Μετάβαση στο περιεχόμενο
  • HoloBIM Structural
    HoloBIM Structural

  • Αρθρογραφία

    Αρθρογραφία

    404 ειδήσεις in this category

    1. Αρθρογραφία

      Engineer

      Ως λαίλαπα στη ζωή των 3.827.624 κατοίκων της Αττικής λειτούργησε η 6ετής κρίση. Στον γεωγραφικό τόπο που «παράγεται» το μισό ΑΕΠ της χώρας χάθηκαν περισσότερες από 400.000 θέσεις εργασίας. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε κατά 5.000 ευρώ, ενώ η οικοδομική δραστηριότητα υποχώρησε πάνω από 80%. Πάνω από 60.000 επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο και το ετήσιο εισόδημα της περιφέρειας συρρικνώθηκε κατά 20 δισ. ευρώ. Αποταμιεύσεις 52 δισ. έκαναν φτερά, ενώ από τα 3,827 εκατομμύρια που, βάσει απογραφής, είναι το σύνολο του πληθυσμού, εργαζόμενος –έστω και μερικώς απασχολούμενος ή με καθυστέρηση αμειβόμενος– είναι ο ένας στους τρεις.
       
      Τα στοιχεία που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) δείχνουν ότι από τα 3,354 εκατομμύρια κατοίκους της Αττικής, ηλικίας άνω των 15 ετών, εξακολουθούν να εργάζονται 1,328 εκατομμύρια έναντι 1.777.200 που ήταν στο τελευταίο τρίμηνο του 2008. Οι άνεργοι είναι σήμερα 517.800. Από αυτούς, οι 339.270 είναι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ. Γι’ αυτούς γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα:
       
      1. Οι μακροχρόνια άνεργοι –δηλαδή αυτοί που έχουν μείνει χωρίς δουλειά για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών– είναι πλέον 179.509 έναντι 60.720 τον Απρίλιο του 2010.
       
      2. Από το σύνολο των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ ανέργων της Αττικής, επίδομα ανεργίας εξακολουθούν να εισπράττουν μόλις 39.434 (ήταν 69.887 τον Απρίλιο του 2010). Αυτό σημαίνει ότι ενώ ο άνεργος πληθυσμός της πρωτεύουσας υπερβαίνει το μισό εκατομμύριο, σταθερή εισοδηματική ενίσχυση εξακολουθούν να εισπράττουν μόλις οι 40.000, δηλαδή περίπου οι 8 στους 100. Κι αυτό, διότι άλλος φορέας να επιδοτεί τους ανέργους πέραν του ΟΑΕΔ δεν υπάρχει.
       

       
      Ακόμη και στις τάξεις των εργαζομένων όμως, τα προβλήματα δεν είναι λίγα. Το ποσοστό των ημιαπασχολουμένων από 5,8% που ήταν στο τέλος του 2008 έχει ξεπεράσει το 9%. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 130.000 εργαζόμενοι στην Αττική αμείβονται με λιγότερα από 470 ευρώ μεικτά κατά μέσο όρο, όπως δείχνουν και τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΙΚΑ. Οσον αφορά τους εργαζόμενους οι οποίοι πληρώνονται με καθυστέρηση από έναν έως και έξι μήνες, εκτιμώνται σε τουλάχιστον 300.000, καθώς το πανελλαδικό ποσοστό υπολογίζεται –ανεπίσημα καθώς επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν– σε τουλάχιστον 20%.
       
      Οι απώλειες των θέσεων εργασίας οφείλονται κυρίως στην κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας. Τρεις δείκτες αποδεικνύουν τι ακριβώς συνέβη:
       
      1. Ολόκληρο το 2013 εκδόθηκαν 3.675 οικοδομικές άδειες στην Αττική για την ανέγερση κτισμάτων συνολικής επιφάνειας 560.900 τετραγωνικών μέτρων. Τον Δεκέμβριο του 2009 (και ενώ η κρίση στην οικοδομή είχε ξεσπάσει πολύ νωρίτερα) οι άδειες ήταν 15.347 και αντιστοιχούσαν σε 3.255.600 τετραγωνικά.
       
      2. Οι πωλήσεις αυτοκινήτων στην Αττική ανήλθαν σε 144.586 το 2007, χρονιά ρεκόρ για τις πωλήσεις Ι.Χ. καθώς σε ολόκληρη τη χώρα κυκλοφόρησαν 279 χιλιάδες καινούργια αυτοκίνητα. Ολόκληρο το 2013 οι πωλήσεις έπεσαν κάτω από τις 28.000, καθώς σε ολόκληρη τη χώρα διατέθηκαν περίπου 56.000 οχήματα.
       
      3. Οι εκτιμήσεις της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου κάνουν λόγο για περισσότερα από 65.000 «λουκέτα» επιχειρήσεων μόνο στα στενά όρια της Αττικής, με το ποσοστό των εταιρειών που ανέστειλαν δραστηριότητα να ανέρχεται κοντά στο 30%.
       
      Η Αττική συγκεντρώνει περίπου τη μισή οικονομική δραστηριότητα της χώρας (δείγμα του υδροκεφαλισμού όπως επίσης και το γεγονός ότι στην πρωτεύουσα έχει συγκεντρωθεί περίπου το 40% του πληθυσμού). Μεγάλα τα μεγέθη, μεγάλες και οι ζημίες που προκάλεσε η ύφεση. Η επεξεργασία των στατιστικών στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ δείχνει ότι το περιφερειακό ΑΕΠ υποχώρησε κοντά στα 90 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου όσο ήταν και το 2005. Προς το παρόν, η ΕΛΣΤΑΤ έχει ανακοινώσει επίσημα τα στοιχεία του 2011 που δείχνουν απώλειες 10 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα σε μόλις μία διετία (από 110,5 δισ. ευρώ στο τέλος του 2009 σε 100,3 δισ. ευρώ στο τέλος του 2011).
       
      Μεγάλη μείωση των αποταμιεύσεων
       
      Με δεδομένη την ύφεση του 2012 και του 2013, η πρόβλεψη για περιφερειακό ΑΕΠ κοντά στα 90 δισ. ευρώ για το 2013 είναι σχετικά ασφαλής. Τι σημαίνουν αυτά τα μεγέθη σε όρους κατά κεφαλήν;
      Η Αττική ήταν (και παραμένει) ο δεύτερος πλουσιότερος νομός της χώρας σε όρους κατά κεφαλήν ΑΕΠ μετά τη Βοιωτία. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 27.443 ευρώ στο τέλος του 2009, υποχώρησε στα 25.224 ευρώ στο τέλος του 2011 και πλέον εκτιμάται στα επίπεδα των 22.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι μέσες απολαβές συρρικνώθηκαν κατά τουλάχιστον 20%.
       
      Οι μειώσεις των εισοδημάτων και οι απώλειες θέσεων εργασίας οδήγησαν και σε συρρίκνωση των αποταμιεύσεων.
       
      Το ρεκόρ για την Ελλάδα καταγράφηκε από την Τράπεζα της Ελλάδας τον Δεκέμβριο του 2009. Τότε, όλοι οι Ελληνες μαζί είχαμε κατορθώσει να τοποθετήσουμε στις τράπεζες 237,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Εξ αυτών, τα 133 δισ. ευρώ –δηλαδή πάνω από τα μισά– ανήκαν στους κατοίκους του λεκανοπεδίου. Και μετά η κρίση βάθαινε. Οι Ελληνες γενικώς έχασαν (και κάποιοι φυγάδευσαν στο εξωτερικό) περίπου 74,3 δισ. ευρώ (τον Δεκέμβριο του 2013, οι καταθέσεις υποχώρησαν στα 163,2 δισ. ευρώ). Μόνο στα γεωγραφικά όρια της Αττικής, οι αναλήψεις έφτασαν στα 52 δισεκατομμύρια ευρώ.
       
      Πηγή: http://www.kathimerini.gr/772881/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/o-akrivos-logariasmos-ths-e3aetoys-krishs-gia-to-lekanopedio-ths-attikhs
    2. Αρθρογραφία

      Engineer

      Διαβάστε την αναφορά GEER/EERI/ATC για τους σεισμούς (26.01.14, 03.02.14) της Κεφαλονιάς.
       
      Κατεβάστε την αναφορά εδώ: http://www.geerassociation.org/GEER_Post%20EQ%20Reports/Cephalonia_Greece_2014/GEER-EERI-ATC_Cephalonia-GREECE_v1.pdf
       
      Δείτε περισσότερα εδώ: http://www.geerassociation.org/GEER_Post%20EQ%20Reports/Cephalonia_Greece_2014/
    3. Αρθρογραφία

      Engineer

      Η πράσινη / περιβαλλοντική αγορά στην Ε.Ε. απασχολεί 3,4 εκατομμύρια άτομα, αποτελεί 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ με ετήσιο κύκλο εργασιών 319 δισ. ευρώ και συνεισφέρει σημαντικά στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) αποτελούν έναν σημαντικό τομέα της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής αγοράς με μεγάλη συνεισφορά στο σύνολο των καθαρών τεχνολογιών τα τελευταία χρόνια.
       
      Η χώρα μας με την ιδιαίτερη ανάπτυξη του φωτοβολταϊκού τομέα των τελευταίων ετών, έφτασε στην κορύφωση το 2013 (στη δεύτερη θέση διεθνώς), όσον αφορά τη συμβολή των φωτοβολταϊκών στη συνολική κατανάλωση ενέργειας (6,7% της συνολικής εγχώριας κατανάλωσης) και στην πέμπτη, όσον αφορά την κατά κεφαλήν εγκατεστημένη ισχύ φωτοβολταϊκών.
       
      Το σύνολο των επενδύσεων στα φωτοβολταϊκά την περίοδο 2008 - 2013 ήταν της τάξης των 5,5 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Εταιρειών Φωτοβολταϊκών, οι φωτοβολταϊκές επενδύσεις παρήγαγαν το 0,84% του ΑΕΠ το 2013, με 40% εγχώρια προστιθέμενη αξία, σημαντικά έσοδα από ΦΠΑ και φόρους στο κράτος, καθώς και δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας.
       
      Είναι δεδομένο ότι επενδυτικές πρωτοβουλίες από τον ιδιωτικό τομέα είναι το κλειδί στην οικονομική ανάπτυξη ιδιαίτερα φέτος. Δυστυχώς, η ασυνεπής πολιτική της χώρας στον τομέα των ΑΠΕ και ειδικά όσον αφορά τα φωτοβολταϊκά, σταμάτησε πρόσφατα τις επενδύσεις και δημιούργησε μείζον πρόβλημα στους υφιστάμενους επενδυτές.
       
      Η ίδια η πολιτεία είχε θέσει τους κανόνες παραγωγής και αποζημίωσης των παραγωγών φωτοβολταϊκών στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης», βασισμένη σε ένα στρεβλό σύστημα υπολογισμού του κόστους παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας και χωρίς οικονομικό προγραμματισμό για τη βιωσιμότητα του συστήματος. Στη συνέχεια, λόγω των ελλειμμάτων που δημιουργήθηκαν στον ΛΑΓΗΕ, επιβλήθηκαν αρχικά με τον ν. 4093/2013 φόροι 25% - 30% στις τιμές πώλησης και στη συνέχεια με τον πρόσφατο ν. 4254/2014 υποχρεωτική μονομερής μείωση των συμβατικών τιμών –σε ποσοστό που σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει το 40%– και παράλληλα «αναδρομική» υποχρέωση έκπτωσης που προσεγγίζει το 40% στις τιμές πώλησης για την ηλεκτρική ενέργεια που έχει παραχθεί το έτος 2013. Πέραν αυτού με τις νέες ρυθμίσεις πλήττονται και τιμωρούνται όσες επενδύσεις έχουν υπαχθεί και επιδοτήθηκαν από τον αναπτυξιακό νόμο, αφού μετά τις πολύχρονες γραφειοκρατικές διαδικασίες, τους ελέγχους και τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν οι επιχειρήσεις για να υπαχθούν σε αυτόν, με τις νέες μειωμένες ταρίφες (στις περισσότερες των περιπτώσεων) όχι μόνο δεν ωφελήθηκαν σε σχέση με όσες δεν επιδοτήθηκαν, αλλά ζημιώθηκαν.
       
      Με τον τρόπο αυτό, το κατά τα άλλα διψασμένο για επενδύσεις ελληνικό κράτος ανατρέπει πλήρως υπογεγραμμένες συμβάσεις, οδηγώντας χιλιάδες επιχειρήσεις φωτοβολταϊκών (στην πλειοψηφία τους πολύ μικρές επιχειρήσεις) σε οικονομική δυσχέρεια, αφού από τη μια βρίσκονται αντιμέτωπες με το τραπεζικό σύστημα που απαιτεί τόκους και τοκοχρεολύσια υπολογισμένα με βάση το αρχικό επιχειρησιακό σχέδιο της επένδυσης, ενώ από την άλλη το ίδιο το κράτος απαιτεί καταβολή ΦΠΑ και φόρων ακόμη και για έσοδα που ουδέποτε εισπράχθηκαν.
       
      Παράλληλα (σε μια κρίσιμη για τις επενδύσεις περίοδο) διαταράσσει τη σταθερότητα στο επενδυτικό πλαίσιο (και την αρχή της συνέχειας του κράτους), που ενώ αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την προσέλκυση των επενδύσεων, στη χώρα μας φαίνεται να υιοθετείται μόνο σε επίπεδο διακηρύξεων. Δεδομένο είναι ότι κανένας επενδυτής ή ιδιοκτήτης φωτοβολταϊκών δεν έχει ευθύνη για τις τιμές αποζημίωσης που είχαν δοθεί ως κίνητρο από την πολιτεία, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι για παραγωγή καθαρής ενέργειας από ΑΠΕ. Αντίθετα, εμπιστεύτηκε το ελληνικό κράτος και αποτίμησε την επένδυσή του με βάση τους όρους που αυτό υποτίθεται ότι εγγυήθηκε σε μακροπρόθεσμη βάση. Το κράτος όμως επέδειξε τη, δυστυχώς, συνήθη πρακτική αναξιοπιστίας και αθέτησης των υποχρεώσεών του, τροποποιώντας μονομερώς ουσιαστικά τους όρους της επένδυσης.
       
      Είναι ιδιαίτερα αμφίβολο αν το New Deal με τη μονομερή υποχρεωτική αλλαγή των όρων των υπογεγραμμένων συμβάσεων και τις αντίστοιχες περικοπές –πέραν της ενδεχόμενης διευθέτησης του ελλείμματος του ΛΑΓΗΕ– θα έχει συνολικά θετική οικονομική συμβολή στην οικονομία. Εικάζεται ότι, αν συνυπολογίσει κανείς το κόστος των χαμένων υφιστάμενων (αλλά και δυνητικά νέων) θέσεων εργασίας, τον ΦΠΑ από τη μείωση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων (και από τη μη δημιουργία νέων επιχειρήσεων), αλλά και τα φορολογικά έσοδα από τα κέρδη 20 - 25 ετών λειτουργίας των επενδύσεων, το αποτέλεσμα για την οικονομία θα είναι αρνητικό. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί και το έμμεσο κόστος –της ίσως σημαντικότερης επίπτωσης– από το μήνυμα που δίδεται στους διεθνείς και Ελληνες επενδυτές για την έλλειψη συνέπειας και την αφερεγγυότητα του ελληνικού κράτους, που δεν τιμά τις συμβάσεις που υπογράφει και αδικεί όσους υπάγονται στις ευεργετικές διατάξεις του αναπτυξιακού νομού, πράγμα που θα έχει επίπτωση σε κάθε είδους δυνητική επένδυση στη χώρα μας.
       
      Θα πρέπει άμεσα να γίνει μια τέτοια συνολική, ολιστική αποτίμηση του «New Deal» για να τεκμηριωθούν και οικονομικά οι όποιες διορθωτικές κινήσεις προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης των αδικιών και της ασυνέπειας. Παράλληλα να γίνουν οι αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις, προκειμένου να περιοριστεί η ήδη προκληθείσα ζημιά στην οικονομία.
       
      Μια φιλική στις επενδύσεις κυβέρνηση πρέπει να σηματοδοτεί έμπρακτα ότι οι πρακτικές του παρελθόντος, που συχνά παρεμπόδιζαν ή σταματούσαν τις ιδιωτικές επενδύσεις και καταδείκνυαν ασυνέχεια, ασυνέπεια και αναξιοπιστία, δεν θα υπάρχουν πια στη νέα, υγιή Ελλάδα με τη μακροπρόθεσμη στρατηγική, που θα εξασφαλίζει σε ορίζοντα τουλάχιστον 10 ετών το φιλικό προς τους επενδυτές πλαίσιο και το σταθερό και ξεκάθαρο οικονομικό περιβάλλον.
       
      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΑΒΩΣΗΣ*
      * Επίκουρος καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
       
      Πηγή: http://www.kathimerini.gr/772897/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/apoyh-to-new-deal-gia-tis-ape-kai-oi-ependyseis-sthn-ellada
    4. Αρθρογραφία

      Engineer

      1. Επειδή στην περηφάνεια-µας, στην εξυπνάδα-µας και στη µοναδικότητά-µας
      ταιριάζουν οι ακρότητες περί µεγάλων επιτυχιών (στην αρχαιότητα συνήθως), όσο και
      οι ακρότητες περί αποτυχιών (οι οποίες όµως είναι πάντοτε απότοκες ξενικής
      επιβουλής), η περιγραφή της κατάστασης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δέν θα
      µπορούσε να είναι εξαίρεση. Βλέπετε, άλλωστε, και πώς ''διαβάζεται'' σήµερα το
      ανέλπιστο εκείνο γεγονός Ελευθερίας του 1973: Πάµπολλοι συµπολίτες-µας δέν
      µπορούν να 'φχαριστηθούν τη µνήµη εκείνης της µεγάλης 17 Νοεµβρίου, διοτι το µέν
      όνοµα το σφετερίσθηκαν µωροί φονιάδες, τη δε γιορτή την κουκουλώνουν
      βερµπαλιστές και µπαχαλάκηδες. Ασε που πασίγνωστος δηµοσιογράφος (προ 10-
      ετίας) αρνήθηκε να µεταδώσει τα µαγνητοφωνηµένα Πρακτικά της παράνοµης
      σύσκεψης των Καθηγητών του Πολυτεχνείου (το πρωί µετά την εισβολή του στρατού)
      - σύσκεψη όπου ακούσθηκε η διακήρυξη ''Υπέρ της αποκαταστάσεως της
      Δηµοκρατίας εν τη Χώρα''. [Καλά, σου λέει, είναι ποτέ δυνατόν να έχουν ειπωθεί
      τέτοια πράµατα από... ταξικούς εχθρούς;]
       
      Σε ανάλογο µήκος κύµατος διαστρέβλωσης βρισκόταν (επί πολλά χρόνια) και η
      άποψη πολλών πολιτικών και πλήθους συµπολιτών µας: ''Πώς εσείς οι καθηγητές
      ανέχεσθε τη διάλυση και τη βρόµιση του Πολυτεχνείου απο εσωτερικούς και
      εξωτερικούς καταπατητές της νοµιµότητας''. Η απόκρισή-µου, τριάντα χρόνια τώρα,
      ήταν πως αυτή η µοµφή ήταν µάλλον φαρισαϊκή: Ετούτη η προφανής τροχοπέδη
      στην Ανάπτυξη εξαιτίας αυτών των ενδοπανεπιστηµιακών ασχηµιών, ετούτη η
      στέρηση του Λαού απ' τα πολιτισµικά και τα οικονοµικά οφέλη που φέρνει η
      ανεµπόδιστη παιδεία της Καινοτοµίας, όλες λοιπόν οι ζηµιές εξαιτίας των εµφανώς
      εξωπανεπιστηµιακών τερτιπιών που κάτσαν στο σβέρκο καί του Πολυτεχνείου, όλα
      είναι απότοκα της µυωπίας των Κοµµάτων και των Αποκοµµάτων, που βρήκαν
      τζάµπα διαφηµιστές και τζάµπα ξέφραγον τόπο για να πάρουν το δικό-τους το
      βραχυπρόθεσµο (και ασήµαντο) κέρδος.
       
      Απ' την άλλη µεριά, είχαµε και τη συνδυασµένη επίπτωση της συνεχούς αυξήσεως
      του (υπουργικώς αποφασιζοµένου) αριθµού εισαγοµένων, µεταγραφοµένων κ.λπ.,
      και της συνεχούς µειώσεως της δηµόσιας χρηµατοδότησης και του διορισµού
      διδακτικού προσωπικού, κ.λπ.
       
      Τέλος, η Κρίση επιτάχυνε την αποβιοµηχάνιση κι έφερε µια ταχύτατη υποβάθµιση των
      τεχνικών επαγγελµάτων - ιδιαίτερα στον τοµέα των έργων Πολιτικού Μηχανικού.
       
       
      2. Τί θα περίµενε κανείς απ' τη συρροή όλων αυτών των δυσµενών περιστάσεων;
      Εύλογο θα ήταν να περιµένοµε µιαν ανάλογη κάµψη (i) στην ποιότητα της
      διδασκαλίας και (ii) κυρίως στην επιστηµονική στάθµη των Πολυτεχνικών Σχολών στη
      Χώρα µας.
       
      Ωστόσο, φαίνεται οτι κατι τέτοιο δέν συνέβη - όσο κι άν ακούγεται παράξενο. Ιδού
      µερικά στοιχεία για τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ που µου είναι οικειότερη:
       
      α) Ηδη απ' τη 10-ετία 1996-2007, µε βάση τις επιστηµονικές δηµοσιεύσεις και τις
      ετεροαναφορές στο SCOPUS, η Σχολή αυτή κατατασσόταν 3η Πανευρωπαϊκώς,
      µετά το Imperial College του Λονδίνου και το ΕΤΗ της Ζυρίχης (Μ.Α. Μιµίκου:
      ''School of Civil Engineering Research Activities 1996-2007'', Athens, 2009).
       
      β) Στην φετεινή παγκόσµια έρευνα ''QS World University Rankings''
      χρησιµοποιήθηκαν κριτήρια ''φήµης'' της κάθε Σχολής (µεταξύ Πανεπιστηµιακών
      και µεταξύ Εργοδοτών), καθώς και κριτήρια ερευνητικού έργου (δηµοσιεύσεις).
      Μεταξύ 2.000 Σχολών Πολ. Μηχανικών παγκοσµίως, η Σχολή του ΕΜΠ έρχεται
      4η στις αναφορές δηµοσιεύσεων! Για όσους τυχαίνει να µή γνωρίζουν τον τρόπο
      παραγωγής ερευνητικών εργασιών διεθνούς στάθµης, είναι σκόπιµο να
      θυµίσουµε το απαιτούµενο ύψος και τη βαθειά ειδίκευση των γνώσεων, καθώς
      και τη συλλογικότητα και την οργάνωση της ερευνητικής Οµάδας - άρα και του
      ενεργού ρόλου των φοιτητών.
       
      Και διερωτώµαι: Ξέρετε πολλούς τοµείς εθνικών δράσεων µε ανάλογες
      παγκόσµιες πρωτιές; Το γεγονός γίνεται ακόµη εντυπωσιακότερο όταν σηµειωθεί
      οτι στο ίδιο κριτήριο ''αναφορών σε δηµοσιεύσεις'' η Σχολή Πολιτικών Μηχανικών
      ΕΜΠ κατατάσσεται τώρα πρώτη στην Ευρώπη και στην Αµερική! Η δέ φήµη-της
      στους εργοδότες του ιδιωτικού τοµέα (δηλαδή η φήµη στην πρακτικότητα της
      διδασκαλίας) την κατατάσσει 8η σ' όλη την Ευρώπη - κι είναι ετούτο
      εντυπωσιακότερο επίτευγµα, άν ληφθεί υπόψη η στρεβλή περι Ελλάδος εικόνα
      παγκοσµίως. Σπεύδω δέ εδώ να σηµειώσω ότι και σ' άλλες Σχολές του ΕΜΠ, και
      σ' άλλα ελληνικά Τεχνικά Πανεπιστήµια, η κατάσταση απ' αυτές τις απόψεις είναι
      παρόµοια.
       
       
      3. Είµαι λοιπόν βέβαιος ότι πλήθος ΜΜΕ της Χώρας θα θελήσουν τώρα να
      εξασφαλίσουν συνεντεύξεις µε τους αθόρυβους αυτούς εργάτες της διανόησης και της
      ανάπτυξης του τόπου. Τουλάχιστον µε την ίδια προθυµία και συχνότητα µε την
      οποίαν παίρνουν συνεντεύξεις από συµπαθείς τραγουδιστές ή και αγανακτισµένους
      πολιτικούς. Και διότι από τις δυο αυτές σεβαστές κατηγορίες συµπολιτών-µας θα είναι
      δύσκολο να µάθει η δηµοσιογράφος πώς θα επιτευχθεί η Ανάκαµψη της Χώρας - ενώ
      οι διδάσκοντες σ' ένα Τεχνικό Πανεπιστήµιο µπορούν τουλάχιστον να υποδείξουν
      πώς θα επιτευχθεί η Καινοτοµία, το µόνο που µπορούµε να πουλήσουµε αφού,
      ευτυχώς, δέν έχοµε πια να πουλήσοµε φτηνά µεροκάµατα, όπως παλαιότερα (τώρα
      είµαστε ίδιοι µε την Ισπανία - ενώ επί χρόνια την ξεπερνούσαµε σε αµοιβές!).
       
      ∆εδοµένου λοιπόν ότι περιµένοµε την Ανάκαµψη απ' την Καινοτοµία κυρίως, εύλογο
      είναι να προτάξοµε στα πολιτικά-µας ενδιαφέροντα την αποδοτική λειτουργία των
      Πανεπιστηµίων µας. Ενώ, µερικές δεκάδες χρόνια τώρα, µάλλον τα υπονοµεύαµε
      πολλαπλώς:
       
      α) Με την όψιµη άσκηση ''κοινωνικής'' πολιτικής στην είσοδο των Πανεπιστηµίων
      αντί για την έγκαιρη αναίρεση της ανάντη κοινωνικής αδικίας - και υπαινίσσοµαι
      το αµέτρητο πλήθος εισαγοµένων (καί µετεγγραφοµένων παντός είδους).
       
       
      β) Με τη διεθνώς µοναδική κατάργηση της ρωµαλέας (και δαπανηρότατης)
      Επαγγελµατικής κρατικής εκπαίδευσης - την οποία την υπονοµεύσαµε κι άλλο µε
      την αθρόα πανεπιστηµιοποίηση των δυνατών τριτοβάθµιων επαγγελµατικών
      Σχολών µας.
       
      γ) Με την ενθάρρυνση των αποφοίτων των Λυκείων-µας να διοικούν τα
      Πανεπιστήµια: νοµίµως µέν (µέσω διεθνώς πρωτοφανών Νόµων) ή παρανόµως
      (µέσω των θρυλουµένων µυστικών προεκλογικών συµφωνιών υποψηφίων
      πρυτάνεων και ''φοιτητικών'' δήθεν παρατάξεων).
       
      δ) Με τη δηµιουργία του µοναδικού στη Χώρα κενού δηµοκρατικού κοινωνικού
      ελέγχου - αφού στα ελληνικά Πανεπιστήµια παρατηρείται η διεθνής πρωτοτυπία
      να µήν υπάρχει κανενός είδους φύλαξη· µε αποτέλεσµα να κυβερνάει αυτός που
      έχει τα ισχυρότερα λαρύγγια και τα δυνατότερα µπράτσα (είτε από µέσα, είτε απ'
      έξω απ' το Πανεπιστήµιο) - και νά 'χει και το θράσος να βαφτίζει τον τσαµπουκά-
      του «άσυλο ιδεών»...
       
      4. Άν όλα τούτα τα τερτίπια λέγονται φιλολαϊκή (και πανεπιστηµιακή τάχα) πολιτική, τότε
      φοβούµαι κι άλλο για το µέλλον των παιδιών µας. Περισσότερο κι απ' όσα δεινά
      σχεδίαζαν µετά µανίας ο Κίσινγκερ παλιά κι η Μέρκελ σήµερα εις βάρος των - τάχα.
       
      Πηγή: http://e-archimedes.gr/component/k2/item/5690- από την Εφημερίδα το Το Βήμα
    5. Αρθρογραφία

      Engineer

      Με τον γνωστό τρόπο αποφάσισε ο Κιμ Γιονγκ Ουν να αποδώσει δικαιοσύνη, μετά την κατάρρευση κτιρίου στη Βόρειο Κορέα και εκτέλεσε τους τέσσερις υπεύθυνους μηχανικούς.
       
      Σύμφωνα με την ιαπωνική εφημερίδα Shimbun, ο Κιμ Γιονγκ Ουν οδήγησε ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος τους τέσσερις επικεφαλής μηχανικούς των εργασιών στο κτίριο. Από την εκτέλεση γλίτωσε ο στρατιωτικός που ήταν υπεύθυνος για όλο το σχέδιο καθώς αντί εκτέλεσης, μπήκε σε φυλακή.
       
      Πηγές από τη Βόρεια Κορέα μετέδιδαν τις προηγούμενες ημέρες ότι ο Κιμ Γιονγκ Ουν όλο αυτό το διάστημα δεν μπορούσε να κοιμηθεί λόγω της τραγωδίας με τους εκατοντάδες νεκρούς από την πτώση του 23-οροφου κτιρίου.
       
      Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μεταδίδει η ίδια ιαπωνική εφημερίδα, μπορεί τα ακριβή αίτια της κατάρρευσης να είναι άγνωστα, όμως η πιθανότερη εκδοχή φέρεται να είναι η πρόχειρη κατασκευή καθώς συχνά εργοδηγοί και εργάτες κλέβουν ατσάλι και τσιμέντο για να το πουλήσουν στη “μαύρη αγορά”.
       
      Ακόμη, όπως μεταδίδει η Daily Mail, οι κάτοικοι είχαν αρχίσει να μετακομίζουν στο κτίριο πριν ολοκληρωθούν οι τελικές εργασίες, καθώς απ' όσο γνώριζαν, μόνο κάποιες εσωτερικές εργασίες έμεναν για να ολοκληρωθούν.
       
      Τουλάχιστον 92 οικογένειες, πιστεύεται ότι ήταν μέσα στο κτίριο, όταν έγινε η κατάρρευση.
       
      Πηγή: Βόρεια Κορέα: Ο Κιμ Γιονγκ Ουν εκτέλεσε τους μηχανικούς του κτιρίου που κατέρρευσε | Ειδήσεις και νέα με άποψη http://www.iefimerida.gr/node/156611#ixzz32poFuK3m
       
      Με κάθε επιφύλαξη για την εγκυρότητα της είδησης...
    6. Αρθρογραφία

      Engineer

      Οποιαδήποτε στρατηγική για την υπέρβαση της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει ως πρωταρχικό στόχο την ανάπτυξη των επενδυτικών πρωτοβουλιών και μάλιστα των ιδιωτικών, τις οποίες το κράτος οφείλει να προωθεί και να ενισχύει με κάθε θεσμικό τρόπο.
       
      Η εν πολλοίς αυτονόητη αυτή παραδοχή υιοθετείται στη χώρα μας δυστυχώς μόνον σε επίπεδο διακήρυξης αρχών, ακόμη και από δυνάμεις που ενστερνίζονται τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στρέβλωσης στον τομέα αυτό αποτελεί, δίχως αμφιβολία, η πολιτική της χώρας στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κυρίως στα φωτοβολταϊκά. Σε μια χώρα που θα μπορούσε να αναδειχθεί πρωτοπόρος στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκούς σταθμούς, η κρατική πολιτική των τελευταίων ετών οδηγεί σε καταστροφή των επενδύσεων που έχουν γίνει με παρότρυνση μάλιστα των κυβερνώντων. Με πρόσχημα τα ελλείμματα που δημιούργησε η ίδια κρατική πολιτική στον ειδικό Λογαριασμό των Α.Π.Ε. επιβλήθηκαν, αρχικά με τον ν. 4093/2012 κεφαλικός φόρος 25%-30% στις τιμές πώλησης και, πρόσφατα, με τον ν. 4254/2014 υποχρεωτική μονομερής μείωση των συμβατικών τιμών σε ποσοστό που σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει το 40%. Επιπλέον, με τον τελευταίο αυτό νόμο επιβάλλεται αναδρομικά υποχρεωτική έκπτωση που αγγίζει το 40% στις τιμές πώλησης για την ηλεκτρική ενέργεια που έχει παραχθεί το έτος 2013 (!).
       
      Με τον τρόπο αυτό, το «φιλελεύθερο» (κατά τα λοιπά) κράτος ανατρέπει πλήρως τις συμβάσεις που έχουν συνάψει (και μάλιστα με παρότρυνση του ίδιου) οι επενδυτές – παραγωγοί και τους οδηγεί, εν πλήρη γνώση του, στην οικονομική καταστροφή. Αποτέλεσμα της «πολιτικής» αυτής θα είναι να περάσουν οι –οικονομικά απαξιωμένοι- φωτοβολταϊκοί σταθμοί στις δανείστριες τράπεζες και, στη συνέχεια, να πουληθούν σε εξευτελιστικές τιμές!
       
      Πρόκειται, αναμφίβολα, για ρυθμίσεις που είναι κραυγαλέα αντισυνταγματικές, αφού παραβιάζουν ευθέως τις διατάξεις του Συντάγματος που κατοχυρώνουν την οικονομική ελευθερία, την επιχειρηματική ελευθερία και την ελευθερία των συμβάσεων (άρθρο 5 παρ. 1 Συντ.). Παράλληλα, προσκρούουν στις αντίστοιχες διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
       
      Τον αντισυνταγματικό χαρακτήρα των περιορισμών αυτών εντοπίζει μάλιστα και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στην Έκθεσή της που συνοδεύει τον ν. 4254/2014 (!). Έτσι, το κράτος αντί να είναι αρωγός και συμπαραστάτης των παραγωγών-επενδυτών καθίσταται κυριολεκτικά αντίδικός τους, αφού τους υποχρεώνει να καταφεύγουν μαζικά στη Δικαιοσύνη για να προασπίσουν στοιχειωδώς τα συμφέροντά τους, καταθέτοντας αγωγές στα διοικητικά και στα αστικά δικαστήρια.
       
      Μπροστά σε μια τέτοια πολιτική αντιφάσεων θα μπορούσε να αναρωτηθεί εύλογα κανείς τι και ποιον εξυπηρετεί τελικά αυτή η εμφάνιση του κράτους με τη μορφή Ιανού: Ταυτόχρονα ως υπέρμαχου των επενδυτικών πρωτοβουλιών και ως πολέμιου και αντίδικου των επενδυτών… Ένα είναι βέβαιο πάντως: Το κράτος Ιανός δεν θα κατορθώσει ποτέ να γίνει αξιόπιστος προορισμός επενδυτικών κεφαλαίων και, άρα, φορέας ανάπτυξης και προόδου.
       
      *Ο Συνταγματολόγος Δρ. Απόστολος Παπακωνσταντίνου είναι εταίρος της Δικηγορικής Εταιρείας «Απ. Παπακωνσταντίνου – Γ. Κατρούγκαλος – Ν. Χλέπας και Συνεργάτες»
       
      Πηγή: Το κράτος Ιανός: Το παράδειγμα των επενδύσεων στα φωτοβολταϊκά | newmoney.gr http://www.newmoney.gr/blog/49353/kratos-ianos-paradeigma-ton-ependyseon-sta-fotovoltaika#ixzz30dWXPoVo
    7. Αρθρογραφία

      Engineer

      Στην εξάρτηση του δυτικού κόσμου από τις ενεργειακές πηγές της Ρωσίας και της Μέσης Ανατολής φιλοδοξεί να δώσει τέλος η γεωπολιτική ενεργειακή μετατόπιση που συντελείται αυτή τη στιγμή. Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν έτσι να ξεπεράσουν τη Σαουδική Αραβία και τη Ρωσία στην πρωτοκαθεδρία της παραγωγής πετρελαίου, ενώ ο καναδικός μαύρος χρυσός από σχιστολιθικά πετρώματα και τα μεξικανικά αποθέματα έχουν αναδείξει νέες ενεργειακές υπερδυνάμεις.
       
      Οσο αισιόδοξες, όμως, και να είναι οι προοπτικές για το μέλλον, ειδικοί προειδοποιούν ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για να κάνουμε λόγο για ενεργειακή αυτάρκεια. Παρότι τα βορειοαμερικανικά αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου κάνουν τις ΗΠΑ να μοιάζουν με «Σαουδική Αμερική», όπως πολλοί λένε, η άντληση και αξιοποίησή τους θα έχει μεγάλες περιβαλλοντικές συνέπειες.
       
      Ο πετρελαιαγωγός «Keystone XL», που επρόκειτο να συνδέσει τα καναδικά αποθέματα πετρελαίου από σχιστόλιθο με τα αμερικανικά διυλιστήρια, αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια ρυθμιστικά προσκόμματα. Την ίδια στιγμή, περιβαλλοντικές οργανώσεις πέτυχαν την αναστολή γεωτρήσεων για φυσικό αέριο στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, αλλά και στο καναδικό Κεμπέκ. Μέχρι στιγμής, η Ουάσιγκτον εμφανίσθηκε διστακτική στη χορήγηση αδειών εξαγωγής πετρελαίου και αερίου σε αμερικανικές επιχειρήσεις, αν και η κρίση στην Ουκρανία μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή της πολιτικής αυτής.
       
      Ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις αντιμετωπίζει το Μεξικό. Παρά τη συνταγματική μεταρρύθμιση που ψήφισε το Κοινοβούλιο της χώρας, με στόχο την απελευθέρωση των γεωτρήσεων και της παραγωγής για πρώτη φορά μετά το 1930, η απελευθέρωση αυτή δεν αναμένεται να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον.
       
      Ακόμη μεγαλύτερο πρόσκομμα αποτελεί η δυσκολία της άντλησης στη Β. Αμερική. Τα μεξικανικά κοιτάσματα βρίσκονται στον πυθμένα του Κόλπου του Μεξικού, ενώ η διύλιση πετρελαίου από σχιστολιθικά πετρώματα είναι ιδιαίτερα δαπανηρή.
       
      Την ίδια στιγμή, αν οι χώρες της Β. Αμερικής διοχετεύσουν μεγάλες ποσότητες πετρελαίου στη διεθνή αγορά, αυτό θα προκαλούσε κατάρρευση της τιμής. Μια τέτοια εξέλιξη δεν πρέπει να θεωρείται απίθανη, όπως δείχνει και η ιστορική εμπειρία των αραβικών εμπάργκο της δεκαετίας του 1970 και της μετέπειτα αιφνιδιαστικής κατάρρευσης των τιμών του μαύρου χρυσού.
       
      Σε μεγάλο «άγνωστο Χ» στην εξίσωση του παγκόσμιου ενεργειακού χάρτη αναδείχθηκε το Μεξικό. Το πρόβλημα της χώρας εστιάζεται, όμως, στην κυριαρχία της αρτηριοσκληρωτικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου, της Pemex. Το μονοπωλιακό καθεστώς, το οποίο απολαμβάνει η Pemex από τη δεκαετία του 1930, έχει ευνοήσει τη διαφθορά, την αδιαφάνεια και την κατασπατάληση του ενεργειακού πλούτου της χώρας.
       
      Η πρόταση του προέδρου Ενρίκε Πένια Νιέτο για ανοιχτή πρόσβαση των ξένων εταιρειών στην άντληση και διύλιση μεξικανικού πετρελαίου μπορεί να επιτρέψει στη χώρα να αντλεί κάθε χρόνο τα 29 δισ. βαρέλια πετρελαίου που εκτιμάται ότι διαθέτει στον Κόλπο. Ειδικοί αναφέρουν ότι το Μεξικό θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή του κατά 25% μέχρι το 2024, κατατάσσοντας τη χώρα στην 5η θέση των μεγαλύτερων παραγωγών πετρελαίου.
       
      Στελέχη πετρελαϊκών εταιρειών διατηρούν, ωστόσο, την επιφυλακτικότητά τους. «Το Μεξικό είναι άραγε ικανό να επιβάλει νέους ρυθμιστικούς κανόνες, με στόχο την απελευθέρωση της ενεργειακής του αγοράς; Δεν είμαι σίγουρος για αυτό», λέει ο Ράιαν Λανς, διευθύνων σύμβουλος της ConocoPhillips.
       
      Την ώρα, όμως, που η μεξικανική παραγωγή υποχωρεί, ο Καναδάς σπεύδει να καλύψει το κενό. Το μεγαλύτερο νέο κοίτασμα που ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια είναι, άλλωστε, αυτό στα ανοιχτά της καναδικής Νέας Γης, ενώ το κοίτασμα πετρελαίου από σχιστολιθικά πετρώματα στον Δυτικό Καναδά αντιπροσωπεύει ένα από τα τρία σημαντικότερα του κόσμου, πίσω από εκείνα της Βενεζουέλας και της Σαουδικής Αραβίας.
       
      Τις ελπίδες του Καναδά για ενεργειακή πρωτοκαθεδρία αμφισβητούν, όμως, άλλοι επαΐοντες. Το ιδιαίτερα υψηλό κόστος άντλησης των αποθεμάτων αυτών, μαζί με τις περιβαλλοντικές ανησυχίες που προκαλούν τα φιλόδοξα σχέδια, ενισχύει τον σκεπτικισμό των ειδικών. Ακόμη και η κατασκευή του αγωγού «Keystone XL», με θεωρητική ικανότητα διοχέτευσης 800.000 βαρελιών πετρελαίου την ημέρα προς τις ΗΠΑ, δεν θα ήταν επαρκής.
       
      Τα πρόσφατα προβλήματα, με σημαντικότερο από αυτά τη διαρροή από την εξέδρα άντλησης της ΒΡ στον Κόλπο του Μεξικού πριν από τέσσερα χρόνια, οδήγησαν σε μεγάλες καθυστερήσεις. Την ίδια στιγμή, οι εξερευνητικές προσπάθειες της Shell στα ανοιχτά της Αλάσκας αντιμετώπισαν σειρά ατυχημάτων, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση της προσπάθειας.
       
      Οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου και η ιστορική τους αστάθεια συνεχίζουν, όμως, να είναι το σημαντικότερο μέλημα. Πριν από δύο χρόνια, όταν η άντληση φυσικού αερίου έφθασε στο απόγειό της, η υπερπροσφορά αερίου οδήγησε σε κατακρήμνιση των τιμών, που με τη σειρά της υποχρέωσε τους παραγωγούς να διακόψουν τη δραστηριότητά τους, μέχρις ότου οι τιμές σχετικά ανακάμψουν.
       
      Τον Σεπτέμβριο, η Shell ανακοίνωσε την πρόθεσή της να εκποιήσει τις 400.000 στρέμματα που ενοικίαζε στο Νότιο Τέξας για την άντληση πετρελαίου από σχιστόλιθο, εκτιμώντας ότι το κόστος ήταν απαγορευτικό.
       
      Η άντληση πετρελαίου από σχιστολιθικά πετρώματα παρουσιάζει ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες από ό,τι η συμβατική μέθοδος, καθώς οι πετρελαιοπηγές «προσφέρουν» πετρέλαιο καλής ποιότητας μόνο την πρώτη εποχή της λειτουργίας τους, απαιτώντας ολοένα και βαθύτερη γεώτρηση για πετρέλαιο χαμηλότερης ποιότητας, με το πέρας του χρόνου.
       
      του Κλίφορντ Κράους / New York Times
       
      Πηγή: http://www.energia.gr/article.asp?art_id=81196
    8. Αρθρογραφία

      Engineer

      Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Euractiv έδειξε πως το σενάριο για την Ενέργεια και το Κλίμα για το 2030 με μοναδικό στόχο τη μείωση των Αερίων του Θερμοκηπίου (Α.Φ.Θ.) και τον «Μη στόχο» 27% για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.), έχει αρνητικό αποτέλεσμα στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (Α.Ε.Π.) της Ευρώπης!
       
      Μέχρι πρόσφατα ως Ευρωπαϊκός κλάδος Αιολικής Ενέργειας, διαμαρτυρόμασταν ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαινόταν να κρύβει τα στοιχεία για την επίδραση στο Α.Ε.Π. του σεναρίου του ενός μοναδικού στόχου μείωσης των ΑΦΘ κατά 40%.
       
      Πράγματι, η μόνη αναφορά στα κείμενα της Επιτροπής, αφορούσε στο θετικό αποτέλεσμα στο Α.Ε.Π. των σεναρίων που προβλέπουν συμμετοχή κατά 30% και 35% των Α.Π.Ε. για το 2030, τα οποία δημιουργούσαν αύξηση του Α.Ε.Π. κατά 0,46% and 0,53% αντίστοιχα.
       
      Αποκαλύφθηκε όμως, τώρα, πως στη σελίδα 83 της Μελέτης «Εκτίμησης των Επιπτώσεων για το 2030» της ίδιας της Επιτροπής, αναφέρεται απώλεια κατά 0,1% έως 0,45% του Α.Ε.Π. με την εφαρμογή του σεναρίου ενός και μοναδικού στόχου μείωσης των Α.Φ.Θ. κατά 40% για το 2030 (η διακύμανση 0,1% έως 0,45%, εξαρτάται από την τιμολόγηση του Διοξειδίου στους εκτός συστήματος ETS κλάδους και από τη χρήση δημοπρασιών).
       
      Αυτό φυσικά θέτει εύλογα ερωτήματα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία είχε αιτιολογήσει την επιλογή του σεναρίου ενός στόχου μείωσης 40% Α.Φ.Θ., ως επιλογή του πλέον οικονομικά αποδοτικού σεναρίου.
       
      Είναι δυνατό το πλέον οικονομικά αποδοτικό σενάριο να είναι αυτό που έχει αρνητικό αποτέλεσμα στην ανάπτυξη της Ευρώπης;
       
      Δυστυχώς για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή του κ. Μπαρόζο, προστέθηκε άλλο ένα ακλόνητο επιχείρημα για την υποστήριξη ενός δεσμευτικού στόχου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας όχι λιγότερο από 30 % για το 2030, ως του καλύτερου τρόπου για την προώθηση της ανάπτυξης της Ευρώπης, της αύξησης της απασχόλησης, της διατήρησης της βιομηχανικής ηγεσίας της Ευρώπης στις Α.Π.Ε και επιπλέον, της αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Ευρώπης!
       
      Θυμίζουμε πως η μελέτη «Εκτίμησης των Επιπτώσεων για το 2030» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαπίστωσε ότι ένας στόχος Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας 30 %, θα μπορούσε να δημιουργήσει 568.000 επιπλέον θέσεις εργασίας στην Ευρώπη έως το 2030, και να εξοικονομήσει € 260 δισεκατομμύρια από εισαγωγές ορυκτών καυσίμων, σε σύγκριση με το στόχο του 27 % που πρότεινε η Επιτροπή.
       
      Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα σημαντικό τις μέρες της δραματικής υπογράμμισης της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης εξ αιτίας των εξελίξεων στην Ουκρανία, να τονιστεί πως το σενάριο 30% Α.Π.Ε. για το 2030 περιορίζει τις εισαγωγές φυσικού αερίου κατά 26%, έναντι μόλις 9% με το σενάριο 27%.
       
      Πιστεύουμε πως τα επιχειρήματα υπέρ της επιλογής ενός φιλόδοξου και δεσμευτικού στόχου για τις ΑΠΕ για το 2030 είναι αδιάσειστα.
       
      Η Επιτροπή πρέπει απλά να κάνει αυτό για το οποίο εκλέχτηκε: να διαφυλάξει τα συμφέροντα των πολιτών της Ευρώπης και κυρίως το μέλλον τους, επιλέγοντας το μεγαλύτερο δυνατό στόχο για τις ΑΠΕ για το 2030 και ανοίγοντας το δρόμο για το στόχο του 2050.
       
      Ελπίζουμε η Ελληνική Προεδρία, που πρόσφατα μας εξέπληξε ευχάριστα στο εσωτερικό με τη δέσμευση του Υπουργού ΠΕΚΑ κ. Μανιάτη για στόχο της Ελλάδος, 30% Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας για το 2030, για το υπόλοιπο της θητείας της, να εκμεταλλευτεί το στοιχείο που αποκαλύπτουμε σήμερα και να προσπαθήσει κατ αρχήν, για θετική εξέλιξη στο Συμβούλιο Αρχηγών Κρατών τον Ιούνιο, και στη συνέχεια, ως απλό κράτος μέλος, να ενώσει τις δυνάμεις της με τις Γερμανία, Δανία και Πορτογαλία για την καλύτερη δυνατή απόφαση για τους στόχους του 2030, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Φθινοπώρου, όπως ορίστηκε στην απόφαση του Μαρτίου.
       
      Η ανάσταση για τον πλανήτη από την ενεργειακή, οικονομική, περιβαλλοντική και κλιματική κρίση, θα έρθει μόνο με βιώσιμες ενεργειακές επιλογές και η επιλογή Α.Π.Ε. είναι μονόδρομος.
       
      *Ο Δρ Ιωάννης Τσιπουρίδης είναι πρόεδρος της ΕΛΕΤΑΕΝ
       
      Πηγή: http://www.econews.gr/2014/04/22/stoxoi-ape-europi-114247/
    9. Αρθρογραφία

      Engineer

      Παρότι η χώρα μας επενδύει σημαντικά τα τελευταία χρόνια στην ψηφιακή ανάπτυξη και την καινοτομία, παραμένει σε πρωταρχικό στάδιο η καταγραφή και αξιολόγηση του δομημένου χώρου στο σύνολο της επικράτειας. Η απουσία της πληροφορίας αυτής δυσχεραίνει τόσο τον ευρύτερο όσο και τον ειδικό χωροταξικό σχεδιασμό. Η αδυναμία ελέγχου που προκύπτει από την έλλειψη εύκολα προσβάσιμης πληροφορίας προωθεί την ανομία και την καταστρατήγηση των εκάστοτε περιορισμών δόμησης που θέτει η πολιτεία. Η διαμόρφωση πλήρους εικόνας του δομημένου χώρου αποτελεί δύσκολο στόχο και απαιτεί τμηματικά και πλήρως αλληλοεξαρτώμενα στάδια εξέλιξης.
       
      Με τις ρυθμίσεις των Νόμων 4014/2011 και 4178/2013, τέθηκαν για πρώτη φορά οι αρχές για την καταγραφή των αυθαίρετων κατασκευών σε ένα ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα για όλη τη χώρα. Μέσω αυτού άρχισε η συλλογή ενός σημαντικού μέρους της άγνωστης μέχρι στιγμής πληροφορίας για τον δομημένο χώρο, με ποσοτικά και χωρικά στοιχεία των κτισμάτων. Στην προσπάθεια αυτής της καταγραφής είναι πολύ σημαντική η συμμετοχή τόσο των ιδιοκτητών όσο και των ιδιωτών μηχανικών.
       
      Επόμενο σημαντικό βήμα είναι η υλοποίηση του θεσμού της ηλεκτρονικής ταυτότητας κτιρίου. Σε αυτή προβλέπεται να γίνεται καταγραφή όλων των ακινήτων της χώρας στην υπάρχουσα πραγματική τους κατάσταση. Ετσι μπορεί να υπάρξει μία ρεαλιστική προσέγγιση του δομημένου χώρου και μία αναλυτική καταγραφή της κατάστασης των κτιρίων, προάγοντας την ασφάλεια των συναλλαγών και αναδεικνύοντας την αξία κάθε ακινήτου.
       
      Η υλοποίηση της ταυτότητας του κτιρίου προγραμματίζεται να γίνει σταδιακά, παρέχοντας σε πρώτη φάση τη δυνατότητα και υποχρέωση ηλεκτρονικής υποβολής των νέων εγκρίσεων δόμησης. Ηδη, η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την Ταυτότητα του Κτιρίου, που αναπτύσσεται από το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) σε συνεργασία με το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ), ξεκίνησε στις αρχές του έτους, πιλοτικά, σε κάποιες Yπηρεσίες Δόμησης. Το πιλοτικό στάδιο αφορά τη λειτουργία για την ηλεκτρονική υποβολή δικαιολογητικών και την έκδοση των νέων οικοδομικών αδειών.
       
      Σε επόμενη φάση και εντός της πρώτης πενταετίας λειτουργίας, καθιερώνεται υποχρέωση να συμπληρώσουν την ταυτότητα του κτιρίου, με την αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης, όσα κτίρια ενταχθούν στον νέο νόμο για τις αυθαίρετες κατασκευές (ή όσα κτίρια έχουν ενταχθεί στους Νόμους 4014/2011 και 3843/2010). Τα υπόλοιπα ακίνητα, δημόσια ή ιδιωτικά, οφείλουν να συμπληρώσουν την ταυτότητα του κτιρίου εντός δέκα ετών από την έναρξή της.
       
      Η συμπλήρωση της ταυτότητας του κτιρίου απαιτείται είτε σε περίπτωση μεταβίβασης είτε σε περίπτωση έκδοσης έγκρισης δόμησης ή εργασιών μικρής κλίμακας για οποιοδήποτε ακίνητο. Θα περιλαμβάνει όλα τα έγγραφα, τα στοιχεία και τα δικαιολογητικά του ακινήτου όπως οι οικοδομικές άδειες, οι βεβαιώσεις των μηχανικών, τα πιστοποιητικά ενεργειακής απόδοσης, οι αριθμοί των παροχών ύδρευσης, ρεύματος, φυσικού αερίου, οι κωδικοί αριθμοί του ακινήτου στο Κτηματολόγιο (ΚΑΕΚ) και άλλα. Με αυτό τον τρόπο μειώνεται το βάρος και το κόστος για τον πολίτη, αφού θα χρειαστεί να συγκεντρωθούν όλα τα ανωτέρω μία και μόνη φορά σε ένα ενιαίο πληροφοριακό σύστημα. Μετά την αρχική συμπλήρωση, η ηλεκτρονική ταυτότητα κτιρίου πρέπει να συμπληρώνεται, ύστερα από έλεγχο, περιοδικά, ανάλογα με τη χρήση του κτιρίου. Η υποχρέωση συμπλήρωσης της ταυτότητας του κτιρίου σε κάθε μεταβίβαση, ο περιοδικός έλεγχος και η ενημέρωση αυτής αποτελεί τον μόνιμο και διαρκή τρόπο παρακολούθησης των κατασκευών. Αποτελεί την αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης κάθε ακινήτου και είναι αίτημα 25 χρόνων του τεχνικού κόσμου. Δεν αφορά τα σχέδια της μελέτης, αλλά την πραγματική, σε κάθε χρονική στιγμή, αποτύπωση της υπάρχουσας κατάστασης του ακινήτου.
       
      Μετά την πλήρη εφαρμογή του νέου θεσμού ακολουθεί η ηλεκτρονική διασύνδεση των σχετικών βάσεων δεδομένων του Δημοσίου, όπως το Εθνικό Κτηματολόγιο και το ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα της Ηλεκτρονικής Πολεοδομίας. Επιτυγχάνεται έτσι πλήρης διαφάνεια και ασφάλεια στις συναλλαγές των πολιτών και του Δημοσίου, επιταχύνονται οι διαδικασίες εγκρίσεων και αδειοδοτήσεων. Επιπλέον, διευκολύνεται το έργο του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, μέσω της κατηγοριοποίησης και στατιστικής επεξεργασίας των δεδομένων των ακινήτων.
       
      Η εισαγωγή του θεσμικού εργαλείου της ταυτότητας κτιρίου ελαχιστοποιεί τις επαφές του πολίτη με τις δημόσιες Αρχές, απλοποιεί τις διαδικασίες, καταπολεμά τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά και μειώνει το διοικητικό και οικονομικό κόστος για το Δημόσιο.
       
      Ο Σωκράτης Αλεξιάδης είναι αρχιτέκτων μηχανικός, γενικός γραμματέας Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος.
       
      Πηγή: http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5107221/an-kserame-poy-xtizoyme/
    10. Αρθρογραφία

      georgegaleos

      Η ενδικοφανής προσφυγή είναι διοικητική προσφυγή η οποία, αν και προσομοιάζει με ένδικο μέσο, διαφέρει από αυτό γιατί ασκείται ενώπιον των Διοικητικών Αρχών και όχι ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων.
       
      O φορολογούμενος μέχρι την ισχύ των Ν.4152/2013 και Ν.4174/2013 δεν είχε τη δυνατότητα να ζητήσει την ακύρωση ή τη τροποποίηση μιας πράξης που εκδόθηκε σε βάρος του από τη Φορολογική Αρχή, αφού η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής προϋπέθετε, ειδική διάταξη νόμου που να θεσπίζεται σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (άρθρο 25 ν. 2690/1999 (ΦΕΚ 45 Α).
       
      Ο φορολογούμενος κατά των πράξεων που εκδίδονταν σε βάρος του κατέφευγε στα ένδικα βοηθήματα (αγωγές, προσφυγές), των οποίων η εκδίκαση από τα Διοικητικά Δικαστήρια μπορούσε να υπερβεί ακόμα και τα δέκα χρόνια.
       
      Με τις ειδικές διατάξεις του άρθρου 70Β' του ΚΦΕ Ν.2238/1994 (προστέθηκε με τον Ν. 4152/2013 περ. 1 της υποπερ. Α5 της παραγρ. Α΄ του άρθρου 1 και του άρθρου 63 του Ν. 4174/2013) θεσπίστηκε η διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής. Η διάταξη του άρθρου 70Β΄ ισχύει μόνο για πράξεις των φορολογικών αρχών που εκδόθηκαν από 1.8 13 έως 31.12.13, καθώς πλέον για πράξεις που εκδίδονται από 1.1.14 ισχύει η διάταξη του άρθρου 63 του Ν. 4174/2013. Με την ΠΟΛ.1002/2.1.2014 ορίστηκε η εφαρμογή των διατάξεων του προαναφερόμενου άρθρου.
       
      Τέλος σύμφωνα με τον του Ν. 4238/2014, η διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής δύναται να ακολουθηθεί και στην περίπτωση εκκρεμών υποθέσεων της Επιτροπής του αρ.70 Α του Ν.2238/1994. Συγκεκριμένα, αν μια τέτοια υπόθεση δεν έχει εξεταστεί μέχρι 31-12-2013, ο φορολογούμενος, παρά την αίτηση του στην ανωτέρω επιτροπή, θα μπορεί εκ νέου να καταθέσει και ενδικοφανή προσφυγή. Κατά αυτό τον τρόπο, μια τέτοια υπόθεση, παρότι είχε αιτηθεί εξέταση με την επιτροπή 70 Α του Ν.2238/1994, θα εξεταστεί με την νέα διαδικασία του αρ. 63του Ν. 4174/2013. Στην περίπτωση αυτή, η αίτηση για την εξέταση ενδικοφανούς προσφυγής που δεν εξετάστηκε θα πρέπει να κατατεθεί εντός 30 ημερών από την δημοσίευση του Ν. 4238/2014, δηλαδή από 17-02-2014.
       
      Με τις προαναφερόμενες διατάξεις προβλέπεται για τον φορολογούμενο, η υποχρέωση άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής σε περίπτωση αμφισβήτησης πράξης που εκδόθηκε σε βάρος του. Συγκεκριμένα, καθίσταται απαράδεκτη η άσκηση ένδικου μέσου (προσφυγής) απευθείας στα δικαστήρια, εάν προηγουμένως δεν έχει εξαντληθεί η διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής η οποία καταλήγει στην έκδοση νέας πράξης από την αρμόδια υπηρεσία που την εξετάζει. Ο φορολογούμενος μπορεί να ασκήσει προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια εάν αμφισβητεί την νέα αυτή πράξη.
       
      Σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και συγκεκριμένα το άρθρο 63 παρ. 1 του ΚΦΔ Ν.4174/2013 «Ο υπόχρεος, εφόσον αμφισβητεί οποιαδήποτε πράξη που έχει εκδοθεί σε βάρος του από τη Φορολογική Διοίκηση ή σε περίπτωση σιωπηρής άρνησης, οφείλει να υποβάλει ενδικοφανή προσφυγή με αίτημα την επανεξέταση της πράξης στο πλαίσιο διοικητικής διαδικασίας από την Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης της Φορολογικής Διοίκησης. Η αίτηση υποβάλλεται στη Φορολογική Αρχή που εξέδωσε την πράξη και πρέπει να αναφέρει τους λόγους και τα έγγραφα στα οποία ο υπόχρεος βασίζει το αίτημά του. Η αίτηση πρέπει να υποβάλλεται από τον υπόχρεο εντός τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησης της πράξης σε αυτόν.»
       
      Η Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης της Φορολογικής Διοίκησης μετονομάστηκε σε Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Απόφαση αριθμ. Δ6Α 1198069 ΕΞ 2013/30.12.2013 του Γενικού Γραμματέα Εσόδων).
       
      1. Στην έννοια «υπόχρεος» εντάσσεται οποιοσδήποτε φορολογούμενος (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) έχει έννομο συμφέρον κατά οποιασδήποτε πράξης έχει εκδοθεί σε βάρος του από την Φορολογική Αρχή.
       
      2. Στην έννοια «οποιαδήποτε πράξης» έχει εκδοθεί σε βάρος υπόχρεου, εντάσσονται οι πράξεις προσδιορισμού κύριου ή πρόσθετου φόρου, προστίμου, προσαυξήσεων, ή και τελών ή πράξη επιβολής οποιασδήποτε κυρώσεως για παράβαση της φορολογικής εν γένει νομοθεσίας που έχει εκδοθεί σε βάρος του ακόμα και η απόρριψη εν όλω ή εν μέρει συγκεκριμένου αιτήματός του από τη Φορολογική Αρχή που αναφέρεται σε φορολογική διαφορά, π.χ. αίτημα επιστροφής ΦΠΑ.
       
      Η υποβολή της ενδικοφανούς προσφυγής πρέπει να γίνει στη Φορολογική Αρχή που εξέδωσε την αμφισβητούμενη πράξη (π.χ. Δ.Ο.Υ.) εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών που αρχίζει από την κοινοποίηση της πράξης αυτής, άλλως αυτή είναι άκυρη ως εκπρόθεσμη.
       
      Σε περίπτωση που η Φορολογική Αρχή δεν εξέδωσε πράξη (παράλειψη - σιωπηρή άρνηση), η προθεσμία των τριάντα (30) ημερών αρχίζει από τη συντέλεση της παράλειψης εκδόσεως αυτής από την Φορολογική Αρχή. Παράλειψη υπάρχει όταν η Φορολογική Αρχή, αν και υποχρεούται από τον νόμο, δεν εκδίδει διοικητική πράξη για να ρυθμίσει ορισμένη έννομη σχέση με τον φορολογούμενο. Η παράλειψη συντελείται με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας που τυχόν τάσσει ο νόμος για την έκδοση της πράξης αυτής. Αν από τον νόμο δεν τάσσεται τέτοια προθεσμία, η παράλειψη συντελείται με την πάροδο άπρακτου του τριμήνου από την υποβολή της σχετικής αίτησης στη Φορολογική Αρχή.
       
      Η κοινοποίηση της πράξης σύμφωνα με το άρθρο 5 του ΚΦΔ Ν. 4174/2013 μπορεί να γίνει με τους κάτωθι τρόπους:
       
      • Με ηλεκτρονικό τρόπο.
       
      Τεκμαίρεται ότι το πρόσωπο που είναι αποδέκτης του εγγράφου το οποίο γνωστοποιείται ηλεκτρονικά αποκτά πρόσβαση στο περιεχόμενο της γνωστοποίησης το αργότερο δέκα ημερολογιακές πλήρεις ημέρες από τη γνωστοποίηση, εκτός εάν ο αποδέκτης αποδείξει τη συνδρομή λόγων ανωτέρας βίας που δεν επέτρεψαν την πρόσβαση στο περιεχόμενο του εγγράφου που γνωστοποιήθηκε με ηλεκτρονικά μέσα ή εφόσον αυτή η αδυναμία οφείλεται σε λόγους που αφορούν στον φορέα του δημόσιου τομέα.
       
      Ο ηλεκτρονικός τρόπος προϋποθέτει την τήρηση κάποιων όρων ασφαλείας όπως προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή, που ακόμα δεν διασφαλίζονται στο Δημόσιο τομέα.
       
      Όσον αφορά τον ηλεκτρονικό τρόπο κοινοποίησης το ΝΣΚ έχει γνωμοδοτήσει (γνωμ.αρ. 443/2012) ότι,
       
      α) η κοινοποίηση, αποκλειστικά μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των εκκαθαριστικών σημειωμάτων φόρου εισοδήματος, με τις επ’ αυτών ατομικές ειδοποιήσεις, είναι νόμιμη εφόσον εκδοθούν οι προβλεπόμενες κανονιστικές πράξεις επί των οικείων διατάξεων και εφόσον τηρούνται οι οριζόμενες στο νόμο διαδικασίες (προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή, αίτηση ή συγκατάθεση των διοικουμένων κλπ).
       
      β) είναι επιτρεπτή η έναρξη δικονομικών (ή διοικητικών) προθεσμιών προσβολής των ηλεκτρονικώς κοινοποιούμενων διοικητικών εγγράφων, εφόσον τηρηθούν οι υπό το στοιχ. α΄ προϋποθέσεις και διαδικασίες, εν πάση όμως περιπτώσει, η αδυναμία έγχαρτης απόδειξης της παραλαβής των εν λόγω εγγράφων από τον διοικούμενο και της πρόσβασής του σε αυτά καθιστά κατ’ αποτέλεσμα απρόθεσμη την ως άνω προσβολή.
       
      Προς αποσαφήνιση των ανωτέρω συμπεραίνεται, ότι η υποβολή ενδικοφανούς προσφυγής με αίτημα επανεξέτασης, για οποιασδήποτε πράξη έχει εκδοθεί σε βάρος φορολογούμενου από τις φορολογικές αρχές και έχει γνωστοποιηθεί με ηλεκτρονικά μέσα, δεν παράγει έννομα αποτελέσματα.
       
      Οπότε δεν μπορεί η ημερομηνία γνωστοποίησης της πράξης με ηλεκτρονικά μέσα, να ληφθεί ως αφετηρία της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών για την υποβολή της ενδικοφανούς προσφυγής. Αυτό θα μπορεί να ισχύσει όταν το Δημόσιο θεσπίσει την ηλεκτρονική υπογραφή στην διακίνηση εγγράφων με ηλεκτρονικά μέσα.
       
      • Με έγγραφο τρόπο
       
      α) Nα αποσταλεί με συστημένη επιστολή στην τελευταία δηλωθείσα ταχυδρομική διεύθυνση κατοικίας ή επαγγελματικής εγκατάστασης του εν λόγω προσώπου. Θεωρείται ότι έχει νομίμως κοινοποιηθεί μετά την παρέλευση δεκαπέντε (15) ημερών από την ημέρα αποστολής, εάν η ταχυδρομική διεύθυνση του παραλήπτη βρίσκεται στην Ελλάδα και μετά την παρέλευση τριάντα (30) ημερών εάν η ταχυδρομική διεύθυνση είναι εκτός Ελλάδας.
       
      β) Να επιδοθεί στο εν λόγω πρόσωπο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, μόνο εφόσον δεν είναι δυνατή η επίδοση με άλλον τρόπο. Η κοινοποίηση σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, κατά το προηγούμενο εδάφιο, θεωρείται νόμιμη, εφόσον γίνει στην τελευταία δηλωθείσα στη Φορολογική Διοίκηση διεύθυνση κατοικίας ή επαγγελματικής εγκατάστασης του εν λόγω προσώπου.
       
      γ) Επιπλέον εάν η πράξη αφορά νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, η κοινοποίηση επίσης συντελείται εφόσον παραδοθεί στην έδρα ή εγκατάσταση του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας στην Ελλάδα, με υπογεγραμμένη απόδειξη παραλαβής από υπάλληλο ή νόμιμο εκπρόσωπο του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας,
       
      Προϋπόθεση για να ασκηθεί η ενδικοφανής προσφυγή είναι να έχει ήδη καταβληθεί το πενήντα τοις εκατό (50%) του αμφισβητούμενου ποσού της πράξης, εκτός αν υποβληθεί αίτημα αναστολής της καταβολής του και γίνει αποδεκτό. Το αίτημα υποβάλλεται ταυτόχρονα με την ενδικοφανή προσφυγή. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών δύναται να αναστείλει την πληρωμή του εν λόγω ποσοστού μόνο στην περίπτωση κατά την οποία κρίνεται ότι αυτό θα είχε ως συνέπεια την ανεπανόρθωτη βλάβη για τον υπόχρεο.
       
      Για το λόγο αυτό με την αίτηση αναστολής υποβάλλονται στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών και τα αποδεικτικά στοιχεία (π.χ. λόγοι υγείας) με τα οποία τεκμηριώνονται οι ισχυρισμοί του αιτούντος για την αναστολή της καταβολής του (50%). Εκτός των προαναφερομένων στοιχείων (αν υπάρχουν), απαραίτητα υποβάλλεται υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 ν. 1599/1986 στην οποία ο αιτών δηλώνει:
       
      Εάν είναι φυσικό πρόσωπο,
       
      α)τα παγκόσμια έσοδα ή εισοδήματά του από κάθε πηγή κατά το προηγούμενο και κατά το τρέχον έτος
       
      β) την περιουσιακή κατάσταση στην Ελλάδα και οπουδήποτε στην αλλοδαπή κατά το χρόνο κατάθεσης της αίτησης αναστολής τόσο του ιδίου όσο και της συζύγου και των ανηλίκων τέκνων αυτού.
       
      Εάν είναι νομικό πρόσωπο ή οποιασδήποτε μορφής νομική οντότητα,
       
      α) τα παγκόσμια έσοδα ή εισοδήματά του από κάθε πηγή κατά το προηγούμενο και κατά το τρέχον έτος
       
      β) την περιουσιακή κατάσταση στην Ελλάδα και οπουδήποτε στην αλλοδαπή κατά το χρόνο κατάθεσης της αίτησης αναστολής τόσο του ιδίου όσο και των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων στο κεφάλαιο των οποίων συμμετέχει καθώς και των φυσικών προσώπων που σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις ευθύνονται ατομικά για τις φορολογικές του υποχρεώσεις.
       
      Η περιουσιακή κατάσταση περιλαμβάνει τα ακίνητα (εμπράγματα και ενοχικά δικαιώματα), τις καταθέσεις οποιουδήποτε είδους και τα συναφή τραπεζικά προϊόντα, τις επενδύσεις σε κινητές αξίες, τα μηχανοκίνητα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς, τα δάνεια και τις δωρεές, τις μετοχές, τα μερίδια, τα δικαιώματα ψήφου ή συμμετοχής σε κεφάλαιο σε οποιασδήποτε μορφής νομική οντότητα, και τα εμπράγματα και ενοχικά δικαιώματα σε κινητά αξίας άνω των δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ. Μαζί με την περιουσιακή κατάσταση δηλώνεται από τον αιτούντα και η εκτιμώμενη αγοραία αξία των περιουσιακών στοιχείων που περιλαμβάνονται σε αυτήν. Για τα ακίνητα δηλώνεται και η αντικειμενική αξία αυτών.
       
      Αν ο αιτών τηρεί λογιστικά βιβλία του Κ.Φ.Α.Σ. κατά τη διπλογραφική μέθοδο, με την αίτηση αναστολής συνυποβάλλονται ο τελευταίος ισολογισμός και το τελευταίο αναλυτικό ισοζύγιο γενικής λογιστικής του τρέχοντος έτους.
       
      Αίτηση αναστολής για την οποία δεν προσκομίζονται τα προαναφερθέντα στοιχεία απορρίπτεται.
       
      H απόφαση για την αίτηση της αναστολής εκδίδεται εντός είκοσι (20) ημερών από την υποβολή της αίτησης στη Φορολογική Διοίκηση. Εάν δεν εκδοθεί απόφαση εντός της προθεσμίας αυτής, η αίτηση αναστολής θεωρείται ότι έχει απορριφθεί.
       
      Η αναστολή της καταβολής ποσοστού πενήντα τοις εκατό (50%) του αμφισβητούμενου ποσού ισχύει μέχρι την κοινοποίηση της απόφασης της Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επί της ενδικοφανούς προσφυγής. Αν δεν εκδοθεί απόφαση, δηλαδή σιωπηρή απόρριψη της ενδικοφανούς, η αναστολή ισχύει μέχρι την άπρακτη πάροδο του προβλεπόμενου χρονικού διαστήματος για την έκδοσή της. Η αναστολή αυτή (της πληρωμής του 50%) δεν απαλλάσσει τον φορολογούμενο από την υποχρέωση καταβολής των τόκων λόγω εκπρόθεσμης καταβολής του φόρου στην περίπτωση που απορριφθεί η ενδικοφανής προσφυγή εν όλω ή εν μέρει.
       
      Η ενδικοφανής προσφυγή πρέπει να αναφέρει τους λόγους και τα έγγραφα στα οποία ο φορολογούμενος βασίζει το αίτημά του, τα οποία πρέπει να συνυποβάλλονται.
       
      Από τις υπάρχουσες διατάξεις δεν έχει οριστεί ειδικός τύπος εγγράφου για τη σύνταξη της ενδικοφανούς προσφυγής. Αν και αποτελεί διοικητική προσφυγή εν τούτοις το περιεχόμενό της δεν την διαφοροποιεί από μία προσφυγή ως ένδικο μέσο. Συνεπώς μπορεί να έχει την τυπική εμφάνιση μιας κανονικής προσφυγής.
       
      Επομένως το περιεχόμενό της πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
       
      α) να μνημονεύει με ακρίβεια:
       
      i. την προσβαλλόμενη πράξη ή παράλειψη,
       
      ii. την αρχή που εξέδωσε την πράξη αυτή ή που παρέλειψε την έκδοσή της,
       
      iii. τους λόγους οι οποίοι θεμελιώνουν το αίτημα και τις διατάξεις στις οποίες στηρίζεται
       
      β) να περιέχει σαφώς και καθορισμένο το αίτημα.
       
      Αίτημα της ενδικοφανούς προσφυγής μπορεί να είναι:
       
      α) η ολική ή μερική ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης ή παράλειψης, ή
       
      β) η τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης.
       
      Με το έγγραφο της ενδικοφανούς προσφυγής ο φορολογούμενος που δεν έχει την κατοικία ή την έδρα του στην Περιφέρεια Αττικής, πρέπει υποχρεωτικά να διορίσει αντίκλητο πρόσωπο που διαμένει ή έχει τον χώρο εργασίας του εντός Αττικής και να αναφέρει τα πλήρη στοιχεία επικοινωνίας μαζί του. Επίσης πρέπει να αναφέρονται και τα στοιχεία επικοινωνίας του ίδιου του αιτούντος (φορολογούμενος).
       
      Ταυτόχρονα με την υποβολή της ενδικοφανούς προσφυγής, συνυποβάλλεται και ηλεκτρονικός φάκελος (σε οπτικό δίσκο – CD ή USB κλπ.), στον οποίο περιλαμβάνονται σε μαγνητική μορφή και σε οποιαδήποτε αναγνώσιμη μορφή αρχείου:
       
      α) η υποβληθείσα ενδικοφανής προσφυγή,
       
      β) τα έγγραφα και δικαιολογητικά που επικαλείται (σε ηλεκτρονικά αρχεία), συνοδευόμενο από υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 ν. 1599/1986, με την οποία δηλώνεται το ακριβές του περιεχομένου των στοιχείων του ηλεκτρονικού φακέλου.
       
      Η ενδικοφανής προσφυγή αποστέλλεται από την Αρμόδια Φορολογική Αρχή που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, συνοδευόμενη από σχετικά έγγραφα και τις απόψεις της, εντός επτά (7) ημερών από την υποβολή της, στην Διεύθυνση Επίλυσης Διαφοράς, προκειμένου η τελευταία να αποφανθεί.
       
      Εντός εξήντα (60) ημερών από την υποβολή της ενδικοφανούς προσφυγής στην Φορολογική Αρχή που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφοράς εκδίδει απόφαση, την οποία κοινοποιεί στον φορολογούμενο με τους τρόπους που έχουν προαναφερθεί, σύμφωνα με το άρθρο 5 του ΚΦΔ Ν. 4174/2013.
       
      Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών την απόφασή της αιτιολογεί επαρκώς με νομικούς ή και πραγματικούς ισχυρισμούς. Με την απόφαση αυτή ακυρώνει, μερικά ή ολικά, ή τροποποιεί την αμφισβητούμενη πράξη. Στην απόφαση που εκδίδεται έχει ληφθεί υπόψη η ενδικοφανής προσφυγή, οι πληροφορίες που παρείχε ο φορολογούμενος, οι απόψεις της Φορολογικής Αρχής, καθώς και κάθε άλλη πληροφορία που είναι σχετική με την υπόθεση.
       
      Η απόφαση που εκδίδεται, αποτελεί νέα πράξη, έχει εκτελεστό χαρακτήρα και παράγει τα δικά της έννομα αποτελέσματα. Κατά της απόφασης αυτής ή της σιωπηρής απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής (σε περίπτωση που παρέλθει η προθεσμία και η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών δεν εκδώσει απόφαση), δύναται ο υπόχρεος να ασκήσει πλέον προσφυγή (ένδικο μέσο) σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Ν.2717/1999).
       
      Την απόφαση της Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών δεν έχει δικαίωμα να την αμφισβητήσει η Αρμόδια Φορολογική Αρχή που εξέδωσε την αρχική πράξη και οφείλει να την εκτελέσει.
       
      Υπό το πρίσμα των ανωτέρω συμπεραίνουμε τα κάτωθι:
       
      1. Η ενδικοφανής προσφυγή μπορεί να συνταχτεί και να υποβληθεί από το ίδιο τον φορολογούμενο ή τον αντίκλητό του (λογιστή ή άλλο πρόσωπο). Δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο να έχει συνταχτεί και να υποβληθεί από πληρεξούσιο δικηγόρο καθώς δεν αποτελεί ένδικο μέσο.
       
      2. Θα πρέπει έχει προηγηθεί η εξέταση της ενδικοφανούς προσφυγής από την Διεύθυνση Επίλυση Διαφορών πριν την άσκηση προσφυγής στα Δικαστήρια Απευθείας προσφυγή ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων θεωρείται ότι ασκείται απαράδεκτα και για το λόγο αυτό απορρίπτεται χωρίς να εξεταστεί επί της ουσίας.
       
      Πηγή: http://www.taxheaven.gr/laws/circular/view/id/18244
    11. Αρθρογραφία

      Engineer

      Η συγκεκριμένη έρευνα πραγματεύεται την ιστορική εξέλιξη του τρόπου έκδοσης αδειών οικοδομής ως θεσμού από το έτος 1828 όπου υφίσταται το νεοσύστατο ελληνικό κράτος , έως το έτος 1923 όπου δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το θεμελιώδες για την πολεοδομική νομοθεσία ν.δ./17.7.1923“.
       
      Η συγκεκριμένη έρευνα πραγματεύεται την ιστορική εξέλιξη του τρόπου έκδοσης αδειών οικοδομής ως θεσμού από το έτος 1828 όπου υφίσταται το νεοσύστατο ελληνικό κράτος , έως το έτος 1923 όπου δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το θεμελιώδες για την πολεοδομική νομοθεσία ν.δ./17.7.1923"περί σχεδίων πόλεων και συνοικισμών του κράτους και οικοδομής αυτών" , ειδομένη μέσα από το περιβάλλον κάθε φορά χρονικά μεταβαλλόμενο πλαίσιο.
       
      Μετά από μια σύντομη εισαγωγή στο θέμα επιχειρείται η καταγραφή-μελέτη στη διαδικασία , τα δικαιολογητικά αλλά και τις προβλεπόμενες προδιαγραφές των απαιτούμενων στοιχείων όπως αυτά ορίζονται κάθε φορά από την κείμενη νομοθεσία. Για λόγους ιστορικο-πολιτικούς αλλά και νομικής πρακτικής έγινε διαχωρισμός της εξεταζόμενης περιόδου σε τρεις υποενότητες (Καποδιστριακή , Οθωνική & Γεωργίου του Α΄ έως το 1923) ώστε να διαφαίνεται σαφέστερα η νομοθετική εικόνα που διέπει την κάθε εποχή.
       
      Στην εργασία αυτή παρατίθενται, επίσης,, ως συνοδευτικό ερευνητικό υλικό τεκμήρια από πρωτογενείς ή και άλλες αρχειακές πηγές, όπως πρωτότυπα στελέχη οικοδομικών αδειών των αντίστοιχων περιόδων , αλλά και ένα αδημοσίευτο σε Φ.Ε.Κ.2 σχέδιο νόμου γραμμένο στη γαλλική γλώσσα , όπου ορίζεται σαφώς η διεξαγωγή ενός συστήματος αδειοδότησης σε εξαιρετικά πρώιμη μορφή.
       
      Έπειτα γίνεται λόγος και για τις περιοχές της χώρας, όπου δεν είχαν ενσωματωθεί ακόμα στην Ελληνική Επικράτεια όπως τα Επτάνησα ή η Κρητική Πολιτεία προκειμένου να αναδειχθούν οι όποιες διαφορές και ανισότητες υπάρχουν μέσω της σύγκρισης αυτών. Τέλος ,μνημονεύονται οι επιδιώξεις, καθώς και τα ενδεχόμενα συμπεράσματα που προέκυψαν από την προσπάθεια αυτή , ως επίλογος στην παρουσίαση της.
       
      Διαβάστε την έρευνα: Η Έκδοση των Οικοδομικών Αδειών από τη Σύσταση του Νεοελληνικού Κράτους έως τη Δημοσίευση του Ν.Δ./17.7.1923
       
       
      Γεώργιος Α. Νίκας
      Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ
       
      ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ- τεύχ. 1 2010
       
      Πηγή: http://www.greekarchitects.gr/gr/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%B7-%CE%88%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-id5979
    12. Αρθρογραφία

      Giorgos1987

      Στη σύγχυση που έχει δημιουργηθεί στους ενεργειακούς επιθεωρητές, σχετικά με την υποχρέωση έκδοσης του ενεργειακού πιστοποιητικού κατά την ηλεκτρονική υποβολή μισθωτηρίων συμβολαίων, αναφέρθηκε σε κοινοβουλευτική του παρέμβαση ο βουλευτής Ηρακλείου Λευτέρης Αυγενάκης.
       
      Όπως επισημαίνει ο βουλευτής, με την ενεργοποίηση της υπηρεσίας υποβολής μισθωτηρίων συμβολαίων της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, πλέον τα μισθωτήρια συμβόλαια υποβάλλονται ηλεκτρονικά. Έτσι, με την ηλεκτρονική εφαρμογή ο ιδιοκτήτης του ακίνητου υποβάλει ηλεκτρονικά το μισθωτήριο στην Εφορία και δεν θα χρειάζεται να επισκεφθεί την φορολογική Αρχή. Ωστόσο, κατά την ηλεκτρονική υποβολή των δηλώσεων μισθώσεων το Πιστοποιητικό Ενεργειακής Απόδοσης (Π.Ε.Α) είναι προαιρετικό. Αν πάντως για το ακίνητο που μισθώνεται έχει εκδοθεί Π.Ε.Α τότε μπορεί να συμπληρωθεί το πεδίο στην ενότητα «ενεργειακό πιστοποιητικό».
       
      Ο κ. Αυγενάκης επισημαίνει μάλιστα ότι «δημιουργείται σύγχυση στους ενδιαφερόμενους, καθώς από το λογισμικό της πλατφόρμας προκύπτει ότι είναι προαιρετική η υποβολή του ενεργειακού πιστοποιητικού, ενώ η νομοθεσία απαιτεί την έκδοση του πιστοποιητικού ενεργειακής απόδοσης για κατασκευές πάνω από 50 τ.μ.
       
      Πηγή: http://energy-engineer.blogspot.gr/2014/02/blog-post_2815.html
    13. Αρθρογραφία

      Engineer

      Κατάργηση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου για το επάγγελμα του μηχανικού προτείνει, με γνωμοδότησή της προς το υπουργείο Υποδομών, η Επιτροπή Ανταγωνισμού.
       
      Στις προτάσεις της Επιτροπής αναφέρεται μεταξύ άλλων πως «είναι αναγκαία η κατάργηση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου και όλων των σχετικών εγκυκλίων και η έκδοση ενός νέου και σύγχρονου (ανεξάρτητα από την καθ' ύλην αρμοδιότητα εκάστου υπουργείου) νομοθετήματος, το οποίο θα καθορίζει τις προϋποθέσεις για την απόκτηση των επαγγελματικών δικαιωμάτωνόλων των ειδικοτήτων των διπλωματούχων μηχανικών».
       
      Σύμφωνα με την γνωμοδότηση, «με αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπισθούν τα ζητήματα νομιμότητας των εγκυκλίων και θα αρθούν οι υπάρχουσες αντιφάσεις, αφενός μέσω του καθορισμού των ποιοτικών προσόντων που απαιτούνται για την απόκτηση του κάθε τίτλου (ακαδημαϊκοί τίτλοι, πείρα, εγγραφή σε επιμελητήριο κ.λπ.) και της περιγραφής του αντικειμένου με βάση το γνωστικό αντικείμενο σπουδών της κάθε ειδικότητας και αφετέρου με τον καθορισμό των ελάχιστων απαιτούμενων δραστηριοτήτων και εργασιών ανά τεχνικό έργο, διασφαλίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το δημόσιο συμφέρον».
       
      Προτείνεται επίσης από τον καθηγητή της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Δ. Αυγητίδη η πλήρης κατάργηση του σημερινού θεσμικού πλαισίου καθώς επίσης και η ενσωμάτωση αντίστοιχων κανόνων που ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με στόχο «την αυτορρύθμιση του επαγγέλματος των μηχανικών με σκοπό την παροχή αρτιότερων υπηρεσιών προς όφελος του καταναλωτή και της δημόσιας ασφάλειας, χωρίς να εισάγουν περιορισμούς στην πρόσβαση στο επάγγελμα, στις υπηρεσίες και στον ανταγωνισμό, πλην των προβλέψεων για τα απαιτούμενα επαγγελματικά προσόντα, όπως αυτά υποδεικνύονται από τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης».
       
      Η 12σέλιδη γνωμοδότηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού δικαιώνει στην πραγματικότητα όσους υποστηρίζουν ότι η δαιδαλώδης ελληνική νομοθεσία χορηγεί επαγγελματικά δικαιώματα στη βάση ακαδημαϊκών τίτλων, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη η επάρκεια, η ουσιαστική πείρα και το πραγματικό ίχνος ενός μηχανικού στην αγορά.
       
      Στην ουσία, καθορίζει προληπτικά και μέσω κανονιστικών πράξεων αποκλειστικές επαγγελματικές δραστηριότητες ακόμα και σε σύνθετα τεχνικά έργα ή εγκαταστάσεις υπέρ ορισμένων ειδικοτήτων μηχανικών. Έτσι, δε λαμβάνεται υπόψη η πείρα που απέκτησε ένας μηχανικός κατά τη διάρκεια της θητείας του ή το γεγονός πως εξειδικεύθηκε σε τομέα άλλον από αυτόν του πτυχίου του.
       
      Η Επιτροπή Ανταγωνισμού επισημαίνει πως ορισμένες ειδικότητες μηχανικών «έχουν προνομιακή μεταχείριση σε βάρος κάποιων άλλων», χωρίς τα συγκεκριμένα προνόμια να δικαιολογούνται επαρκώς για επιστημονικούς ή άλλους λόγους. Αναφέρεται κυρίως στις ειδικότητες των πολιτικών μηχανικών και των ηλεκτρολόγων - μηχανολόγων μηχανικών οι οποίες απολαμβάνουν προνόμια τα οποία δεν μοιράζονται με άλλες ειδικότητες που διαθέτουν αντίστοιχη ειδίκευση και γνώση.
       
      Προτείνεται επίσης η αναθεώρηση του σημερινού μοντέλου με τα μητρώα μελετητών (27 διαφορετικές κατηγορίες) με βάση τα οποία οι μηχανικοί έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής ή όχι σε διαγωνισμούς μελετών του δημοσίου.
       
      Όπως αναφέρεται στη γνωμοδότηση, «προτείνεται η ενοποίηση των διαφορετικών μητρώων βάσει αντικειμενικών κριτηρίων κατόπιν αξιολόγησης του γνωστικού αντικειμένου που αντιστοιχεί σε επιμέρους πτυχές της μηχανικής, με παράλληλη κατάργηση των υφιστάμενων περιορισμών που αφορούν στην εγγραφή σε μεμονωμένα μόνο μητρώα ή και στην εγγραφή σε μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό υποκατηγοριών εντός του ίδιου μητρώου (δεδομένου ότι οι εν λόγω περιορισμοί είναι υπέρμετρα περιοριστικοί της επαγγελματικής ελευθερίας και στρεβλώνουν την αποτελεσματική λειτουργία του ανταγωνισμού, ιδίως στην αγορά των διαγωνιστικών διαδικασιών για δημόσια έργα)».
       
      Διαβάστε όλο το ΦΕΚ της γνωμοδότησης εδώ: Γνωμοδότηση Επιτροπής Ανταγωνισμού.pdf
    14. Αρθρογραφία

      Engineer

      Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα γιορτάστηκαν στο Floral τα 80ά γενέθλια της μπλε πολυκατοικίας, που ορθώνεται, αγέρωχη και αλώβητη, γωνία Αραχώβης και Θεμιστοκλέους, στα πολύπαθα Εξάρχεια. Οι παλιές πολυκατοικίες, κυρίως εκείνες του Μεσοπολέμου, είναι οι γριές, αρχοντικές κοκότες της αθηναϊκής πολεοδομίας: κοκέτες και μοναχικές, μέσα «στη φοβερή ερημία του πλήθους» των κατοπινών ακαλαίσθητων πολυκατοικιών, χωρίς έπαρση, αφήνοντας σ’ εκείνον που «βοτανολογεί την άσφαλτο» να εντοπίσει τη παλιά σαγήνη τους, μέσα από τις ρυτίδες της γερασμένης πρόσοψης και τα αξεσουάρ τους, τα φθαρμένα ξύλινα ρολά, τα παλιά ασανσέρ και τα εγκαταλελειμμένα πλέον θυρωρεία.
       
      Η μπλε πολυκατοικία των Παναγιωτάκου-Παπαλουκά-Αντωνόπουλου, που χτίστηκε το 1933-34 και δεσπόζει της πλατείας Εξαρχείων, δεν είναι απλώς μία από τις «αρχοντικές κοκότες» της Αθήνας, ανάμεσά τους και η περίφημη πολυκατοικία Λογοθετόπουλου του Κυπριανού Μπίρη, της οδού Μπουμπουλίνας, που στέγασε παλιότερα τη Γενική Ασφάλεια («ταράτσα κι απομόνωση»), αλλά και το υπουργείο Πολιτισμού. Είναι η «γειτονιά καθ’ ύψος», όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε η ομότιμη καθηγήτρια του ΕΜΠ Μάρω Καρδαμίτσα-Αδάμη, στη (δυστυχώς, υπερβολικά λιτή) μονογραφία της «Η μπλε πολυκατοικία» (Libro), που συστέγασε σημαντικές μορφές της πολιτικής (Τσιγάντες, κόρη του Ιω. Μεταξά, οικογένεια Κύρκου) και καλλιτεχνικής ζωής του τόπου (τα ζεύγη Παξινού-Μινωτής, Μυράτ-Ζουμπουλάκη, Βέμπο-Τραϊφόρος). Ξεχωρίζει για την ιδιοφυή αρχιτεκτονική σύλληψη, που κατάφερε να ενσωματώσει δημιουργικά στο σχέδιο όλες σχεδόν τις πρωτοπόρους αντιλήψεις του μοντερνισμού, από το Neues Bauen μέχρι το Bauhaus, επιφέροντας μέσα από την «αιτιότητα του μικρού» (G. Bachelard, «Η ποιητική του χώρου»), αλλά και τις καινοτόμους χρήσεις κοινοχρήστων χώρων μία ριζοσπαστική αντίληψη για τη συγκατοίκηση: στην ταράτσα υπήρχαν πισίνα, χώροι για παιδικές δραστηριότητες και δώμα δεξιώσεων, όπου «φιλοξενήθηκαν» μέχρι και Γερμανοί αξιωματικοί τα χρόνια της Κατοχής, όταν στα φωτεινά διαμερίσματά της ο «Μίδας» του στρατηγού Χριστόδουλου Τσιγάντε και η οικογένεια Κύρκου μάχονταν, μαζί με άλλους πατριώτες, για την Απελευθέρωση, ενώ τα υπόγειά της, όπου λειτουργούσε στα μεσοπολεμικά χρόνια χοροδιδασκαλείο, χρησίμευσαν συχνά ως καταφύγιο στους επικείμενους βομβαρδισμούς, που, τραγική ειρωνεία, δεν πραγματοποιήθηκαν στην Κατοχή, στην «ανοιχτή πόλη», αλλά ακολούθησαν στον Εμφύλιο.
       

       
      Αρκεί μία επίσκεψη στην μπλε πολυκατοικία για να ανακαλύψει κανείς, όχι χωρίς μελαγχολία, όλες τις αρετές εκείνης της δημιουργικής γενιάς (πολύ προτού η λέξη γίνει άθυρμα στα κομματικά λεξιλόγια), που έκλεινε μέσα της την Ελλάδα, αλλά γνώριζε και τις προκλήσεις της νεωτερικότητας: φαντασία, έμπνευση και δημιουργικότητα αποτυπώνονται στις λεπτομέρειες του φωτεινού αστικού interieur, αλλά και στον σχεδιασμό των κοινοχρήστων χώρων. Μία διπλή εξώπορτα στον διάδρομο θυμίζει δίφυλλη είσοδο κινηματοθεάτρου, με την ξύλινη επένδυση, τις κάθετες χειρολαβές και το απαραίτητο «φινιστρίνι» (μια ψευδαίσθηση ταξιδιού με πλοίο), που κοσμεί και τις πόρτες του ασανσέρ, τα δύο «κιόσκια» της κεντρικής εισόδου, από τη Θεμιστοκλέους, όπου παλιότερα το ένα στέγαζε καπνοπωλείο και το απέναντι ήταν το θυρωρείο, παραπέμπουν σε γκισέ κινηματογράφου, τα εσωτερικά μπαλκόνια προς τους φωταγωγούς συνδέουν τα αντικριστά διαμερίσματα, καθώς μεσολαβεί ο «ανελκυστήρας υπηρεσίας», η κουζίνα ως «χώρος εργαστηρίου», στα πρότυπα του Werkbund.
       
      Ο ογδοντάχρονος βίος της μπλε πολυκατοικίας είναι το άγραφο μυθιστόρημα του αστεακού τοπίου και της πεφωτισμένης, αστικής τάξης, στον αντίποδα του καραγάτσειου «10».
       
      Ή, με τα λόγια του Λε Κορμπυζιέ: «C’ est tres beau»!
       
      Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_29/12/2013_544401
    15. Αρθρογραφία

      Giorgos1987

      Τα τελευταία χρόνια όλοι έχουν τρελαθεί στις αναλύσεις σχετικά με το πόσα θα κερδίσουμε αν αγοράσουμε αντλία θερμότητας και αντικαταστήσουμε την θέρμανση με πετρέλαιο από θέρμανση με χρήση αντλίας θερμότητας.
       
      Στην παρακάτω έρευνα θα γίνει μια οικονομοτεχνική ανάλυση σχετικά με την απόσβεση που θα έχει κάποιος στο σπίτι του αν επιλέξει να αντικαταστήσει το πετρέλαιο θέρμανσης και το ηλεκτρικό ρεύμα (χρήση ηλεκτρικής αντίστασης) με αντλία θερμότητας για την οικιακή θέρμανση στους χειμερινούς μήνες.
       
      Στην συνέχεια θα γίνει μια 2η ανάλυση όπου θα υπεισέλθουν μακροοικονομικές παράμετροι και θα αλλάξουν τα στοιχεία του ενεργειακού κόστους θέρμανσης.
       
      Λαμβάνουμε υπόψη ότι η θέρμανση και στις τρείς περιπτώσεις θα είναι για τους ίδιους χώρους, δηλαδή ίδιο θερμικό φορτίο. Σκοπός της ανάλυσης είναι να δούμε πως επιδράν στην απόσβεση επενδύσεων με αντλία θερμότητας οι αλλαγές στους οικονομικούς δείκτες.
       
      Θεωρούμε οικία 120 τμ (10.9χ10.9) του 1980 στην Αθήνα με 2 προσόψεις εξωτερικές και ύψος 3μ. Το εκτιμώμενο φορτίο με χρήση προσεγγιστικής μεθόδου υπολογισμού (που έχουμε αναλύσει σε προηγούμενο κείμενο), είναι 10.4 kW.
       
      Επίσης λαμβάνουμε τιμολόγια ΔΕΗ στις 15/12/2013, συνυπολογίζοντας ρυθμιζόμενες και ανταγωνιστικές χρεώσεις. Δεν λαμβάνεται υπόψη η χρέωση του νυκτερινού ρεύματος διότι δεν είναι εφικτό να γνωρίζουμε στον καθέναν πότε λειτουργεί η αντλία το βράδυ και πότε όχι.
      Θεωρούμε ότι η θέρμανση λειτουργεί σε κάθε περίπτωση 12 ώρες/ημέρα καθώς και 120 ήμερες σε όλο το έτος συνολικά. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι η ετήσια κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση και στα τρία είδη θέρμανσης θα είναι 14976 kWh.
       
      1η οικονομική ανάλυση.
       
      Θέρμανση με ηλεκτρική ενέργεια (θερμική αντίσταση).
       
      Θεωρούμε ότι έχουμε τριφασικό σύστημα. Οι ανταγωνιστικές χρεώσεις είναι 1543.9 ευρώ. Οι ρυθμιζόμενες χρεώσεις με όλα τα τέλη και επιπλέον εισφορές είναι 1239.8 ευρώ. Το συνολικό κόστος θέρμανσης με ηλεκτρικό ρεύμα είναι 2784 ευρώ.
       
      Θέρμανση με πετρέλαιο.
       
      Λαμβάνουμε μέση τιμή πετρελαίου 1.25 ευρώ/λίτρο. Για την θέρμανση με πετρέλαιο λόγω της ύπαρξης καυστήρα και σωληνώσεων, προσαυξάνουμε το θερμικό φορτίο άρα την συνολική ενέργεια για θέρμανση κατά 15%, άρα 17222 kWh. Η θερμογόνος δύναμη του πετρελαίου είναι 11.9 kWh/λίτρο. Από εκεί υπολογίζουμε ότι χρειαζόμαστε συνολική ποσότητα πετρελαίου σε όγκο ίση με 1447.2 λίτρα. Άρα συνολικό κόστος θέρμανσης με πετρέλαιο, 1809 ευρώ.
       
      Θέρμανση με αντλία θερμότητας.
       
      Επιλέγουμε αντλία θερμότητας Buderus Logatherm WPL 11ARm με θερμική ισχύ 11.2 kW, ηλεκτρική απορροφούμενη ισχύ 2.6 kW και μέσο COP 4.24 (ο μέσος όρος του COP κατά ΕΝ14511 και Eurovent.
      Με ηλεκτρική ισχύ 2.6kW για 12ώρες θέρμανσης/ημέρα και 120 ημέρες/έτος έχουμε καταναλισκόμενη ηλεκτρική ενέργεια από την αντλία 3744 kWh. Επειδή η θερμική ισχύς της αντλίας υπερβαίνει το θερμικό φορτίο του ακινήτου κατά 7.7%, μειώνουμε την ενέργεια κατά 5% επειδή για κάποιες ώρες η αντλία θα λειτουργεί χωρίς να παράγει θέρμανση, άρα 3556 kWh. Η αντλία αυτή έχει κόστος 5750 ευρώ.
       
      Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία υπολογισμών όπως με την ηλεκτρική ενέργεια. Για 3556 kWh έχουμε συνολικό κόστος ηλεκτρικής ενέργειας για ανταγωνιστικές και ρυθμιζόμενες χρεώσεις, 670 ευρώ.
       
      Για τα χρόνια που θα προσδιοριστεί η απόσβεση, για το κόστος θέρμανσης με πετρέλαιο θα προσθέσουμε 40 ευρώ/έτος κόστος συντήρησης καυστήρα, διαφορετικά θα πρέπει χρόνο με τον χρόνο να αυξήσουμε την καταναλισκόμενη ενέργεια λόγω λέβητα με ανεπαρκή συντήρηση. Το ίδιο ισχύει και για την αντλία θερμότητας, και θα προσθέτουμε 100 ευρώ/έτος κόστος συντήρησης.
       
      Παρακάτω έχουμε έναν πίνακα όπου παρουσιάζονται τα σταθερά κόστη θέρμανσης κάθε χρόνο για πετρέλαιο, ηλεκτρικό ρεύμα και με χρήση αντλίας θερμότητας. Στις 2 τελευταίες στήλες παρουσιάζεται η απόσβεση που έχει η αντλία θερμότητας συγκρινόμενη με το πετρέλαιο (oil depr.) και με το ηλεκτρικό ρεύμα (electric depr.).
       

       
      Καμπύλη απόσβεσης για την θέρμανση με ηλεκτρική ενέργεια.
       

       
      Βλέπουμε λοιπόν ότι με χρήση αντλίας θερμότητας έχουμε απόσβεση της συγκεκριμένης επένδυσης έναντι της χρήσης ηλεκτρικού ρεύματος με αντίσταση λίγο πριν τα 3 χρόνια, ενώ έναντι της χρήσης πετρελαίου θέρμανσης, η απόσβεση είναι περίπου στα 5.5 χρόνια.
       
      2η οικονομική ανάλυση.
       
      Υπεισέρχονται οι εξής παράγοντες που αλλάζουν τα οικονομικά στοιχεία. Μετά τα πρώτα 2 χρόνια η τιμή του πετρελαίου μειώνεται στο 1.05 ευρώ/λίτρο. Η τιμή του ρεύματος αυξάνεται συνολικά κατά 5% ανά διετία, κάθε 2 χρόνια δηλαδή, άρα η ενέργεια θα κοστίζει 0.107646 ευρώ/kWh κοκ. Το κόστος συντήρησης της αντλίας θερμότητας μειώνεται κατά 15% μετά τα πρώτα 3 χρόνια της ανάλυσης, άρα στα 85 ευρώ.
       
      Παρακάτω βλέπουμε στον πίνακα τις μεταβολές των τιμών και ται διάφορα κόστη θέρμανσης.
       

       
      Καμπύλες απόσβεσης για την 2η ανάλυση.
       

       
      Η απόσβεση της επένδυσης έναντι της θέρμανσης με ηλεκτρική αντίσταση είναι και πάλι λίγο πριν τα 3 έτη. Στην θέρμανση με πετρέλαιο όμως η απόσβεση της επένδυσης τώρα αυξάνεται και από 5.5 έτη φτάνει τα 7 έτη.
       
      Συμπεράσματα.
       
      Η μείωση του κόστους πετρελαίου θέρμανσης κατά 16% την αύξηση κόστους ηλεκτρικής ενέργειας κατά 5% ανά διετία και την μείωση κατά 15% στο κόστος της ετήσιας συντήρησης μιας αντλίας θερμότητας, επέφεραν καθυστέρηση της απόσβεσης κατά 27.3%.
       
      Διαπιστώνουμε λοιπόν πως το μυστικό για μια καλή οικονομοτεχνική ανάλυση δεν είναι τόσο η αποσαφήνιση των τεχνικών παραμέτρων των συστημάτων, παράμετροι που είναι έτσι και αλλιώς γνωστοί στους μηχανικούς, το μυστικό είναι η σωστή εύρεση μακροοικονομικών μεγεθών και δεικτών της οικονομίας που επηρεάζουν το ενεργειακό κόστος σε διάφορους τομείς όπως λχ πετρέλαιο ή ηλεκτρική ενέργεια, ένας από αυτούς μπορεί να είναι ο πληθωρισμός
       
      Υποθέσεις και προβλέψεις μεγεθών.
       
      Υποθέσαμε ότι μετά τα 2 πρώτα χρόνια θα μειωθεί η τιμή του πετρελαίου ανά μονάδα όγκου, δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα συμβεί όμως, καλύτερες προβλέψεις θα μπορούσαμε να έχουμε αν υπήρχαν καμπύλες που να δείχνουν την αύξηση των τιμών πετρελαίου σε Ελλάδα ή παγκοσμίως καθώς και την αύξηση της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα.
      Με την χρήση κάποιας μεθόδου προσομοίωσης πχ ΜΕΤ, θα είμαστε σε θέση να εξάγουμε την μεταβολή των μεγεθών-παραμέτρων σε μελλοντικά έτη και να συνυπολογίσουμε την μεταβολή από τα κόστη στην ανάλυση. Ακόμα και με εφαρμογή της ΜΕΤ δεν σημαίνει ότι πράγματι θα συμβούν αυτά που θα εξαχθούν, αλλά βλέπουμε μια μέση τιμή με κάποιο σφάλμα R.
       
      Πηγή: http://energy-engineer.blogspot.gr/2013/12/blog-post_6849.html
    16. Αρθρογραφία

      Didonis

      ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
      ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ
       
      Τα Κρατικά Βραβεία Αρχιτεκτονικής αποτελούν την ύψιστη αναγνώριση του Κράτους των εξαιρετικών δειγμάτων της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στην Κύπρο αλλά και ένδειξη δημόσιας αναγνώρισης και ενθάρρυνσης ψηλού επιπέδου αρχιτεκτονικής. Τα Βραβεία απονέμονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κάθε τρία χρόνια και αφορούν αποπερατωμένες μεμονωμένες οικοδομές ή συμπλέγματα οικοδομών που κρίνονται ως εξαίρετα στο είδος τους ανεξάρτητα μεγέθους, τύπου και κόστους κατασκευής. Βασικό κριτήριο βράβευσης είναι η ποιότητα της αρχιτεκτονικής, η προσφορά της προς τον άνθρωπο και την κοινωνία γενικότερα, καθώς και η τεχνική συνέπεια στον τρόπο κατασκευής. Ανάμεσα στα κριτήρια επιλογής είναι ο τρόπος ένταξης της οικοδομής στον περιβάλλοντα χώρο, η κυριαρχούσα φιλοσοφία και βασική ιδέα, η καταλληλότητα της ως προς το σκοπό που προορίζεται, καθώς και η συνοχή, η συνέπεια και η καινοτομία στο σχεδιασμό, στον τρόπο κατασκευής και στη χρήση υλικών (συμπεριλαμβανομένης και της εισαγωγής νέων τεχνολογιών φιλικών προς το περιβάλλον).
      Η Κριτική Επιτροπή, που απαρτιζόταν από τους: Αθηνά Αριστοτέλους- Κληρίδου, Πρόεδρο και Μιχάλη Παπαγεωργίου, Μάριο Πελεκάνο, Θέμη Θεμιστοκλέους, Χρίστο Παπαστεργίου, Ανδρέα Αγαπίου, Μάριο Φωκά, Ζήνωνα Σιερεπεκλή και Νίκο Παττίχη, Μέλη, αποφάσισε όπως βραβεύσει και επιδώσει Εύφημες Μνείες κατά κατηγορία στα πιο κάτω έργα:
      Κατηγορία Α – Αξιόλογο Αρχιτεκτονικό Έργο
      Βραβείο:
      Γραφεία Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου στην Πάφο
      Αρχιτέκτονες: Ηρακλής Παπαχρίστου
      Δείτε το σχετικό άρθρο εδώ
      Εύφημος Μνεία:
      Γραφεία Fameline Properties στη Λεμεσό
      Αρχιτέκτονες: Αντρέας Βάρδας
      Δείτε το σχετικό άρθρο εδώ
      Κατηγορία Β – Έργο Νέων Αρχιτεκτόνων
      Εύφημος Μνεία:
      «Πλαίσια Κατοικία» στην Αραδίππου
      Αρχιτέκτονες: Σωτήρης Βίττης
      Δείτε το σχετικό άρθρο εδώ
      Εύφημος Μνεία:
      Μονοκατοικία στη Μακεδονίτισσα
      Αρχιτέκτονες: Πέτρος Φωκαΐδης και Λουκάς Τριάντης
      Δείτε το σχετικό άρθρο εδώ
      πηγή
      εδώ

      Τα Κρατικά Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2013 απονεμήθηκαν απόψε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη, σε εκδήλωση που έγινε στην Πανεπιστημιούπολη Κύπρου.
      Τα Βραβεία απονέμονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κάθε τρία χρόνια και αφορούν αποπερατωμένες μεμονωμένες οικοδομές ή συμπλέγματα οικοδομών που κρίνονται ως εξαίρετα στο είδος τους ανεξάρτητα μεγέθους, τύπου και κόστους κατασκευής.
      Η επαγγελματική κοινότητα των αρχιτεκτόνων ήταν η πρώτη που πλήγηκε από την οικονομική κρίση, ενώ η οικοδομική βιομηχανία βρίσκεται σε περίοδο καμπής, είπε ο Πρόεδρος.
      Σε χαιρετισμό του στην τελετή, ο Πρόεδρος ανέφερε ότι παρόλα αυτά, μέσω των αναπτυξιακών κινήτρων και της νέας Προγραμματικής Περιόδου των Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ευελπιστεί στην ανάκαμψη που θα φέρει η επόμενη μέρα.
      "Αναμένεται να προωθηθούν έργα μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας, που προσφέρουν πεδίο αρχιτεκτονικής έκφρασης παράλληλα με τη χρηστική τους ποιότητα. Στο νέο αυτό πλαίσιο, η αρχιτεκτονική θα διαδραματίσει ένα νέο ρόλο, καθώς καλείται να ικανοποιήσει σημαντικές πολιτιστικές, κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους, απαντώντας στις άμεσες τοπικές, οικονομικές και προσωπικές ανάγκες", πρόσθεσε.
      Τα τελευταία χρόνια, είπε, η αρχιτεκτονική στην Κύπρο εξελίχθηκε με ταχείς ρυθμούς, φθάνοντας σήμερα σ’ αυτό το ψηλό επίπεδο που τιμούμε και θαυμάζουμε απόψε.
       
      "Σήμερα, η αρχιτεκτονική γραφή έχει προχωρήσει πέρα από την απλή κάλυψη λειτουργικών αναγκών και ανάγεται σε πραγματική αρχιτεκτονική δημιουργία. Το κράτος είναι συμπαραστάτης και αρωγός στην προσπάθεια για αναβάθμιση της αρχιτεκτονικής έκφρασης. Η κυπριακή πολιτεία διασφαλίζει την ποιότητα της αρχιτεκτονικής μέσω της νομοθεσίας και στηρίζει και προάγει την αρχιτεκτονική δημιουργία προωθώντας αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς", πρόσθεσε.
      Ο Πρόεδρος επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά τη δέσμευση του κράτους για στήριξη της προσπάθειας αναβάθμισης του φυσικού και δομημένου τοπίου της χώρας, ενώ εξέφρασε την ελπίδα πως η κοινωνία μας, που είναι ο τελικός αποδέκτης των αρχιτεκτονικών έργων, θα στηρίξει και θα επιβραβεύσει έμπρακτα την ποιοτική αρχιτεκτονική στον βαθμό που της αξίζει.
      Είπε πως η αρχιτεκτονική, ως επιστήμη και ως τέχνη, μέσω των πιο αντιπροσωπευτικών της δειγμάτων αποτυπώνει διαχρονικά, με τον πλέον εκφραστικά κατανοητό τρόπο την πορεία του πολιτισμού.
      Γι’ αυτό, σημείωσε, και η πολιτεία σταθερά στηρίζει και ενθαρρύνει την ποιοτική αρχιτεκτονική δημιουργία, απονέμοντας τα Κρατικά Βραβεία Αρχιτεκτονικής.
      Τα βραβεία απονέμονται κάθε τρία χρόνια και αποτελούν μια επιβράβευση του έργου των αρχιτεκτόνων που πολλές φορές αγωνίζονται για να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο θεσμός αυτός έχει αγκαλιαστεί από την αρχιτεκτονική κοινότητα της Κύπρου, που συμμετέχει με ενθουσιασμό σε αυτόν.
      Με την αποψινή τελετή, η πολιτεία, αλλά και η κοινωνία γενικότερα, ανέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αναγνωρίζουν ως κορυφαία τη θέση και τη σημασία της αρχιτεκτονικής στη ζωή του ανθρώπου.
      "Βραβεύονται τα πιο αξιόλογα δείγματα σύγχρονης κυπριακής αρχιτεκτονικής που επιλέγηκαν μεταξύ μεγάλου αριθμού άλλων σημαντικών έργων που υποβλήθηκαν από τους μελετητές τους. Βραβεύονται για το ψηλό επίπεδο της αρχιτεκτονικής τους σύνθεσης, για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής δημιουργικότητας στην Κύπρο αλλά και για την ποιοτική προσφορά τους στο αποτύπωμα της αρχιτεκτονικής του τόπου μας", πρόσθεσε.
      Επιβραβεύονται επίσης, συνέχισε, οι εργοδότες που εμπιστεύθηκαν και συνεργάστηκαν στην επίτευξη των έργων αυτών, καθώς και οι υπόλοιποι συνεργάτες που εφάρμοσαν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους για την αρτιότερη ολοκλήρωση των έργων.
      Η δημόσια αναγνώριση των εξαίρετων δειγμάτων της σύγχρονης αρχιτεκτονικής αλλά και της καινοτομίας ιδεών, τεχνολογίας και κατασκευής στη χώρα μας, σημείωσε, σχετίζεται με την ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου στην αναγνώριση του ρόλου και της προσφοράς του αρχιτέκτονα και στη σημασία της αρχιτεκτονικής στη δημιουργία ανθρώπινων και άνετων συνθηκών ζωής, που ταυτόχρονα να προκαλούν το πνεύμα και τη διάθεση.
      Σχετίζεται επίσης, είπε, με τον καθοριστικό ρόλο της αρχιτεκτονικής στη δημιουργία της πόλης και γενικά του δομημένου περιβάλλοντος. "Προσβλέπει στην ενθάρρυνση της ποιοτικής σύγχρονης αρχιτεκτονικής όπως αυτή εκφράζεται με την ειλικρινή χρήση νέων υλικών και μορφών. Δέχεται επιδράσεις αλλά και προσπαθεί ταυτόχρονα να είναι εμπνευσμένη. Αφουγκράζεται τα μηνύματα της εποχής, απαντώντας σ’ αυτά με τον δικό της τρόπο, υιοθετώντας πρωτοποριακούς τρόπους χρήσης των υλικών, σύγχρονων και φυσικών, καθώς και καινοτόμα τεχνολογικά επιτεύγματα, προσαρμόζοντάς τα στο κλίμα, στην ιδιοσυγκρασία και στις αρχές του τόπου μας", πρόσθεσε.
       

      πηγή
      εδώ

    17. Αρθρογραφία

      Engineer

      Θα ήθελα πολύ να ήμουν παρών στη σεμνή τελετή της 7ης Σεπτεμβρίου του 1945: όταν, παρόντος του Σοφοκλή Βενιζέλου, οι αρχές της πόλης επισημοποιούσαν την αλλαγή στην ονομασία ενός μεγάλης σημασίας δρόμου της Αθήνας από «Πανεπιστημίου» σε «Ελευθερίου Βενιζέλου». Θα ήθελα ένας δημοσιογράφος με φαντασία ή, έστω, πολύ διορατική σκέψη να έκανε την πολύ απλή ερώτηση στους παρισταμένους: «Πώς θα σας φαινόταν η τολμηρή πρόβλεψη ότι 70 και 80 χρόνια μετά, στο απλησίαστο 2005 ή 2015, κανείς, μα κανείς δεν θα αποκαλεί την οδό Πανεπιστημίου με το όνομα που μόλις της δώσατε; Και, αντίθετα, θα συνεχίζουν να την αποκαλούν με το όνομα που μόλις καταργήσατε;».
       
      Με την ίδια λογική μάλλον δεν θα ζήσουμε να διαβάσουμε ένα παρόμοιο ρεπορτάζ κοντά στο 2060 για να ξέρουμε την τύχη της πλατείας Θησείου που πριν από λίγους μήνες (τον περασμένο Σεπτέμβριο) μετονομάστηκε σε πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί προς τιμήν της Γαλλίδας ελληνίστριας. Πάντως, τώρα υπάρχει το Διαδίκτυο για να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές τις περιορισμένες και μάλλον χλιαρές αντιδράσεις στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς η Ντε Ρομιγί δεν ήταν Ελληνίδα και (ακόμα χειρότερα...) είχε εβραϊκή καταγωγή.
       
      Ευτυχώς η αθηναϊκή πραγματικότητα δεν μας αφήνει λεπτό να πλήξουμε: η ιστορία της πρωτεύουσας είναι γεμάτη με κάθε είδους ευτράπελα, πολιτικές διενέξεις και ξεκαρδιστικό παρασκήνιο που συνοδεύει τις τακτικές αλλαγές στα ονόματα των οδών και των πλατειών της πόλης. Το κομφούζιο επιτείνει η ισχυρή αντίσταση που προβάλλει το ασυνείδητο της κοινωνίας, με αποτέλεσμα πλήθος μετονομασθέντων δρόμων να διαθέτουν σήμερα διπλή ονομασία: την «επίσημη» και την «ανεπίσημη», συνήθως το όνομα που είχε πριν από τη μετά βαΐων και κλάδων τελετή μετονομασίας.
       
      Η οδός Πανεπιστημίου βρίσκεται στην κορυφή μιας μακράς λίστας με μετονομασίες που «ατύχησαν». Της κάνουν παρέα πασίγνωστοι δρόμοι όπως η οδός Πατησίων που μέχρι την οδό Μάρνη διατηρεί τη μεταπολεμική της ονομασία («28ης Οκτωβρίου», σύμφωνα με έναν... αστικό μύθο, προχωρήσαμε στην αλλαγή για να φέρουμε σε δύσκολη θέση τους Ιταλούς της Κάζα ντ’ Ιτάλια που έχει την έδρα της στην Πατησίων, απέναντι από το Πολυτεχνείο), ή το αρχικό τμήμα της οδού Πειραιώς που ονομάζεται μέχρι σήμερα «Παναγή Τσαλδάρη», ή την κεντρική λεωφόρο της Καλλιθέας που όλοι την ξέρουμε ως «Θησέως» αλλά επισήμως ονομάζεται (κι αυτή) Ελευθερίου Βενιζέλου. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πόσοι Αθηναίοι ξέρουν ότι ένα τμήμα της παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος ονομάζεται «Κωνσταντίνου Καραμανλή» (στα όρια του Δήμου Βούλας). Και στις πλατείες έχουμε ανάλογα παραδείγματα: το επίσημο όνομα της πλατείας Κολωνακίου είναι «Φιλικής Εταιρείας», της πλατείας Κυψέλης «Κανάρη», της πλατείας Κέννεντυ (στο Χαλάνδρι) «Φλύας», της πλατείας Σανταρόζα «Δικαιοσύνης», της πλατείας Κοτζιά «Εθνικής Αντιστάσεως», της πλατείας Βάθης «Ανεξαρτησίας», κ.ά. Ευτυχώς, η Ομόνοια παρέμεινε «Ομόνοια».
       
      Θύματα της πολιτικής
      Πολλές ιστορικές ονομασίες έπεσαν θύματα των εκάστοτε πολιτικών συσχετισμών: στον Πειραιά, η οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου μετονομάστηκα σε «Ηρώων Πολυτεχνείου» και η οδός Βασιλίσσης Σοφίας σε «Γρηγορίου Λαμπράκη». Οι νέες ονομασίες επικράτησαν όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις: τη δεκαετία του
       
      ’80 στον Δήμο Ζωγράφου η λεωφόρος Ισσού (πόλη στην οποία ο Μέγας Αλέξανδρος κατήγαγε περιφανή νίκη κατά την εκστρατεία του στη βαθιά Ανατολή), μετονομάστηκε σε οδό Ούλαφ Πάλμε, προς τιμήν του δολοφονηθέντος Σουηδού πρωθυπουργού και πολιτικού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου. Επίσης, τμήμα της λεωφόρου Υμηττού μετονομάστηκε την ίδια περίοδο σε «Ηλία Ηλιού», λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του αρχηγού της ΕΔΑ. Γενικά η δεκαετία του ’80 αναπτύσσει ιδιαίτερη κινητικότητα όσον αφορά τις μετονομασίες, καθώς η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία συνοδεύεται από ένα κύμα αλλαγών σε δρόμους και πλατείες στις ελληνικές πόλεις. Η νέα διοίκηση τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια για ονόματα όπως «Ηρώων Πολυτεχνείου» ή «Εθνικής Αντίστασης», απότοκα του νέου πολιτικού κλίματος. Πάντως, αντίθετα με τον Πειραιά, στην Αθήνα οι ιστορικές ονομασίες που συνδέονται με τον θεσμό της βασιλείας γνωρίζουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα.
       
      Οι ανώνυμοι δρόμοι του 19ου αιώνα
      Η ονοματοδοσία των δρόμων ή καλύτερα η απουσία ονομάτων στους δρόμους της Αθήνας, ήταν ένα εξαιρετικά χειροπιαστό πρόβλημα στη μικρή πρωτεύουσα του 1880, όταν η πόλη έσπασε το συμβολικό φράγμα των 100.000 κατοίκων. Εξαιτίας της ραγδαίας οικιστικής ανάπτυξης που παρατηρείται στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, οι περισσότερες εσωτερικές οδικές αρτηρίες δεν προλαβαίνουν να αποκτήσουν όνομα, πραγματικότητα που κάνει τη ζωή δύσκολη τόσο σε κατοίκους αλλά ακόμα περισσότερο σε επισκέπτες.
       
      Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε το περιοδικό «Εστία» στις 29 Ιανουαρίου του 1884, η πρωτεύουσα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είχε περίπου 440 οδούς και 23 πλατείες, εκ των οποίων μόνο οι 160 οδοί και οι 12 πλατείες είχαν όνομα. Οι υπόλοιπες ονομάζονταν «οδός Ανωνύμου».
       
      Το 1884 τα «βαφτίσια»
      Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας για τη βάφτιση των οδών λαμβάνεται τον Ιανουάριο του 1884 και σκορπίζει ανακούφιση στους Αθηναίους της εποχής. Διαβάστε το γλαφυρό δημοσίευμα της εφημερίδας «Ακρόπολις» με ημερομηνία 25.01.1884, όπου αποτυπωνόταν παραστατικά ο τραγέλαφος που επικρατούσε μέχρι τότε: «Τέλος πάντων θα δυνάμεθα πλέον να ερωτώμεν πού είναι η οδός και να οδηγώμεν τους ερωτώντας αντί με το: πήγαινε δεξιά, κατέβα αριστερά, στρέψε προς τα επάνω, σημάδεψε το Λυκαβηττόν και την Ακρόπολιν και άλλα αοριστότερα και μηδένα νουν έχοντα, ονομάζοντες αυτάς τας οδούς... Ενταύθα πρέπει να γυρίσεις όλα τα μπακάληκα, όλα τα χασάπηκα και τα ψωμάδηκα, ν’ ακούσης ως γνωρίσματα αλάνθαστα: το σπίτι με τα παντσούρια, με τη μεγάλη την πόρτα, το σπίτι με το ψιλό ή το χαμηλό μπαλκονάκι, με τα πράσινα ντουβάρια και άλλα βλακωδέστατα, να στρέφης περί σεαυτόν ιδρώτι περιρρεόμενος εξ αμηχανίας, και να θέτης εις ενέργειαν την μαντικήν σου δύναμιν, να ανοίγης ξένας θύρας και να εκδιώκησαι πότε μεν με οργίλον και πότε με εμπαικτικόν βλέμμα και ν’ απέρχησαι βλασφημών και κακολογών την πρωτότυπον εν πάσιν ελληνικήν ακοσμίαν...».
       
      Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_01/12/2013_541384
    18. Αρθρογραφία

      Engineer

      Η εναγώνια αναζήτηση διαφόρων νομικών τρικ ώστε να παρακαμφθεί η απόφαση για "το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης" εντείνουν την ανησυχία για την καθυστέρηση της δημοσιοποίησή της.
       
      Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από την 4η Αυγούστου 2013. Εκείνη τη μέρα, στην καρδιά του καλοκαιριού, το ΣτΕ διέρρευσε στα ΜΜΕ την τελική απόφασή του για το Mall – απόφαση ματ για όσους δεν είχαν παρακολουθήσει την υπόθεση: Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας αποφάνθηκε πως η οικοδομική άδεια του εμπορικού κέντρου είναι άκυρη, δίνοντας έτσι τέλος σε μια νομική μάχη που κράτησε πάνω από μία δεκαετία.
      Δύο μήνες μετά, και παρότι η απόφαση αναμενόταν στις 17 Σεπτεμβρίου με το ξεκίνημα του δικαστικού έτους, η επίσημη απόφαση ακόμα να εκδοθεί. Απ' αυτήν θα κριθεί όχι μόνο το μέλλον του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της χώρας, αλλά και μια σειρά από ζητήματα που υπερβαίνουν κατά πολύ το ίδιο το Mall:
       
      Η μάχη ήταν εκ πρώτης όψεως άνιση: Από τη μία, παντοδύναμοι επιχειρηματίες και πολιτικοί, από την άλλη μια χούφτα πολίτες στο Μαρούσι. Οι δικαστές με την απόφασή τους ορθώνουν ανάστημα μπροστά σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα (όμιλος Λάτση) τα οποία στην υπόθεση του Mall διαπλέχθηκαν με πολιτικούς (πρωθυπουργούς, υπουργούς, δημάρχους) και από τα δύο μεγάλα κόμματα.
       
      Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι δικαστές του ΣτΕ ακυρώνουν ευθέως νόμο. Με την απόφασή τους θα ξεπεράσουν το νομικό σκόπελο που τους έβαλε το 2003 ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Θυμίζουμε ότι ο τότε υπουργός Πολιτισμού θέσπισε νόμο με τον οποίο αφαιρούσε ουσιαστικά τη δυνατότητα απο τους πολίτες να προσφύγουν εναντίον του Mall, στερώντας τους ουσιαστικά το δικαίωμα της δικαστικής προστασίας.
       
      Αυτό που κρίνεται είναι το κράτος δικαίου και η νομιμότητα. Οι δικαστές, υπερβαίνοντας τον εαυτό τους , αποδίδουν δικαιοσύνη. Η διοίκηση θα σεβαστεί την απόφασή του ανώτατου δικαστηρίου; Ή θα σκαρφιστεί νομικά τερτίπια (όπως η εκ των υστέρων υποβολή μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων) για να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο;
       
      Τα νομικά τερτίπια άρχισαν σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημοσίευση της είδησης: «νομικοί κύκλοι» ή «δικαστικοί κύκλοι» (ανάλογα με το ΜΜΕ) πληροφορούσαν την κοινή γνώμη πως «υπάρχει νομική λύση για να θεραπευθεί το πρόβλημα» και «να αποφευχθούν τα δυσάρεστα». Πιο συγκεκριμένα, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων στην ανταπόκρισή του έγραψε:
       
      Τίτλος: Αναζητείται νομική φόρμουλα καθώς το ΣτΕ έκρινε άκυρη την οικοδομική άδεια του "The Mall"
       
      «Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας σε διάσκεψη, κεκλεισμένων των θυρών, έκρινε μεν άκυρη την οικοδομική άδεια ανέγερσης του εμπορικού κέντρου "The Mall Athens" στο Μαρούσι Αττικής, αλλά παράλληλα δίνεται νομική λύση για να «θεραπευθεί» το πρόβλημα».
       
      Ναι μεν αλλά. Και λίγο παρακάτω συμπλήρωνε:
       
      «Δικαστικοί κύκλοι σημείωναν, ότι παρ΄ όλα αυτά υπάρχει νομική λύση, προκειμένου να αποφευχθούν τα δυσάρεστα, όπως είναι τη [sic] κατεδάφιση του επίμαχου εμπορικού κέντρου. Η λύση είναι να συνταχθεί εκ των υστέρων η μελέτη περιβαλλοντικών όρων, έτσι ώστε να θεραπευτεί η νομική αδυναμία που προέκυψε. Μάλιστα, οι δικαστικοί κύκλοι επικαλούνται σχετική απόφαση του Δικαστηριου Ευρωπαϊκων Κοινοτητων που επιτρέπει παρόμοιες λύσεις».
      Το κείμενο του ΑΠΕ αναδημοσίευσαν ΜΜΕ όπως η Καθημερινή, η Ελευθεροτυπία, η Ναυτεμπορική και άλλα. Δεν εξήγησαν όμως τι είδους νομικοί / δικαστικοί κύκλοι είναι αυτοί: Από το υπουργείο Δικαιοσύνης; Από αλλού;
       
      Από πότε μια απόφαση ολομέλειας του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, με την οποία μάλιστα δημιουργείται νομολογία ιστορικής σημασίας (αφού για πρώτη φορά στα χρονικά το ΣτΕ ακυρώνει απευθείας νόμο για να περιφρουρήσει το συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών στη δικαστική προστασία), επειδή είναι «δυσάρεστη» για ορισμένους, πρέπει να «θεραπευθεί» με «νομική φόρμουλα»; Δεν αποτελεί πλήγμα στο κύρος των δικαστών αυτή η αναζήτηση «θεραπείας»;
       
      Γι όλους αυτούς τους λόγους, κρίνουμε στο TPP πως το θέμα πρέπει ν' ανοίξει με ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, αναλύσεις. Αρχίζοντας από αύριο, με τη συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα, της μοναδικής ίσως πολιτικού που μαζί με λιγοστούς άλλους πολίτες στο Μαρούσι όπως ο Δορύλαος Κλαπάκης και η Κατερίνα Ψάλτη εναντιώθηκαν στην παρανομία – και πλήρωσαν γι' αυτό. Και φιλοξενώντας στο νέο ThePressProject τη δουλειά τεκημρίωσης που ξεκινήσαμε από το 2009 μια ομάδα δημοσιογράφων για την υπόθεση του Mall με ντοκουμέντα, ρεπορτάζ, βίντεο κλπ στο facthemall.gr.
       
      Πηγή: http://www.thepressproject.gr/article/47498/I-duskoli-kuoforia-tis-apofasis-tou-StE-gia-to-Mall#sthash.64inGePi.aQ9BReTL.dpuf
    19. Αρθρογραφία

      Didonis

      - Μπορείς να ανακαινίσεις εσωτερικά και εξωτερικά τα κτήρια της Ακαδημίας Αθηνών, της Εθνικής Βιβλιοθήκης, του Μουσείου και του Πανεπιστήμιου χωρίς οικοδομική άδεια, χωρίς αρχιτεκτονική μελέτη,.. αρκεί μια τεχνική έκθεση κάποιου μηχανικού από τους πολλούς που έχουν το δικαίωμα να υπογράφουν τεχνικές εκθέσεις…
       
      - Μπορείς να ντύσεις με γρανίτη ή αλουμίνιο τη Βουλή χωρίς οικοδομική άδεια, χωρίς αρχιτεκτονική μελέτη,…. αρκεί μια τεχνική έκθεση κάποιου μηχανικού από τους πολλούς που έχουν το δικαίωμα να υπογράφουν τεχνικές εκθέσεις…
       
      - Μπορείς να βάψεις όπως θέλεις ένα σπίτι στις Κυκλάδες ή να βάλεις αλουμινένιες τζαμαρίες στο Πήλιο χωρίς οικοδομική άδεια, ….αρκεί μια τεχνική έκθεση κάποιου μηχανικού από τους πολλούς που έχουν το δικαίωμα να υπογράφουν τεχνικές εκθέσεις….
       
      - Μπορείς να γεμίσεις τσιμεντένιες πέργκολες (επικαλυμμένες) ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο όπως το Mall στο Μαρούσι, να αυξήσεις τον όγκο του και πιθανόν τους χώρους του, χωρίς οικοδομική άδεια, χωρίς αρχιτεκτονική μελέτη,… αρκεί μια τεχνική έκθεση κάποιου μηχανικού από τους πολλούς που έχουν το δικαίωμα να υπογράφουν τεχνικές εκθέσεις…
       
      - Μπορείς να στήσεις για πάντα μια σκαλωσιά στο οικόπεδό σου και να κάνεις ότι θέλεις από κάτω, χωρίς οικοδομική άδεια, αρκεί μια τεχνική έκθεση κάποιου μηχανικού από τους πολλούς που έχουν το δικαίωμα να υπογράφουν τεχνικές εκθέσεις…
       
      - ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ, γιατί αυτά και άλλα αντίστοιχα, τα προβλέπει το άρθρο 48 του νέου Νόμου περί Αυθαιρέτων (N.4178/13) που μόλις ψηφίστηκε και επιτρέπει όλες αυτές τις εργασίες με «άδειες μικρής κλίμακας» στα πλαίσια μάλιστα της «συνταγματικής συμμόρφωσης» που επικαλείται για την προστασία του περιβάλλοντος και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.
       
      Όσοι ισχυριστούν ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα έχουν προηγηθεί ειδικές εγκρίσεις (πχ ΣΑ, αρχαιολογία), τους επισημαίνουμε ότι αυτό δεν αναφέρεται ρητά στην νομοθεσία και οι εγκρίσεις αυτές δεν αφορούν πολεοδομικό έλεγχο, ύπαρξη επιβλέποντος μηχανικού ανεξάρτητα μεγέθους έργου και έγκριση προϋπολογισμού με αποτέλεσμα να δημιουργούνται γραφειοκρατικές εμπλοκές και βάση διαπλοκής.
       
      Το Τμήμα Αττικής του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, σε πρόσφατη ανακοίνωση μας με ευκαιρία το νομοσχέδιο για την αυθαίρετη δόμηση, είχαμε επισημάνει ότι το φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης βασίζεται στην υποκριτική, πολλές φορές παράλογη και υπερβολική αντιμετώπισή του από όλους τους κρατικούς φορείς που αρνούνται με νομικίστικα τεχνάσματα, να καθορίσουν μια υλοποιήσιμη κόκκινη γραμμή πέρα από την οποία θα γίνεται κατεδάφιση των αυθαιρέτων.
       
      Προτείναμε, σαν αρχιτέκτονες που έχουμε γνώση του προβλήματος, τον εξορθολογισμό της πολεοδομικής νομοθεσίας συνολικά και απορρίπτουμε προτάσεις για οριζόντιες ρυθμίσεις.
       
      Αναγνωρίζουμε ότι οι διατάξεις του πρόσφατου νόμου (Ν. 4178/13) που αφορούν ρυθμίσεις και τακτοποιήσεις αυθαιρέτων είναι σαφώς πιο επεξεργασμένες από αυτές του Ν.4014/11. Νόμοι όπως αυτός, τακτοποιούν ποινικές και αστικές ευθύνες ιδιοκτητών που κατά κανόνα κινήθηκαν καθ’ υπέρβαση των πολεοδομικών κανόνων ή τους αγνόησαν εντελώς. Ο ρόλος των αρχιτεκτόνων, στην περίπτωση αυτή, είναι απλά καταγραφικός και θα ήταν υποκρισία από μέρους μας η κάθε προσπάθεια επιστημονικής τεκμηρίωσής τους, το δε ενδιαφέρον μας ομολογούμε ότι είναι καθαρά βιοποριστικό.
       
      Αναγνωρίζουμε επίσης την ανάγκη βελτίωσης των διαδικασιών και του χρόνου εγκρίσεων και αντιμετώπισης της γραφειοκρατίας γενικά, δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε και την γενική κατάργησή τους, ανάγκη στην οποία προσχηματικά βασίστηκαν οι αλλαγές του Ν.4067/12 με το αρ.48 του νόμου αυτού.
       
      Μετά την υπερψήφιση όμως του συγκεκριμένου άρθρου 48, για το οποίο δεν υπήρξαν ιδιαίτερες αντιδράσεις και από τα υπόλοιπα κόμματα στην βουλή, είναι πλέον σίγουρο ότι:
      Η βούληση της πολιτείας για πάταξη της αυθαίρετης δόμησης είναι υποκριτική. Διατάξεις όπως κάποιες του αρ. 48, όπου ή πολιτεία απεμπολεί οριζόντια την υποχρέωσή της για έλεγχο των κατασκευών, θα δημιουργήσουν ένα νέο κύμα αυθαιρέτων και μια νέα γενιά ομήρων του πολιτικού συστήματος με στόχο την εκλογική πελατεία.
      Το ενδιαφέρον για το περιβάλλον και την αρχιτεκτονική κληρονομιά από πλευράς της πολιτείας είναι και αυτό υποκριτικό και ελάχιστοι τελικά το υπερασπίζονται. Χάνεται η έννοια του μνημείου και του διατηρητέου. Η υπόσχεση του αναπληρωτή υπουργού προς τον εκπρόσωπο του ΣΑΔΑΣ στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, για αντιμετώπιση του προβλήματος και η μετέπειτα σιωπή του, το αποδεικνύουν.
      Το ενδιαφέρον για το πολιτικό όφελος ως κέρδος από την εξυπηρέτηση συντεχνιακών απαιτήσεων αποδεικνύεται σημαντικότερο από την προστασία του περιβάλλοντος και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς. Η απόσυρση συγκεκριμένης τροπολογίας στην κατεύθυνση του σεβασμού των επικυρωμένων διεθνών συμβάσεων, που εισήγαγε και απέσυρε ο αναπληρωτής υπουργός, πριν καν συζητηθεί, δείχνει την αδυναμία αντίστασης σε συντεχνιακές απαιτήσεις.
      Οι διατάξεις αυτές του αρ. 48 με βάση τις οποίες πλήθος εργασιών σε μεγάλες εργολαβίες και έργα (ανακαινίσεων κλπ) θα μπορούν να γίνονται χωρίς οικοδομική άδεια, συνεπάγονται έργα χωρίς ελεγμένους, με άγνωστους προϋπολογισμούς, πιθανές εικονικές συμβάσεις και απώλεια μεγάλων εσόδων του δημοσίου και των ασφαλιστικών φορέων. Αυτά γίνονται, σε μια τραγική οικονομική συγκυρία για να μπορούν «όποιοι μηχανικοί έχουν το δικαίωμα να υπογράφουν τεχνικές εκθέσεις» να δραστηριοποιούνται ελεύθερα σε αντικείμενα που το άρθρο 8 του Ν.4030/11, σε εφαρμογή της κοινής λογικής και της διεθνούς πρακτικής, δεν τους επέτρεπε.

      Οι αρχιτέκτονες του Τμήματος Αττικής του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ ζητούν από την πολιτεία και συγκεκριμένα από το ΥΠΕΚΑ, το ΥΠΟΤ και το Υπουργείο Οικονομικών:
      Να σταματήσει αυτή η συνεχιζόμενη υποκρισία όσον αφορά στο ενδιαφέρον για το περιβάλλον και την πολιτιστική μας κληρονομιά.
      Να αποτραπεί η νέα γενιά αυθαιρέτων.
      Να σταματήσουν να υποκύπτουν σε εκβιαστικές παρεμβάσεις συντεχνιών που, προκειμένου να διασφαλίσουν υπερβάλλον επαγγελματικό αντικείμενο, οδηγούν το δημόσιο σε απώλεια εσόδων και τον λαό σε «ειδικές εισφορές».
      Να εκτιμηθεί η απώλεια εσόδων (λόγω έλλειψης εγκεκριμένων προϋπολογισμών) και να αποσυρθούν οι σχετικές διατάξεις του άρθρου 48 του νέου νόμου περί αυθαιρέτων που αφορούν την επέκταση των περιπτώσεων αδειών μικρής κλίμακας.

      Σε αντίθετη περίπτωση, οι εμπλεκόμενοι υπουργοί θα θεωρούνται «συνυπεύθυνοι» για την απώλεια εσόδων του δημοσίου και το νέο κύμα αυθαιρέτων.
       
      Οι αρχιτέκτονες του Τμήματος Αττικής του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ ζητούν από τον ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ και όλους τους επιστημονικούς φορείς και συλλόγους να προσφύγουν στο ΣΤΕ για το συγκεκριμένο θέμα.
       
      Οι αρχιτέκτονες του Τμήματος Αττικής του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ θα εξετάσουν την συμμετοχή τους στα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής και σε όλες τις θεσμοθετημένες επιτροπές που τυχόν συμμετέχουν.
       
      Πηγή. ΣΑΔΑΣ Τμήμα Αττικής
    20. Αρθρογραφία

      Greenick

      Ψάχνωντας σήμερα στο site της βουλής, βρήκα την παρακάτω τροπολογία-σφήνα που τροποποιεί την παρ. 2 του αρθ. 8 του Ν.4030, το οποίο όπως ισχύει σήμερα επιτρέπει μόνο σε Α/Μ την υπογραφή αρχ. μελετών σε παραδοσιακούς οικισμούς, παραδοσιακά τμήματα πόλης κ.λ.π. Με την τροπολογία που αναφέρω,επιπροσθέτως δίνονται αποκλειστικά σε Α/Μ οι αρχιτεκτονικές μελέτες και στα ειδικά κτίρια ανά την επικράτεια, δηλαδή σύμφωνα με την παρ. 21 του αρθ.2 του ΝΟΚ, όλα τα κτίρια με χρήση άνω του 50% που δεν είναι κατοικία!!!
       
      Κοντολογίς,οι μη Α/Μ θα μπορούμε να υπογράψουμε αρχιτεκτονικά μόνο σε κατοικίες ή σε κτίρια με χρήση κατοικίας πάνω από 50%. Όλα τα άλλα τα ξεχνάμε.
       
      Ήδη σε περιοχές όπως στην Κέρκυρα που δραστηριοποιούμαι -με μεγάλο παραδοσιακό τμήμα πόλης και πάρα πολλούς παραδοσιακούς οικισμούς-, το αντίστοιχο άρθρο όπως ισχύει σήμερα έχει αφαιρέσει πάρα πολλά επαγγελματικά δικαιώματα σε πολλούς κλάδους μηχανικών, δίνοντάς τα αποκλειστικά σε Α/Μ.Αν ψηφιστεί και η τροπολογία,θα επηρεάσει όλη την επικράτεια, σε ένα απείρως ευρύτερο φάσμα εργασιών.
       
      Η τροπολογία κατατέθηκε στις 26/7/2013, φέρει την υπογραφή του Υπουργού Σταύρου Καλαφάτη και θα συζητηθεί σήμερα στις 17:00 σύμφωνα με το πρόγραμμα των Συνεδριάσεων της Επιτροπής...
       
      Να τονίσω ότι σκοπός της ανάρτησής μου φυσικά και δεν είναι να ανοίξει καμιά κόντρα με τους συναδέλφους Α/Μ -που θεωρώ ότι ευνοούνται σκανδαλωδώς από την εν λόγω τροπολογία-, αλλά απλά η ενημέρωση των λοιπών συναδέλφων, γιατί από ό,τι έχω καταλάβει κανείς δεν την έχει πάρει χαμπάρι,αφού άλλη αντίστοιχη ανάρτηση δεν βρήκα...
       
      Η τροπολογία είναι η: 704/80 26.7.2013
       
      Πηγή: http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/bbb19498-1ec8-431f-82e6-023bb91713a9/8154991_1.pdf
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.