότι πρόσθεσε τρεις ορόφους στο κτίσμα. Σχεδόν το μισό του όγκου που εξοικονομήθηκε οφείλεται σε τεχνικές που περιλάμβαναν την επανάχρηση υλικών: 33.400 τόνοι σκυροδέματος, 1.843 τόνοι χάλυβα, 3.300 τετραγωνικά μέτρα ασβεστόλιθου αλλά και τα παράθυρα όλης της πρόσοψης. «Από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνουμε στους πελάτες που έρχονται είναι: “Έχετε εξετάσει τι μπορείτε να επαναχρησιμοποιήσετε; Μπορείτε να βρείτε ένα ήδη υπάρχον κτίριο και να το διαμορφώσετε με τρόπο που να ταιριάζει στις ανάγκες σας;”» λέει στο «Κ» ο Τζάκσον. Η Arup, η πολυεθνική εταιρεία που ανέλαβε τη μελέτη και την κατασκευή, υπεύθυνη μεταξύ άλλων για έργα όπως η διάσημη Όπερα του Σίδνεϊ, έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μια στενή συνεργασία με το Ellen MacArthur Foundation, μια ΜΚΟ με αντικείμενο την κυκλική οικονομία, στο φαγητό, στη μόδα αλλά και στο δομημένο περιβάλλον. «Δεν πρέπει αυτομάτως να υποθέτουμε ότι θα γκρεμίσουμε ένα κτίριο και θα φτιάξουμε κάτι καινούργιο και γυαλιστερό απ’ την αρχή. Είναι μια άλλη νοοτροπία για τους αρχιτέκτονες, να ξεκινούν με σημείο εκκίνησης την επαναχρησιμοποίηση, όχι την αντικατάσταση», σχολιάζει ο Τζάκσον. Άνθρακας στα θεμέλια Ο μισός άνθρακας που θα εκπέμψει μια κατοικία στον κύκλο της ζωής της έχει ήδη παραχθεί πριν καν το κτίριο εγκαινιαστεί, παρ’ όλα αυτά συνήθως η προσοχή μας δίνεται στο ρεύμα, το πετρέλαιο και στο υγραέριο που θα χρειαστεί ένα κτίριο για να θερμανθεί. Εν μέρει, επειδή αυτό αγγίζει την τσέπη μας, και ό,τι αγγίζει την τσέπη μας γίνεται οδηγός των εξελίξεων. «Μόλις τα τελευταία πέντε-δέκα χρόνια μπήκε στην κουβέντα η ενέργεια που καταναλώνουν τα κτίρια για να κατασκευαστούν, αυτό που ονομάζουμε ενσωματωμένο άνθρακα. Αυτό το κομμάτι δεν είναι εμφανές, δεν αφορά άμεσα τον χρήστη, δεν το βλέπει», λέει η Μαριάμ Καψάλη, αρχιτέκτονας και καθηγήτρια στο πρόγραμμα Βιώσιμου Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού στην Architectural Association School of Architecture. «Δεν υπάρχουν καν κριτήρια ούτε στην Αγγλία ούτε γενικά στην Ευρώπη για τον υπολογισμό του πόσο είναι πολύ και πόσο λίγο. Όλη η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από την ενέργεια. Φυσικά είναι σημαντικό κομμάτι αυτό, που επηρεάζεται και από τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά δεν είναι το μόνο». Όπως επισημαίνει η κ. Καψάλη, ακόμα κι αν αυτό δεν επικρατεί μαζικά, σήμερα έχουμε τα εργαλεία να φτιάξουμε κτίρια που καταναλώνουν κατά τη χρήση τους πολύ λίγη ενέργεια, σε οποιοδήποτε σχεδόν κλίμα, με καλή μόνωση, ανανεώσιμες πηγές, αεροστεγή υλικά και διάφορες εξελιγμένες τεχνολογίες. Όμως, ακόμα η εξίσωση του ενσωματωμένου άνθρακα όχι απλώς δεν έχει λυθεί, αλλά δεν βρισκόμαστε καν κοντά. «Ομολογώ ότι είναι μια δύσκολη πίστα, ωστόσο, αν δεν λυθεί, δεν πρόκειται να φτάσουμε στους στόχους που θέτουν η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο, που λειτουργούν πλέον χωριστά, αλλά παράλληλα», λέει η κ. Καψάλη, αναφερόμενη στους στόχους για μηδενικές εκπομπές των κτιρίων μέχρι το 2050. Πόλη του Μεξικού: Οι ντόπιοι δώρισαν λίγη γη και έτσι δημιουργήθηκε μια αίθουσα μουσικής, φτιαγμένη αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: τούβλα, ξύλο, μπετόν και πέτρα από το κοντινό ηφαίστειο Σαλτοκάν. (Φωτογραφία: JAIME NAVARRO) Εδώ έρχεται η ιδέα της κυκλικής οικονομίας και στην αρχιτεκτονική. Πρόσφατα, το αρχιτεκτονικό γραφείο όπου εργάζεται η ίδια, το Architype, ανέλαβε την ανακαίνιση ενός πρώην τηλεφωνικού κέντρου της δεκαετίας του 1930 το οποίο στεγάζει τα γραφεία του Ινστιτούτου Βιώσιμης Ηγεσίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Σε ένα πρότζεκτ που θεωρούν ότι λειτουργεί ως εξαιρετικό παράδειγμα ανακαίνισης με χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα, λειτουργώντας με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας, χρησιμοποίησαν φωτιστικές εγκαταστάσεις από άλλο κτίριο του ίδιου πανεπιστημίου (έλεγξαν και επανέκδωσαν πιστοποιητικά εγγύησης σε περισσότερα από 350 φώτα LED). Αντί να κατεδαφιστεί και να ξαναχτιστεί, η πέτρινη επιφάνεια της πρόσοψης επιδιορθώθηκε σύμφωνα με τη γιαπωνέζικη μέθοδο Kintsugi, που αντιμετωπίζει τη φθορά και την επισκευή ως μέρος της ιστορίας ενός αντικειμένου που αξίζει να φαίνεται και όχι να καλύπτεται. Στον χώρο της εισόδου τοποθέτησαν ένα γραφείο που προηγουμένως βρισκόταν στις εγκαταστάσεις του Netflix στο Λονδίνο. Διατήρησαν ακόμη και τους ανελκυστήρες, οι οποίοι επισκευάστηκαν και παραδόθηκαν εκ νέου. Όσα έπιπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν, χαρίστηκαν σε κοινότητες της περιοχής, γλιτώνοντας με αυτόν τον τρόπο 21.600 κιλά καρέκλες, τραπέζια και ντουλάπια απ’ το να καταλήξουν στη χωματερή. Όψη του περιπτέρου της Γερμανίας στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, με σαφές συμβολικό μήνυμα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Αυτά συμβαίνουν στη Βρετανία, μια χώρα που υπήρξε πρωτοπόρα στην ανάπτυξη νέων βιομηχανικών προϊόντων μετά τη Μεγάλη Έκθεση του 1851 και όπου τα τελευταία χρόνια μεγάλες εταιρείες όπως η Arup, αλλά και ακαδημαϊκοί, προωθούν την ιδέα της επανάχρησης υλικών. Τρία χρόνια πριν, μια ομάδα αρχιτεκτόνων –μεταξύ των οποίων 14 νικητές του βραβείου Στέρλινγκ της RΙΒΑ, της Βασιλικής Ένωσης Αρχιτεκτόνων της Μεγάλης Βρετανίας– ξεκίνησαν μια καμπάνια ευαισθητοποίησης κατά της κατεδάφισης κτιρίων, για το καλό του πλανήτη. «Πρέπει να σταματήσουμε να κατεδαφίζουμε απερίσκεπτα», λένε. «Διαβατήρια» υλικών Στην Ολλανδία, ο Τόμας Ράου, αρχιτέκτονας, έχει αναπτύξει ένα σύστημα καταγραφής υλικών σε υπάρχοντα κτίρια, καθώς και της προοπτικής που μπορεί να έχουν για να χρησιμοποιηθούν ξανά στο μέλλον. Χρησιμοποιώντας ένα ψηφιακό «διαβατήριο υλικών», καταγράφει τα ειδικά τους χαρακτηριστικά, ώστε να διευκολυνθεί στο μέλλον η ανάκτηση, η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίησή τους. Η κυβέρνηση της χώρας του σύντομα αγκάλιασε την πρωτοβουλία, προσφέροντας φορολογικές ελαφρύνσεις στους κατασκευαστές για να την υιοθετήσουν. Στην Πόλη του Μεξικού, το αρχιτεκτονικό γραφείο TO Arquitectura σχεδίασε έναν χώρο εκμάθησης κιθάρας, με τη συνεργασία των μαθητών που είχαν συμμετάσχει σε πρόγραμμα δωρεάν μαθημάτων μουσικής. Η τοπική κοινότητα δώρισε ένα μικρό χωράφι, οι αρχιτέκτονες συνεργάστηκαν με τους κατοίκους και το αποτέλεσμα ήταν ένα θολωτό κτίσμα φτιαγμένο αποκλειστικά από ανακυκλωμένα υλικά της περιοχής: κόκκινα τούβλα, ξύλο, κομμάτια από μπετόν, ηφαιστειογενή πέτρα (η περιοχή βρίσκεται κοντά στο ηφαίστειο Σαλτοκάν), κόκκινους λίθους. Το βραβευμένο Enterprise Centre της Architype χαρακτηρίστηκε το «πιο πράσινο κτίριο στη Βρετανία» – στην πρόσοψη βλέπουμε αποσπώμενες επιφάνειες από ψάθα. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Στην Κοπεγχάγη, ο Άντερς Λεντάγκερ έφτιαξε το συγκρότημα 92 κατοικιών Resource Rows (υποψήφιο για το βραβείο Mies van der Rohe 2022) χρησιμοποιώντας ενιαία κομμάτια τοίχων από τούβλα τα οποία ήταν ενωμένα με κονίαμα και ήταν αδύνατο να χωριστούν, ώστε να χρησιμοποιηθούν ξανά. Προκειμένου να μην καταλήξουν στα σκουπίδια, η ομάδα του Λεντάγκερ έκοψε τους τουβλότοιχους από τα ιστορικά ζυθοποιεία της Carlsberg στην Κοπεγχάγη, από παλιά σχολεία και βιομηχανικά κτίρια σε όλη τη Δανία, σε ενιαία κομμάτια 1 επί 1 μέτρο, δημιουργώντας έτσι νέους τοίχους. Ακόμη, χρησιμοποίησε ξυλεία που προοριζόταν για πέταμα, ανακυκλωμένο τσιμέντο από μια γέφυρα και παλιά παράθυρα, εξοικονομώντας 463 τόνους απορριμμάτων και 29% σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Όπως είδαμε και πιο πάνω, η κυκλική οικονομία έχει τις ρίζες της στην ανάγκη. Μία από τους αρχιτέκτονες του βραβευμένου κτιρίου K 118 στο Βίντερτουρ της Ελβετίας, Μπάρμπαρα Μπιουζέρ, έχοντας εργαστεί στην Τανζανία και το Σουδάν, παρατήρησε πόσο πολύτιμα ήταν τα υλικά αντικείμενα που στην Δύση κατέληγαν στις χωματερές, όπως ήταν για παράδειγμα τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Σχεδιάζοντας με την υπόλοιπη ομάδα το K 118, μια πρώην αποθήκη που θα έχει εφεξής μεικτή χρήση (κατοικίες, εργαστήρια, χώροι συνεργατικής τηλεργασίας), κατάφεραν να προσθέσουν τρεις επιπλέον ορόφους με πάνω από το ήμισυ των δομικών υλικών να προέρχεται από ανακυκλωμένα κτίρια. Τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, της εταιρείας Kenoteq. (Φωτογραφία: Matteo de Mayda) Ολόκληρη η βασική κατασκευή από χάλυβα προήλθε από ένα κέντρο διανομής σούπερ μάρκετ σε γειτονική πόλη. Τα παράθυρα, οι προσόψεις, τα θερμαντικά σώματα και τα ξύλινα δάπεδα τα πήραν από κατεδαφισμένα κτίρια της περιοχής. Στην προηγούμενη ζωή της, η σκάλα του κτιρίου –η οποία είναι πάνω από 30 ετών– βρισκόταν σε ένα κτίριο γραφείων στη Ζυρίχη, όπως και τα 80 παράθυρα και οι πλάκες γρανίτη που επαναχρησιμοποιήθηκαν για τα δάπεδα του μπαλκονιού. Με αυτόν τον τρόπο υπολογίζουν ότι εξοικονόμησαν 500 τόνους καινούργιων υλικών. Στη Βομβάη της Ινδίας, το αρχιτεκτονικό γραφείο S+PS δημιούργησε μια πολυτελή κατοικία όπου η ανακύκλωση των υλικών μπλέκεται με την ανακύκλωση εννοιών όπως η ιστορία και η μνήμη. Η πρόσοψη είναι φτιαγμένη από παράθυρα και πόρτες κατεδαφισμένων σπιτιών, ενώ χρησιμοποιήθηκαν υλικά όπως παλιά υφασμάτινα κομμάτια, δάπεδα από παλιά δοκάρια και τελάρα, έπιπλα από την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε άλλες χώρες, ενώ πρωτοβουλίες ξεπηδούν και στη βιομηχανία των κατασκευαστικών υλικών. Η Έλι Μπίρκχεντ από την Κορνουάλη σχεδιάζει τούβλα από προϊόντα τα οποία επιχειρήσεις της περιοχής της προόριζαν για πέταμα: τρίχες από ένα κομμωτήριο, μαλλί και κοπριά αλόγων από μια φάρμα (λειτουργεί συγκολλητικά για τον πηλό), απόβλητα σιταριού από μια ζυθοποιία, ανακυκλωμένα μπουκάλια ενός μπαρ. Αντίστοιχα, στη Σκωτία η εταιρεία Kenoteq παράγει τούβλα από 90% ανακυκλωμένα υλικά οικοδομής, ενώ η δανέζικη εταιρεία d line έχει λανσάρει ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας στο οποίο τα προϊόντα της (βρύσες, πόμολα κ.ά.) επισκευάζονται και μεταπωλούνται στο 60% της τιμής, εξοικονομώντας έως και 91% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, με σκοπό να επεκταθεί η περίοδος χρήσης τους έως και τα 100 χρόνια. Από τον Πικιώνη στις μπουλντόζες Πίσω στην Ελλάδα, ο Σπύρος Γιωτάκης μού θυμίζει ότι έχουμε και εδώ εμβληματικά έργα κυκλικής οικονομίας, απλώς τότε δεν τα έλεγαν έτσι. Ένα ιδιαίτερο παράδειγμα είναι η αναστήλωση του Λουμπαρδιάρη από τον μεγάλο αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, ο οποίος χρησιμοποίησε μάρμαρα, πήλινα στοιχεία, υλικά από γκρεμισμένα νεοκλασικά, ακόμη και από την κατεδάφιση της Βαρβακείου Σχολής. Σήμερα, 70 χρόνια μετά, η εικόνα είναι μάλλον διαφορετική. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ του «Κ», σχολιάζοντας το κτιριακό απόθεμα της Αθήνας ο πρόεδρος των Ελλήνων αρχιτεκτόνων, Δημήτρης Ξυνομηλάκης, υπογράμμιζε τον μεγάλο αριθμό ιστορικών κτιρίων που έχουν κατεδαφιστεί. «Η βέλτιστη λύση σε ένα δομημένο περιβάλλον δεν είναι οι κατεδαφίσεις», έλεγε. Resource Rows, Κοπεγχάγη. Χρησιμοποιήθηκαν ενιαία κομμάτια από τουβλότοιχους που ήταν αδύνατο να διαχωριστούν λόγω της συγκολλητικής ουσίας ανάμεσα στα τούβλα. (Φωτογραφία: Rasmus Hjortshøj) Ο αρχιτέκτονας Γιάννης Δουρίδας συμφωνεί: «Η μεγαλύτερη συνεισφορά που μπορεί να έχει ένας αρχιτέκτονας στην κυκλική οικονομία είναι στην πραγματικότητα να μπορεί να ανακυκλώνει τα κτίρια. Για παράδειγμα, ένα κτίριο γραφείων που φτιάχτηκε τη δεκαετία του ’80 και έχει παλαιότερες εγκαταστάσεις ενέργειας, αλλά μπορείς να το βελτιώσεις, δεν υπάρχει λόγος να το γκρεμίσεις. Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους. Φυσικά, η γη είναι πολύ ακριβή για να το αποφύγεις εύκολα. Είχε βγάλει το Υπουργείο Περιβάλλοντος μια οδηγία που πριμοδοτεί όσους έχουν ένα οικόπεδο και για παράδειγμα θέλουν να κατεδαφίσουν ένα κτίριο που υπάρχει μέσα, ενεργοβόρο, και να φτιάξουν ένα καινούργιο, πιο βιώσιμο. Τους δίνει μπόνους τετραγωνικά. Αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Η μία λέει ότι αυτό το χρέπι που είναι εκεί τρώει ενέργεια. Η άλλη ανάγνωση λέει: αν γκρεμίσουμε τα πάντα επειδή τα βαφτίζουμε ενεργοβόρα, τι γίνεται μετά;». «Στην Αθήνα αυτή τη στιγμή γκρεμίζονται άπειρα κτίρια σε σχέση με πόλεις όπως η Ρώμη, όπου δεν χτίζουν, αλλά επαναχρησιμοποιούν τα κτίριά τους». Γιάννης Δουρίδας, αρχιτέκτονας Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι τον τελευταίο καιρό επικρατεί «πυρετός» κατεδαφίσεων ακόμη και μονώροφων, διώροφων και τριώροφων κτιρίων του Μεσοπολέμου, αφού οι ιδιοκτήτες τους σπεύδουν να τα κατεδαφίσουν πριν χαρακτηριστούν διατηρητέα (το σχετικό πρόγραμμα κινήτρων για τη διατήρηση των κτιρίων αυτών δεν έχει τεθεί ακόμη σε εφαρμογή). Όπως εξήγησε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Νίκος Βατόπουλος στην «Κ», το όριο των 100 ετών που καθιστά πιο δύσκολο το να κατεδαφιστεί ένα οικοδόμημα παλαιότερο της εκατονταετίας, οδηγεί σε αγώνα δρόμου τους ιδιοκτήτες τους ώστε να προλάβουν να τα γκρεμίσουν και στη θέση τους να υψωθούν πολυώροφες πολυκατοικίες. To 1 Triton Square εξοικονόμησε κατά την ανακαίνισή του ενέργεια ισοδύναμη με την ετήσια κατανάλωση 10.000 νοικοκυριών. (Φωτογραφία: Simon Kennedy) Επομένως, όταν κάποιος θέλει να κοιτάξει προς το μέλλον, το βλέμμα του μάλλον θα τον οδηγήσει εκτός Ελλάδος. Στην Ευρώπη, σε αρκετές χώρες έχουν ήδη υιοθετήσει την πρόταση του Τόμας Ράου για την καταγραφή και την επανάχρηση υλικών (η πλατφόρμα του λειτουργεί σε Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο κ.α.). Σχηματικά, ίσως βρεθούμε κάποτε σε ένα μέλλον που θα μοιάζει με αυτό που περιέγραψε ο Νικ Τζάκσον: «Η επανάχρηση υλικών και συστημάτων θα αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούν οι αρχιτέκτονες. Θα γίνουμε, σταδιακά, ένα είδος δημιουργών κολάζ, δηλαδή θα συναρμολογούμε υλικά. Θα είναι μια ενδιαφέρουσα εξίσωση». View full είδηση

Στο πλαίσιο του έργου «Integrated actions for joint coordination and responsiveness to flood risks in the cross border area» με ακρωνύμιο FLOODGUARD του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ευρωπαϊκή Εδαφική Συνεργασία INTERREG V-A GREECE – BULGARIA 2014-2020» πραγματοποιήθηκε Διεθνές Συνέδριο για τη διάχυση των αποτελεσμάτων του έργου. Το έργο Floodguard καλείται να αντιμετωπίσει προκλήσεις διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας μέσα από ολοκληρωμένες δράσεις για κοινό συντονισμό και ανταπόκριση σε κινδύνους πλημμύρας στη διασυνοριακή περιοχή. Το έργο εστιάζει σε διαφορετικές πτυχές της διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας: • Εισαγωγή κοινής θεσμικής προσέγγισης μεταξύ των εμπλεκόμενων αρχών για την αξιολόγηση, τον προγραμματισμό, την πρόληψη και την καταπολέμηση των πλημμυρών • Αύξηση της τεχνικής και διοικητικής ικανότητας των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας για κοινές δράσεις στον τομέα της ετοιμότητας και της αντίδρασης σε περιπτώσεις πλημμυρών • Εισαγωγή αποτελεσματικών δομών και συστημάτων ανταλλαγής πληροφοριών για την αξιολόγηση των κινδύνων πλημμύρας, τον μετριασμό και τη διαχείριση. Οι Εταίροι του έργου αποτελούνται από πέντε (5) φορείς από τη Δημοκρατία της Βουλγαρίας και δύο (2) φορείς από την Ελληνική Δημοκρατία: • Fire Safety and Civil Protection Directorate General, Ministry of the Interior, BG (Lead Beneficiary) • EA River Basin District Plovdiv (PB2) • WA Ricer Basin District Blagoevgrad (PB3) • National Institute of Meteorology and Hydrology (PB4) • District Administration Blagoevgrad (PB5) • Γενική Γραμματεία Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων, ΥΠΕΝ (PB6) • Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας Θράκης (PB7) Το συνέδριο διοργανώθηκε από τη Γενική Γραμματεία Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη (Theodora Hall, Ξενοδοχείο Capsis, Μοναστηρίου 16). Συμμετείχαν εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας και στελέχη των Εταίρων του έργου και άλλων φορέων της δημόσιας διοίκησης καθώς και εκπρόσωποι κοινωνικών εταίρων και ιδιώτες. Κατά την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου, 24 Οκτωβρίου 2023, χαιρέτησε την εκδήλωση ο Γενικός Γραμματέας Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων (ΥΠΕΝ), Δρ. Πέτρος Βαρελίδης και ο Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης, Δρ. Ιωάννης Σάββας. Εκ μέρους της Διαχειριστικής Αρχής του Επιχειρησιακού Προγράμματος – Κοινής Γραμματείας για το «Ευρωπαϊκή Εδαφική Συνεργασία INTERREG V-A GREECE – BULGARIA 2014-2020» απηύθυνε χαιρετισμό ο κ. Δημήτριος Λιάτσης. Τέλος, στέλεχος από τον Επικεφαλής Εταίρο του έργου (Lead Beneficiary - Fire Safety and Civil Protection Directorate General, Ministry of the Interior, BG) απηύθυνε χαιρετισμό εκ μέρους του Επιτρόπου, κ. Yuliyan Grancharov. Την ίδια ημέρα έλαβε χώρα συνέντευξη τύπου. Στις εργασίες της πρώτης ημέρας του Συνεδρίου εντάχθηκε και η παρουσίαση του συνόλου του έργου από την Δρ. Ελένη Αθανασίου, Project Manager της Ομάδας Έργου της Γενικής Γραμματείας Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων (ΓΓΦΠΥ - PB6) καθώς και του ρόλου και της συμμετοχής της ΓΓΦΠΥ ως Εταίρου στην υλοποίηση του έργου. Η παρουσίαση ανέδειξε τα οφέλη που προέκυψαν από την ενδυνάμωση της διασυνοριακής συνεργασίας που επετεύχθη στον τομέα διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας μέσω αφενός της δημιουργίας και λειτουργίας Κοινής Ομάδας Εργασίας (Joint Working Group) και αφετέρου μέσω της ενίσχυσης των υποδομών με την ανάπτυξη και λειτουργία του πληροφοριακού Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης Πλημμυρών στον π. Έβρο. Επίσης, εκ μέρους της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης, ο κ. Γεώργιος Καμπάς, Project Manager της Ομάδας Έργου για τον Εταίρο PB7, παρουσίασε τη συμβολή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης στο έργο και τη σημασία της ενδυνάμωσης των υποδομών μέσω της εγκατάστασης νέων τηλεμετρικών σταθμών, τόνισε την βαρύτητα των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στη διασυνοριακή περιοχή μεταξύ των δύο χωρών και την αναγκαιότητα ανάληψης κατάλληλων δράσεων υπό το πλαίσιο κοινής και συντονισμένης διαχείρισης. Κατά τη δεύτερη ημέρα του Συνεδρίου παρουσιάσθηκε ο ρόλος και η συμβολή όλων των Εταίρων του έργου, τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα καθώς και οι δυνατότητες και ευκαιρίες για το μέλλον της διασυνοριακής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στον τομέα διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας. Παρουσιάσθηκαν, μεταξύ άλλων, ο υπερσύγχρονος διασωστικός και λοιπός εξοπλισμός για τις εκπαιδευτικές ανάγκες αντιμετώπισης πλημμυρικών συμβάντων, η πρόοδος του έργου ανέγερσης Κοινού Εκπαιδευτικού Κέντρου στο Blagoevgrad, Βουλγαρία, το Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης Πλημμυρών που αναπτύχθηκε και λειτουργεί για τη λεκάνη απορροής π. Έβρου, οι νέοι τηλεμετρικοί σταθμοί τεχνολογίας αιχμής οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί στους τρεις μεγάλους διασυνοριακούς ποταμούς που η χώρα μας μοιράζεται με τη Βουλγαρία (π. Έβρος – Maritsa, π. Νέστος – Mesta, π. Στρυμώνας – Strouma) καθώς και η αναβάθμιση του υφιστάμενου δικτύου στη Βουλγαρική πλευρά και ο ανακαινισμένος και πλήρως εξοπλισμένος χώρος στην Καβάλα για διενέργεια εκπαιδευτικών και λοιπών δράσεων. Επίσης, παρουσιάσθηκαν μελέτες και λοιπές δράσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος οι οποίες συμβάλλουν στην ενδυνάμωση των ικανοτήτων των εμπλεκόμενων φορέων στη διαχείριση κινδύνων πλημύρας και στην ενίσχυση της διασυνοριακής συνεργασίας στον χώρο και οι προοπτικές στο μέλλον. Για τις δράσεις του έργου FLOODGUARD μπορείτε να ενημερώνεστε από το site: https://floodguardinterreg.eu/ View full είδηση

Εχεις καθαιρεση μεσοτοιχιας και αυθαιρετη λειτουργικη συνενωση δυο καταστηματων.. Οι ιδιοκτησιες διατηρουν την ιδιοτητα τους σαν ανεξαρτητες. Καθε μια θα τακτοποιησει τα "δικα της" ανεξαρτητα της συνενωσης. Δεν χρειαζεται τροποποιηση της συστασης με συνενωση. Πλην ομως, υπάρχει προβλημα, διοτι το ενα δεν εχει την δικη του σκαλα προς το υπογειο, επομενως ακομα και μετα το χτισιμο της μεσοτοιχιας-στο μελλον- να μην μπορει να χρησιμοποιει το υπογειο. Και, επίσης, πώς θα ανοιξει νεα εισοδος. Τωρα που θα μετρησεις και θα κανουν σωστη αποδοχη, γραψε αναλυτικα τι αυθαιρεσιες βρηκες. [χρησιμη θα ηταν και μια κατοψούλα....]

Στις πέτρες των τοίχων της γράφεται η ιστορία. Απορροφά τους κραδασμούς κάθε εποχής. Η σαγήνη του μνημείου, που οφείλει το όνομά του στο κυκλικό του σχήμα, είναι καθηλωτική. Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον επισκέπτη συναρπάζουν. Ροτόντα. Ένα διαπολιτισμικό μνημείο. Το σημαντικότερο της Θεσσαλονίκης. Αντανακλά την ταυτότητα της πόλης, την ποικιλομορφία των ανθρώπων που έζησαν, αγάπησαν, πόνεσαν, μεγάλωσαν και πέθαναν σε αυτή. Είναι ένας παλμός δυνατός που χτυπά με πάθος. Αέναα. Δεκαέξι αιώνες. Είναι ένα παλίμψηστο μνημείο παγκόσμιας ακτινοβολίας και απαράμιλλης ομορφιάς. Το μεγαλοπρεπές εκτόπισμα της εξωτερικής εικόνας του έρχεται σε αντιδιαστολή με το αέρινο εσωτερικό του. Η αφαιρετική ομορφιά της Ροτόντας, λόγω της έλλειψης κολόνων, καθηλώνει τον επισκέπτη. Ιδρύθηκε σε μια παγανιστική περίοδο, έχει υπάρξει χριστιανικός και μουσουλμανικός χώρος λατρείας. Τα ψηφιδωτά της είναι τα αρχαιότερα της Ανατολής. Μάρτυρες, απόστολοι, άγγελοι, η δόξα του Χριστού με τους αρχαγγέλους, νατουραλιστικά μοτίβα, η αξιοσύνη μεγαλουργεί. Η Ροτόντα μαρτυρά τη δύναμη της πόλης, την ευφυία των μηχανικών της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι ομοιότητές της με το Πάνθεον της Ρώμης πολλές. Στις 20 Ιουνίου του 1978, γύρω στις έντεκα το βράδυ, όλη η Βόρεια Ελλάδα έζησε εφιαλτικές στιγμές από ένα σεισμό μεγέθους 6,5 Ρίχτερ και εστιακού βάθους 10 χλμ. Η Θεσσαλονίκη έζησε τη φρίκη της καταστροφής και μεταμορφώθηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Θρήνησε σαράντα εννιά νεκρούς. Διακόσιοι είκοσι τραυματίες, χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και την πόλη αναζητώντας μέρη ασφαλή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Ήταν μια πόλη σε πανικό, με χιλιάδες άστεγους, με κατεστραμμένα κτίρια, οι άνθρωποί της έζησαν στιγμές τρόμου και απόγνωσης. Η Ροτόντα δεν έμεινε αλώβητη. Χρειάστηκαν μελέτες, χρονοβόρες επισκευές. Πέρασαν χρόνια για να δοθεί ξανά το κτίριο στο κοινό, ελεύθερο από σκαλωσιές και εργασίες. Οι σοβαρές βλάβες που προξένησε ο σεισμός καθώς και το τεράστιο τεχνικό έργο της αναστήλωσης του μνημείου χωρίς να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του, ήταν το θέμα της συζήτησης με τον ομότιμο Καθηγητή του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Γιώργο Πενέλη και τον κ. Γρηγόρη Πενέλη, Πολιτικό μηχανικό. © Μενέλαος Συκοβέλης Στις 20 Ιουνίου του 1978, ένας καταστροφικός σεισμός τράνταξε συθέμελα τη Θεσσαλονίκη. Σημειώθηκαν σοβαρές ζημιές σε ιστορικούς χώρους όπως η Ροτόντα. Σε εσάς κ. καθηγητά, ανατέθηκε η αποκατάσταση των ζημιών. Σε τι κατάσταση βρήκατε το μνημείο; Γιώργος Πενέλης: Το μνημείο ήταν κατακερματισμένο με εικόνα επικείμενης κατάρρευσης. Πιο συγκεκριμένα το νότιο τμήμα του ανάμεσα στους πεσσούς Π2 και Π3 που έχουν ενσωματωμένα στον πυρήνα τους δυο ελικοειδή κλιμακοστάσια παρουσίαζε εξελισσόμενη ολίσθηση με μια ρωγμή εύρους 12-13 εκ. που ξεκινούσε από τη βάση του μνημείου και με κλίση 61Ο έφθανε στον τρούλο. Η ρωγμή αυτή παρουσίαζε εξελισσόμενο εύρος κατά 1,0 χιλιοστό τον μήνα. Πέραν τούτου υπήρχαν ρωγμές: Στη βάση του τρούλου κατά τους μεσημβρινούς. Στον βόρειο πεσσό Π8. Στην κλείδα του θόλου του ιερού. Απόκλιση των πεσσών του κυρίως κτίσματος προς τα έξω της τάξης των 20 εκ. Η Ροτόντα έμεινε εγκλωβισμένη από σκαλωσιές για χρόνια. Πόσος χρόνος απαιτήθηκε για την αποκατάσταση; Και γιατί; Γιώργος Πενέλης: Για την αναστήλωση του μνημείου χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια. Στον χρόνο αυτό περιλαμβάνονται τόσο οι δομικές εργασίες στερέωσης όσο και οι εργασίες συντήρησης των ψηφιδωτών στις κόγχες και στον τρούλο. Κατά την άποψή μου, ο χρόνος αυτός δεν είναι καθόλου μεγάλος καθ' όσον οι εργασίες σε μνημειακά κτίρια συνοδεύονται με λεπτομερή αποτύπωση και φωτογράφιση κάθε επέμβασης, ακόμη και της πιο μικρής ρωγμής. Σημειώνω ότι για την αναστήλωση των ρωμαϊκών λουτρών στην Trier της Γερμανίας χρειάστηκαν 42 χρόνια. Το 2021 σας ανατέθηκε ο εκ νέου έλεγχος του μνημείου από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης. Γρηγόρης Πενέλης: Η Δρ. Γεωργία Ζαχαροπούλου, στέλεχος της Εφορείας, θεώρησε ότι θα ήταν σκόπιμο να ελεγχθεί η κατάσταση του μνημείου περίπου 40 χρόνια μετά από την αρχική μελέτη και στατική επέμβαση. Για τον έλεγχο χρησιμοποιήσαμε όλα τα σύγχρονα υπολογιστικά εργαλεία και κάναμε τόσο ελαστική δυναμική ανάλυση όσο και ανελαστική στατική ανάλυση. Από τις αναλύσεις προέκυψε ότι το κτίριο με άνεση μπορεί να φέρει τα κατακόρυφα φορτία καθώς και τον σεισμό σχεδιασμού για σύγχρονα κτίρια που προβλέπεται από τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς. Επίσης ελέγχθηκαν επιλεγμένοι τένοντες εξωτερικής προέντασης, οι οποίοι είναι το βασικό σύστημα στατικής ενίσχυσης του 1982. Σε αυτό βρέθηκε ότι η δύναμη προέντασης είναι στο 98% της αρχικά προβλεπόμενης δύναμης. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται τέτοια άσκηση, 40 χρόνια μετά την επέμβαση, και το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθότι πιστοποιεί ότι η προένταση στα μνημεία είναι μια ιδιαίτερη αξιόπιστη μέθοδος επέμβασης. Πώς αντιμετωπίζετε τη Ροτόντα εσείς που τη γνωρίζετε τόσο καλά; Γιώργος Πενέλης: Την αντιμετωπίζω με δέος και θαυμασμό. Πρόκειται για ένα κτίσμα βάρους 20.000 τόνων που επέζησε ατόφιο για 1700 περίπου χρόνια και που είναι και σήμερα σε χρήση. Επιπλέον πρέπει να σημειώσω ότι μετά τις επεμβάσεις της δεκαετίας του '80 φέρει με ασφάλεια τα φορτία βαρύτητας και τις σεισμικές δράσεις που προβλέπει ο αντισεισμικός κανονισμός και συνεπώς μπορεί και χρησιμοποιείται άφοβα και για συγκέντρωση κοινού. Γρηγόρης Πενέλης: Ως μηχανικοί σχεδιάζουμε νέα κτίρια με προβλεπόμενη διάρκεια ζωής 50 χρόνια ή 100 χρόνια για τα πλέον σημαντικά. Το να ασχοληθείς με ένα κτίριο 1700 ετών είναι προφανώς άλλη τάξη μεγέθους. Πώς την αντιμετωπίζει ο λαός της Θεσσαλονίκης; Γιώργος Πενέλης: Ο λαός της Θεσσαλονίκης εκτιμώ ότι θεωρεί τη Ροτόντα ως ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Το μέγεθός του, η ομοιότητά του με το Πάνθεον της Ρώμης και τα εντυπωσιακά μωσαϊκά στις κόγχες και στον τρούλο, που αποτελούν τα αρχαιότερα χριστιανικά μωσαϊκά στη γη, εντυπωσιάζουν τον κάθε επισκέπτη. Έτσι η Ροτόντα κατά τη μακραίωνη ιστορία της απετέλεσε πάντα το σημαντικότερο ίσως τοπόσημο της πόλης. Γρηγόρης Πενέλης: Οι Θεσσαλονικείς δυστυχώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σημαντικότητα του μνημείου. Εν μέρει ίσως διότι ήταν για παρά πολλά χρόνια μη προσβάσιμο. Σε κάθε περίπτωση, είναι χαρακτηριστικό ότι σύμβολο της πόλης είναι ένας μικρής σημασίας Ενετικός πύργος, αντί για τη Ροτόντα. Ελπίζω ότι, με τη σταδιακή ένταξη του μνημείου στην κοινωνική ζωή, αυτό θα αναδειχθεί ξανά. © Μενέλαος Συκοβέλης Ιστορία της Ροτόντας Το κτίριο φτιάχτηκε στις αρχές του 4ου αιώνα είτε από τον Μαξιμιανό Γαλέριο (293-311) ως ναός αφιερωμένος στους προστάτες θεούς της ρωμαϊκής αυτοκρατορικής τετραρχίας, είτε από τον Κωνσταντίνο Α' (306-337) ως μαυσωλείο, όπως αυτά που ίδρυσε για τα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας στη Ρώμη και στη Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη. Οι αλλαγές στον χαρακτήρα, στο διαφορετικό ιστορικό αποτύπωμα ξεκινούν όταν μετατρέπεται σε ανακτορικό χριστιανικό ναό (αφιερωμένο πιθανότατα στους Ασωμάτους ή Αρχαγγέλους) με την προσθήκη Ιερού Βήματος στα ανατολικά, πρόπυλου και παρεκκλησίων στα νότια και περιμετρικού διαδρόμου, πιθανό επί Θεοδοσίου A’ (379-395) ή Ιουστινιανού Α’ (527-565). Με τη λήξη της Εικονομαχίας (842) στην κόγχη ή του Ιερού Βήματος τοιχογραφείται η Ανάληψη του Χριστού. Ένα τμήμα των ψηφιδωτών της Ροτόντας παριστάνουν αγίους της πρώτης Ανατολικής χριστιανικής εκκλησίας (Κύριλλος, Βασιλίσκος, Ανανίας, Ρωμανός, Αρίσταρχος), νατουραλιστικά μοτίβα, πουλιά, φρούτα, βάζα με λουλούδια. Η μετατροπή του ναού σε τζαμί δεν ήρθε αμέσως μετά από την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς το 1430 μ.Χ. αλλά αρκετά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1590-91 μ.Χ. ο ναός μετατράπηκε από το Σινάν Πασά και τον επικεφαλή της Μονής των Δερβίσηδων, Χορτάτζη Σουλεϊμάν Εφέντη, σε τζαμί και ονομάστηκε Χορτάτζ Εφέντη Τζαμί. Προστέθηκε μιχράμπ στο Ιερό, ενώ στην αυλή χτίστηκε μιναρές, κρήνη και ταφικός περίβολος. Τα ψηφιδωτά παρέμειναν σχεδόν στο σύνολό τους ορατά. Όταν ανακαινίσθηκε το τζαμί για τελευταία φορά, το 1889 από τον Ιταλό S. Rosi, έγινε ζωγραφική συμπλήρωση των ψηφιδωτών. Το 1912-1914 έγιναν και πάλι εργασίες στο κτήριο για την απόδοση του μνημείου στη χριστιανική λατρεία. Καθαγιασμός και αφιέρωση στον Άγιο Γεώργιο από τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο. Ανασκαφικές έρευνες και εργασίες έγιναν τα έτη 1918-1920, 19127-28, 1953, 1973-1978. Το 2015 έγιναν τελικές εργασίες συντήρησης στη στέγη, στα ψηφιδωτά, αποκαταστάθηκε το Ιερό, εγκαταστάθηκε φωτισμός και σήμανση, διαμορφώθηκε η νότια πλευρά του περιβόλου και των παλαιοχριστανικών προκτισμάτων. Το μνημείο έχει αποδοθεί ελεύθερο στο κοινό. View full είδηση