Αναζήτηση στην κοινότητα

Μεχρι στιγμής: Απόσταση κτιρίου κατοικίας --> 30μ από τη γραμμή αιγιαλού '' '' Ξεν/χειου --> 50μ " " για τα βιομηχανικά ισχύει το παρακάτω: Προτάσει του Ημετέρου Υπουργικού Συμβουλίου, απεφασίσαμεν και διατάσσομεν: ΑΡΘΡΟΝ-1. 1. Εις παραλιακάς εκτάσεις κειμένας: α) εκτός περιοχών διεπομένων υπό εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου ή οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923 και β) εκτός περιοχών, δι'άς ισχύουν ειδικαί διατάξεις περί δομήσεως, η οικοδομή τοποθετείται εις απόστασιν τουλάχιστον τριάκοντα (30) μέτρων από του κατά τας κειμένας διατάξεις καθοριζομένου ορίου του αιγιαλού. 2. Οι περιορισμοί της παραγράφου 1 του παρόντος δεν έχουσιν εφαρμογήν επί α) βιομηχανιών και βιοτεχνιών, αίτινες ως εκ της φύσεώς των δέον να εγκαθίστανται επί παραλιακών χώρων, β) επί αξιολόγων ξενοδοχειακών και τουριστικών εν γένει επιχειρήσεων και γ) επί πάσης φύσεως έργων του Δημοσίου, Λιμενικών Ταμείων και του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Η ανάγκη της εξαιρέσεως εκ της εφαρμογής εν εκάστη των ανωτέρω περιπτώσεων βεβαιούται δι'ητιολογημένης αποφάσεως του Υπουργού Δημοσίων 'Εργων και του κατά περίπτωσιν αρμοδίου Υπουργού. Επίσης:Εγκ-57161/13/02 Εγκ-13/02 [ΙΣΧΥΕΙ από 29-3-02] Ε-13/02 Τήρηση αποστάσεων από τις γραμμές αιγιαλού και παραλίας. Μετά τη δημοσίευση του Ν-2971/01 "Αιγιαλός, παραλία και λοιπές διατάξεις" (ΦΕΚ-285/Α/01) και την κατάργηση του ΑΝ-2344/40 "Περί Αιγιαλού και παραλίας" (ΦΕΚ-154/Α/40), παραμένουν σε ισχύ οι ειδικές διατάξεις περί αιγιαλού, παραλίας, θάλασσας, λιμένων και αλιείας, σύμφωνα με την παρ.4γ του Αρθ-34 του νόμου αυτού. Κατά συνέπεια εξακολουθούν να ισχύουν οι ειδικές ρυθμίσεις που αφορούν την τήρηση των υποχρεωτικών αποστάσεων από την γραμμή αιγιαλού και παραλίας όπως καθορίζονται από το ΝΔ-439/70 "Περί συμπληρώσεως των διατάξεων περί αιγιαλού" (ΦΕΚ-36/Α/70), το ΠΔ/24-4-85 "Τρόπος καθορισμού ορίων οικισμών της χώρας μέχρι 2000 κατοίκους, κατηγορίες αυτών και καθορισμός όρων και περιορισμών δόμησής τους" (ΦΕΚ-181/Δ/85), τα διατάγματα περί ΖΟΕ, το Αρθ-18 του Ν-2971/01 κλπ. Πλην όμως με το νέο χωτοταξικό η απόσταση αυτή θα εκτοξευθεί στα ----> 100μ, γι' αυτό όποιος πρόλαβε τον κύριο ...είδε

http://www.elinyae.gr/el/item_details.jsp?item_id=3113&cat_id=1297 ΚΑΙ ΦΕΚ 476/Β 25-7-60 829/Β 19-12-69 686/Β 24-8-71 ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΑ Στα φεκ εχουν αποστασεις ακριβως, αλλα οι τεχνικοι της δεη εχουν ετοιμα πινακακια αναλογος της αποστασης των ιστων μεταξυ τους και την αποσταση του κτισματος απο τους ιστους ΑΡΘΡΟ 12 Παρατήρηση: Μη διαχωρίζετε την απάντησή σας σε δύο ή περισσότερες διαδοχικές δημοσιεύσεις. Χρησιμοποιείστε την "επεξεργασία" για να αλλάξετε το περιεχόμενο ή να προσθέσετε κάτι στην τελευταία σας δημοσίευση. Παρακαλώ διαβάστε τους Κανόνες Συμμετοχής του forum. Ευχαριστώ. Χάρης ae_208.doc

υπάρχουν διάφορες κλίμακες εισφορών... ΚΕΙΜΕΝΟ Μετά την ισχύ του Ν-3212/03 θεωρούμε σκόπιμο να επιχειρηθεί μία κατηγοριοποίηση και διάκριση κατά περίπτωση των διατάξεων για την εισφορά σε γη, όπως ισχύουν στην κείμενη νομοθεσία. 1.Α. Εισφορά σε γη περιοχών Α κατοικίας (Αρθ-8, παρ.4 του Ν-1337/83, Αρθ-20 παρ.1 του Ν-2508/97) Οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε περιοχές που πολεοδομούνται για πρώτη φορά, υποχρεούνται να συμμετάσχουν με εισφορά σε γη για τη δημιουργία των απαραίτητων κοινόχρηστων χώρων και γενικά την ικανοποίηση κοινωφελών χρήσεων και σκοπών. Η εισφορά σε γη αποτελείται από ποσοστό επιφάνειας κάθε ιδιοκτησίας πριν από την πολεοδόμηση της, το οποίο υπολογίζεται κατά τον ακόλουθο τρόπο: α. τμήμα ιδιοκτησίας: μέχρι 250 τ.μ. ποσοστό 10 % β. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 250 τ.μ. μέχρι 500 τ.μ. ποσοστό 20 % γ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 500 τ.μ. μέχρι 1000 τ.μ. ποσοστό 30 % δ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 1000 τ.μ. μέχρι 2000 τ.μ. ποσοστό 40 % ε. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 2000 τ.μ. ποσοστό 50 % με την επιφύλαξη της περιπτ.στ, στ. για αυτοτελείς ιδιοκτησίες μεγαλύτερες των 10000 τ.μ. που ανήκουν σε έναν ιδιοκτήτη, για το τμήμα τους πάνω από 10000 τ.μ. ποσοστό 60 %. Τα παραπάνω εφαρμόζονται και σε ιδιοκτησίες εξ αδιαιρέτου κατά το ποσοστό συνιδιοκτησίας που αντιστοιχεί σε έκταση γης μεγαλύτερη από 10000 τ.μ. 1.Β. Εισφορά σε γη ιδιοκτησιών Ειδικά για τις χρήσεις του ΠΔ/23-2-87 (ΦΕΚ-166/Δ/87) (Αρθ-23, παρ.3 του Ν-2300/95) Η εισφορά σε γη ιδιοκτησιών ειδικά για τις χρήσεις που αναφέρονται στα Αρθ-5, Αρθ-6 και Αρθ-7 του ΠΔ/23-2-87 (μη οχλούσα βιομηχανία - βιοτεχνία, Βιομηχανικό και Βιοτεχνικό Πάρκο, οχλούσα βιομηχανία - βιοτεχνία, χονδρεμπόριο) υπολογίζεται κατά τον ακόλουθο τρόπο: α. τμήμα ιδιοκτησίας: μέχρι 1000 τ.μ. ποσοστό 20 % β. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 1000 τ.μ. μέχρι 4000 τ.μ. ποσοστό 30 % γ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 4000 τ.μ. ποσοστό 40 % Για τη πολεοδομική μελέτη περιοχής που προορίζεται για μια από τις παραπάνω χρήσεις, η οποία δεν είχε εγκριθεί μέχρι την 13-6-97 και το οικείο δημοτικό ή κοινοτικό συμβούλιο είχε γνωμοδοτήσει πριν τη 12-4-95 (ημερομηνία δημοσίευσης του Ν-2300/95), είναι δυνατή η εφαρμογή των διατάξεων που ίσχυαν πριν την ανωτέρω ημερομηνία (12-4-95) για την υποχρέωση των ιδιοκτησιών σε εισφορά σε γη, εφόσον γνωμοδοτήσει σχετικά το οικείο δημοτικό ή κοινοτικό συμβούλιο, δηλαδή των ποσοστών της περίπτωσης 1.Α. (Αρθ-20, παρ.6 του Ν-2508/97). 1.Γ. Εισφορά σε γη ιδιοκτησιών που παραχωρήθηκαν σε πρόσφυγες (Αρθ-12, παρ.4 του Ν-1647/86) Ιδιοκτησίες που παραχωρήθηκαν σε πρόσφυγες για αγροτική αποκατάσταση από την Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων ή σύμφωνα με τις διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας, όταν εντάσσονται στο σχέδιο πόλης με τις διατά§εις του Α Κεφαλαίου του Ν-1337/83, υπόκεινται σε υποχρέωση εισφοράς σε γη μειωμένη κατά το ήμισυ των εισφορών που προβλέπονται από τα ποσοστά που ορίζονται στις παρ.1.Α. και παρ.1.Β. της παρούσης (περιοχές Α κατοικίας και περιοχές χρήσεων του ΠΔ/23-2-87) και μέχρι τμήματος ιδιοκτησίας 2000 τ.μ. Η ρύθμιση αυτή αφορά uovo σας ιδιοκτησίες ή τμήματα τους στις οποίες κατά τη σύνταξη της πράξης εφαρμογής του σχεδίου ανήκουν κατά κυριότητα στον αρχικό δικαιούχο, τη σύζυγό του, τους κατιόντες και τους συζύγους τους και τους αδελφούς τους, με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο και αν αποκτήθηκε η έκταση από αυτούς. 2. Κατ' εξαίρεση Εφαρμογή προϊσχυουσών διατάξεων δηλαδή παρ.1 και παρ.2 του Αρθ-8 του Ν-1337/83 (Αρθ-25, παρ.8 του Ν-2508/97) Μετά την ισχύ του Ν-2508/97, σε εκκρεμείς διαδικασίες πολεοδόμησης που διέπονται από τον Ν-1337/83, και μόνον, εξακολουθεί να ισχύει η διάκριση πυκνοδομημένων, αραιοδομημένων και αδόμητων περιοχών, και συνεπώς ως προς τις υποχρεώσεις των ιδιοκτησιών έχουν εφαρμογή οι παρ.1 και παρ.2 του Αρθ-8 του Ν-1337/83. Στην περίπτωση αυτή, για τον προσδιορισμό των υποχρεώσεων των ιδιοκτησιών που βρίσκονται σε πυκνοδομημένες ζώνες, για τη δημιουργία κοινοχρήστων χώρων εφαρμόζονται οι διατάξεις του ΝΔ/17-7-23 και του Αρθ-6 του Ν-5269/31 (σύνταξη πράξης αναλογισμού). Τα παραπάνω ισχύουν με την επιφύλαξη της παρ.3 του Αρθ-43 του Ν. 1337/1983 (δυνατότητα υπαγωγής στο καθεστώς εισφορών). Επιγραμματικά, οι παρ.1 και παρ.2 του Αρθ-8 του Ν-1337/83 ορίζουν τα παρακάτω: 1. Οι ιδιοκτησίες που βρίσκονται σε πυκνοδομημένες ζώνες και εντάσσονται στο σχέδιο, συμμετέχουν με υποχρεώσεις που υπολογίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του ΝΔ/17-7-23 (σύνταξη πράξης αναλογισμού) και του Αρθ-6 του Ν-5269/31. 2. Ειδικότερα, για τις ιδιοκτησίες με εμβαδόν μεγαλύτερο από 500 τ.μ., οι υποχρεώσεις (αυτοαποζημίωση και αποζημίωση τρίτων) καθώς και τα δικαιώματα (αποζημίωση από τρίτους) που προκύπτουν από την εφαρμογή των προηγούμενων διατάξεων, συγκρίνονται με το εμβαδόν που προκύπτει από την εφαρμογή των ποσοστών της παρ.4 του Αρθ-8 του Ν-1337/83 και εάν αυτό είναι μεγαλύτερο, η ιδιοκτησία αυτή υποχρεούται να εισφέρει την επί πλέον έκταση. Στην περίπτωση αυτή η αποζημίωση από τρίτους καταβάλλεται στο δήμο. Εάν αυτό είναι μικρότερο, τότε οι υποχρεώσεις της ιδιοκτησίας είναι αυτές που προκύπτουν από την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου (πράξη αναλογισμού). - Εκκρεμείς διαδικασίες πολεοδόμησης για την Εφαρμογή των παραπάνω νοούνται: (Αρθ-7, παρ.1 και Αρθ-4, παρ.11 του Ν-2508/97) - Εκκρεμής διαδικασία πολεοδόμησης, για την εφαρμογή των παραπάνω, υφίσταται εάν μέχρι την 13-6-97 έχει εγκριθεί το γενικό πολεοδομικό σχέδιο (ΓΠΣ) ή το ρυμοτομικό σχέδιο (ΡΣ) ή δεν έχουν εγκριθεί, αλλά έχει δημοσιευτεί η απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ με την οποία κινείται η διαδικασία για την σύνταξή τους. - Επίσης, σε περίπτωση που η διαδικασία κινήθηκε με πρωτοβουλία του Δήμου ή της Κοινότητας, εκκρεμής θεωρείται εάν μέχρι την ανωτέρω ημερομηνία έχει γνωμοδοτήσει το Δημοτικό ή Κοινοτικό συμβούλιο. - Επίσης, εάν μέχρι αυτή την ημερομηνία (13-6-97) έχει εγκριθεί η Πολεοδομική Μελέτη, ή δεν έχει εγκριθεί αλλά έχει γνωμοδοτήσει το οικείο Δημοτικό Συμβούλιο ή έχει παρέλθει άπρακτη η τρίμηνη προθεσμία. 3. Εισφορά σε γη σε περιοχές Β κατοικίας (Αρθ-6 του ΠΔ/16-8-85 - ΦΕΚ-416/Α/85) Οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε περιοχές δεύτερης (Β) κατοικίας, υποχρεούνται να συμμετάσχουν με εισφορά σε γη, σύμφωνα με τα ποσοστά που καθορίζονται στο Αρθ-6 του ΠΔ/16-8-85 (ΦΕΚ-416/Α/85). Δηλαδή: α. τμήμα ιδιοκτησίας: μέχρι 250 τ.μ. ποσοστό 5 % β. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 250 τ.μ. μέχρι 500 τ.μ. ποσοστό 10 % γ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 500 τ.μ. μέχρι 1000 τ.μ. ποσοστό 15 % δ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 1000 τ.μ. μέχρι 4000 τ.μ. ποσοστό 30 % ε. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 4000 τ.μ. ποσοστό 50 % με την επιφύλαξη της περιπτ.στ, στ. για αυτοτελείς ιδιοκτησίες μεγαλύτερες των 10000 τ.μ., για το τμήμα τους πάνω από 10000 τ.μ. ποσοστό 60 %. Τα παραπάνω εφαρμόζονται και σε ιδιοκτησίες εξ αδιαιρέτου κατά το ποσοστό συνιδιοκτησίας που αντιστοιχεί σε έκταση γης μεγαλύτερη από 10000 τ.μ. Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται οι διατάξεις του Αρθ-8 του Ν-1337/83. 4.Α. Εισφορά σε γη σε οικισμούς μέχρι 2000 κατοίκους. 4.α.1 Εκτός ορίων οικισμών (Αρθ-20, παρ.2β του Ν-2508/97) Ιδιοκτησίες που εντάσσονται σε Πολεοδομικό Σχέδιο και βρίσκονται εκτός των ορίων των οικισμών συμμετέχουν με εισφορά σε γη στη δημιουργία των απαραίτητων κοινόχρηστων χώρων και γενικά στην ικανοποίηση κοινωφελών χρήσεων και σκοπών. Κατά κανόνα, οι ιδιοκτησίες που εντάσσονται στο πολεοδομικό σχέδιο και βρίσκονται εκτός των ορίων του οικισμού με πληθυσμό μέχρι δυο χιλιάδες (2000) κατοίκους κατά το Αρθ-19 του Ν-2508/97, είτε οι οικισμοί αυτοί εντάσσονται σε ΓΠΣ είτε σε ΣΧΟΟΑΠ, μη συμπεριλαμβανομένων των οικισμών της περιπτ.α της παρ.1 του Αρθ-9 του ΠΔ/20-8-95 (ΦΕΚ-414/Δ/85), δηλαδή των περιαστικών οικισμών που αποτελούν ενιαίο σύνολο με αστικά ή ημιαστικά κέντρα και περιέχονται σε ΓΠΣ, υποχρεούνται να συμμετάσχουν με εισφορά σε γη σύμφωνα με τα ποσοστά που προβλέπονται στο Αρθ-20 παρ.2β του Ν-2508/97, δηλαδή: α. τμήμα ιδιοκτησίας: μέχρι 250 τ.μ. ποσοστό 5 % β. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 250 τ.μ. μέχρι 500 τ.μ. ποσοστό 10 % γ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 500 τ.μ. μέχρι 1000 τ.μ. ποσοστό 15 % δ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 1000 τ.μ. μέχρι 4000 τ.μ. ποσοστό 25 % ε. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 4000 τ.μ. μέχρι 10000 τ.μ. ποσοστό 30 % στ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 10000 τ.μ. ποσοστό 40 % Οι ρυθμίσεις της ανωτέρω περίπτωσης εφαρμόζονται σε ιδιοκτησίες που βρίσκονται εκτός ορίων οικισμών, των οποίων η προκήρυξη ανάθεσης της μελέτης πολεοδόμησης τους αρχίζει μετά την 13-6-97. Δύνανται, με απόφαση του αρμόδιου για την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης οργάνου, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, οι παραπάνω ιδιοκτησίες να υπαχθούν στις εισφορές της περιπτ.1.Α της εγκυκλίου αυτής, δηλαδή της παρ.4, του Αρθ-8 του Ν-1337/83. 4.α.2. Εκτός ορίων οικισμών (Αρθ-5, παρ.2 του ΠΔ/25-8-85 (ΦΕΚ-414/Δ/85) και Αρθ-20, παρ.5 του Ν-2508/97) Κατά κανόνα, σε ιδιοκτησίες που βρίσκονται εκτός ορίων οικισμών, των οποίων η προκήρυξη ανάθεσης της μελέτης πολεοδόμησης τους έγινε πριν την 13-6-97 (ημερομηνία ισχύος του Ν-2508/97) εφαρμόζονται τα ποσοστά της παρ.2 του Αρθ-5 του ΠΔ/25-8-85, ως εξής: α. τμήμα ιδιοκτησίας: μέχρι 250 τ.μ. ποσοστό 5 % β. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 250 τ.μ. μέχρι 1000 τ.μ. ποσοστό 10 % γ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 1000 τ.μ. μέχρι 2000 τ.μ. ποσοστό 15 % δ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 2000 τ.μ. μέχρι 4000 τ.μ. ποσοστό 20 % ε. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 4000 τ.μ. μέχρι 10000 τ.μ. ποσοστό 25 % στ. τμήμα ιδιοκτησίας: πάνω από 10000 τ.μ. ποσοστό 30 % Δύνανται, με απόφαση του αρμόδιου για την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης οργάνου, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, οι παραπάνω ιδιοκτησίες να υπαχθούν στις εισφορές είτε της περιπτ.4.α.1. είτε της περιπτ.1.Α. της εγκυκλίου αυτής. Επισημαίνεται ότι για τον υπολογισμό της εισφοράς εκτός ορίων οικισμών κάτω των 2000 κατοίκων (εφαρμογή της περιπτ.4.α.2.), ως εμβαδά ιδιοκτησιών λαμβάνονται αυτά που περιγράφονται στην παρακάτω παρ.Α2 (Εμβαδά ιδιοκτησιών για τον υπολογισμό εισφορών γης). 4.Β. Εντός ορίων οικισμών (Αρθ-19 παρ.4 του Ν-2508/97 και Αρθ-5 παρ.6 του ΠΔ/20-8-85) β1. Κατά κανόνα, οι ιδιοκτησίες που βρίσκονται εντός των ορίων των οικισμών που καθορίστηκαν με το ΠΔ/3-5-85 (ΦΕΚ-181/Δ/85) και εντάσσονται σε πολεοδομικό σχέδιο υποχρεούνται να συμμετάσχουν στη δημιουργία των κοινόχρηστων χώρων που προβλέπονται από την πολεοδομική μελέτη. Για το ποσοστό συμμετοχής, τη διαδικασία προσδιορισμού και τον τρόπο βεβαίωσης, εφαρμόζονται οι διατάξεις περί σύνταξης πράξης αναλογισμού (Αρθ-32 έως Αρθ-39 του ΝΔ/17-7-23 "περί σχεδίων πόλεων", του Αρθ-6 του Ν-5269/31 και των εκτελεστικών τους διαταγμάτων όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν). β2. Δύνανται, οι παραπάνω ιδιοκτησίες με απόφαση του αρμόδιου για την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης οργάνου, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, να υπάγονται στις περιπτώσεις εισφορών 4.α.1 και 1.Α. της παρούσης εγκυκλίου. (Η δυνατότητα αυτή παρέχεται με το Αρθ-20 παρ.5 του Ν-2508/97 όπως αντικαταστάθηκε με το Αρθ-27 παρ.13 του Ν-2831/00). Επίσης, με τις διατάξεις του Αρθ-5 παρ.6 του ΠΔ/25-8-85 (ΦΕΚ-414/Δ/85) παρέχεται η δυνατότητα οι ιδιοκτησίες αυτές να υπαχθούν στις εισφορές της περιπτ.4.α.2 της εγκυκλίου αυτής, εφόσον η προκήρυξη ανάθεσης της πολεοδομικής μελέτης έχει αρχίσει πριν την 13-6-97. 5. Εισφορά σε γη ιδιοκτησιών που βρίσκονται μέσα στα όρια των Βιομηχανικών και Βιοτεχνικών Περιοχών (ΒΕΠΕ) του Ν-2545/97 (ΦΕΚ-254/Δ/97) Οι ιδιοκτήτες των ακινήτων που βρίσκονται μέσα στα όρια της ΒΕΠΕ και εντάσσονται στο πολεοδομικό σχέδιο οφείλουν να συμμετάσχουν για τη δημιουργία των κοινόχρηστων χώρων με εισφορά σε γη που υπολογίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Αρθ-7 παρ.5 του Ν-2545/97. Η διαδικασία ορίζεται με την Αποφ-Φ.1.2/43030/1641/98 (ΦΕΚ-1292/Β/98) 6. Εισφορά ιδιοκτησιών που Εμπίπτουν στην παρ.10 του Αρθ-8 του Ν-1337/83 Για ιδιοκτησίες που ανήκουν στη διαχείριση του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και τη Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδόμησης και Στέγασης (ΔΕΠΟΣ) και προορίζονται για εφαρμογή στεγαστικών προγραμμάτων αυτών, για το τμήμα τους πάνω από 2000 τ.μ. ορίζεται ποσοστό εισφοράς γης 40 %, εφαρμοζομένων κατά τα λοιπά των ποσοστών της περιπτ.1.Α. της εγκυκλίου αυτής. 7. Εισφορά ιδιοκτησιών που βρίσκονται σε περιοχή του Αρθ-15 του Ν-2508/97 (πολεοδομική αναμόρφωση προβληματικών περιοχών) Η εισφορά σε γη των ιδιοκτησιών που βρίσκονται σε περιοχές του Αρθ-15 του Ν-2508/97 υπολογίζεται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ.5 του άρθρου αυτού. Το Αρθ-15 του Ν-2508/97 αντικατέστησε το Αρθ-13 του Ν-1337/83. Στις προϋφιστάμενες διατάξεις του Αρθ-13 του Ν-1337/83, υπάγονται περιοχές για τις οποίες εκκρεμούν οι διαδικασίες έγκρισης Πολεοδομικής Μελέτης αναμόρφωσης, εφόσον μέχρι την 13-6-97 (έναρξη ισχύος του Ν-2508/97) έχει γνωμοδοτήσει το οικείο δημοτικό ή κοινοτικό συμβούλιο ή έχει παρέλθει άπρακτη η σχετική προθεσμία. Δύναται, με απόφαση του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου η πολεοδομική μελέτη να εγκριθεί με τις διατάξεις του Αρθ-15 του Ν-2508/97. 8. Εισφορά ιδιοκτησιών που Εντάσσονται σε σχέδιο πόλης μετά την ακύρωση για τυπικούς λόγους του σχεδίου πού ίσχυε παλαιότερα. (Αρθ-43 παρ.12 του Ν-1337/83 και Αρθ-31 του Ν-3164/03 - ΦΕΚ-176/Α/03 και Αρθ-7 παρ.5 του ΠΔ/16-8-85 - ΦΕΚ-416/Δ/85). Σε περιοχές που εντάσσονται στο σχέδιο και που ίσχυε παλαιότερα εγκεκριμένο σχέδιο πόλης και ακυρώθηκε για τυπικούς λόγους, έχουν εφαρμογή για τον υπολογισμό της εισφοράς σε γη τα οριζόμενα της περιπτ.7 της παρούσης εγκυκλίου, uovo εφόσον προταθεί από τον οικείο ΟΤΑ, με σχετική Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του. Αντιστοίχως, για τις περιοχές της Παραθεριστικής (Β) κατοικίας (ΦΕΚ-416/Β/85) τα οριζόμενα της παρ.5 του Αρθ-7 του ΠΔ/16-8-85. 9. Με το Αρθ-11 παρ.5 του Ν-3212/03, εισάγεται για πρώτη φορά η υποχρέωση εισφοράς σε γη για ιδιοκτησίες στις οποίες είχε επιβληθεί αναγκαστική ρυμοτομική απαλλοτρίωση με την αρχική ένταξη στο σχέδιο πόλης και στις οποίες, σε συμμόρφωση προς τις αποφάσεις των αρμόδιων δικαστηρίων, η αναγκαστική αυτή απαλλοτρίωση αίρεται. Ως αναγκαστική ρυμοτομική απαλλοτρίωση θεωρείται ο χαρακτηρισμός του χώρου ως κοινοχρήστου και όχι ως κοινωφελούς, και θα πρέπει να έχει θεσμοθετηθεί με την έγκριση του σχεδίου και όχι με μεταγενέστερες τροποποιήσεις του. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι είτε αυτές που προβλέπονται στο Αρθ-11 παρ.4 του Ν-2882/01 και βεβαιώνουν την άπρακτη παρέλευση του Ιδμήνου από την έκδοση της δικαστικής απόφασης καθορισμού τιμής μονάδας είτε αυτές που βεβαιώνουν την άρση της απαλλοτρίωσης λόγω παρέλευσης του ευλόγου χρόνου και παραπέμπουν το θέμα στη Διοίκηση. Η υποχρέωση αυτή προβλέπεται με την παρ.ε που προστίθεται στο Αρθ-20 του Ν-2508/97, και υπολογίζεται σύμφωνα με τα ποσοστά που προβλέπονται στο άρθρο αυτό. Η εισφορά υπολογίζεται και επιβάλλεται με την πράξη τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου και αποτελεί ποσοστό της επιφάνειας της ιδιοκτησίας όπως υφίσταται κατά το χρόνο της τροποποίησης, και διατίθεται ολόκληρη υποχρεωτικά για τη δημιουργία κοινοχρήστων χώρων που θεσμοθετούνται με την τροποποίηση αυτή. Το μέγεθος της εισφοράς μνημονεύεται και απεικονίζεται ως θέση στην πράξη τροποποίησης, είναι αυτοδίκαια εισφερόμενο, τίθεται σε κοινή χρήση μετά τη δημοσίευση της πράξης και δεν απαιτείται σύνταξη της πράξης εφαρμογής που προβλέπεται στο Αρθ-12 του Ν-1337/83. Εάν με την τροποποίηση του σχεδίου, επιβάλλεται για λόγους πολεοδομικούς η δημιουργία κοινόχρηστου χώρου μεγαλύτερου αυτού της εισφοράς σε γη, συντάσσεται πράξη αναλογισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του ΝΔ/17-7-23 και του Ν-5269/31 (ΦΕΚ-274/Α/31) για το επιπλέον τμήμα. Αν η ύπαρξη οικοδομής εμποδίζει την διάθεση της εισφοράς, κατά την κρίση της υπηρεσίας, μετατρέπεται σε ισάξια χρηματική συμμετοχή. Ο προσδιορισμός της αξίας για την πραγματοποίηση της μετατροπής γίνεται από το αρμόδιο δικαστήριο (Ν-2882/01) ΕΜΒΑΔΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΓΗΣ Α.1 Κατά κανόνα, ως εμβαδά ιδιοκτησιών για τον υπολογισμό της συμμετοχής σε γη λαμβάνονται τα εμβαδά που είχαν οι ιδιοκτησίες στις 10-3-82. Αυτό συμβαίνει στην εφαρμογή των περιπτ.1, περιπτ.2, περιπτ.3, και περιπτ.4.α.1 Επίσης, για την εφαρμογή των παραπάνω περιπτώσεων (1, 2, 3 και 4.α. 1) της παρούσας εγκυκλίου, ως ιδιοκτησία νοείται το άθροισμα των ιδιοκτησιών γης κάθε ιδιοκτήτη που περιλαμβάνονται στα όρια της περιοχής που πρόκειται να ενταχθεί, η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη της πολεοδομικής ενότητας. Κατ' εξαίρεση, όταν τμήματα της πολεοδομικής ενότητας υπάγονται σε καθεστώς διαφορετικών υποχρεώσεων εισφορών, το παραπάνω άθροισμα μπορεί να αναφέρεται στα τμήματα της πολεοδομικής ενότητας με το ίδιο καθεστώς εισφορών, (Αρθ-7 παρ.1 του Ν-3127/03) Σε περίπτωση εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτησίας τα ποσοστά εισφοράς γης εφαρμόζονται στο εμβαδόν που αντιστοιχεί στο ιδανικό μερίδιο κάθε συνιδιοκτήτη όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι την 10-3-82. Α.2 Σε περίπτωση εφαρμογής της παρ.4.α.2 για τον υπολογισμό της εισφοράς, ως εμβαδά ιδιοκτησιών λαμβάνονται αυτά που είχαν οι ιδιοκτησίες πριν την πολεοδόμησή τους, δηλαδή κατά το χρόνο έγκρισης της πολεοδομικής μελέτης, (β) δεν λαμβάνεται υπόψη το άθροισμα των ιδιοκτησιών γης ενός και του αυτού ιδιοκτήτη αλλά μεμονωμένα κάθε ιδιοκτησία και (γ) σε περίπτωση συνιδιοκτησίας η εισφορά υπολογίζεται με βάση τη συνολική ιδιοκτησία.

Λοιπόν: την ελέχιστη αμοιβή την υπολογίζεις 5000*λ (το ισχύων την περίοδο αυτή) εχεις το ΦΠΑ 19% φεμ 10% επί της αμοιβής σου 5000*λ ΤΣΜΕΔΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ. ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ: Θα πρέπει να βάλεις στο πρόγραμμα με αναλυτικό ένα ποσό που να σου βγάζει ελάχιστη αμοιβή εσένα και από εκεί θα βγούνε και οι κρατίσεις του ιδιοτήτη. ελπίζω να βοήθησα. G.S.

Παραθέτω μια σχετική εγκύκλιο που ίσως βοηθά στο θέμα Εγκ-16777/2577/25/23-2-87 Εγκ-25/87 Ε-25/87 [ ΙΣΧΥΕΙ από 23-2-87] Εγκ-16777/2577/25/87 "Οικοδομικές άδειες σε οικόπεδα που βαρύνονται με αποζημιώσεις λόγω ρυμοτομίας". (Απαιτούμενα Υποχρεωτικά Δικαιολογητικά για την 'Εκδοση Οικοδομικής Αδείας). 1. Η Εγκ-55/85 αντικαθίσταται ως εξής : Για την χορήγηση οικοδομικών αδειών σε άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα που όμως βαρύνονται με αποζημιώσεις λόγω ρυμοτομίας θα πρέπει όταν η οδός καταλαμβάνεται εξ ολοκλήρου από ιδιοκτησίες (αρχική διάνοιξη Αρθ-2 Δ/7-5-36) να έχει διανοιγεί όλο το εγκεκριμένο πλάτος δρόμου τουλάχιστον στο μήκος του προσώπου του οικοπέδου, και να υπάρχει υψομετρική μελέτη της οδού. Για την διάνοιξη, πρέπει να συνταχθεί η σχετική πράξη αναλογισμού αποζημιώσεως λόγω ρυμοτομίας ή η σχετική πράξη εφαρμογής Αρθ-12 Ν-1337/83 και να συντελεστεί η απαλλοτρίωση των ρυμοτομουμένων ιδιοκτησιών, ή αν δεν υπάρχουν αναγκαστικές απαλλοτριώσεις λόγω επάρκειας θέσεων από εισφορά γης να έχει γίνει μεταγραφή της πράξεως εφαρμογής στο αρμόδιο υποθηκοφυλάκειο. Διάνοιξη είναι δυνατό να γίνει και με παραχώρηση από τους έναντι ιδιοκτήτας των ρυμοτομουμένων τμημάτων των ιδιοκτησιών τους σε κοινή χρήση με συμβολαιογραφική δήλωση με την επιφύλαξη για διατήρηση ενοχικής αξίωσης για αποζημίωση την οποία δικαιούνται για τα τμήματα αυτά, ή διατηρώντας το δικαίωμα υπολογισμού εισφοράς στην αρχική ιδιοκτησία. Μετά την δήλωση και πριν την χορήγηση της αδείας, η αρμόδια Πολεοδομική υπηρεσία πρέπει να ελέγχει εάν έχουν κατεδαφιστεί τα ρυμοτομούμενα κτίσματα μανδρότοιχοι κλπ. και τεθεί σε κοινή χρήση το ρυμοτομούμενο τμήμα του οικοπέδου. "Οικόπεδα που έχουν πρόσωπο σε δρόμους που έχουν ασφαλτοστρωθεί ή χαλικοστρωθεί ή έχουν κατασκευαστεί κράσπεδα, ρείθρα κλπ., έχουν δηλ. διαμορφωθεί και τεθεί σε κοινή χρήση σε όλο το πλάτος είναι δυνατόν να τύχουν αδείας οικοδομής". Στην παραπάνω περίπτωση η πράξη αναλογισμού για την αποζημίωση αυτών των ρυμοτομουμένων οικοπέδων μπορεί να γίνει μεταγενέστερα αφού βέβαια γίνει προηγουμένως λεπτομερής έλεγχος των τίτλων και γενικά των παραστατικών στοιχείων της κυριότητος ή της παραγραφής του δικαιώματος αποζημίωσης. 'Η αν αυτά βρίσκονται σε περιοχές που εντάχθηκαν με το Ν-1337/83 τόσον η πράξη αναλογισμού στα πυκνοδομημένα τμήματα όσον και ο υπολογισμός της εισφοράς γης στο αραιοδομημένο τμήμα θα γίνει με την ενιαία πράξη εφαρμογής. Τέτοιοι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι δεν υπάγονται στο Αρθ-28 του Ν-1337/83, ώστε να μην οφείλονται αποζημιώσεις. Στο Αρθ-28 επίσης δεν υπάγονται δουλείες διόδου. Επίσης πρέπει : α) να εξασφαλίζεται επικοινωνία του οικοπέδου με άλλο διανοιγμένο εγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο, μέσω εγκεκριμένου κοινόχρηστου χώρου διανοιγμένου, έστω και κατά τμήμα του εγκεκριμένου πλάτους ή οδού προ του 1923, διαμορφωμένης και, β) να υπάρχει υψομετρική μελέτη του δρόμου, χωρίς να απαιτείται και τελική διαμόρφωση του δρόμου στο οριστικό υψόμετρο της μελέτης με την επιφύλαξη της παρ.2 του Αρθ-19 του Ν-1577/85. "Σε περίπτωση που η διαφορά μεταξύ του υψομέτρου του εδάφους και του υψομέτρου που καθορίζει η οριστική υψομετρική μελέτη είναι 1,50 μ. τότε η οικοδ. άδεια χορηγείται σε περίπτωση όμως που η παραπάνω διαφορά είναι μεγαλύτερη κατά απόλυτο τιμή από 1,50 μ. τότε η άδεια θα μπορεί να χορηγείται εφ'όσον υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της οικείας Δ/σης Οικισμού η οποία θα εξετάζει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση τις συνθήκες που υφίστανται λαμβάνοντας υπ'όψιν και την γνωμοδότηση του οικείου Δήμου ή Κοινότητας. Η απάντηση του οικείου Δήμου ή Κοινότητας θα πρέπει να αναφέρεται στους όρους για τους οποίους δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη υπάρχουσα υψομετρική μελέτη". (Σ.Σ. Τα εντός "..." τίθενται ως αντικαταστάθηκαν με την Εγκ-1935/465/7/15-1-88). Σε περιπτώσεις διαπλατύνσεως υφισταμένων οδών εγκεκριμένων ή μή, η άδεια θα χορηγείται με πλάτος (π) το οριζόμενο στο Αρθ-10 του ΓΟΚ/85. Στις περιπτώσεις αυτές και εφόσον πρόκειται για Σχέδια Πόλεων που έχουν εκπονηθεί και εγκριθεί με τις διατάξεις του ΝΔ/17-7-23 ο ιδιοκτήτης του ακινήτου που ζητά την άδεια, προηγούμενα θα πρέπει να υποβάλλει στην αρμόδια υπηρεσία πλήρη φάκελλο για τη σύνταξη της σχετικής πράξεως αναλογισμού λόγω διαπλατύνσεως μαζί με υπεύθυνο δήλωση του Ν-105/69 ότι θα επισπεύσει την όλη διαδικασία περαιώσεως της πράξεως μέχρι την κοινοποίηση δια δικαστικού επιμελητού της κυρωμένης από τον Νομάρχη πράξεως. Σε περίπτωση που παρά την υπεύθυνη δήλωσή του δεν επισπεύσει την διαδικασία, θα επιβάλλεται διακοπή των οικοδομικών εργασιών μέχρι να εκπληρωθούν τα παραπάνω. Στις περιπτώσεις που η ένταξη στο Σχέδιο Πόλεως έγινε με το Ν-1337/83 ο ιδιοκτήτης του ακινήτου που ζητά την άδεια πριν την πράξη εφαρμογής με την Εγκ-106/86 , δεν απαιτείται να υποβάλλει φάκελλο για σύνταξη πράξεως αναλογισμού, πλην όμως απαιτείται να υποβάλλει δήλωση και τίτλους ιδιοκτησίας καθώς και υπεύθυνη δήλωση Ν-105/69 στην οποία θα αναφέρονται όλες οι ιδιοκτησίες που τυχόν έχει στην περιοχή που εντάχθηκε στο Σχέδιο Πόλεως με το ίδιο ΠΔ. 'Οταν ζητείται οικοδομική άδεια σε ρυμοτομούμενο γωνιακό οικόπεδο, ο ιδιοκτήτης του αρκεί να θέτει σε κοινή χρήση το ρυμοτομούμενο τμήμα που αντιστοιχεί σε ένα πρόσωπο. Στην περίπτωση που γωνιακό οικόπεδο έχει ή αποκτά ένα τουλάχιστον πρόσωπο σε διανοιγμένο καθ' όλο το πλάτος δρόμο, οικοδομείται. Τέλος η διευκρίνηση της παρ.4 του Αρθ-24 στην Εγκ-12/86 αντικαθίσταται ως εξής: "Διευκρινίζεται ότι το μήκος της απότμησης προστίθεται και στα δύο πρόσωπα με τα οποία συνέχεται, ούτως ώστε ως πρόσωπο να λογίζεται ολόκληρο το ανάπτυγμα της ρυμοτομικής ή οικοδομικής γραμμής που αντιστοιχεί στο οικόπεδο". @ΣΧΕΤ-ΝΟΜ Εγκ-55/85. Εγκ-106/86. Εγκ-12/86. Εγκ-7/87.

Θα γράψεις πάνω στην Α.Π.Υ το πλήρες ποσό μαζί με το Φ.Π.Α και θα κάνεις επεξήγηση κάτω χαμηλά Φ.Π.Α 19% τόσο και παρ. φόρου 20% τόσο...απλά μην ξεχάσεις να ζητήσεις το φύλλο αναφοράς παρακρατηθέντων φόρων από το πρόσωπο όταν με το καλό υποβάλεις την φορολογική σου δήλωση...Τα χρήματα που θα εισπράξεις θα είναι μαζί με το Φ.Π.Α, μείον το 20%

Στους μη οριοθετημένους οικισμούς προϋφιστάμενους του 1923 ισχύει το Π.Δ. του 1981 Αρτιότητα (άρθρο 4 π.δ. 2/13.3.1981, άρθρο 1 π.δ.19/28.8.1981) 1.αά ’ρτια και οικοδομήσιμα θεωρούνται τα οικόπεδα που έχουν ελάχιστο εμβαδόν 2.000 τ.μ. και πρόσωπο σε υφιστάμενο κοινόχρηστο χώρο. β) Ειδικά τα οικόπεδα που βρίσκονται σε οικισμούς απομακρυσμένους από αστικά κέντρα (ορεινούς, δυσπρόσιτους κ.λ.π.) και οι οποίοι, επί πλέον, δεν εμφανίζουν έντονη ανάπτυξη και έχουν κατά την τελευταία απογραφή πραγματικό πληθυσμό κάτω των 800 κατοίκων, θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα, εφόσον έχουν εμβαδόν 500 τ.μ. και πρόσωπο σε υφιστάμενο κοινόχρηστο χώρο. Τα υπόλοιπα όρια αναφέρονται στους οριοθετιμένους οικισμούς που ιχσύει το Π.Δ. του 85

Oικοδομική άδεια για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών Σύμφωνα με το Ν. 2941/01 (αρθ. 2, παρ. 7), που αφορά στην απλοποίηση διαδικασιών ίδρυσης εταιριών, αδειοδότησης ΑΠΕ και άλλες διατάξεις’ (ΦΕΚ 201Α, 13/9/2001), “για την εγκατάσταση ηλιακών σταθμών και ανεμογεννητριών δεν απαιτείται η έκδοση οικοδομικής άδειας, αλλά θεώρηση που χορηγείται από την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία, ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου... Δεν απαλλάσσονται από την υποχρέωση έκδοσης οικοδομικής άδειας οι δομικές κατασκευές όπως τα οικήματα στέγασης του εξοπλισμού ελέγχου και των μετασχηματιστών”. Σημειωτέον, ότι σε κτιριακές εφαρμογές δεν χρειάζεται καν η κατασκευή ειδικού οικήματος για τους αντιστροφείς, αφού λόγω μικρού μεγέθους αυτοί τοποθετούνται συνήθως δίπλα στον ηλεκτρικό πίνακα του κτιρίου. Στις λίγες ειδικές περιπτώσεις που θα απαιτηθεί έκδοση οικοδομικής άδειας ανέγερσης ή νομιμοποίησης εγκατάστασης Α.Π.Ε. δεν απαιτείται έγκριση της αρμόδιας Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου (Ε.Π.Α.Ε.), εκτός αν η εγκατάσταση προβλέπεται να γίνει σε παραδοσιακούς οικισμούς ή περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, που προστατεύονται ως προς την πολεοδομική ανάπτυξη από ειδικά διατάγματα (Ν. 2941/01, ΦΕΚ 201Α, 13/9/2001, αρθ. 2, παρ. 7). Κατασκευές πάνω από το κτίριο Σύμφωνα με το άρθρο 255 του ΓΟΚ (‘Κατασκευές πάνω από το κτίριο’ - άρθρο 16 Ν. 1577/1985): 1. Πάνω από το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος της περιοχής και μέσα στο ιδεατό στερεό, όπως ορίζεται στην παρ. 6 του άρθρου 250 επιτρέπονται: α) καπνοδόχοι, αγωγοί αερισμού, καπνοσυλλέκτες, εγκαταστάσεις ηλιακών συστημάτων, πύργοι ψύξης και δοχεία διαστολής θέρμανσης ή κλιματισμού και αντλίες θερμότητας που κατασκευάζονται κατά το άρθρο 444. Εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε ακάλυπτο χώρο οικοπέδου Το άρθρο 14 του Ν.2831/2000, ΦΕΚ 140Α, 13/6/2000, “Τροποποίηση των διατάξεων του Ν. 1577/1985 ‘Γενικός Πολεοδομικός Κανονισμός’ και άλλες πολεοδομικές διατάξεις”, αναφέρει πως στους ακάλυπτους χώρους οικοπέδου επιτρέπονται ‘εγκαταστάσεις παθητικών ή ενεργητικών ηλιακών συστημάτων, καθώς και αντιθορυβικών συστημάτων που κατασκευάζονται σύμφωνα με τους κανονισμούς που εκδίδονται σε εφαρμογή του άρθρου 26 μετά από ενεργειακή ή ακουστική μελέτη αντίστοιχα και έγκριση της αρμόδιας ΕΠΑΕ ως προς τη μορφολογική ένταξη στο χώρο’. Στο άρθρο 1 του εν λόγω νόμου, ξεκαθαρίζεται ρητά πως τα φωτοβολταϊκά είναι ενεργητικά ηλιακά συστήματα. Φωτοβολταϊκά panel ως σκίαστρα σε κτίρια Σύμφωνα με το άρθρο 11 (παρ. 6) του ΓΟΚ, “στις όψεις του κτιρίου επιτρέπονται αρχιτεκτονικές προεξοχές και αρχιτεκτονικά στοιχεία μέγιστου πλάτους 0,40 μ., καθώς και σκίαστρα του ιδίου πλάτους ελαφράς κατασκευής, σταθερά ή κινητά (οριζόντια, κατακόρυφα ή κεκλιμένα)... Πλάτος μεγαλύτερο από 0,40 μ. και έως το μέγιστο επιτρεπόμενο πλάτος εξώστη μπορεί να επιτραπεί μόνο ύστερα από γνώμη της ΕΠΑΕ”. Η διάταξη αυτή δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στην πράξη, αφού όλα σχεδόν τα φωτοβολταϊκά πλαίσια έχουν πλάτος μεγαλύτερο από 0,40 μ. Αυτό σημαίνει ότι η ενσωμάτωσή τους στο κτίριο απαιτεί έγκριση της ΕΠΑΕ, γεγονός που συνεπάγεται σημαντικές καθυστερήσεις (έως και αρκετών μηνών σε ορισμένες περιπτώσεις) για μία εγκατάσταση που απαιτεί λίγες μόνο ώρες για να ολοκληρωθεί. Περιοχές εγκατάστασης φωτοβολταϊκών Σύμφωνα με την ΚΥΑ 19500/2004 (ΦΕΚ 1671 Β /11.11.2004, “Τροποποίηση και συμπλήρωση της αντιστοίχισης των δραστηριοτήτων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τους βαθμούς όχλησης που αναφέρονται στην πολεοδομική νομοθεσία”), επιτρέπεται η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε περιοχές εντός εγκεκριμένων ρυμοτομικών σχεδίων, εντός ορίων οικισμών με πληθυσμό μικρότερο των 2.000 κατοίκων ή οικισμών προϋφισταμένων του 1923, καθώς και σε εκτός σχεδίου περιοχές, ενώ επιτρέπεται να εγκαθίστανται και σε παραδοσιακούς οικισμούς, ιστορικά τμήματα πόλεων και διατηρητέα κτίρια ύστερα από έγκριση της αρμόδιας ΕΠΑΕ ως προς την ένταξή τους στο χώρο. Αποστάσεις φωτοβολταϊκών σταθμών από οικισμούς Σύμφωνα με την ΚΥΑ 19500/2004 (ΦΕΚ 1671 Β /11.11.2004, “Τροποποίηση και συμπλήρωση της αντιστοίχισης των δραστηριοτήτων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τους βαθμούς όχλησης που αναφέρονται στην πολεοδομική νομοθεσία”), φωτοβολταϊκοί σταθμοί ισχύος έως 500 κιλοβάτ (kWp) ορίζονται ως μη οχλούσες εγκαταστάσεις, ενώ οι μεγαλύτερης ισχύος σταθμοί ορίζονται ως χαμηλής όχλησης. Ως εκ της υπαγωγής τους από το νόμο σε δραστηριότητες μη οχλούσες (≤500 kWp) ή χαμηλής όχλησης (>500 kWp), οι φωτοβολταϊκοί σταθμοί δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 7 του Π.Δ. της 24-4/3-5-1985 (ΦΕΚ 181Δ) το οποίο προβλέπει ότι εντός των οριοθετημένων οικισμών, καθώς και εντός περιμετρικής ζώνης που εκτείνεται έως απόσταση 500 μέτρων από τα καθορισμένα όριά τους, όπως αυτά ισχύουν, απαγορεύεται η ανέγερση βιομηχανικών ή βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής όχλησης. Άλλωστε, τα φωτοβολταϊκά είναι μία τεχνολογία που κατ’ εξοχήν ενσωματώνεται σε κτίρια και θα ήταν οξύμωρος ο καθορισμός ζωνών απαγόρευσης των φωτοβολταϊκών σε κτίρια και οικισμούς. Εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε οικόπεδα Σύμφωνα με το Ν. 2941/01 (αρθ. 2, παρ. 7), που αφορά στην ‘απλοποίηση διαδικασιών ίδρυσης εταιριών, αδειοδότησης ΑΠΕ και άλλες διατάξεις’ (ΦΕΚ 201Α, 13/9/2001), “τα έργα ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας υπάγονται στις περί βιομηχανικών εν γένει εγκαταστάσεων διατάξεις του άρθρου 4 του από 24.5.1985 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 270 Δ) για την εκτός σχεδίων πόλεων δόμηση, καθώς και σε κάθε άλλη ειδική διάταξη του ίδιου προεδρικού διατάγματος, που αφορά σε έργα της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού Α.Ε., ανεξάρτητα από το φορέα υλοποίησης τους”. Η εξομοίωση με τα έργα της ΔΕΗ γίνεται γιατί ο ίδιος νόμος ορίζει πως “τα έργα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα έργα δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, κατασκευής υποσταθμών και εν γένει κάθε κατασκευής που αφορά την υποδομή και εγκατάσταση σταθμών ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ, χαρακτηρίζονται ως δημόσιας ωφέλειας, ανεξάρτητα από το φορέα υλοποίησής τους”. Οι όροι και περιορισμοί δόμησης των γηπέδων για την ανέγερση φωτοβολταϊκών πάρκων θα καθοριστούν από την αναμενόμενη υπουργική απόφαση.

Ακόμα περιμένουμε!!!! Κατάφερε τελικά κανεις σε περιοχή όπου επιβάλλεται η στέγη να μην τη μετρήση στο Σ.Ο.? [highlight=red:379ede436e][glow=red:379ede436e] edit 03/09/2008[/glow:379ede436e][/highlight:379ede436e] Συνάδελφοι μόλις πήρα στα χέρια μου την απάντηση με αρ.πρωτ. 49914/01-08-2001 του ΥΠΕΧΩΔΕ που ορίζει ρητώς ότι "...δεν προκύπτει η δυνατότητα εξαίρεσης του όγκου της στέγης από τον Σ.Ο. Κάθε ερμηνεία προγενέστερη των πιο πάνω διατάξεων που δεν είναι σύμφωνει μετα πιο πάνω δεν ισχύει." Αν μπορεί να τη βρει κάποιος και ηλεκτρονικά ας τη βάλει στα downloads. Πιστεύω ότι το απόγευμα θα προλάβω να τη σκανάρω και να την τοποθετήσω. Καλή μας όρεξη!!!

εισφορές: 19%φπα 10%ΦΕΜ, 4% τοπογράφοι 3%ΤΣΜΕΔΕ ΕΜΠ 1,5%ο ΤΣΜΕΔΕ Ιδ/η και κάτι ψιλά ας ΙΚΑ και Εφορία σύνολο περίπου 32-35% ....κάτι δε συμβαδίζει δε μπορεί να είναι τα φορολογικά 8κ και η αμοιβή 2κ...

Μετά από 19 χρόνια από τότε που οι υδρορροές στο σπίτι που μένω "ντύθηκαν" με νευρομετάλ και σοβατίστηκαν, δεν παρατηρώ κάποιο εμφανές πρόβλημα. Βέβαια, μπορεί εσωτερικά να έχει σαπίσει αλλά τότε δε θα εμφανίζονταν πρόβλημα και στο σοβά;

Υπάρχει εδώ->http://www.michanikos.gr/dload.php?action=category&cat_id=19

οι εισφορες σου ειναι το ποσο που σου ζηταει το τσμεδε /6 (αφού ερχεται κάθε εξάμηνο). μια ερώτηση μόνο, όταν έκανες την συμφωνία πως καθόρισες το ποσό της αμοιβής σου??? Ενημερωτικά μόνο σου λέω ότι όταν δουλεύεις σε μια εταιρία, αλλά είσαι με καθεστός τιμολογίου, η γενική πολιτική είναι η εξής: [(η αμοιβή που θες x 14) / 12]+ (εισφορές τσμεδε/6) + φπα 19%. Αυτό γίνεται γιατί σαν μισθωτός θα είχες δώρο καλοκαιριου,χριστουγέννων, πασχα (συνολο 2 μιθοι), οπότε πρέπει να το ενσωματώσεις στα 12 τιμολόγια που θα κόβεις, εκτώς και θα κόβεις 14. Και βέβαια μην ξεχνας την προκαταβολή φόρου 20% που σου κανει ο εργοδοτης και την αποδιδει στο κρατος.

Συγνώμη για το λάθος μου. Είναι h<4Cu/γ= 4 x 30 / 19 = 6.3 m Επομένως το ύψος της ελεύθερης (ανυποστήρικτης) εκσκαφής είναι κοντά στα 6 m και όχι κοντά στα 2 m όπως αρχικά έγραψα.

Γενικώς σε αργιλικά εδάφη, το έδαφος είναι αυτοευσταθές όταν για το ελεύθερο ύψος εκσκαφής ισχύει h<4Cu/γ όπου Cu η αστράγγιστη διατμητική της αργίλου και γ το ειδικό βάρος αυτής. Είναι προφανές ότι για μια π.χ κανονικά στερεοποιημένη άργιλο με υποθετική Cu σίγουρα όχι μεγαλύτερη των 30 ΚΡα και με ένα ειδικό βάρος γ=18- 19 ΚΝ/m3 δεν φτάνεις ούτε τα 2m ελεύθερης (ανυποστήρικτης εκσκαφής).Η εξέταση υπό στραγγιζόμενες συνθήκες έιναι δυσμενέστερη και θα σου μειώσει ακόμη περισσότερο το ελεύθερο ύψος. Επειδή το βάθος των 10 m για εκσκαφή δεν θεωρείται μικρό θα πρέπει κανείς να καταφύγει σε έργα αντιστήριξης βαθιών εκσκαφών όπως για παράδειγμα τα ¨πετάσματα¨ δηλ. μεταλλικές πασσαλοσανίδες (ενίοτε και ξύλινες ή από σκυρόδεμα) τα οποία μπορεί να είναι αυτοφερόμενα ή αγκυρωμένα. Η κατασκευή έγχυτου διαφράγματος είναι έργο αντιστήριξης βαθιών εκσκαφών αλλά δεν νομίζω πως έχει εφαρμογή στη δική σου περίπτωση.

Στον Κανονισμό Φορτίσεων Δομικών Έργων που μπορείς να "κατεβάσεις" από ΕΔΩ υπάρχουν στη σελίδα 7 τα φαινόμενα βάρη της άμμου: 19. Στεγνή λεπτόκοκκος -> 1400-1650 kg/m³ 20. Στεγνή χονδρόκοκκος -> 1400-1500 kg/m³ 21. Χονδρά λεπτόκοκκος ή χονδρόκοκκος -> 1850-2050 kg/m³

Αυτό ?? Αριθμός 1131/2003 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Δ΄ Πολιτικό Τμήμα ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΤΟΣ 2005 ΣΕΛΙΔΑ 160 ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Δημήτριο Σουλτανιά, Αντιπρόεδρο, Παύλο Μεϊδάνη, Κωνσταντίνο Βαλμαντώνη, Αθανάσιο Κρητικό, και Νικόλαο Κασσαβέτη, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 20 Σεπτεμβρίου 2002, με την παρουσία και της Γραμματέως Μάρθας Ψαραύτη, για να δικάσει μεταξύ: Των αναιρεσειόντων: 1. ------------------ και 2. ------------------ , κατοίκων Πειραιά, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Παναγιώτη Στασινόπουλο. Των αναιρεσίβλητων: 1. ------------------ , 2. ------------------ , 3. ------------------ , 4. ------------------ και 5. ------------------ , όλων κατοίκων Πειραιά, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ευθύμιο Ναυρίδη. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 19 Μαρτίου 1998 αγωγή των ήδη αναιρεσίβλητων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 4665/1999 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 143/2001 του Εφετείου Πειραιά. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 26 Απριλίου 2001 αίτησή τους. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αθανάσιος Κρητικός ανάγνωσε την από 10 Ιανουαρίου 2002 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη όλων των λόγων της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και ο πληρεξούσιος των αναιρεσίβλητων την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Ι.- Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 335, 338, 339, 340, 591 παρ. 1 και 647 του ΚΠολΔ προκύπτει, ότι το δικαστήριο και στην ειδική διαδικασία του άρθρου 647 ΚΠολΔ, για να σχηματίσει τη δικανική του πεποίθηση πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα, τα οποία επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι προς απόδειξη των ισχυρισμών τους, που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι και αυτοί που τείνουν σε απόκρουση της αγωγής. Εξάλλου κατά το άρθρο 559 αριθ. 11 ΚΠολΔ, αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα, που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως κατά της αποφάσεώς του. Αρκεί για την ίδρυση του λόγου αυτού και μόνη η ύπαρξη αμφιβολιών για το αν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη τέτοια αποδεικτικά μέσα. Στην προκειμένη περίπτωση οι αναιρεσείοντες με τον από την άνω διάταξη απορρέοντα τέταρτο αναιρετικό λόγο προβάλλουν την αιτίαση, ότι το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη τα παρακάτω έγγραφα, τα οποία αυτοί επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν κατά την ενώπιον αυτού δίκη, ήτοι: 1) κεκυρωμένο αντίγραφο του εγκεκριμένου από την αρμόδια πολεοδομική αρχή από Μαρτίου 1990 σχεδιαγράμματος καλύψεως του επιδίκου οικοπέδου, 2) κεκυρωμένο αντίγραφο του εγκεκριμένου από την αρμόδια πολεοδομική αρχή από Μαρτίου 1990 σχεδιαγράμματος κατόψεως του ισογείου και 3) την από 10-9-1007 έκθεση (γνωμοδότηση) των μηχανικών ------------------ και ------------------ με το προσαρτημένο σ’ αυτή σχεδιάγραμμα του χώρου του ισογείου της οικοδομής. Η επίκληση και προσαγωγή των άνω εγγράφων κατέτεινε, κατά τον μνησθέντα αναιρετικό λόγο, σε απόδειξη των ισχυρισμών των εναγομένων και ήδη αναιρεσειόντων προς αντίκρουση της αγωγής των ήδη αναιρεσιβλήτων, ότι: α) η με αριθμό Θ-4 θέση σταθμεύσεως αποτελεί ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία και συμφωνήθηκε κλειστή (περιτοιχισμένη), β) η με αριθμό Θ-10 θέση σταθμεύσεως είναι κλειστή και ο χώρος της έχει συνυπολογισθεί στο εγκεκριμένο σχεδιάγραμμα κατόψεως του ισογείου στους κλειστούς χώρους του ισογείου με την ένδειξη «Ε», γ) οι θέσεις σταθμεύσεως με αριθμούς Θ1 και Θ2 βρίσκονται στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, δ) η θέση σταθμεύσεως Θ-3 βρίσκεται στον ανοικτό (ελεύθερο) χώρο της πιλοτής με μοναδική πρόσβαση μέσω της θέσεως Θ-2 και ε) ο κλειστός χώρος της πιλοτής δεν υπερβαίνει το 5-% του ποσοστού καλύψεως. Τα επικληθέντα και προσκομισθέντα παραπάνω αποδεικτικά μέσα είναι χρήσιμα προς άμεση ή έμμεση απόδειξη γεγονότων που συγκροτούν λυσιτελή ισχυρισμό, παραδεκτό και νόμιμο, ενόψει των οριζομένων στις διατάξεις του άρθρ. 1 του Π.Δ. της 3-8-1987 που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση των άρθρ. 8 ν. 960/1979, 23 παρ. 1 ν. 1558/1985 και 13 παρ. 12 ν. 1647/1986, κατά το οποίο ο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση των κτιρίων σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 960/1979, όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 1221/1981 μπορεί να είναι στεγασμένος υπέργειος ή υπόγειος ή και μη στεγασμένος υπαίθριος, όπως ορίζεται ειδικότερα στις επόμενες παραγράφους: 1. Ως στεγασμένος χώρος στάθμευσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί: α) ο υπόγειος χώρος του κτιρίου, β) ο ελεύθερος ισόγειος χώρος του κτιρίου (ΠΙΛΟΤΙΣ) όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 7 του Ν. 1577/1985 και γ) ο υπέργειος χώρος του κτιρίου που κατασκευάζεται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις περί ποσοστού κάλυψης του οικοπέδου και της θέσης του κτιρίου στο οικόπεδο. 2. Ως μη στεγασμένος (υπαίθριος) χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί: α) ακάλυπτο οικόπεδο, το οποίο διατίθεται αποκλειστικά για στάθμευση αυτοκινήτων…, β) ακάλυπτος χώρος του οικοπέδου του ανεγείρεται το κτίριο… ΙΙ.- Κατά τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 5 εδ. 3 του Ν. 960/1979, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 του Ν. 1221/1981 «αι τυχόν δημιουργούμεναι θέσεις σταθμεύσεως εις τον ελεύθερον ισόγειον χώρον του κτιρίου, όταν κατασκευάζεται επί υποστυλωμάτων (PILOTIS) κατά τας ισχυούσας διατάξεις δεν δύνανται να αποτελέσουν διηρημένας ιδιοκτησίας». ΙΙΙ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. Β’ περ. (ι) του Ν. 1577/1985 «για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης που πραγματοποιείται στο οικόπεδο δεν προσμετρούνται ο ελεύθερος ημιϋπαίθριος χώρος που δημιουργείται, όταν το κτίριο κατασκευάζεται σε υποστυλώματα (PILOTIS), εφόσον: 1) έχει επιφάνεια τουλάχιστον ίση με το 50% της επιφανείας που καταλαμβάνει το κτίριο, 2) στάθμη δαπέδου 0,50 μ. πάνω ή κάτω από την οριστική στάθμη του περιβάλλοντος εδάφους σε κάθε σημείο του και 3) ελεύθερο ύψος τουλάχιστον το προβλεπόμενο για χώρο κυρίας χρήσης και έως 3 μ. ή και μεγαλύτερο….». Από τις πιο πάνω διατάξεις, με τις οποίες τροποποιείται και συμπληρώνεται η ρύθμιση του άρθρου 1 του ν. 1221/1981 συνάγεται ότι α) ο ελεύθερος ημιϋπαίθριος χώρος του ισογείου (δηλ. η πιλωτή) μπορεί, εφόσον προβλέπεται από την οικοδομική άδεια, να μην καταλαμβάνει ολόκληρο το ισόγειο του κτιρίου αλλά το 50% τούτου τουλάχιστον, στο οποίο όμως δεν περιλαμβάνονται οι χώροι κλιμακοστασίων, ανελκυστήρων και εισόδων που βρίσκονται στο υπόγειο β) το υπόλοιπο τμήμα του ισογείου και έως το 50% τούτου μπορεί να είναι, σύμφωνα με την οικοδομική άδεια, πανταχόθεν περίκλειστο, οπότε δεν περιλαμβάνεται στην πιλωτή, αφού δεν είναι ελεύθερος ημιϋπαίθριος χώρος ούτε αποτελεί κοινόκτητο και κοινόχρηστο χώρο γ) ο μεν χώρος της πιλωτής δεν προσμετρείται στο συντελεστή δόμησης ο δε λοιπός περίκλειστος χώρος του ισογείου προσμετρείται, εκτός αν αποτελεί χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και δ) το περίκλειστο μέρος του ισογείου του κτιρίου, αφού δεν αποτελεί κοινόχρηστο και κοινόκτητο μέρος της οικοδομής, μπορεί να αποτελεί αυτοτελή διαιρεμένη ιδιοκτησία ή να ανήκει ως παρακολούθημα σε κάποια οριζόντια ιδιοκτησία ή της οικοδομής. Όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο δέχθηκε, ότι όλες οι θέσεις σταθμεύσεως βρίσκονται στην PILOTIS και δεν είναι κλειστές. Με βάση την παραδοχή αυτή απέρριψε ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη την έφεση των ήδη αναιρεσειόντων κατά της πρωτόδικης αποφάσεως που κατά βάση είχε κρίνει ομοίως υποχρεώνοντας τους ήδη αναιρεσείοντες και τότε εναγομένους ν’ αποδώσουν όλες τις παραπάνω θέσεις σταθμεύσεως στην κοινή χρήση όλων των ιδιοκτητών των οριζοντίων ιδιοκτησιών. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε το Εφετείο, αφού έλαβε υπόψη όπως αναφέρει, «και όλα ανεξαίρετα τα έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα οι διάδικοι». από αυτή όμως τη γενική βεβαίωση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως και από το όλο αιτιολογικό της, ενόψει του ότι ιδίως δεν μνημονεύονται καθόλου τα αναφερθέντα ηγουμένως έγγραφα, δεν καθίσταται αδιστάκτως βέβαιο, αν το Εφετείο έλαβε υπόψη τα παραπάνω έγγραφα που είναι κρίσιμα για την πραγματική θέση των χώρων σταθμεύσεως, από την οποία θέση εξαρτάται το νομοθετική καθεστώς που τις διέπει. Συνεπώς το Εφετείο υπέπεσε στην πλημμέλεια της μη λήψεως υπόψη αποδεικτικών μέσων, τα οποία, όπως προκύπτει από τις έγγραφες προτάσεις ενώπιον του Εφετείου, οι αναιρεσείοντες επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Επομένως πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο τέταρτος αναιρετικός λόγος από το άρθρο 559 αρ. 11 ΚΠολΔ. Μετά ταύτα πρέπει ν’ αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, να παραπεμφθεί (άρθρο 580 παρ. 3 ΚΠολΔ) η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, που την εξέδωσε, συντιθέμενο από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που δίκασαν και να καταδικασθούν οι αναιρεσίβλητοι που ηττήθηκαν στα δικαστικά έξοδα της δίκης (ΚΠολΔ 176, 183).- ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Αναιρεί την 143/2001 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς. Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, και Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000) Ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα, στις 21 Μαρτίου 2002. Και, Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, στις 30 Ιουνίου 2003. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΑΡΙΘΜ. 5496/1999 Πρόεδρος: Θεόδωρος Παπαγιαννάκης Εισηγητής: Δημήτριος Μουστάκας, Εφέτης Δικηγόροι: Αθανάσιος Παπούλιας, Νικόλαος Ψυχογιός ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΤΟΣ 1999 ΣΕΛΙΔΑ 1619 ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΕΤΟΣ 1999 ΣΕΛΙΔΑ 327 Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, 1,2 παρ. 1, 4 παρ. 5 και 13 ν. 3741/1929, συνεπάγεται ότι, στην περίπτωση της οριζόντιας ιδιοκτησίας ιδρύεται κατά κύριο μεν λόγο χωριστή (διηρημένη) κυριότητα σε όροφο ή διαμέρισμα οικοδομής, παρεπομένως δε αναγκαστική συγκυριότητα, που αποκτάται αυτοδίκαια, κατ΄ανάλογη με τη συμμετοχή τους (εξ αδιαιρέτου) στο οικόπεδο μερίδα, στ α μέρη του όλου ακινήτου που χρησιμεύουν σε κοινή, από όλους τους οροφοκτήτες χρήση, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές απαρίθμηση, το έδαφος, οι αυτές κ.λπ. Ο προσδιορισμός των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών γίνεται είτε με την συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία, είτε με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών, κατά το άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 37411929 <περί>. ΑΝ αυτό δεν γίνει, δηλαδή δεν ορίζεται τίποτε στην ανωτέρω δικαιοπραξία ούτε υπάρχουν ιδιαίτερες συμφωνίες, τότε ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις πιο πάνω διατάξεις. Το ίδιο συμβαίνει, δηλαδή ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις αναγκαστικού δικαίου πολεοδομικές διατάξεις του νόμου όταν οι πιο πάνω δικαιοπραξίες και συμφωνίες αντίκεινται στις διατάξεις αυτές, όταν δηλαδή ο προσδιορισμός των κοινοχρήστων κατ΄ έκταση και περιεχόμενο μερών, με βάση τις ανωτέρω συμφωνίες, έρχεται σε αντίθεση με ρητή πολεοδομική διάταξη του νόμου, που απαγγέλλει ρητώς ή σαφώς την ακυρότητα. Τέτοια διάταξη είναι και εκείνη του άρθρου 1 παρ. 5 του ν. 960/1979 <περί> όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του ν. 1221/1981. Σύμφωνα με την τελευταία αυτή διάταξη <αι τυχόν δημιουργούμεναι θέσεις σταθμεύσεως εις τον ελεύθερον ισόγειον χώρον του κτιρίου, όταν τούτο κατασκευάζεται επί υποστυλωμάτων (Pilotis) κατά τις ισχύουσες διατάξεις, δεν δύνανται να αποτελέσουν διηρημένες ιδιοκτησίες, οπότε στην περίπτωση αυτή οι εν λόγω θέσεις σταθμεύσεως (που βρίσκονται στον ελεύθερο ισόγειο χώρο του κτιρίου) περιλαμβάνονται στους κοινόχρηστους χώρους της οικοδομής, ανεξαρτήτως του ποια συμφωνία υπάρχει γι΄ αυτές και ανήκουν, συνεπώς, στους οροφοκτήτες, κατά λόγο της μερίδας τους, κατά τα ανωτέρω (ΟλΑπ 5/91 ΕλλΔνη 32.750, ΝοΒ 39.1082, ΑΠ 922/1998 ΕλλΔνη 1998.851, ΑΠ 392/1997 ΕλλΔνη 1997.1840, ΕΑ 9027/1996 ΕλλΔνη 1997.1912). Αντίθετα, είναι θεμιτή η συμφωνία όλων των ιδιοκτητών για υπαγωγή κοινοχρήστου πράγματος στην αποκλειστική χρήση κάποιου από τους συνιδιοκτήτες. Η συμφωνία αυτή, η οποία δεν αίρει τον χαρακτηρισμό του εν λόγω πράγματος ως κοινοχρήστου δημιουργεί ένα ιδιόμορφο δικαίωμα που χωρίς να είναι δουλεία, φέρει τον χαρακτήρα δουλείας, με την έννοια και μόνο ότι δεσμεύει τους καθολικούς και ειδικούς διαδόχους των ιδιοκτητών, που την συνομολόγησαν και αντιτάσσονται κατά τρίτων (ΑΠ 968/1997 ΝοΒ 1997.343, 861/1994 ΕΔΠ 1997.421, 1211/1993 ΕΕΝ 1994.101). Περαιτέρω, με το άρθρο 1 του Ν. 1221/1981, με το οποίο τροποποιήθηκε ο Ν. 960/1979 <περί>, ορίζονται, μεταξύ άλλων τα εξής: <Δια> (παρ. 5 περ. 1 και 2). Περαιτέρω κατά το άρθρο 7 του Ν. 1577/1985, περί του Γενικού Οικοδομικού Οργανισμού: <Για>. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει α. ότι, μετά την ισχύ του ν. 1221/1981, επιτρέπεται η δημιουργία, ως αυτοτελών οριζοντίων ιδιοκτησιών σε πολυώροφες οικοδομές, που έχουν κτισθεί κατά το σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας, στεγασμένων χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων, στους οποίους αποκτάται αποκλειστικό δικαίωμα κυριότητας όπως στους ορόφους και τα διαμερίσματα της οικοδομής, με δυνατότητα αποκτήσεως κυριότητας σ΄αυτούς και από τρίτους, που δεν έχουν, δηλαδή, άλλη ορίζονται ιδιοκτησία (όροφο ή διαμέρισμα) στην οικοδομή που έχουν κατασκευαστεί αυτοί (κλειστοί χώροι σταθμεύσεως), β. οι στεγασμένοι αυτοί χώροι σταθμεύσεως δεν υπολογίζονται στην δομημένη επιφάνεια της οικοδομής εφόσον δεν προσμετρώνται για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης και 3. Οτι, αν η οικοδομή κατασκευάζεται σε υποστυλώματα (PILOTIS), ο δημιουργημένος κατά τον τρόπο αυτόν ελεύθερος ημιυπαίθριος χώρος στο ισόγειο πρέπει να καταλαμβάνει τουλάχιστο το 50% της επιφάνειας που καταλαμβάνει (στο οικόπεδο) το κτίριο, η δε υπόλοιπη επιφάνεια μπορεί να καλύπτεται με την δημιουργία αυτοτελών οριζόντιων ιδιοκτησιών (διαμερισμάτων, αποθηκών, χώρων σταθμεύσεως). Στην περίπτωση αυτή στον μη καλυπτόμενο ημιυπαίθριο χώρο του ισογείου, είναι δυνατόν να δημιουργούνται θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων, επί των οποίων, όμως, μόνο δικαίωμα χρήσεως μπορεί να αποκτηθεί και αυτό από τους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων, και όχι δικαίωμα κυριότητας αφού οι χώροι αυτοί δεν μπορούν να αποτελέσουν διηρημένες ιδιοκτησίες, εφόσον έχουν δημιουργηθεί σε κοινόχρηστο της οικοδομής χώρο (που είναι, μεταξύ άλλων, και ο κατά τον ως άνω τρόπο, δημιουργούμενος ελεύθερος ημιυπαίθριος χώρος στο ισόγειο της οικοδομής). Οι λοιποί, όμως χώροι του ισογείου της οικοδομής, που μπορεί, σύμφωνα με το νόμο (άρθρο 7 ΓΟΚ), να καλυφθεί είτε με τη δημιουργία κλειστών θέσεων σταθμεύσεως αυτοκινήτων είτε κατ΄άλλον τρόπον, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αυτοτελούς οριζόντιας ιδιοκτησίας και επομένως και να μεταβιβαστούν κατά κυριότητα ακόμα και σε τρίτους, άσχετους με την οικοδομή, κατά τα ανωτέρω ειδικότερα από το νόμο οριζόμενα. Εξάλλου, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις του ΑΚ και του ν. 3741/1929 προκύπτει ότι, με τη συστατική πράξη της οριζόντιας ιδιοκτησίας, η οποία γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο και μεταγράφεται, είτε με μεταγενέστερη συμφωνία όλων των οροφοκτητών, που πρέπει να περιβάλλεται τον ίδιο τύπο, είναι δυνατόν, αφενός μεν να προσδιορίζονται τα κοινόχρηστα και κοινόκτητα μέρη της οικοδομής και τα επ΄ αυτών δικαιώματα των οροφοκτητών καθώς και επί των χωριστών ιδιοκτησιών κατ΄ορόφους ή διαμερίσματα και μάλιστα κατά παρέκκλιση από τις ενδοτικού δικαίου διατάξεις του ν. 3741/1929 και του ΑΚ, αφετέρου δε να τίθενται περιορισμοί και απαγορεύσεις ως προς την χρήση των κοινών και γενικά να καθορίζεται ο τρόπος χρήσης αυτών, πράγμα το οποίο δεσμεύει όλους τους (συν) ιδιοκτήτες (ΑΠ 353/1997 ΝοΒ 1998.631, ΑΠ 396/1997 ΔελΝΔΣΑ αριθ. 1/1997). Τέλος, από τις ίδιες διατάξεις προκύπτει ότι υφισταμένης χωριστής κυριότητας σε διαμέρισμα ή όροφο, στον κύριο αυτού ανήκουν όλε οι εξουσίες, που απορρέουν από την κυριότητα (άρθρα 1002 και 1117 ΑΚ) και εκείνη της μεταβολής ή της προσθήκης στο διαμέρισμά του, αρκεί να μην μεταβάλλεται ο συνήθης προορισμό και η χρήση αυτού και να μην παραβλάπτονται τα δικαιώματα των άλλων ιδιοκτητών ούτε να μειώνεται η ασφάλεια αυτών ή του οικοδομήματος λαμβανομένης υπόψη της καλής πίστης καθώς και των χρηστών ηθών (ΑΠ 968/1997 ΝοΒ 1997.343, ΑΠ 392/1997 ΕΔΠ 1997.305, ΑΠ 1177/1986 ΝοΒ 35.895, ΕΑ 2439/1994, ΕΔΠ 1994.227, ΕΠ 393/1992 ΑρχΝ 1993.701). Στην προκειμένη περίπτωση αποδεικνύονται τα εξής πραγματικά περιστατικά: Με την υπ΄αριθ. 1261/1991 άδεια οικοδομής (όπως αυτή τροποποιήθηκε), που εκδόθηκε από τη Νομαρχία Πειραιά (Πολεοδομία Αργυρουπόλεως), ο εκ των εναγομένων Κ.Τ. ανήγειρε τετραώροφη οικοδομή, με PILOTIS και υπόγειο στη Γλυφάδα Αττικής και στην οδό Καλυψούς αριθ. 19 (ΟΤ 79). Η οικοδομή αυτή υπήχθη στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας, με βάση το με αριθ. 1932/1992 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Αθηνών Μ.Γ., που νόμιμα μεταγράφηκε και καθορίστηκαν με αυτό οι επί μέρους οριζόντιες ιδιοκτησίες, τα ποσοστά συμμετοχής κάθε μιας στ α κοινόχρηστα και κοινόκτητα μέρη και συνετάγη (με το ίδιο συμβόλαιο) ο κανονισμός των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των ιδιοκτητών. Η συμβολαιογραφική αυτή πράξη υπογράφηκε από όλους τους (τότε) κυρίους του οικοπέδου, επί του οποίου ανηγέρθη στη συνέχεια η εν λόγω οικοδομή. Μ ε βάση τα αναφερόμενα στην αγωγή συμβόλαια, που νόμιμα μεταγράφηκαν, οι ενάγοντες έχουν καταστεί κύριοι των περιγραφομένων σ΄ αυτή (αγωγή) οριζοντίων ιδιοκτησιών της ως άνω οικοδομής και ειδικότερα ο πρώτος από αυτούς (κατά τη σειρά που αναφέρονται στην αγωγή) είναι κύριος κατά 50% του Α-2 διαμερίσματος του πρώτου πάνω από το ισόγειο ορόφου και της ΑΠ – 3 αποθήκης του υπογείου μετά του δικαιώματος της αποκλειστικής χρήσης της Ρ-4 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στον ακάλυπτο χώρο. Ο δεύτερος ενάγων είναι κύριος κατά 50% (εξ αδιαιρέτου) των Β-1 και Β-2 διαμερισμάτων, μετά του δικαιώματος αποκλειστικής χρήσης της Ρ-5 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στον ακάλυπτο χώρο, ο τρίτος των Γ-1 και Γ-2 διαμερισμάτων, της ΑΠ-2 αποθήκης του υπογείου, μετά του δικαιώματος της αποκλειστικής χρήσης της Ρ-2 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στην <PILOTIS> και ο τέταρτος κατά ποσοστό 2/3 εξ αδιαιρέτου του Δ-1 διαμερίσματος, μετά του δικαιώματος της αποκλειστικής χρήσης της Ρ-1 θέσης σταθμεύσεως αυτοκινήτου στην <PILOTIS>. Οι ανωτέρω επίσης είναι συγκύριοι κατά τα αναφερόμενα στα σχετικά συμβόλαια και στην ως άνω πράξη συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών ποσοστά στο οικόπεδο και γενικά στους κοινόχρηστους και κοινόκτητους χώρους της οικοδομής. Από τους εναγόμενους οι οποίοι όπως προαναφέρθηκε, υπήρξαν αρχικοί συγκύριοι του οικοπέδου, επί του οποίου ανεγέρθηκε η οικοδομή, ο πρώτος (κατά τη σειρά, που αναφέρονται στην αγωγή) είναι κύρος της ΑΠ-1 αποθήκης, που βρίσκεται στο υπόγειο της οικοδομής, επιφανείας 105,11 τ.μ., ο δεύτερος έχει την κυριότητα της ΑΠ-4 αποθήκης του υπογείου, εμβαδού 43,23 τ.μ. και η τρίτη εναγομένη είναι κυρία ενός δωματίου στο ισόγειο – πιλοτή, εμβαδού 18,13 τ.μ. καθώς και των υπό στοιχ. G1 και G2 κλειστών θέσεων σταθμεύσεως, που βρίσκονται στο ισόγειο της οικοδομής, συνολικού εμβαδού όπως αναφέρεται στη σχετική πράξη οριζόντιας ιδιοκτησίας και τα συνταχθέντα, για την έκδοση της αδείας οικοδομής σχεδιαγράμματα 52,77 τ.μ. και ποσοστό συμμετοχής (των θέσεων σταθμεύσεως) στη συγκυριότητα του όλου οικοπέδου και των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών της οικοδομής 32/1000. Ειδικά ως προς τα ως άνω κλειστά <γκαράζ> του ισογείου (το ότι από την αρχή, δηλαδή από την κατασκευή τους ήταν <κλειστά> επιβεβαιώνεται και από την ημερομηνία 11.4.1993 έκθεση αυτοψίας του ιδιώτη Πολιτικού Μηχανικού Νικ. Τ., η οποία προσκομίζεται από τους ενάγοντες), πρέπει να λεχθούν τα εξής σε σχέση με το <καθεστώς> αυτών: Όπως και από τα προσκομιζόμενα σχεδιαγράμματα (διάγραμμα καλύψεως κλπ.), προκύπτει, το συνολικό εμβαδόν της καλυπτόμενης από το κτίριο επιφανείας του οικοπέδου ανέρχεται σε 189,64 τ.μ., από τα οποία στο ισόγειο – PILOTIS αυτού, τα 18,13 τ.μ. καταλαμβάνει το προαναφερθέν δωμάτιο, 23,05 τμ.μ. (καταλαμβάνει) η είσοδος της πολυκατοικίας και 52,77 τ.μ. οι εν λόγω δύο (συνεχόμενες) κλειστές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων, δηλαδή συνολικά τα κτίσματα που έχουν ανεγερθεί στο ισόγειο καταλαμβάνουν (σύμφωνα με τα υποβληθέντα για την έκδοση της άδειας οικοδομής σχεδιαγράμματα) επιφάνεια 93,95 τ.μ. δηλαδή ποσοστό μικρότερο από το 50% της όλης επιφάνειας του ισογείου, το δε υπόλοιπο αποτελεί την αποκαλούμενη <πιλωτή) (PILOTIS). Συνεπώς και σύμφωνα με τα αναφερόμενας τη μείζονα σκέψη της παρούσας, οι εν λόγω κλειστές θέσεις σταθμεύσεως αποτελούν αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, ανήκουσες κατά κυριότητα στην τρίτη, κατά τα ανωτέρω και όχι κοινόχρηστους (και κοινόκτητους) χώρους, όπως οι ενάγοντες ισχυρίζονται με την ένδικη αγωγή τους, επικαλούμενοι την υπ΄ αριθ. 5/1991 απόφαση της Ολ. Του Αρείου Πάγου. Ομως, και κατά τα αναφερθέντα στην μείζονα σκέψη της παρούσης, η εν λόγω απόφαση αναφέρεται στις θέσεις σταθμεύσεως που δημιουργούνται στον ελεύθερο ισόγειο χώρο του κτιρίου, όταν τούτο κατασκευάζεται επί υποστυλωμάτων (PILOTIS) και ο οποίος (ελεύθερος χώρος) μετά την ψήφιση του Ν. 1577/1985, περί του νέου Γενικού Οικοδομικού κανονισμού (ΓΟΚ), δεν μπορεί να είναι μικρότερος από το 50% της επιφανείας του οικοπέδου, που καταλαμβάνει το κτίριο, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Συνεπώς, ο ισχυρισμός των εναγόντων περί της ιδιότητος ως κοινοχρήστων και κοινοκτήτων των επιδίκων θέσεων <γκαράζ> είναι αβάσιμος. Περαιτέρω, όμως και καθόσον αφορά τον ισχυρισμό των εναγομένων, ότι μπορούν αυτοί συννόμως, να χρησιμοποιούν τις εν λόγω ιδιοκτησίες τους, ως χώρους, κυρίας χρήσεως, (κατοικίες κ.λπ.) και όχι βοηθητικής, όπως από την αρχή (με βάση την άδεια που χορηγήθηκε και τον Κανονισμό) έχουν ορισθεί και ειδικότερα του μεν υπογείου ως αποθήκες, ο δε κλειστός χώρος του ισογείου, ως χώρος σταθμεύσεως θα πρέπει να λεχθούν τα εξής: α. Όσον αφορά τους υπόγειους χώρους (αποθήκες): Σύμφωνα και με τα όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, ως κύριοι, βέβαια αυτών, μπορούν να τις χρησιμοποιούν κατ΄αρέσκεια, με την προϋπόθεση, όμως, αφενός μεν, ότι δεν αλλάζει,από τη χρήση αυτή, ο συνήθης προορισμός, για τον οποίο κατασκευάστηκαν οι χώροι αυτοί, αφετέρου δε, δεν θίγονται, από τον τρόπο χρήσης τους τα δικαιώματα των λοιπών ιδιοκτητών διαμερισμάτων και δεν επέρχονται επιβλαβείς συνέπειες στις ιδιοκτησίες αυτών. Το ίδιο ισχύει και για την ιδιοκτησία του ισογείου, που, σύμφωνα με την άδεια και την πράξη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας κατασκευάσθηκε για να χρησιμοποιείται ως <γκαράζ>. Η χρήση των ιδιοκτησιών αυτών, προορισμένων από τη συστατική πράξης οριζόντιας ιδιοκτησίας, για αποθήκες αφενός και αφετέρου για στάθμευση αυτοκινήτων, ως κατοικιών, αφενός μεν έρχεται σε αντίθεση, με αυτή (πράξη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας) και αφετέρου, η δημιουργία, κατά τον τρόπο αυτόν υποβαθμισμένων (υπογείων) κατοικιών, που δεν προβλέπονται στ αρχικά σχέδια και στην πράξη συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών και η μετατροπή του εν λόγω <γκαράζ> σε κατοικία, έχει σαν συνέπεια την υποβάθμιση στο σύνολο της (και συνεπώς, κάθε οριζόντιας ιδιοκτησίας) της, πολυτελούς κατασκευής, ως άνω οικοδομής, αφού οι κατοικήσιμοι χώροι αυξάνονται σημαντικά (κατά 30% περί που), με ανάλογη αύξηση των ενοίκων, με συνέπεια την εκ του λόγου τούτου μείωση της αξίας των ιδιοκτησιών των εναγόντων. Εξάλλου η μετατροπή του <γκαράζ> σε χώρο κύριας χρήσης (κατοικία) δεν επιφέρει την αναβάθμιση της οικοδομής, όπως αβάσιμα υποστηρίζουν οι εναγόμενοι, αλλά αντιθέτως την υποβάθμιση αυτής, αφού, κατά την κοινή πείρα η ύπαρξη χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων είναι σήμερα αναγκαία περισσότερο από ποτέ. Αλλά και με τις αρχές της καλής πίστης και των χρηστών ηθών δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συμβαδίζει η ενέργεια αυτή των εναγομένων, για τους πιο πάνω λόγους και, επιπροσθέτως διότι αυτοί, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι, ως αρχική ιδιοκτήτες του οικοπέδου επί του οποίου ανεγερθηκε η ως άνω οικοδομή και συντάκτες του εν λόγω Κανονισμού, περιέλαβαν σ΄αυτόν τους ανωτέρω όρους, χωρίς, βέβαια τη συμμετοχή των εναγόντων, οι οποίοι ως μετέπειτα αγοραστές και συνιδιοκτήτες προσχώρησαν (όπως συνήθως συμβαίνει) σ΄αυτόν (Κανονισμό) χωρίς, προδήλως, να υποπτεύονται ότι ήταν δυνατόν να μετατρέψουν οι πωλητές τις εν λόγω αποθήκες και <γκαράζ> σε κατοικίες. Αλλά πέρα από αυτά όπως σαφώς συνάγεται από τον σχετικό ως άνω, όρο (άρθρο 5 παρ. 1) η δυνατότητα των ιδιοκτητών των αποθηκών και του <γκαράζ> για οποιαδήποτε χρήση (πλην γραφείου κηδειών και φανοποιείου) προβλέπεται, προδήλως, για την περίπτωση που η χρήση αυτή, είναι επιτρεπτή από το νόμο, δηλαδή εφόσον είναι επιτρεπτή χ΄ρηση αυτών για άλλους σκοπούς (εκτός από αποθήκες και <γκαράζ>), πράγμα, που στην προκειμένη περίπτωση δεν συμβαίνει. Τέλος όσον αφορά το επίδικο <κλειστό> η επιπρόσθετα επικαλούμενη, από τους εναγόμενους μεταφορά συντελεστή, η οποία, κατ΄αυτούς έχει ως συνέπεια την νομιμοποίησή του και, συνεπώς, την ελεύθερη, πλέον, χρήση αυτού ως κατοικίας, έρχεται σε αντίθεση με τον ως άνω Κανονισμό, αφού, μεταφορά συντελεστή, προβλέπεται από αυτόν, μόνο για την περίπτωση του <υψούν>, δηλαδή πέρα από τον υφιστάμενο ήδη τελευταίο όροφο καθώς και (για) την ανέγερση κτισμάτων <σε τυχόν ημιυπαίθριους χώρους ορόφων) και, συνεπώς, νομιμοποίηση και μετατροπή σε κατοικία των επιδίκων κλειστών χώρων σταθμεύσεως (οι οποίοι δεν ελήφθησαν υπόψη για τον υπολογισμό συντελεστή δομήσεως) με τη μεταφορά συντελεστή δομήσεως δεν είναι σύμφωνη με τον εν λόγω Κανονισμό και καθίσταται επιβλαβής για τα δικαιώματα των εναγόντων. Συνεπώς το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με το να δεχθεί ότι η τοποθέτηση πλακιδίων κλπ. Στις επίδικες αποθήκες και η διάνοιξη οπών και κατασκευή θυρών σ΄ αυτές είναι σύννομοι, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και τον νόμο εφήρμοσε, και για το λόγο αυτό η έφεση των εναγόντων, κατά τον σχετικό αυτής λόγο, με τον οποίο τα αντίθετα υποστηρίζονται, είναι απορριπτέα ως αβάσιμη. Περαιτέρω, όμως, με το να γίνει δεκτό με την εκκαλουμένη απόφαση, α. ότι οι επίδικοι (G1 και G2) κλειστές θέσεις θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων είναι κοινόχρηστοι και να διατάξεις (εκτός των άλλων) και την αποξήλωση από αυτούς των πλακιδίων και λοιπών εγκαταστάσεων και β. ότι η μετατροπή των επιδίκων υπό τα στοιχεία ΑΠ-1 και ΑΠ-4 αποθηκών, όπως ανωτέρω και στη σχετική πράξη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας περιγράφονται, σε χώρους κύριας χρήσης (κατοικίες – καταστήματα), είναι σύννομη, έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και συνεπώς, κατ΄αποδοχή των ενδίκων εφέσεων και κατά τους σχετικούς λόγους αυτών, σύμφωνα με τους οποίους οι μεν ενάγοντες – εκκαλούντες υποστηρίζουν ότι η μετατροπή και των αποθηκών σε κατοικίες δεν είναι σύννομη, οι δε εναγόμενοι εκαλουντες, ότι οι επίδικοι κλειστοί χώροι σταθμεύσεως αποτελούν αυτοτελή οριζόντια ιδιοκτησία (ανήκοντες στην τρίτη εναγομένη) και όχι κοινόχρηστους χώρους, πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και να κρατηθεί η υπόθεση από το δικαστήριο τούτο (άρθρο 535 παρ. 1 ΚπολΔ). Περαιτέρω, αφού ερευνηθεί στην ουσίαν η ένδικη αγωγή, πρέπει να γίνει δεκτή αυτή κατά ένα μέρος, σύμφωνα με τις πιο πάνω σκέψεις (απορριπτομένων όσων, κατά την ανωτέρω κρίθηκαν ότι πρέπει να απορριφθούν) και ειδικότερα: α. να αναγνωρισθεί ότι η εκ μέρους των εναγομένων μετατροπή των ως άνω ιδιοκτησιών τους (υπό στοιχ. ΑΠ – 1 και ΑΠ- 2 αποθήκες, και G1, G2 κλειστές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων, όπως ανωτέρω στην υπ΄αριθ. 1932/1992 πράξη συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών της συμ/φου Αθηνών Μ.Γ. περιγράφονται) σε χώρους κύριας χρήσης, είναι παράνομη και β. να απαγορευτεί η χρήση των εν λόγω ιδιοκτησιών, ως χώρων κύριας χρήσης (κατοικίας, καταστημάτων κ.λπ.) με απειλή καθ΄ενός των εναγομένων προσωπικής κρατήσεως και χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση της παρούσας (άρθρο 947 παρ. 1 ΚπολΔ) κατά το διατακτικό. Μα πως ? τεσπά το παραπάνω αναφέρεται στην pilotis. Σε ΙΣΌΓΕΙΟ δλδ δεν μπορεί να υπάρχει άλλος χώρος εκτός από ΜΗ ΠΡΟΣΜΕΤΡΟΥΜΕΝΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΚΛΙΜΑΚΟΣΤΑΣΙΟ, Η/Χ, ΑΠΟΘΗΚΕΣ. Άκου τώρα σκεπτικό !! ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΤΙ ΧΡΗΣΗ ΕΧΟΥΝ ??? Απάντηση : δεν εχουν ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΧΟΥΝ Οι τοίχοι είναι μέρος των χώρων ??? Χρειάζονται ??? Σαφέστατα.....άρα αφού δεν προσμετρώνται οι χώροι πως θα προσμετρώνται τα στοιχεία που τους ορίζουν ? Επίσης αν ναι ....τότε στις pilotis μηπως να μετράμε και τοιχία ?? τοίχους από κλ/σια κ.α. Το παραπάνω δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει αλλά λέει δεν μετράνε. Το θέμα είναι ότι κολλάει στους τοίχους, βέβαια αν κατάλαβα......οπότε αν ισχύει αυτό που λέει πως ισχύει το 50% και γενικά το άθροισμα των μ2 ?

Γνωρίζει κανείς από που μπορώ να βρω πληροφορίες για επιδότηση επισκευής σε παλιά, τέλη 19ου-αρχές 20ου αιώνα, πετρόκτιστη κατοικία. Υπάρχουν τέτοιες επιδοτήσεις κατ' αρχήν και αν ναι, χορηγούνται σε επίπεδο νομού, δήμου ή από κάποιον άλλο φορέα. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάω για νομό Ευρυτανίας.

Η απαντηση για το προβλημα σου βρισκεται στο Αρθρο 14 του Ν2971/2001 (περι Αιγιαλου και Παραλιας) φεκ 285/19-12-01.Υπαρχει και στο διαδικτυο

Εκτος σχεδιου ισχυουν τα 30μ.: Εγκ-57161/13/02 Εγκ-13/02 [ΙΣΧΥΕΙ από 29-3-02] Ε-13/02 Τήρηση αποστάσεων από τις γραμμές αιγιαλού και παραλίας. Μετά τη δημοσίευση του Ν-2971/01 "Αιγιαλός, παραλία και λοιπές διατάξεις" (ΦΕΚ-285/Α/01) και την κατάργηση του ΑΝ-2344/40 "Περί Αιγιαλού και παραλίας" (ΦΕΚ-154/Α/40), παραμένουν σε ισχύ οι ειδικές διατάξεις περί αιγιαλού, παραλίας, θάλασσας, λιμένων και αλιείας, σύμφωνα με την παρ.4γ του Αρθ-34 του νόμου αυτού. Κατά συνέπεια εξακολουθούν να ισχύουν οι ειδικές ρυθμίσεις που αφορούν την τήρηση των υποχρεωτικών αποστάσεων από την γραμμή αιγιαλού και παραλίας όπως καθορίζονται από το ΝΔ-439/70 "Περί συμπληρώσεως των διατάξεων περί αιγιαλού" (ΦΕΚ-36/Α/70), το ΠΔ/24-4-85 "Τρόπος καθορισμού ορίων οικισμών της χώρας μέχρι 2000 κατοίκους, κατηγορίες αυτών και καθορισμός όρων και περιορισμών δόμησής τους" (ΦΕΚ-181/Δ/85 ), τα διατάγματα περί ΖΟΕ, το Αρθ-18 του Ν-2971/01 κλπ. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΧΩΔΕ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΟΚΚ ΤΜΗΜΑ Β

Αιγιαλός (ή όχθη για λιμνες και πλεύσιμους ποταμούς) --> η μέγιστη αλλά συνήθης ανάβαση του χειμέριου κύματος ή των υδάτων Παραλία (ή παρόχθια ζώνη)--> κυμαίνεται μεταξύ 0 και 50 μ. Η παραλία ορίζεται συνήθως μέχρι τα 15 μ. που είναι το εύρος της αυτοαποζημίωσης ώστε να μην απαιτούνται αποζημιώσεις προς τους ιδιώτες και να θεωρείται η απαλλοτρίωση τελεσμένη άμεσα με την απόφαση καθορισμού της. Το τεκμήριο της ωφέλειας είναι μαχητό (αυτοαποζημίωση) Αν δεν ισχύουν ειδικοί όροι (ΖΟΕ κλπ), η απόσταση κτίσματος ορίζεται 15 μ. από το όριο του οικοπέδου σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις. Το όριο του οικοπέδου είναι η γραμμή της παραλίας. ΠΡΟΣΟΧΗ. Η ζώνη μεταξύ αιγιαλού και παραλία απαλλοτριώνεται και δεν θεωρείται πλέον ιδιοκτησία αλλά δημόσια περιουσία. Η απόσταση λοιπόν μπορεί κατά περίπτωση να είναι από τον αιγιαλό από 15 μ. (αν η παραλία ορισθεί 0) μέχρι 65μ. αν η παραλία ορισθεί στα 50 μ. από τον αιγιαλό. Ισχύ δεν έχει ο 439/70 αλλά ο Ν2971/01. Ορισμοί του 2971/01 ΑΡΘΡΟΝ-1 Ορισμοί 1. "Αιγιαλός" είναι η ζώνη της ξηράς, που βρέχεται από τη θάλασσα και από τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της. 2. "Παραλία" είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα.

ειδικά για τα Βενζινάδικα και τα συνεργεία εντός οικισμών απαιτείται πλέον έγκριση εισόδου-εξόδου και όχι κυκλοφοριακής σύνδεσης. Εγγρ-ΔΜΕΟ/2996/ε/390/22-5-07 Εγγρ-ΔΜΕΟ/2996/ε/390/07 Κυκλοφοριακές συνδέσεις συνεργείων σε Επαρχιακό οδικό δίκτυο (για την ίδρυση συνεργείου σε Επαρχιακό δίκτυο δεν απαιτείται μεν έγκριση κυκλοφοριακής σύνδεσης του ΠΔ-38/96, αλλά απαιτείται πλέον έγκριση εισόδου εξόδου, Αρθ-19 παρ.4 και Αρθ-21 παρ.5 του ΠΔ-118/06). Σε απάντηση του σχετικού Εγγρ-ΤΥ/3596/10-4-07 σας, σας γνωστοποιούμε την άποψή μας ότι μετά την ισχύ του ΠΔ-118/06 , οι διατάξεις του ΠΔ-38/96 που αφορούν την κυκλοφοριακή σύνδεση των συνεργείων με το οδικό δίκτυο εξακολουθούν να ισχύουν. Όμως μετά το ΠΔ-118/06 (Αρθ-19 παρ.4 και Αρθ-21 παρ.5), για όλες τις εγκαταστάσεις χωρίς εξαίρεση , απαιτείται είτε έγκριση κυκλοφοριακής σύνδεσης, είτε έγκριση εισόδου - εξόδου, ώστε και στις δύο περιπτώσεις να τηρούνται οι κανόνες για την οδική ασφάλεια . Συνεπώς για την ίδρυση συνεργείου σε Επαρχιακό δίκτυο δεν απαιτείται μεν έγκριση κυκλοφοριακής σύνδεσης (ΠΔ-38/96), αλλά απαιτείται πλέον έγκριση εισόδου - εξόδου (Αρθ-19 παρ.4 και Αρθ-21 παρ.5 του ΠΔ-118/06). @ Nansy: γενικά

κατηγορηματικά ΟΧΙ, Εγκ-ΔΜΕΟ/ο/2879/11/18-4-07 Εγκ-11/07 Εγκ-ΔΜΕΟ/ο/2879/11/07 Ε-11/07 Παρέχονται οδηγίες για το ΠΔ-118/06 (ΦΕΚ-119/Α/16-6-06), που τροποποιεί διατάξεις του ΒΔ-465/70 και του ΠΔ-1224/81 σχετικές με όρους και προϋποθέσεις εγκατάστασης και λειτουργίας αντλιών καυσίμων προ πρατηρίων και κυκλοφοριακής σύνδεσης πρατηρίων και εγκαταστάσεων με τις οδούς. 1. ΑΡΘΡΟΝ-1 Με το άρθρο αυτό οι διατάξεις του ΒΔ-465/70 , όπως τροποποιούνται με τις διατάξεις του ΠΔ-118/06 εφαρμόζονται πλέον μόνο στις εκτός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και στις εκτός των ορίων νομίμως υφιστάμενων οικισμών περιοχές, ενώ δεν ισχύει πλέον το Αρθ-19 παρ.1 του ΠΔ-143/89, σύμφωνα με το οποίο το ΒΔ-465/70 εφαρμοζόταν και μέσα στα όρια οικισμών χωρίς εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο. Παίζει να είναι η πιο σωτήρια εγκύκλιος αυτή των τελευταίων 5 ετών.. Κι αν με έχει σώσει....

Συναδελφε chris_p. Aνεφερα ποιο ειναι το τυπικα σωστο και το τι επικρατει. Διευκρινιζω παλι.Στην ΑΠΥ κανουμε τις εξης εγγραφες 1. Αμοιβη μελετης ταδε 100 ---> Αυτο ειναι το εισοδημα 2. ΦΠΑ 19 3. Παρακρ -20 ----> Αυτο ΘΑ αποδωσει ο πελατης 4. Συνολο 99.---> Αυτο ειναι το τι πληρωσε την δεδομενη στιγμη ο πελατης. Και στην υπογραφη λεει "Ο Λαβων". Ποσα ελαβες την μερα που την εκοψες ? 99. Στα βιβλια ως εσοδο θα περαστει το Αμοιβη 100. οχι το 100-20=80. (Οπως αντιστοιχα ως εσοδο στα βιβλια περνας το 100 οχι το 100+19 (ΦΠΑ)=119 ) Σε σχεση με το ΦΕΜ ακριβως ο τροπος προεισπραξης του φορου κανει τη διαφορα στην αποδειξη που κοβουμε. Αφηνοντας -χαριν ευκολιας συζητησης - απ' εξω το ΦΠΑ εχουμε : ΦΕΜ :Ο πελατης σου δινει 100 στα χερια σου. Απο αυτα εσυ πας και πληρωνεις τα 10. ΦΜΥ :Ο πελατης σου δινει 100-20 = 80 στα χερια σου. Αυτος μετα παει και πληρωνει τα 20. Ξαναλεω, και στις δυο περιπτωσεις το εισοδημα σου για το οποιο φορολογεισαι ειναι 100. Δεν μπορω να σας το εξηγησω καλυτερα. Ο λογιστης σας ισως. Μπορειτε να μπειτε και στο http://www.taxheaven.gr , ειναι forum λογιστων οπου εχει αρκετα πανω σε αυτο.