Αναζήτηση στην κοινότητα

ΣτΕ Ολ 1944-7/2021. Διαφορές από αναπροσαρμογή τιμής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Πρόεδρος: Ε. Σάρπ Εισηγητές: Η. Μάζος, Ό. Παπαδοπούλου Με τις εν λόγω αποφάσεις της Ολομέλειας του Δικαστηρίου κρίθηκαν τα εξής: Πλειοψηφία: Με την ένταξη των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ στο Σύστημα Μεταφοράς ή στο Δίκτυο Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας επιδιώκονται σκοποί δημοσίου συμφέροντος, αναγόμενοι, μεταξύ άλλων, στην προστασία του περιβάλλοντος, την ενίσχυση της οικονομίας και την συμβολή στην βιώσιμη ανάπτυξη. Περαιτέρω, ως εργαλείο για την κατά τα ανωτέρω ένταξη των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ στο Σύστημα ή το Δίκτυο ο νομοθέτης δεν επέλεξε την μονομερή εξουσιαστική πράξη διοικητικής αρχής (ή διφυούς νομικού προσώπου, ενεργούντος ως φορέας δημόσιας εξουσίας), αλλά -όπως προσήκει σε καθεστώς μερικής έστω απελευθέρωσης της αγοράς- την σύμβαση που καταρτίζεται μεταξύ του κατόχου της οικείας άδειας παραγωγής και της ΛΑΓΗΕ ΑΕ ή της ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ, η οποία ρητώς χαρακτηρίζεται από τον νόμο ως “σύμβαση πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας”. Το γεγονός ότι ουσιώδη στοιχεία της συναπτόμενης σχέσης, μεταξύ των οποίων και το τίμημα της ηλεκτρικής ενέργειας, καθορίζονται από τον νομοθέτη, με αποτέλεσμα την περιστολή της συμβατικής ελευθερίας των εμπλεκομένων μερών, δεν αναιρεί τον χαρακτήρα της ως συμβατικής σχέσης. Ανεξαρτήτως δε του αν πράγματι πρόκειται για σύμβαση πώλησης ή για άλλο συμβατικό μόρφωμα (ενόψει των χαρακτηριστικών της, και της ιδιάζουσας θέσης της ΛΑΓΗΕ ΑΕ ή της ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ), η συναπτόμενη μεταξύ του παραγωγού ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ και της ΛΑΓΗΕ ΑΕ ή της ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ σχέση αποτελεί σύμβαση του ιδιωτικού δικαίου κατά το κρατούν οργανικό κριτήριο. Κατά συνέπεια, οι πράξεις της ΛΑΓΗΕ ΑΕ ή της ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ, με τις οποίες, κατ’ εφαρμογή των εκάστοτε ισχυουσών διατάξεων νόμου, προσδιορίζεται το οφειλόμενο στον παραγωγό τίμημα για την ηλεκτρική ενέργεια από ΑΠΕ ή ΣΗΘΥΑ, εκδίδονται στο πλαίσιο της κατά τα ανωτέρω συμβατικής σχέσης και προκαλούν διαφορές του ιδιωτικού δικαίου. Την ως άνω συμβατική σχέση αφορούν, εξάλλου, και οι πράξεις της ΛΑΓΗΕ ΑΕ ή της ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ, με τις οποίες διαπιστώνεται η συνδρομή των προϋποθέσεων που τάσσονται με την παραγράφου ΙΓ του άρθρου πρώτου του ν. 4254/2014. Ως εκ τούτου, και από τις ανωτέρω πράξεις της ΛΑΓΗΕ ΑΕ ή της ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ, που δρουν κατά την έκδοσή τους ως αντισυμβαλλόμενοι σε σύμβαση του ιδιωτικού δικαίου (και όχι ως φορείς δημόσιας εξουσίας), γεννώνται διαφορές ιδιωτικού δικαίου, αρμοδιότητας των πολιτικών δικαστηρίων. Δεν ασκούν δε επιρροή, από την άποψη που ενδιαφέρει εν προκειμένω, οι σκοποί που θάλπονται με τις ως άνω διατάξεις της παραγράφου ΙΓ του άρθρου πρώτου του ν. 4254/2014 και συνδέονται με την ομαλή λειτουργία του Ειδικού Λογαριασμού των άρθρων 40 του ν. 2773/1999 και 143 του ν. 4001/2011, εφόσον η εξυπηρέτηση σκοπών δημοσίου συμφέροντος εκ μέρους νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, το οποίο, όπως εν προκειμένω, δεν ασκεί δημόσια εξουσία, αλλά ενεργεί εντός των πλαισίων της συναλλακτικής δράσης του, δύναται να επιτευχθεί και με μέσα του ιδιωτικού δικαίου. Μειοψηφία: Ουσιώδες στοιχείο του καθεστώτος στήριξης αποτελεί ο Ειδικός Λογαριασμός, προκειμένου δε ο εν λόγω μηχανισμός να καταστεί βιώσιμος, ελήφθησαν από τον νομοθέτη μέτρα, στα οποία εντάσσονται και οι επίδικες ρυθμίσεις του ν. 4254/2014. Όταν ο φορέας που διαχειρίζεται τον Ειδικό Λογαριασμό εκδίδει αποφάσεις κατ’ εφαρμογή των ρυθμιστικών παρεμβάσεων του νομοθέτη προς μείωση του ελλείμματος του Ειδικού Λογαριασμού, ο φορέας αυτός [ΛΑΓΗΕ ΑΕ (ήδη ΔΑΠΕΕΠ ΑΕ) ή ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ για ΜΔΝ] δεν ενεργεί μόνο ως αντισυμβαλλόμενος του παραγωγού, αλλά προεχόντως κατ’ ενάσκηση δημόσιας εξουσίας, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του για την οργάνωση και τη ρύθμιση της οικείας [ατελούς] αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Συνεπώς, όταν οι φορείς [ΛΑΓΗΕ ΑΕ (ήδη ΔΑΠΕΕΠ ΑΕ) ή ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ για ΜΔΝ] εκδίδουν κατ’ εφαρμογή της παραγράφου ΙΓ του άρθρου πρώτου του ν. 4254/2014 εκκαθαριστικά σημειώματα, ενεργούν προεχόντως, δυνάμει της δημοσίου δικαίου αρμοδιότητάς τους, προς εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος [διασφάλιση της βιωσιμότητας του Ειδικού Λογαριασμού], και όχι δυνάμει της οιονεί συμβατικής σχέσης τους με τους παραγωγούς, η αμφισβήτηση δε της νομιμότητας των πράξεων αυτών, εν σχέσει με τη συνταγματικότητα του νομοθετικού ερείσματός τους -και όχι απλώς η αμφισβήτηση της ορθότητας και ακρίβειας του ad hoc υπολογισμού στον οποίο προβαίνει ο οικείος φορέας, με δεδομένο το επίμαχο νομοθετικό έρεισμα- γεννά ακυρωτική διοικητική διαφορά, υπαγόμενη στη δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Mη νόμιμο έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, που καθορίζει τα ύψη και τους λοιπούς ειδικούς όρους και περιορισμούς δόμησης στην περιοχή Μακρυγιάννη-Κουκάκι του Δήμου Αθηναίων. Το Ε΄ Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Παναγιώτη Ευστρατίου και εισηγητή τον πάρεδρο Δημήτρη Πυργάκη, σύμφωνα με πληροφορίες, έκρινε μη νόμιμο στο σύνολό του το επίμαχο σχέδιο Διατάγματος. Συγκεκριμένα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι, με το σχέδιο διατάγματος, αυξάνεται αδικαιολόγητα κατά 6,5 μέτρα το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος και φτάνει τα 21 μέτρα, κάτι που αποτελεί ανεπίτρεπτη επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος, μη συνάδουσα προς το διακηρυγμένο στόχο ελέγχου του ύψους των οικοδομών, χάριν της προστασίας του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως, και δεν εναρμονίζεται προς τα ύψη των γειτονικών περιοχών. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι πρέπει μέχρι τις 11.3.2022 να κατατεθεί στο ΣτΕ νέο σχέδιο διάταγματος, καθώς αφενός τότε λήγει η προθεσμία αναστολής έκδοσης οικοδομικών αδειών στην επίμαχη περιοχή και, αφετέρου, έχουν παρέλθει 17 χρόνια από την έκδοση υπουργικής απόφασης (29.1.2004) αναοριοθέτησης του αρχαιολογικού χώρου της Αθήνας.

Ο υπογράφων το κείμενο που ακολουθεί είμαι ο αρχιτέκτονας που εξέδωσε την τελευταία αναθεώρηση το 2015 της αρχικής οικοδομικής αδείας του 2006 για ακίνητο στην Πάτμο ιδιοκτησίας Βρετανού εργοδότη μου, την οποία ακύρωσε η απόφαση 176/2023 του ΣτΕ. Πολύς λόγος έχει ήδη γίνει για τις καταστροφικές ή ευεργετικές (για κάποιους λίγους) επιπτώσεις της απόφασης 176/2023 της ολομελείας του ΣτΕ στην κοινωνία, την οικονομία, την χωροταξία και την ασφάλεια δικαίου. Κανείς όμως μέχρι στιγμής δεν έχει ασχοληθεί με την δομή αυτής καθαυτής της απόφασης. Με τι λογικά και νομικά υλικά έχει «μαγειρευθεί» ούτως ειπείν; Κατανοητή αυτή η απουσία κριτικής ανάλυσης αφού, δυστυχώς, οι αποφάσεις ΣτΕ (και μάλιστα της ολομελείας του) αποτελούν τρόπον τινά ιερές εντολές στις οποίες οφείλουμε αδιαμαρτύρητη υποταγή. -Τι θα λέγαμε όμως εάν ένα δικαστήριο καταδίκαζε κάποιον σε θάνατο με ένα σκεπτικό το οποίο αποτελούνταν από ψευδή στοιχεία, διαστρέβλωση γεγονότων- νόμων, ηθελημένη απόκρυψη άλλων γεγονότων-νόμων; Πάτμος, θέση Λιγγίνου: η “τρύπα’ της εκσκαφής της υπο ανέγερση οικοδομής, που η οικοδομική άδεια της ακυρώθηκε από το ΣτΕ. -Έγραψα θάνατο; Ναι, διότι η απόφαση 176/2023 έχει σαν στόχο τον ξαφνικό θάνατο της εκτός σχεδίου δόμησης και σαν αποτέλεσμα τον ξαφνικό οικονομικό θάνατο της περιουσίας εκατοντάδων χιλιάδων ιδιοκτητών ανά την επικράτεια. Ζυγίζοντας τα λόγια μου, ισχυρίζομαι ότι, δυστυχώς, η απόφαση 176/2023 είναι ένας απαράδεκτος συνδυασμός: Α) ηθελημένης διαστρέβλωσης και παρανάγνωσης του Πρ. Δ/γματος 24/31-5-1985 (ΦΕΚ 270 Δ’), Β) αυθαίρετης ερμηνείας των προθέσεων του νομοθέτη του νόμου 3212/31-12-2003 Άρθρο 10 παρ.1 (ΦΕΚ 308Α’) και Γ) ακόμη χειρότερα, συνειδητή απόκρυψη-εξαφάνιση του άρθρου 23 παρ.3 του ίδιου νόμου 3212/31- 12-2003 (ΦΕΚ 308Α’). Εξηγούμαι: Α) Τι λέει το Πρ. Δ/γμα του 1985; «α. Ελάχιστο εμβαδόν γηπέδου 4.000μ2 β. για γήπεδα που έχουν πρόσωπο σε Διεθνείς, Εθνικές, Δημοτικές και κοινοτικές ως και εγκαταλειμμένα τμήματά τους και σιδηροδρομικές γραμμές απαιτούνται: Ελάχιστο πρόσωπο 45μ. Ελάχιστο βάθος 50μ. Ελάχιστο εμβαδόν 4.000μ2» Πρόκειται για μια απολύτως λογική διάκριση μεταξύ μη παρόδιων γηπέδων (α’) και παρόδιων γηπέδων (β’). Τι ισχυρίζεται όμως η 176/2023; «Η εν λόγω διάταξη του άρθρου 1 παρ.1 του π.δ. όριζε στην περίπτωση α’ απλώς το ελάχιστον εμβαδόν (4.000τ.μ.) για την κατά τον κανόνα δόμηση των εκτός σχεδίου ακινήτων, ενώ ρύθμιζε συνολικά το ζήτημα των προϋποθέσεων αυτής στην επόμενη περίπτωση β’» Πρόκειται, δυστυχώς, για μία ηθελημένη διαστρέβλωση-παρανάγνωση δύο διαφορετικών περιπτώσεων (α’ και β’) που αποδεικνύεται εύκολα εάν σημειώσουμε τα εξής: 1.το β’ αφορά αποκλειστικά σε γήπεδα «που έχουν πρόσωπο», δηλαδή αυτά τα οποία έχουν ήδη πρόσωπο. Δεν πρόκειται για θεσμοθέτηση προϋπόθεσης προσώπου, αλλά για θεσμοθέτηση προϋποθέσεων όσων έχουν ήδη πρόσωπο. 2. Λέει η απόφαση 176/2023 «…όριζε στην περίπτωση α’ απλώς το ελάχιστον εμβαδόν (4.000τ.μ.)…» -Τότε γιατί στο β’ επαναλαμβάνει την προϋπόθεση «Ελάχιστο εμβαδόν 4.000τ.μ.»; -Προφανώς γιατί το β’ θεσμοθετεί ξεχωριστές προϋποθέσεις για τα γήπεδα «που έχουν (ήδη) πρόσωπο». 3. Το β’ δεν θεσμοθετεί την προϋπόθεση προσώπου αλλά συγκεκριμένο μήκος προσώπου 45μ. (Υπενθυμίζω!: σε όσα έχουν ήδη πρόσωπο σε δρόμο). Η 176/2023 όχι τυχαία, δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο μήκος των 45μ. Αυτό διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η μόνη πραγματική θεσμοθετημένη προϋπόθεση προσώπου εν γένει στα εκτός σχεδίου γήπεδα «έρχεται» το 2003 και έχει και συγκεκριμένο μήκος 25μ. Ούτε αυτό το μήκος, όχι τυχαία, αναφέρεται στην 176/2023 για τον ευνόητο λόγο ότι αποτελεί άλλη μία απόδειξη ότι το α’ και β’ είναι δύο διακριτές περιπτώσεις, όπως θα αποδειχθεί ακόμη καλύτερα και πιο κάτω. Β) Τι λέει ο νόμος 3212/31-12-2003 (ΦΕΚ 308 Α’) Άρθρο 10, παρ. 1; «Η περίπτωση α’ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του από 24/31-5-1985 Πρ.Δ/τος (ΦΕΚ 270Δ’) αντικαθίσταται ως εξής: α. Ελάχιστον εμβαδόν γηπέδου 4.000μ2 και πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο 25 μέτρα» -Τι μας λέει η 176/2023; «Ως εκ τούτου ο νομοθέτης, προς αποφυγήν παρερμηνείας και καταστρατηγήσεων, με το άρθρο 10 παρ.1 του ν.3212/2003 όρισε κατά τροποποίηση της ανωτέρω περίπτωσης α’ ελάχιστο μήκος προσώπου των γηπέδων επί του κοινοχρήστου χώρου». Ας σημειωθεί λοιπόν: 1.Κατ’ αρχάς πρόκειται για μία αυθαίρετη ερμηνεία των προθέσεων του νομοθέτη ο οποίος εμφανίζεται 18 ολόκληρα χρόνια μετά το Πρ. Δ/γμα του 1985 να έρχεται το 2003 να «αποφύγει» «παρερμηνείες» και «καταστρατηγήσεις». Ποιές παρερμηνείες και ποιές καταστρατηγήσεις; Και γιατί άραγε περίμενε τόσο πολύ καιρό να διορθώσει τα κακώς κείμενα; Στην πραγματικότητα ο νομοθέτης βάζει για πρώτη φορά έναν ουσιαστικό περιορισμό στην εκτός σχεδίου δόμηση θεσμοθετώντας την προϋπόθεση προσώπου μόνο σε γήπεδα που θα δημιουργηθούν μετά την 31η/12/2003- δηλαδή περιορίζει αισθητά την δυνατότητα κατατμήσεων. 2. Ας προσέξουμε πάλι όμως πως- όχι τυχαία- η 176/2023 δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο μήκος προσώπου (25μ.) που θεσμοθετείται το 2003. Και ας δούμε τυπογραφημένο το Πρ. Δ/γμα του 1985 όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο του 2003. Έτσι θα εικονογραφηθεί και πιστοποιηθεί η σαθρότατη δομή της 176/2023 η οποία στηρίζεται μεταξύ άλλων αυθαιρεσιών στην απόκρυψη αντιφατικών στοιχείων όπως δύο διαφορετικά μήκη προσώπου (45μ. και 25μ.) τα οποία υποτίθεται (κατά την 176/2023) αφορούν στην ίδια περίπτωση!! «α. Ελάχιστο εμβαδόν γηπέδου 4.000μ2 και πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο 25 μέτρα. β. για γήπεδα που έχουν πρόσωπο σε Διεθνείς, Εθνικές, Δημοτικές και κοινοτικές ως και εγκαταλειμμένα τμήματά τους και σιδηροδρομικές γραμμές απαιτούνται: Ελάχιστο πρόσωπο 45μ. Ελάχιστο βάθος 50μ. Ελάχιστο εμβαδόν 4.000μ2» Να γιατί η 176/2023 δεν έχυσε περιττό μελάνι αναφέροντας τα δύο αυτά διαφορετικά μήκη προσώπου. Εάν τα ανέφερε θα έβγαζε μάτι η αντίφαση: Δύο διαφορετικές προϋποθέσεις μήκους προσώπου για μία περίπτωση γηπέδων. 3. Τέλος, ας σημειωθεί εδώ και κάτι ακόμα: Το β’ απαιτεί και συγκεκριμένο ελάχιστο βάθος: 50μ. Εάν λοιπόν δεχτούμε ότι κατά την ερμηνεία της 176/2023 τα α’ και β’ περιγράφουν και θεσμοθετούν προϋπόθεση της ίδιας περίπτωσης τότε όλα τα ακίνητα εκτός σχεδίου έχουν υποχρέωση όχι μόνον ελάχιστου προσώπου (25μ. ή 45μ.- εδώ υπάρχει το αναφερθέν πρωτύτερα βραχυκύκλωμα!) αλλά και ελάχιστου βάθους 50μ! Γ) Εδώ φτάσαμε στο χειρότερο δηλαδή την προφανώς ηθελημένη απόκρυψη της μεταβατικής διάταξης του Νόμου 3212/2003 και συγκεκριμένα το άρθρο 23 παρ.3: «Η περίπτωση α’ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του από 24/31-5-1985 προεδρικού διατάγματος, όπως αντικαθίσταται με την παρ.1 του άρθρου 10 του νόμου αυτού δεν ισχύει για γήπεδα που υφίστανται κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού» Είναι εντυπωσιακό ότι η σημερινή κυβέρνηση μόλις μερικά χρόνια πριν και συγκεκριμένα στις 3 Δεκεμβρίου 2020 δια στόματος του τότε υπουργού ΥΠΕΝ Κώστα Χατζηδάκη στην Βουλή αναφέρθηκε στην μεταβατική αυτή διάταξη- την οποία αποκρύπτει σήμερα η 176/2023- λέγοντας: «Διότι σωστά επισημάνθηκε στην διαβούλευση ότι το κράτος, με έναν νόμο του ΠΑΣΟΚ το 2003, είχε δώσει την βεβαιότητα σε όλους τους ιδιοκτήτες πάνω από 4 στρέμματα ότι μπορούν να χτίζουν- το έγραφε ο νόμος- χωρίς να υπάρχει μέτωπο στο δρόμο. Επομένως χιλιάδες συμπολίτες μας είχαν ήδη αγοράσει τέτοια τεμάχια ή τα είχαν ήδη και είχαν την βεβαιότητα ότι μπορούν να προχωρήσουν μπροστά»! Πουθενά στην απόφαση 176/2023 δεν αναφέρεται η μεταβατική αυτή διάταξη, η οποία αποδεικνύει ακριβώς ότι η απαίτηση προσώπου αφορά ΜΟΝΟΝ σε όσα γήπεδα δημιουργήθηκαν μετά την 31η/12/2003. Η απόκρυψη της μεταβατικής αυτής διάταξης αποκτά σκανδαλώδη διάσταση όταν σημειωθεί και το εξής απίστευτο: Ο ιδιοκτήτης της οικοδομικής άδειας στην Πάτμο και των αναθεωρήσεών της, την οποία ακύρωσε τελεσίδικα η απόφαση 176/2003 είχε προσφύγει στο ΣτΕ επιδιώκοντας την εξαφάνιση της απόφασης 369/2018 του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, η οποία πρωτοδίκως είχε ακυρώσει την εν λόγω άδεια με μόνο σκεπτικό ότι η μεταβατική διάταξη του νόμου 32/12-2003 άρθρο 23, παρ. 3 (η οποία κατοχύρωνε περίτρανα την οικοδομική άδεια αφού το ακίνητο στην Πάτμο «υφίστατο» από το 1963) ήταν «αντισυνταγματική»! Η απόφαση 176/2023 δεν σχολιάζει ούτε κρίνει καθόλου την πρωτόδικη απόφαση του Διοικ. Εφετ. Πειραιά εκτός από μία σεμνή αναφορά: «…και συνεπώς νομίμως αν και με διαφορετική αιτιολογία οι προβληθείσες οικοδομικές άδειες ακυρώθηκαν με την εκκαλούμενη απόφαση, απορρίφθηκαν δε όλοι οι αντίθετοι λόγοι εφέσεως». -Με αυτόν τον …σεμνό τρόπο η 176/2023 αποφεύγει να αναφερθεί ρητά στην ουσία της απόφασης του Διοικ. Εφετ. Πειραιά, δηλαδή στην μεταβατική διάταξη. -Γιατί; Διότι η μεταβατική διάταξη από μόνη της τινάζει στον αέρα τον – εξ αρχής – σαθρό ισχυρισμό της 176/2023 ότι δήθεν από το 1985 ο νόμος απαιτούσε πρόσωπο εν γένει στην εκτός σχεδίου δόμηση. Μόνον έτσι, αποφεύγοντας – όπως ο διάβολος το λιβάνι- κάθε αναφορά στην μεταβατική διάταξη καταφέρνει(;) η 176/2023 να συσκοτίσει και να αποκρύψει την αλήθεια η οποία είναι ότι όλα τα εκτός σχεδίου γήπεδα – ανά την επικράτεια – τα οποία έχουν δημιουργηθεί («υφίστανται») πριν την 31η Δεκεμβρίου 2003 ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΕ ΔΡΟΜΟ για να καταστούν δομήσιμα. (Εκτός βέβαια: 1)όσων εμπίπτουν στις περιπτώσεις του προαναφερθέντος περίφημου β´ του νόμου 1985 και 2) όσων εμπίπτουν σε ειδικές διατάξεις όπως συγκεκριμένες ΖΟΕ οι οποίες προβλέπουν ρητά την απαίτηση προσώπου.) Συμπερασματικά: -Τίθεται το ερώτημα: «Είναι δυνατόν οι πολίτες/ιδιοκτήτες στην Ελλάδα αλλά και όσοι ξένοι αποφασίσουν να επενδύσουν στην χώρα μας να είναι όλοι έρμαια μιας ανεξέλεγκτης δικαστικής εξουσίας;» Η απάντηση μας είναι: «Αν αυτό δυστυχώς συμβαίνει, τότε αυτή η δικαστική εξουσία θα μπορούσε μάλλον ακριβοδίκαια, να έχει την ονομασία Συμβούλιο του Ετσιθελισμού». Ακόμα χειρότερα, απέναντι σε αποφάσεις τόσο τραγελαφικές και απολύτως άδικες όπως η 176/2023, η κυβέρνηση, παρόλη την νομοθετική εξουσία που της έχει δώσει η βούληση του Ελληνικού λαού, δείχνει να στέκεται – «μοιραία και άβουλη αντάμα» – μπροστά στο απαράδεκτο φαινόμενο της διαστρέβλωσης, απαξίωσης και απόπειρας ακύρωσης νόμων, που ψηφίζει η Βουλή των Ελλήνων – εδώ και 95 ολόκληρα χρόνια – τους οποίους μάλιστα, πρόσφατα επιβεβαίωσε δημοσίως υπουργός της. *Δημήτρης Κωνσταντινίδης: Αρχιτέκτων Μέλος ΤΕΕ από 29/4/1982 Αρ. Μητρώου 36644 Bachelor : Harvard University 1975 Masters : Columbia University 1978

Με νέα απόφαση που εξέδωσε η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας για υπόθεση ανέγερσης διώροφης οικοδομής με υπόγειο σε γήπεδο εκτός σχεδίου, υπογραμμίζει πως για την εκτός σχεδίου δόμηση δεν αρκεί το ελάχιστο εμβαδόν, αλλά απαιτείται ως προϋπόθεση, ήδη από το 1985, και η ύπαρξη προσώπου σε κοινόχρηστο χώρο (δρόμο). Αναλυτικά: Με την 176/2023 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκε έφεση κατά της 369/2018 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς με την οποία ακυρώθηκε άδεια οικοδομής, όπως είχε αναθεωρηθεί, του Τμήματος Πολεοδομίας Καλύμνου της Ν. Α. Δωδεκανήσου. Με την εν λόγω οικοδομική άδεια, όπως αναθεωρήθηκε, επετράπη η ανέγερση διώροφης οικοδομής με υπόγειο σε γήπεδο εκτός σχεδίου, στη θέση Λυγγίνου της νήσου Πάτμου. Ειδικότερα, με την ανωτέρω απόφαση, αφού απερρίφθησαν λόγοι εφέσεως που αφορούσαν το εμπρόθεσμο της αιτήσεως ακυρώσεως, καθώς και το ζήτημα αν η δίκη εξακολουθούσε να έχει αντικείμενο μετά την αναθεώρηση της οικοδομικής άδειας που έγινε αφού είχε ασκηθεί η αίτηση, κρίθηκαν, μεταξύ άλλων, τα εξής: Από το συνδυασμό των άρθρων 24 παρ. 1 και 2 και 17 του Συντάγματος συνάγεται θεμελιώδης, από πλευράς δυνατότητας δομήσεως, διαφοροποίηση μεταξύ των εντός σχεδίου περιοχών, οι οποίες προορίζονται για δόμηση, και των εκτός σχεδίου περιοχών, οι οποίες δεν έχουν ως προορισμό, κατ’ αρχήν, την δόμηση ή την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά την γεωργική, κτηνοτροφική και δασοπονική εκμετάλλευση και την αναψυχή του κοινού. Στις εκτός σχεδίου περιοχές, η δόμηση μόνο κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται, δυνάμενη και να απαγορεύεται εν όλω ή εν μέρει ή να επιτρέπεται υπό ιδιαιτέρως αυστηρούς όρους και περιορισμούς, προσαρμοσμένους στην ιδιαίτερη φύση κάθε περιοχής. Οι όροι αυτοί δεν επιτρέπεται να είναι ευνοϊκότεροι, δηλαδή να καθιστούν ευχερέστερη τη δόμηση, σε σχέση προς τους ισχύοντες για τις εντός σχεδίου περιοχές, ούτε να οδηγούν σε εξομοίωση των εκτός σχεδίου περιοχών με εντός σχεδίου πόλεως ή ορίων οικισμών περιοχές ή στην εν τοις πράγμασι δημιουργία νέων οικισμών χωρίς εγκεκριμένο πολεοδομικό σχέδιο, όπως δια της κατατμήσεως ενιαίου γηπέδου σε μικρότερα. Οι ανωτέρω αρχές είναι εφαρμοστέες και στις Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.), οι οποίες αποβλέπουν στον οικιστικό έλεγχο των περιαστικών εκτός σχεδίου περιοχών αφ’ ενός προς πρόληψη της περαιτέρω επιδείνωσης των προβλημάτων τους και προστασία του περιβάλλοντος αυτών και αφ’ ετέρου προς παρεμπόδιση της δημιουργίας δεδομένων και πραγματικών καταστάσεων που θα είχαν ως συνέπεια να δυσχεραίνεται ο μελλοντικός σχεδιασμός της περιοχής. Εξ άλλου, εν όψει του χαρακτήρα των περιλαμβανομένων στη Ζ.Ο.Ε. περιοχών ως αποτελουμένων από ακίνητα εκτός σχεδίου, τα οποία δεν προορίζονται κατ’ αρχήν προς δόμηση, οι καθοριζόμενοι με την Ζ.Ο.Ε. όροι και περιορισμοί δομήσεως και χρήσεως δύνανται να εξικνούνται και μέχρις ολοσχερούς απαγόρευσης της δομήσεως σε περιοχές όπου η ανάγκη διαφύλαξης του ιδιαίτερου χαρακτήρα τους το επιβάλλει. Εφ’ όσον δε τα μέτρα αυτά αφ’ ενός θεσπίζονται με αντικειμενικά κριτήρια χάριν της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και τεκμηριώνονται από τα στοιχεία του φακέλου και αφ’ ετέρου δεν εξαφανίζουν ούτε καθιστούν την ιδιοκτησία αδρανή σε σχέση με τον προορισμό της, δεν προσκρούουν στο άρθρο 17 του Συντάγματος ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Οι διατάξεις της Ζ.Ο.Ε. Πάτμου (π.δ. της 16.7-1.8.2001) προβλέπουν για την περιοχή του επίδικου ακινήτου, μεταξύ άλλων όρων και περιορισμών δομήσεως, ελάχιστο εμβαδόν 4.000 τ.μ. και χρήση κατοικίας, παραπέμπουν δε κατά τα λοιπά στις διατάξεις του π.δ. της 24-31.5.1985 περί της εκτός σχεδίου δόμησης, μεταξύ των οποίων και αυτές του άρθρου 1 παράγρ. 1 αυτού. Η εν λόγω διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, όπως είχε αρχικά, όριζε στην περίπτωση α΄ απλώς το ελάχιστο εμβαδόν (4.000 τ.μ.) για την κατά τον κανόνα δόμηση των εκτός σχεδίου ακινήτων, ενώ ρύθμιζε συνολικά το ζήτημα των προϋποθέσεων αυτής στην επόμενη περίπτωση β΄. Ως εκ τούτου ο νομοθέτης, προς αποφυγή παρερμηνείας και καταστρατηγήσεων, με το άρθρο 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003 όρισε, κατά τροποποίηση της ανωτέρω περίπτωσης α΄, ελάχιστο μήκος προσώπου των γηπέδων επί του κοινόχρηστου χώρου. Η διάταξη αυτή δεν θεσπίζει το πρώτον, ως προϋπόθεση για την οικοδομησιμότητα των εκτός σχεδίου γηπέδων, την ύπαρξη προσώπου αυτών σε κοινόχρηστο χώρο διότι την έννοια αυτή είχε εξ αρχής και η τροποποιούμενη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 περ. α΄ του π.δ. της 24-31.5.1985. Επομένως, και τα εκτός σχεδίου γήπεδα που δημιουργήθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του άρθρου 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003, διεπόμενα από τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, όπως αυτό είχε αρχικά, είναι δομήσιμα εφ’ όσον διαθέτουν, μεταξύ άλλων, πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο (δρόμο) νομίμως υφιστάμενο και μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση, κατά τα ειδικότερον οριζόμενα στην περ. β΄ της παρ. 1 του άρθρου 1 αυτού [= άρθρο 162 παρ. 2 περ. β΄ του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας (Κ.Β.Π.Ν.)]. Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο έκρινε ότι, εφ’ όσον το επίδικο, εκτός σχεδίου και προϋφιστάμενο του ν. 3212/2003, ακίνητο δεν διέθετε πρόσωπο σε κοινόχρηστη δημόσια οδό, δεν ήταν οικοδομήσιμο σύμφωνα με τις συνδυασμένες διατάξεις του π.δ. της 24-31.5.1985 περί εκτός σχεδίου δόμησης και του π.δ. της 16.7-1.8.2001 περί Ζ.Ο.Ε. Πάτμου και συνεπώς νομίμως, αν και με διαφορετική αιτιολογία, οι προσβληθείσες οικοδομικές άδειες ακυρώθηκαν με την εκκαλούμενη απόφαση, απορρίφθηκαν δε όλοι οι αντίθετοι λόγοι εφέσεως. Περαιτέρω, ο εμπεριεχόμενος στις κρίσιμες διατάξεις των π.δ/των της 16.7-1.8.2001 και της 24-31.5.1985 όρος δομήσεως, κατά τον οποίο δομήσιμα είναι τα εκτός σχεδίου ακίνητα που έχουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο (δρόμο) νομίμως υφιστάμενο, δικαιολογείται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, συνισταμένους στην διαφύλαξη του χαρακτήρα των εκτός σχεδίου περιοχών και στην αποτροπή δημιουργίας με ιδιωτική πρωτοβουλία διάσπαρτων οικισμών χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό, όπως ορίζει, σε αρμονία με το άρθρο 24 του Συντάγματος, το άρθρο 17 του ν.δ. της 17.7.1923, όπως ισχύει (άρθρο 162 παρ. 1 του Κ.Β.Π.Ν.). Περαιτέρω, ο ανωτέρω όρος δομήσεως παρίσταται πρόσφορος και αναγκαίος για τη θεραπεία του επιδιωκόμενου με αυτόν σκοπού, δεδομένου μάλιστα ότι αφορά σε περιοχές που δεν προορίζονται κατ’ αρχήν για οικοδομική εκμετάλλευση, και είναι αναλογικός, εφ’ όσον δεν καθιστά αδόμητα τα εκτός σχεδίου ακίνητα, ούτε εξαφανίζει ή περιορίζει υπέρμετρα την ιδιοκτησία, στοιχεί δε προς βασικό κανόνα της πολεοδομικής νομοθεσίας ο οποίος ισχύει και για τα οικόπεδα εντός πολεοδομικού σχεδίου, ως προς τα οποία τα εκτός σχεδίου ακίνητα δεν νοείται να τελούν υπό ευνοϊκότερους όρους δομήσεως. Επομένως, η ρύθμιση αυτή είναι σύμφωνη με τα άρθρα 17 του Συντάγματος και 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., όλοι δε οι αντίθετοι λόγοι εφέσεως απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι. Τέλος, λόγος ότι ο ανωτέρω περιορισμός δομήσεως αντίκειται στις αρχές της προστατευόμενης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου ενόψει και του ότι ο εκκαλών, ο οποίος απέκτησε καλοπίστως το επίδικο ακίνητο το 2015 μαζί με τα απορρέοντα από ήδη υπάρχουσες οικοδομικές άδειες δικαιώματα, δεν μπορούσε να προβλέψει την ύπαρξη του εν λόγω περιορισμού, που καθιστά το ακίνητό του αδόμητο, διότι αυτός καθιερώθηκε νομολογιακώς το πρώτον με την απόφαση ΣΕ 3504/2010 7μ., απορρίφθηκε ως αβάσιμος με την εξής αιτιολογία: Εφαρμογή του κανόνα, κατά τον οποίο τα εκτός σχεδίου ακίνητα είναι δομήσιμα μόνο αν διαθέτουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο, γίνεται ρητώς ήδη στις αποφάσεις ΣΕ 2606, 3848-9/2005 7μ., οι οποίες είναι προγενέστερες των αφορωσών το επίμαχο ακίνητο οικοδομικών αδειών που εκδόθηκαν το 2006 και το 2011. Ενόψει τούτου ο ως άνω κανόνας, πέραν του ότι έπρεπε να είναι γνωστός στις πολεοδομικές αρχές, ήταν προβλέψιμος και για τους επιμελείς αγοραστές και τους συναλλασσομένους εν γένει. Πολλώ μάλλον ο επίμαχος κανόνας και η σχετική νομολογία, περιλαμβανομένης της αποφάσεως ΣΕ 3504/2010 7μ., με την οποία ερμηνεύθηκε έτι σαφέστερον η διάταξη της περιπτώσεως α΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του π.δ. της 24-31.5.1985, έπρεπε ευλόγως να είναι γνωστά κατά τον χρόνο απόκτησης του επίδικου ακινήτου από τον εκκαλούντα, το έτος 2015. ΣτΕ Ολομ. 176/2023 Πρόεδρος: Ε. Σαρπ, Πρόεδρος ΣτΕ Εισηγητής: Θ. Αραβάνης, Σύμβουλος Επικρατείας https://news.b2green.gr/29092/στε-νέα-απόφαση-2023-με-τις-απαραίτητες-πρ

Η πέριξ του γηπέδου περιοχή πρόκειται να αποτελέσει υπερτοπικό πυρήνα αναψυχής, πολιτισμού, εκδηλώσεων, εστίασης και γενικότερα πόλο έλξης τουριστικού ενδιαφέροντος. Το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που αφορά στην έγκριση Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΕΠΣ) στην περιοχή της Τούμπας του Δήμου Θεσσαλονίκης "πέρασε" από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Το σχέδιο αφορά στον καθορισμό χρήσεων γης, όρων και περιορισμών και στην περιβαλλοντική έγκριση του σχεδίου αυτού, ενώ ταυτόχρονα επιχειρείται η έγκριση του Ρυθμιστικού Σχεδίου Εφαρμογής του ΕΠΣ. Κατά συνέπεια μπορούν να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τον εκσυγχρονισμού του γηπέδου του ΠΑΟΚ στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Ειδικότερα, το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ έκρινε νόμιμο το επίμαχο σχέδιο Π.Δ. και έκανε ορισμένες νομοτεχνικού περιεχομένου παρατηρήσεις. Σύμφωνα, με το Π.Δ. επιχειρείται ο εκσυγχρονισμός του γηπέδου του ΠΑΟΚ μαζί με τις συνοδευτικές εγκαταστάσεις του, ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται αναπλάσεις στην περιβάλλουσα το γήπεδο περιοχή. Κατόπιν αυτού, σύμφωνα με το ΣτΕ, το σχέδιο Π.Δ. ανταποκρίνεται στις προβλεπόμενες απαιτήσεις του νόμου 4447/2016. Στη γνωμοδότηση του ΣτΕ, αναφέρεται ότι με το διάταγμα επέρχεται ο εκσυγχρονισμός των ποδοσφαιρικών εγκαταστάσεων του ΠΑΟΚ με ανάπτυξη νέων σύγχρονων προδιαγραφών οι οποίες ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των FIFA/UEFA στο πλαίσιο των απαιτητικότερων υποχρεώσεων της ομάδας (Champion Leagne και άλλες Ευρωπαϊκές οργανώσεις). Στη γνωμοδότηση αναφέρεται ότι με το νόμο 4572/2018 παραχωρήθηκαν στον ΠΑΟΚ εκτάσεις γύρο από το γήπεδο (21.722 και 344 τ.μ.), έτσι ώστε μαζί με την ιδιοκτησία του να αποτελούν μια ενιαία έκταση η οποία θα περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες βοηθητικές εγκαταστάσεις και συνοδές χρήσεις για την εύρυθμη λειτουργία του γηπέδου. Όπως αναφέρει το ΣτΕ, η πέριξ του γηπέδου περιοχή πρόκειται να αποτελέσει υπερτοπικό πυρήνα αναψυχής, πολιτισμού, εκδηλώσεων, εστίασης και γενικότερα πόλο έλξης τουριστικού ενδιαφέροντος.

Εάν προκληθεί ζημιά σε τρίτο πρόσωπο από κτίριο όπου δεν έχει γίνει αυτοψία, οι Περιφερειακές Ενότητες θα αποζημιώσουν για καταστροφές και για ηθική βλάβη - Το ΣτΕ το απασχόλησε περίπτωση αποκόλλησης πρόσοψης κτιρίου στην Κηφισιά κατά τη διάρκεια σεισμού, που τραυμάτισε οδηγό και κατέστρεψε το αυτοκίνητό του - Το ΣτΕ απεφάνθη ότι έχει δίκιο ο οδηγός, καθώς δεν είχε γίνει αυτοψία στο κτίριο από την Πολεοδομία Οι πολεοδομικές υπηρεσίες υποχρεούνται τουλάχιστον μία φορά, κατά το στάδιο της κατασκευής και αποπεράτωσης μιας οικοδομής (και σίγουρα πριν από το στάδιο της ρευματοδότησης), να διενεργούν αυτοψία. Σε περίπτωση, όμως, που δεν υλοποιηθεί αυτή και προκληθεί ζημιά σε τρίτο πρόσωπο (π.χ. λόγω αποκόλλησης τμήματος της οικοδομής) από οικοδομή που δεν έχει ελεγχθεί, τότε υπεύθυνες να αποζημιώνουν το θύμα είναι οι περιφέρειες (πρώην νομαρχίες), σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η απόφαση του Α’ Τμήματος του ΣτΕ, ερμηνεύοντας και εφαρμόζοντας την πολεοδομική νομοθεσία, συμβάλλει στην προσπάθεια να αποτραπούν οι αυθαίρετες κατασκευές σε οικοδομές που ανεγείρονται μεν με νόμιμη οικοδομική άδεια, αλλά υπάρχουν υπερβάσεις που πολλές φορές επιβαρύνουν ανεξέλεγκτα τον φέροντα οργανισμό των κτιρίων. Παράλληλα, όμως, η απόφαση αυτή ενεργοποιεί τις πολεοδομίες ώστε να διενεργούν τους προβλεπόμενους επιτόπιους έλεγχους στις οικοδομές. Την ίδια στιγμή προστατεύει αλλά και θέτει προ των ατομικών τους ευθυνών τους απασχολούμενους στις πολεοδομίες, αφού τα ποσά που επιδικάζονται σε βάρος των Περιφερειών από τα δικαστήρια καταλογίζονται στη συνέχεια από Ελεγκτικό Συνέδριο ακόμα και σε ατομικό επίπεδο. Τον Σεπτέμβριο του 1999 οδηγός κινούνταν με το αυτοκίνητό του σε δρόμο της Νέας Κηφισιάς (περιοχή Αδάμες). Ενώ λοιπόν βρισκόταν μπροστά από τριώροφο κτίριο, έγινε ο γνωστός ισχυρός σεισμός μεγέθους 5,9 Ρίχτερ, οπότε το κτίριο πήρε κλίση και αποκολλήθηκαν μεγάλα κομμάτια της πρόσοψής του, τα οποία έπεσαν πάνω στο διερχόμενο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα το όχημα να υποστεί μεγάλες υλικές ζημιές και ο οδηγός να τραυματιστεί σοβαρά. Τον Σεπτέμβριο του 2004 ο οδηγός κατέθεσε αγωγή στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών σε βάρος της Πολεοδομίας της Νομαρχίας Αθηνών (νυν Περιφερειακή Ενότητα), υποστηρίζοντας ότι τα όσα που υπέστησαν ο ίδιος και το αυτοκίνητό του οφείλονται αποκλειστικά σε παραλείψεις των αρμόδιων οργάνων της, τα οποία δεν ήλεγξαν, όπως όφειλαν, την επίμαχη οικοδομή μετά την αποπεράτωσή της (ή και μεταγενέστερα), ώστε να εντοπίσουν τις υπερβάσεις τής οικοδομικής της άδειας (αυθαίρετες κατασκευές) και να επιβάλουν τις προβλεπόμενες από τη νομοθεσία κυρώσεις περί ανέγερσης αυθαίρετων κατασκευών (κατεδάφιση, πρόστιμα, κ.λπ.). Επικαλέστηκε ότι το τριώροφο κτίριο ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό που προέβλεπε η οικοδομική άδεια, ενώ υπήρχαν και αποκλίσεις από τα επίσημα εγκεκριμένα από την Πολεοδομία σχέδια σε όλους τους ορόφους. Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι στο υπόγειο υπήρχε υπέρβαση κατά 98,24 τ.μ., στο ισόγειο κατά 14,14 τ.μ. και στον 3ο όροφο κατά 55,40 τ.μ. Την ίδια στιγμή υπήρχαν σημαντικές αποκλίσεις στον 1ο και 2ο όροφο με πρόσθετα εσωτερικά στοιχεία και διαρρυθμίσεις, ενώ γενικά υπήρχαν κατασκευαστικές πλημμέλειες που επηρέασαν καταλυτικά τη στατική δομή όλου του κτιρίου. Προσκόμισε ακόμη στο δικαστήριο στοιχεία (τεχνικές εκθέσεις και πραγματογνωμοσύνες κ.λπ.) σύμφωνα με τα οποία, «είχαν χτιστεί αυθαίρετα επιπλέον 167,78 τ.μ. και είχαν γίνει σημαντικές και αυθαίρετες αλλαγές στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις των ορόφων και ιδίως στον 3ο όροφο και ότι το μέγεθος των βλαβών οφειλόταν σε πλημμελή κατασκευή του φέροντος οργανισμού και στην επιβάρυνση, που αυτός δέχτηκε λόγω των παραβάσεων αυτών». Κατόπιν αυτών ζήτησε να του καταβληθεί, έντοκα, αποζημίωση 44.319 ευρώ και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εξαιτίας του τραυματισμού του και της καταστροφής του αυτοκινήτου του, όπως και το ποσό των 361.999 ευρώ για την αποκατάσταση της ζημίας του και της ηθικής βλάβης του, θεωρώντας πω ό,τι υπέστη οφείλεται «σε πράξεις και παραλείψεις οργάνων των πολεοδομικών υπηρεσιών» (συνολικά 406.318 ευρώ). Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών απέρριψε την αίτηση του οδηγού κρίνοντας ότι «ο κατασταλτικός έλεγχος δεν διενεργείται από την πολεοδομική αρχή αυτεπάγγελτα σε όλα τα κτίρια της χωρικής της αρμοδιότητας, αλλά αφού προηγουμένως υποβληθεί σε αυτήν έγγραφη δήλωση εκ μέρους του ιδιοκτήτη του έργου και του επιβλέποντος μηχανικού για τη γνωστοποίηση της (μερικής ή ολικής) περάτωσης ή της διακοπής των σχετικών οικοδομικών εργασιών». Ωστόσο, το ΣτΕ (με προεδρεύουσα τη σύμβουλο Επικρατείας Αννα Καλογεροπούλου και εισηγήτρια η επίσης σύμβουλος Επικρατείας Ολγα Ζύγουρα) αναίρεσε την εφετειακή απόφαση, ως μη νόμιμη και την ανέπεμψε για νέα κρίση στο Εφετείο. Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι το Εφετείο έσφαλε αποφαινόμενο ότι «η αρμόδια πολεοδομική αρχή δεν ήταν υποχρεωμένη να προβεί σε κατασταλτικό ή και μεταγενέστερο έλεγχο της οικοδομής, προτού γνωστοποιηθεί σε αυτή η περάτωση ή η διακοπή των οικοδομικών εργασιών και εν γένει η υπάρχουσα πραγματική κατάσταση αυτής» και έτσι τα πολεοδομικά όργανα, «μη διενεργώντας αυτεπάγγελτα έλεγχο, ουδεμία νόμιμη υποχρέωσή τους παρέλειψαν». Κατόπιν αυτών, το ΣτΕ υπογραμμίζει ότι «οι πολεοδομικές υπηρεσίες υποχρεούνται εκ του νόμου τουλάχιστον μία φορά, κατά το στάδιο της κατασκευής και αποπερατώσεως της οικοδομής, να διενεργούν αυτοψία για να διαπιστώνουν οποιαδήποτε ασυμφωνία μεταξύ των εκτελούμενων εργασιών και των εγκριθεισών μελετών και να επισημαίνουν οποιεσδήποτε παραλείψεις και σφάλματα και να διατάξουν τη λήψη των κατάλληλων μέτρων προς επανόρθωσή τους». Συνεπώς, η εφετειακή απόφαση, κρίνοντας ότι δεν συνέτρεχε παράλειψη των πολεοδομικών αρχών να διενεργήσουν αυτοψία, «εσφαλμένως ερμήνευσε και εφήρμοσε» τις πολεοδομικές διατάξεις.

Μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων εκτός σχεδίου, οι οποίοι για να κτίσουν σήμερα θα πρέπει το αγροτεμάχιό τους, όταν αυτό υφίσταται από το 2004 και μετά, να έχει ελάχιστο εμβαδό 4 στρέμματα και ελάχιστο πρόσωπο 25 μέτρα σε κοινόχρηστο δρόμο. Ομως η απόδειξη ότι ο δρόμος είναι κοινόχρηστος έχει πολλές δυσκολίες κι αυτό συμβαίνει, γιατί το Υπουργείο Περιβάλλοντος δεν έχει μέχρι σήμερα θεσμοθετήσει σχετική διαδικασία καθορισμού ενός δρόμου ως κοινόχρηστου εκτός σχεδίου. Το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο διότι το ΣτΕ με συνεχείς αποφάσεις του, τα τελευταία χρόνια, ακυρώνει διοικητικές πράξεις νομαρχών, δημάρχων και περιφερειαρχών που αναγνώρισαν δρόμους ως κοινόχρηστους και θεωρεί ότι η αρμοδιότητα αυτή ασκείται από το κράτος στο πλαίσιο ολοκληρωμένων πολεοδομικών σχεδίων, με απόφαση του αρμόδιου υπουργού. Σε αυτό το πρόβλημα προσπαθεί να δώσει λύση το Υπουργείο Περιβάλλοντος ακολουθώντας τη νομολογία του ΣτΕ και να καθορίσει μέσω των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων ποιοι δρόμοι εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών είναι δημοτικοί και με ποιες προϋποθέσεις θα οικοδομούνται τα παρόδια γήπεδα. Ηδη με τον νόμο 4759/2020 τροποποιήθηκαν οι όροι δόμησης για την εκτός σχεδίου δόμηση και καθορίστηκαν μεταβατικές διατάξεις για την κατάργηση της δυνατότητας οικοδόμησης στα κατά παρέκκλιση γήπεδα. Ποιες είναι οι πολεοδομικές δεσμεύσεις για τους δρόμους εκτός σχεδίου, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ; Το Συμβούλιο της Επικρατείας με μια σειρά αποφάσεών του το 2018, διευκρίνισε αρκετά ζητήματα σχετικά με τη νομιμότητα της διαχείρισης του οδικού δικτύου στις περιοχές εκτός σχεδίου πόλης. 1. Επιβεβαίωσε τη νομολογία του σε σχέση με το άρθρο 24 του Συντ. και την αναγκαιότητα συνολικού σχεδιασμού του οδικού δικτύου τόσο σε επίπεδο εθνικών ή επαρχιακών οδών, όσο και σε επίπεδο μονάδας τοπικής αυτοδιοικήσεως, προκειμένου για δημοτικές ή κοινοτικές οδούς. Σημειώνεται ότι στη διαχείριση περιλαμβάνεται και ο εκσυγχρονισμός του οδικού δικτύου, δηλαδή και η τροποποίησή του με τη διάνοιξη νέας ή την κατάργηση υπάρχουσας οδού, προκειμένου τούτο να προσαρμοσθεί προς νέες ανάγκες και απαιτήσεις. 2. Ξεκαθάρισε ότι σε κάθε περίπτωση, τα κριτήρια σχεδιασμού και διαχειρίσεως του οδικού δικτύου πρέπει να είναι σαφή, εξειδικευμένα και να συνδέονται προς τα υπόλοιπα στοιχεία του ευρύτερου σχεδιασμού. 3. Διευκρίνισε ότι το οδικό δίκτυο ενός ΟΤΑ δεν αποτελεί τοπική του υπόθεση, εφόσον συνάπτεται τόσο με το υπόλοιπο δίκτυο της χώρας, αποκλείοντας έτσι τις αποσπασματικές πράξεις διαχειρίσεως του οδικού δικτύου, όπως η διάνοιξη, διαπλάτυνση και κατάργηση οδών κ.λπ. βάσει εντοπισμένων εκτιμήσεων με γνώμονα την εξυπηρέτηση τοπικής ανάγκης, χωρίς υπολογισμό των ευρύτερων επιπτώσεων που αυτές ενδέχεται να έχουν. 4. Επιβεβαίωσε τη νομολογία του σε σχέση με τη διάκριση των περιοχών εντός σχεδίου και εκτός σχεδίου πόλης και συγκεκριμένα διατύπωσε την άποψη ότι η δόμηση μόνο κατ’ εξαίρεση μπορεί να επιτρέπεται στις εκτός σχεδίου περιοχές, δυνάμενη και να απαγορεύεται εν όλω ή εν μέρει ή να επιτρέπεται υπό ιδιαιτέρως αυστηρούς όρους και περιορισμούς, προσαρμοσμένους στην ιδιαίτερη φύση κάθε περιοχής. Οι όροι αυτοί δεν επιτρέπεται να είναι ευνοϊκότεροι, δηλαδή να καθιστούν ευχερέστερη τη δόμηση, σε σχέση προς τους ισχύοντες για τις εντός σχεδίου περιοχές, ούτε να οδηγούν σε εξομοίωση των εκτός σχεδίου περιοχών με εντός σχεδίου πόλεως ή ορίων οικισμών περιοχές ή στην εν τοις πράγμασι δημιουργία νέων οικισμών χωρίς εγκεκριμένο πολεοδομικό σχέδιο. 5. Επιβεβαίωσε τη νομολογία του σε σχέση με την ερμηνεία των διατάξεων των άρθρων 24 και 102 του Συντάγματος, με την οποία η έγκριση και τροποποίηση των πολεοδομικών σχεδίων οποιασδήποτε κλίμακας και η θέσπιση, με ρυθμίσεις κανονιστικού χαρακτήρα, πάσης φύσεως όρων δομήσεως, δεν συνιστά ειδικότερο θέμα, ούτε θέμα τοπικού ενδιαφέροντος ή τεχνικού ή λεπτομερειακού χαρακτήρα. Συνεπώς, οι ρυθμίσεις αυτές γίνονται μόνο με την έκδοση προεδρικού διατάγματος. Η αρμοδιότητα, όμως, εφαρμογής των πολεοδομικών σχεδίων, προς την οποία εξομοιώνεται και η εντετοπισμένη τροποποίησή τους, θεμιτώς ανατίθενται σε άλλα διοικητικά όργανα, εκτός αν αφορά σε προστατευόμενες περιοχές του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος, οπότε πρέπει να διενεργείται με προεδρικό διάταγμα. 6. Επιβεβαίωσε τη νομολογία του ότι κατά την έννοια των ως άνω περιοριστικών της δομήσεως διατάξεων του π.δ. της 24.5.1985, οι οποίες αποβλέπουν, πρωτίστως, στη διαφύλαξη του ιδιαίτερου χαρακτήρα των εκτός σχεδίου περιοχών, η κατ’ εξαίρεση επιτρεπόμενη στις περιοχές αυτές δόμηση τελεί υπό την προϋπόθεση, ότι πληρούται, πάντως, ο βασικός κανόνας της πολεοδομικής νομοθεσίας, κατά τον οποίο δομήσιμα είναι τα γήπεδα που έχουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο νομίμως υφιστάμενο, μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση, διότι άλλως θα καθίστατο δυνατή η δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές υπό όρους ευνοϊκότερους, από την ανωτέρω άποψη, ακόμη και εκείνων που ισχύουν στις εντός σχεδίου περιοχές. 7. Επιβεβαίωσε τη νομολογία του ότι, ο πολεοδομικός σχεδιασμός και οι ρυθμίσεις δόμησης είναι αρμοδιότητα του κράτους και ειδικότερα απαγορεύεται η δημιουργία ιδιωτικών σχεδίων ρυμοτομίας και η καθ’ οιονδήποτε τρόπο δημιουργία οδών ή άλλων κοινοχρήστων χώρων με ιδιωτική βούληση. Ποιοι δρόμοι είναι κοινόχρηστοι; Κοινόχρηστοι δρόμοι είναι: 1. Εθνικοί δρόμοι, που ορίζονται με Προεδρικό Διάταγμα. 2. Επαρχιακοί δρόμοι, που ορίζονται με απόφαση Υπουργού Συγκοινωνιών. 3. Δρόμοι που ενώνουν οικισμούς μεταξύ τους και με διεθνείς, εθνικές, επαρχιακές οδούς και αναγνωρίστηκαν ως κύριοι ή μοναδικοί, με απόφαση νομάρχη (πριν γίνει αιρετός). 4. Δρόμοι στο όριο του σχεδίου πόλεως, που καθορίζονται με τη κύρωση της πολεοδομικής μελέτης και έχουν τεθεί σε κοινή χρήση. 5. Δρόμοι που επιτρέπουν τη πρόσβαση σε ακτές, αρχαιολογικούς χώρους, σημαντικά δημόσια έργα. 6. Δρόμοι προϋφιστάμενοι του 1923. 7. Δρόμοι που έχουν τεθεί σε κοινή χρήση με οιανδήποτε νόμιμο τρόπο. Μέχρι πότε και πώς κτίζονται τα κατά παρέκκλιση ακίνητα κάτω των 4.000 τ.μ., που έχουν πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο; Μεταβατικά ορίζεται ότι εάν, μέχρι την έγκριση Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου ή Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου και πάντως για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη από την έναρξη ισχύος του νόμου 4759/2020 χορηγηθεί προέγκριση οικοδομικής άδειας, μπορούν να οικοδομούνται ακίνητα, τα οποία κατά την έναρξη ισχύος του νόμου που ψηφίστηκε έχουν πρόσωπο σε διεθνείς, εθνικές, επαρχιακές, δημοτικές και κοινοτικές οδούς, καθώς και σε εγκαταλελειμμένα τμήματα αυτών και σε σιδηροδρομικές γραμμές με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να κτιστούν μικρά γήπεδα που έχουν πρόσωπο σε δρόμο; α. Τα γήπεδα που υπάρχουν την 12-11-62 και έχουν Ελάχιστο πρόσωπο: δέκα (10) μ., Ελάχιστο βάθος: δέκα πέντε (15) μ., Ελάχιστο εμβαδόν: επτακόσια πενήντα (750) τμ. β. Τα γήπεδα που υπάρχουν την 12-9-64 και έχουν: Ελάχιστο πρόσωπο: είκοσι (20) μ., Ελάχιστο βάθος: τριάντα πέντε (35) μ., Ελάχιστο εμβαδόν: χίλια διακόσια (1200) τμ. γ. Τα γήπεδα που υπάρχουν την 17-10-78, και έχουν: Ελάχιστο πρόσωπο: είκοσι πέντε (25) μ., Ελάχιστο βάθος: σαράντα (40) μ., Ελάχιστο εμβαδόν: δύο χιλιάδες (2000) τμ. δ. Τα γήπεδα που βρίσκονται εντός της ζώνης των πόλεων, κωμών και οικισμών και είχαν κατά την 24-04-77: Ελάχιστο εμβαδόν: δύο χιλιάδες (2.000) τ.μ. ε. Είναι άρτια και οικοδομήσιμα και απομειούνται συνεπεία απαλλοτριώσεων ή διάνοιξης διεθνών, εθνικών ή επαρχιακών οδών, εφόσον μετά την απομείωση αυτή έχουν τα όρια αρτιότητας και τις υπόλοιπες προϋποθέσεις των γηπέδων των προηγούμενων παραγράφων. στ. Σε περιπτώσεις αναδασμών τα γήπεδα που δημιουργούνται και δίνονται σε δικαιούχους σε ανταλλαγή άρτιων και οικοδομήσιμων γηπέδων θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα, εφόσον μετά τον αναδασμό αυτόν έχουν τα όρια αρτιότητας και τις προϋποθέσεις των γηπέδων της παραγράφου δ. ζ. Εχουν ελάχιστο εμβαδόν 4.000 τ.μ., όταν επ΄ αυτών ανεγείρονται τουριστικές εγκαταστάσεις. Ποια είναι η επιτρεπόμενη δόμηση στα κατά παρέκκλιση γήπεδα; α) στα γήπεδα επιφανείας τουλάχιστον δύο χιλιάδων (2.000) τ.μ., η μέγιστη επιτρεπομένη επιφάνεια του κτιρίου κατοικίας, όπως και η συνολική επιφάνεια των ορόφων δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν τα εκατόν ογδόντα έξι (186) τ.μ., β) στα γήπεδα επιφανείας τουλάχιστον χιλίων διακοσίων (1200) τ.μ. και μέχρι δύο χιλιάδων (2000) τ.μ., το αναφερόμενο μέγεθος εκατόν πενήντα (150) που λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό της μεγίστης επιτρεπόμενης επιφάνειας του κτιρίου κατοικίας και της συνολικής επιφάνειας των ορόφων, απομειούται σε εκατόν τριάντα έξι (136) και ο τύπος δίνεται από τη σχέση: Επιφάνεια Οικοδομής = 136+ (Επιφάνεια γηπέδου -1200) /16) τετραγωνικά μέτρα. γ) στα γήπεδα επιφανείας τουλάχιστον επτακοσίων πενήντα (750) τ.μ. και μέχρι χιλίων διακοσίων (1200) τ.μ. το αναφερόμενο μέγεθος εκατό (100) που λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό της μεγίστης επιτρεπόμενης επιφάνειας του κτιρίου κατοικίας και της συνολικής επιφάνειας των ορόφων απομειούται σε ογδόντα έξι(86) και ο τύπος δίνεται από τη σχέση: Επιφάνεια Οικοδομής = 86+ (Επιφάνεια γηπέδου -750) /9) τετραγωνικά μέτρα.

Ως ιδιαιτέρως σημαντική για το νομικό καθεστώς προστασίας των περιοχών του δικτύου Natura 2000 κρίνεται η απόφαση στην οποία κατέληξε το Συμβούλιο της Επικρατείας μετά την εκδίκαση υπόθεσης που αφορούσε την ανέγερση εμπορικής αποθήκης εντός της προστατευόμενης περιοχής Δέλτα Αξιού. Οπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του ο Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου, με την απόφαση 162/2021 το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ κρίνει ότι οι φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών έχουν γνωμοδοτική αρμοδιότητα για έργα που υλοποιούνται σε προστατευόμενες περιοχές του ευρωπαϊκού δικτύου Natura 2000 ήδη από τη νομοθετική τους ίδρυση, ακόμη και εάν δεν έχει εκδοθεί Π.Δ. που να εξειδικεύει το καθεστώς προστασίας. Η ανέγερση αποθήκης Ολα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2009 όταν ιδιωτική εταιρεία ξεκίνησε οικοδομικές εργασίες, βάσει οικοδομικής άδειας του 2007, για την ανέγερση εμπορικής αποθήκης 12.000 τ.μ. στην παλιά κοίτη του Αξιού, εντός της γ΄ ζώνης προστασίας, χωρίς την προηγούμενη γνωμοδότηση του αρμόδιου φορέα διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής. Είχε προηγηθεί, τον Μάιο του 2009, η έκδοση της ΚΥΑ χαρακτηρισμού του εθνικού πάρκου Δέλτα Αξιού, βάσει της οποίας δεν επιτρεπόταν η κατασκευή εμπορικών αποθηκών στην περιοχή. Ωστόσο, η έγκριση περιβαλλοντικών όρων και η οικοδομική άδεια για την αποθήκη είχαν βγει το 2007. Ο φορέας διαχείρισης ενημέρωσε τις υπηρεσίες της περιφέρειας και την πολεοδομία ότι θα έπρεπε κατά τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης να είχε ζητηθεί η γνωμοδότησή του. Κατόπιν τούτου, η πολεοδομία εξέδωσε σήμα διακοπής των οικοδομικών εργασιών, το οποίο όμως ακυρώθηκε από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, καθώς κρίθηκε ότι ο φορέας διαχείρισης έχει γνωμοδοτική αρμοδιότητα μόνο στις περιπτώσεις προστατευόμενων περιοχών για τις οποίες έχει εκδοθεί προεδρικό διάταγμα για την προστασία τους. «Η απόφαση αυτή του ΣτΕ έρχεται σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η προστασία των περιοχών Natura και της πολύτιμης βιοποικιλότητάς τους βρίσκονται σε κίνδυνο χωρίς τη νομική θωράκιση που θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες να έχει θεσπίσει η χώρα», τονίζει η πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου, Αθηνά Παναγιώτου.

Στη β' φάση του διαγωνισμού είχαν προχωρήσει τα σχήματα ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ - ΙΝΤΡΑΚΑΤ και ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ - ΗΛΕΚΤΡΩΡ - ΑΚΤΩΡ. Ακυρώθηκε ο διαγωνισμός για το έργο- ΣΔΙΤ που αφορά στο εξωτερικό υδροδοτικό σύστημα Αττικής. Ο διαγωνισμός που βρισκόταν στην β' φάση (του ανταγωνιστικού διαλόγου με δύο συμμετέχοντα σχήματα: ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ–ΙΝΤΡΑΚΑΤ και ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ-ΗΛΕΚΤΩΡ-ΑΚΤΩΡ) ακυρώθηκε ύστερα από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σε σχετική προσφυγή συλλόγων της ΕΥΔΑΠ αλλά και πολιτών που προσέφυγαν κατά της παράδοσης μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιώτες του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της Αττικής. Το ΣτΕ χαρακτηρίζει με την απόφασή του την παροχή ύδρευσης ως ένα ενιαίο λειτουργικό σύστημα που ξεκινάει από τις πηγές και καταλήγει στις βρύσες των καταναλωτών. Η απόφαση του ΣτΕ ακυρώνει τόσο τη διακήρυξη του διαγωνισμού του Υπουργείου ΥΠΟΜΕ, όσο και την πράξη της αρμόδιας Διϋπουργικής Επιτροπής που ενέκρινε τη διεξαγωγή του διαγωνισμού στις αρχές του 2021 με τη μέθοδο της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα.

Διευκρινίσεις στο Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο για την υλοποίηση του τεχνολογικού πάρκου 4ης γενιάς που προγραμματίζεται να δημιουργηθεί στην Περαία, του πολυαναμενόμενου ThessINTEC, ζητά το Συμβούλιο της Επικρατείας, γεγονός που δημιουργεί σχετικούς προβληματισμούς για την επόμενη ημέρα του πολλά υποσχόμενου έργου. Συγκεκριμένα, το ΣτΕ έκρινε πως η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων χρειάζεται περαιτέρω διευκρινίσεις και προσθήκες αναφορικά με τον υγρότοπο που υπάρχει στην περιοχή, στο «παράκτιο έλος Περαίας» όπως το αποκαλούν, καθώς και σε στοιχεία που την αφορούν, αναφορικά με τα παρυδάτια και υδρόβια πουλιά που συγκεντρώνονται εκεί για να αναπαραχθούν καθώς και για τα μεταναστευτικά πουλιά που φτάνουν στην περιοχή. «Σεβόμαστε τη γνωμοδότηση του ΣτΕ. Θα κάνουμε ό,τι απαιτείται προκειμένου να καταθέσουμε, όσο το δυνατόν πιο άμεσα, ακόμη και εντός του επόμενου μήνα τη σχετική μελέτη με τις διευκρινίσεις που μας ζητούνται» εξηγεί στη Voria.gr, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Thess INTEC, Νίκος Ευθυμιάδης, προσθέτοντας ωστόσο χαρακτηριστικά πως «κανείς δεν έχει περάσει αλώβητος από το ΣτΕ. Σε κάθε περίπτωση, μας απάντησαν πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν καθυστερήσεις που θα πήγαιναν πίσω το χρονοδιάγραμμα μας». Οι διευκρινίσεις όπως τονίζει ο κ. Ευθυμιάδης, ζητούνται εξαιτίας του υπερβάλλοντος ζήλου κάποιων οικολογικών οργανώσεων, οι οποίοι ωστόσο όπως επισημαίνει «καλά κάνουν και έχουν ευαισθησίες, εμείς θα κάνουμε ό,τι απαιτείται». Σύμφωνα με τον κ. Ευθυμιάδη δεν αναμένεται να προκύψουν καθυστερήσεις στην υλοποίηση του project καθώς υπάρχει η εκτίμηση πως μετά την άμεση κατάθεση της μελέτης με τις προσθήκες που απαιτούνται, το ΣτΕ, δεν αποκλείεται να γνωμοδοτήσει σχετικά στις αρχές της επόμενης χρονιάς, ακόμη και τον Ιανουάριο. Ωστόσο δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως η μελέτη που θα προκύψει με τις όποιες προσθήκες και διευκρινίσεις θα πρέπει να περάσει εκ νέου απο δημόσια διαβούλευση. Αξίζει να σημειωθεί πως η αρνητική γνωμοδότηση του ΣτΕ προκειμένου να υλοποιηθεί το έργο έρχεται σε μια περίοδο που η «ΕΑΕΠ Thess INTEC A.E.», πρόκειται για το φορέα που θα το πραγματοποιήσει, επιθυμεί να ξεκινήσει άμεσα, προκειμένου να αξιοποιήσει τα 35 εκατ. ευρώ που εξασφάλισε από το Ταμείο Ανάκαμψης. Σύμφωνα πάντως με τον κ. Ευθυμιάδη, ο χρόνος που δίνεται για τα έργα που έχουν ενταχθεί στο Ταμείο και προβλέπουν την ολοκλήρωση τους μέχρι το 2026, είναι «επαρκής».

Τη δυνατότητα να καταθέσουν προσφορές για την Εγνατία Οδό θα δώσει τελικά το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) στις δύο κοινοπραξίες που κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) επειδή δεν είχε δοθεί μια ακόμα παράταση στις 11 Δεκεμβρίου. Οι κοινοπραξίες της ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις με την Roadis και της Μυτιληναίος με την Vinci είχαν ζητήσει να δοθεί παράταση με το επιχείρημα πως δεν πρόλαβαν να ετοιμάσουν τις προσφορές τους λόγω της καραντίνας. Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ είχε αποφασίσει να μην δώσει την 9η παράταση στο διαγωνισμό για την παραχώρηση του οδικού άξονα και κατατέθηκε προσφορά μόνο από την κοινοπραξία ΤΕΡΝΑ – Egis Projects. Όμως οι δύο κοινοπραξίες προσέφυγαν στο ΣτΕ και κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα. Έτσι η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ αναμένεται να αποφασίσει την προσεχή Τρίτη πως όλοι οι όμιλοι που είχαν περάσει στο τελικό στάδιο του διαγωνισμού μπορούν να καταθέσουν προσφορές πιθανώς την 1η Απριλίου. Το τεύχος του διαγωνισμού προβλέπει πως στον προτιμητέο επενδυτή θα ανατεθεί η χρηματοδότηση, λειτουργία, συντήρηση και εκμετάλλευση του αυτοκινητόδρομου της Εγνατίας Οδού και των κάθετων οδικών αξόνων Σιάτιστα - Ιεροπηγή / Κρυσταλλοπηγή, Χαλάστρα - Εύζωνοι και Θεσσαλονίκη - Σέρρες - Προμαχώνας. Η περίοδος παραχώρησης θα έχει διάρκεια 35 ετών. Ο προτιμητέος επενδυτής, μέσω της εταιρείας παραχώρησης που θα συστήσει, υποχρεούται να μελετήσει, χρηματοδοτήσει και εκτελέσει σειρά πρόσθετων εργασιών. Ο επενδυτής θα καταβάλει στο ΤΑΙΠΕΔ μια αρχική προσφορά (Αμοιβή Παραχώρησης) καθώς και μία Ετήσια Αμοιβή. Αυτά τα δύο στοιχεία κρίνουν ποιος όμιλος θα επικρατήσει, με στελέχη της κατασκευαστικής αγοράς να ανεβάζουν το συνολικό ύψος της επένδυσης κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ (αμοιβή παραχώρησης συν το κόστος πρόσθετων εργασιών). Εκτός από την είσπραξη των διοδίων, ο ανάδοχος θα έχει έσοδα από την εκμετάλλευση Σταθμών Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών (ΣΕΑ) «των παρόδιων αυτού εκτάσεων από κοινού με όλα τα περιουσιακά δικαιώματα, υλικά και άυλα, που σχετίζονται με τον οδικό άξονα».

Με τις αποφάσεις 51 – 57 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκαν αιτήσεις ακυρώσεως κατά του π.δ/τος 99/2018 «Ρύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού με καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων για κάθε ειδικότητα». Με το π.δ/μα 99/2018 «Ρύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού με καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων για κάθε ειδικότητα», το οποίο εκδόθηκε δυνάμει της εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 29 του ν. 4439/2016, καθορίστηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα των δεκατριών αναγνωρισμένων ειδικοτήτων διπλωματούχου Μηχανικού (δηλ. των Μηχανικών του Ε.Μ.Π. και των ισοτίμων με αυτό Πολυτεχνικών Σχολών των λοιπών Α.Ε.Ι.). Με τις αποφάσεις 51 – 57 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκαν αιτήσεις ακυρώσεως κατά του εν λόγω π.δ/τος, οι οποίες είχαν, αντιστοίχως, ασκηθεί από: 1) διπλωματούχους Χημικούς Μηχανικούς, 2) το ν.π.δ.δ. «Ένωση Ελλήνων Χημικών», 3) το σωματείο «Πανελλήνια Κίνηση Δασολόγων», 4) το σωματείο «Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Γεωτεχνικών και Επιχειρήσεων Πρασίνου», 5) το σωματείο «Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Τοπίου», 6) το σωματείο «Σύλλογος Ελλήνων Αεροναυπηγών» και κατόχους αλλοδαπών (αναγνωρισμένων στην Ελλάδα) τίτλων σπουδών Αεροναυπηγού Μηχανικού, 7) το σωματείο «Επαγγελματική- Επιστημονική Ένωση Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Μηχανικών» και πτυχιούχους μηχανικούς Τμημάτων Τ.Ε.Ι. Οι κυριότερες σκέψεις του Δικαστηρίου είναι οι εξής: 1. Η Διοίκηση εξουσιοδοτήθηκε να καθορίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα μόνο των αναγνωρισμένων ειδικοτήτων διπλωματούχου Μηχανικού, επιτρέποντας την πρόσβαση σε επαγγελματικές δραστηριότητες που αντιστοιχούν στο γνωστικό αντικείμενο κάθε ειδικότητας. Παράλληλα με την ως άνω επαγγελματική κατοχύρωση ο νομοθέτης απέβλεψε στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, ιδιαίτερα δε στην ασφάλεια των κατασκευών και των υποδομών της χώρας, 2. Η νομοθετική εξουσιοδότηση: Έχοντας συγκεκριμένο προσδιορισμό του αντικειμένου της και των ορίων της σε σχέση με τούτο, είναι ειδική και ορισμένη, όπως επιβάλλει το άρθρο 43 παρ. 2 του Συντ. Δεν αντίκειται στην επαγγελματική ελευθερία, της οποίας η κατοχύρωση (άρθρα 5 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντ., βλ. και άρθρο 1 του ν. 3919/2011) δεν αποκλείει περιορισμούς, εφ’ όσον επιβάλλονται για λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, ορίζονται κατά τρόπο γενικό και αντικειμενικό και τελούν σε συνάφεια προς το αντικείμενο και τον χαρακτήρα του επαγγέλματος. Συνιστούν δε κατ΄ αρχήν επιτρεπτούς κατά το Σύνταγμα περιορισμούς της επαγγελματικής ελευθερίας οι διατάξεις νόμου, οι οποίες επιβάλλουν την κατοχή ειδικών τίτλων σπουδών για την άσκηση επαγγελματικών δραστηριοτήτων που προϋποθέτουν αντιστοίχως ειδικές επιστημονικές γνώσεις. Ειδικότερα, οι επαγγελματικές δραστηριότητες, οι οποίες συναρτώνται με τα διάφορα ειδικά γνωστικά αντικείμενα της επιστήμης της Μηχανικής και προϋποθέτουν αντιστοίχως ειδικές επιστημονικές γνώσεις, ήτοι γνώσεις που αποκτώνται με εκπαίδευση επί τη βάσει διακριτών προγραμμάτων σπουδών για κάθε ειδικότητα διπλωματούχου Μηχανικού, επιβάλλεται να ασκούνται σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης όχι μόνο χάριν προστασίας του λήπτη της παροχής των σχετικών υπηρεσιών, αλλά προεχόντως για επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος συνίσταται στην ασφάλεια των κατασκευών και των υποδομών της χώρας και στην προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος που αξιώνει το άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος. Πάντως, το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος επιβάλλει, κατ΄ αρχήν, την απόδοση κοινών επαγγελματικών δικαιωμάτων σε όλους τους κατόχους τίτλων σπουδών που διαθέτουν επάρκεια γνώσεων για την άσκηση των σχετικών δραστηριοτήτων. 3. Τα επαγγελματικά δικαιώματα των ειδικοτήτων διπλωματούχου Μηχανικού, τα οποία ορίζονται στον νόμο ως «αντιστοίχιση των ειδικοτήτων με πρόσβαση σε δραστηριότητες της Μηχανικής», είναι αποκλειστικά, υπό την έννοια ότι κάθε ειδικότητα περιορίζεται στις δραστηριότητες που αντιστοιχούν στο γνωστικό αντικείμενό της. Δεν αποκλείεται, όμως, κατά τον νομοθέτη, να αντιστοιχούν ορισμένες δραστηριότητες της Μηχανικής στα γνωστικά αντικείμενα πλειόνων ειδικοτήτων. 4. Οι συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας δεν αποκλείουν τον καθορισμό ορισμένων κοινών επαγγελματικών δικαιωμάτων για πλείονες ειδικότητες διπλωματούχου Μηχανικού, εφ΄όσον για καθεμία από αυτές συντρέχει η προϋπόθεση της επάρκειας γνώσεων στον βαθμό που είναι αναγκαίος για να ασκούνται οι σχετικές δραστηριότητες της Μηχανικής με τρόπο ασφαλή για τις κατασκευές και τις υποδομές της χώρας και μη βλαπτικό για το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. 5. Ο γενόμενος με το π.δ/μα καθορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ειδικοτήτων διπλωματούχου Μηχανικού δεν παραβιάζει τις ελευθερίες που κατοχυρώνονται στα άρθρα 49, 56 και 101 της ΣΛΕΕ και πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τις σχετικές Οδηγίες. Ειδικότερα: α) Το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2005/36/ΕΚ δεν καταλαμβάνει την εξουσιοδότηση του άρθρου 29 του ν. 4439/2016 ούτε τις διατάξεις του π.δ/τος. β) Το π.δ/μα δεν αντιβαίνει στο άρθρο 15 της Οδηγίας 2006/123/ΕΚ (που εφαρμόζεται και σε αμιγώς εσωτερικές καταστάσεις), διότι η κατοχή ειδικού τίτλων σπουδών για την άσκηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων που συναρτώνται με τα αντιστοίχως ειδικά γνωστικά αντικείμενα της επιστήμης της Μηχανικής πληροί τις προϋποθέσεις της “αναγκαιότητας” και της “αναλογικότητας”, ως “απαίτηση” κατά την έννοια του ίδιου άρθρου. γ) Η ελληνική έννομη τάξη δεν έχει προσαρμοσθεί στην Οδηγία 2018/958/ΕΚ, της οποίας οι διατάξεις δεν έχουν παραγάγει άμεσο έννομο αποτέλεσμα (λόγω του ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο δεν είχε λήξει η προθεσμία προσαρμογής). 6. Η κρίση της Διοικήσεως περί της επάρκειας των γνώσεων των μηχανικών εκάστης ειδικότητας για την άσκηση συγκεκριμένων επαγγελματικών δραστηριοτήτων είναι, κατά την έννοια του νόμου, αυτοτελής. Συνεπώς, η Διοίκηση δεν όφειλε να εξετάσει διατάξεις που καθορίζουν ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα για κατόχους άλλων τίτλων σπουδών ή να συγκρίνει τα γνωστικά αντικείμενά τους με εκείνα των ειδικοτήτων του διπλωματούχου Μηχανικού. 7. Η ως άνω κρίση της Διοικήσεως, ως επιστημονική και τεχνική, είναι ανέλεγκτη από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο βασιζόμενο στη λογική και στα διδάγματα της κοινής πείρας δύναται να εξετάσει μόνον αν τα γνωστικά αντικείμενα, όπως προσδιορίζονται για τις ειδικότητες διπλωματούχου Μηχανικού στο π.δ/μα, είναι εκδήλως αναντίστοιχα με καθοριζόμενα επαγγελματικά δικαιώματα και (αν αποφανθεί καταφατικώς) να ακυρώσει επί μέρους διατάξεις για υπέρβαση της νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως, εφ’ όσον προβάλλεται σχετικός λόγος ακυρώσεως. Εξετάσθηκαν όλοι οι προβληθέντες λόγοι, αλλά έκδηλη αναντιστοιχία γνωστικού αντικειμένου και επαγγελματικού δικαιώματος δεν διαπιστώθηκε σε καμιά εκ των ανωτέρω περίπτωση. Σ.τ.Ε. 51 -57/2021 Ολομ. Πρόεδρος: Α. Ράντος Εισηγητής: Κ. Πισπιρίγκος, Σύμβουλος

Το Δημόσιο υποχρεούται σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές, την νομοθεσία και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), να ανταλλάσσει ή να απαλλοτριώνει δασικές εκτάσεις οικοδομικών συνεταιρισμών και φυσικών προσώπων, από την στιγμή που αυτές δεν μπορούν να αξιοποιηθούν, λόγω του δασικού τους χαρακτήρα αποφάνθηκε το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. .Ειδικότερα, το Ανώτατο Ακυρωτικό δικαστήριο έκανε δεκτή αίτηση του Παραθεριστικού Οικοδομικού Συνεταιρισμού Ασφαλιστών και Προσωπικού Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων και 257 μελών του, που ζητούσε να ακυρωθεί η άρνηση («παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας», όπως λέγεται) του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής να προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες για την ανταλλαγή της έκτασης των 345 στρεμμάτων, που έχει στην κατοχή του στη θέση Χαμωλιά Βραώνας του δήμου Μαρκοπούλου Αττικής, με ίσης αξίας έκταση του Δημοσίου ή την απαλλοτρίωση της έκτασης αυτής. Ο οικοδομικός συνεταιρισμός τον Ιούλιο του 2010 είχε καταθέσει σχετικό αίτημα στο επίμαχο υπουργείο για ανταλλαγή ή απαλλοτρίωση της δασικής έκτασής του, καθώς τα δάση και οι δασικές εκτάσεις δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν οικιστικά, αλλά δεν έτυχε απαντήσεως. Όπως αναφέρει το Συμβούλιο της Επικρατείας στην υπ’ αριθ. 3052/2015 απόφασή του η νομοθεσία (νόμοι 998/1979, 3208/2003 και 4280/2014) προβλέπει ότι με το Δημόσιο μπορεί να γίνει ανταλλαγή εκτάσεων οικοδομικών συνεταιρισμών, φυσικών ή νομικών προσώπων που είναι ιδιοκτήτες δασών ή δασικών εκτάσεων ή εκτάσεων όπου απαγορεύεται η δόμηση ή είναι κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι ή αποτελούν τμήμα γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας. Για την ανταλλαγή αυτή πρέπει να προηγηθεί σχετικό αίτημα του οικοδομικού συνεταιρισμού, κ.λπ. Οι δικαστές του ΣτΕ ερμηνεύοντας το Σύνταγμα, το πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο την ΕΣΔΑ και την νομοθεσία έκριναν ότι η Πολιτεία όφειλε «να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την απαλλοτρίωση ή την έγκριση της ανταλλαγής της δασικής έκτασης του εν λόγω συνεταιρισμού» και για το λόγο αυτό ακύρωσε την άρνηση της διοίκησης να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την απαλλοτρίωση ή την ανταλλαγή της επίμαχης δασικής έκτασης. Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1035460/ste-to-dimosio-upoxreoutai-na-antallassei-tis-dasikes-ektaseis-pou-den-mporoun-na-aksiopoiithoun

Ο ΕΝΦΙΑ είναι μια «καυτή πατάτα» που τσουρουφλίζει εκατομμύρια νοικοκυριά. Κι όμως μπορεί να τη «δροσίσει», όπως θα έλεγε κι ο πρώην υπουργός Παύλος Χαϊκάλης, μια «κρυμμένη» γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας –πρόκειται για απάντηση σε σχετικό προδικαστικό ερώτημα– η οποία δεν έτυχε δημοσιότητας όταν εκδόθηκε, πέντε μέρες πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Σύμφωνα με αυτή, δίνεται η δυνατότητα για υπολογισμό του ΕΝΦΙΑ με βάση την πραγματική (εμπορική) αξία του ακινήτου κι όχι την αντικειμενική του, που παραμένει αμετάβλητη από το 2007. Στο πλαίσιο πρότυπης - πιλοτικής δίκης, το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο αποφάνθηκε στην ουσία ότι ο κάθε πολίτης με ακίνητο (ή ακίνητα) στην κατοχή του έχει το συνταγματικό δικαίωμα να αμφισβητήσει την ορισθείσα αξία του, επομένως και το ποσό που του καταλογίζεται να πληρώσει μέσω ΕΝΦΙΑ, αποδεικνύοντας ότι η πραγματική του αξία είναι χαμηλότερη. Η ιστορία ξεκίνησε από ιδιοκτήτρια ακινήτων στον Δήμο Φιλοθέης - Νέου Ψυχικού, η οποία προσέφυγε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών στις 18 Φεβρουαρίου 2014 σε βάρος του ΦΑΠ («προκατόχου» του ΕΝΦΙΑ) που της είχε επιβληθεί. Από το ΣτΕ ζητήθηκε να γνωμοδοτήσει για το κατά πόσο ο υποκείμενος σε Φόρο Ακίνητης Περιουσίας έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει με την προσφυγή του στο διοικητικό δικαστήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας του βαρυνόμενου με φόρο ακινήτου του, σε αρνητική δε περίπτωση να κριθεί η συνταγματικότητα του φόρου. Η προσφεύγουσα έχει ζητήσει να μην προσδιοριστεί ο φόρος της με βάση την αντικειμενική αξία των δύο ακινήτων της (1.363.187,28 ευρώ και 437.931,94 ευρώ) αλλά με αυτή στην οποία κατέληξε ορκωτή εκτιμήτρια, δηλαδή 479.444 ευρώ και 269.176 ευρώ αντιστοίχως. Η ΔΟΥ Ψυχικού, ωστόσο, απέρριψε το αίτημά της με την αιτιολογία ότι τα επίμαχα ακίνητα έχουν εντοπιστεί, υπολογιστεί και εκκαθαριστεί ορθώς. Πηγή: http://www.epikaira.gr/article/ste-anoigei-ton-dromo-gia-xamilotero-enfia

Μέσω του Συμβουλίου της Επικρατείας πέντε δήμοι γύρω από την περιοχή του αεροδρομίου διεκδικούν ουσιαστικά την είσπραξη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που δεν έχει καταβάλει εδώ και 7 χρόνια ο γερμανικός κολοσσός «Hochtief», ο οποίος διαχειρίζεται επί μια εικοσαετία τη λειτουργία του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών. Η καταβολή των δημοτικών φόρων και τελών (δημοτικά τέλη, τέλη όχλησης, διέλευσης, περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, κ.λπ.) στους Δήμους Σπάτων - Αρτέμιδας (τέως Λούτσας), Ραφήνας - Πικερμίου, Παιανίας, Μαρκόπολου, και Κορωπίου από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών έπρεπε να είχε ξεκινήσει από τον Ιανουάριο του 2008. Από την σύμβαση ανάπτυξης του Αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της «Hochtief» (31 Ιουλίου 1995), προβλέπεται ότι η γερμανικών συμφερόντων εταιρεία οφείλει να καταβάλει ανταποδοτικούς και άλλους φόρους, όπως και τέλη σε δήμους και κοινότητες. Στην συνέχεια ψηφίστηκε ο νόμος 3631/2008 ο οποίος προέβλεψε ότι με απόφαση των υπουργών - τότε - Οικονομίας και Οικονομικών και Μεταφορών θα καθορίζεται η διαδικασία επιβολής και είσπραξης των δημοτικών τελών και φόρων των 6 επίμαχων Δήμων από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Οι εν λόγω Δήμοι χωρίς την έκδοση της επίμαχης προβλεπόμενης υπουργικής απόφασης δεν μπορούσαν επί 7 έτη να εισπράξουν ούτε ένα ευρώ, ενώ αντίθετα όλα αυτά τα χρόνια μεριμνούσαν για την ακώλυτη λειτουργία του αεροδρομίου (αποκομιδή απορριμμάτων, καθαρισμός κοινοχρήστων χώρων, κ.λπ.). Έτσι, οι Δήμοι μια ημέρα (28 Ιουνίου) μετά την ανακήρυξη από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, κατέθεσαν αίτηση στους συναρμόδιους υπουργούς. Με την αίτηση ζητούσαν να εκδοθεί η προβλεπόμενη από το νόμο 3631/2008 υπουργική απόφαση που θα καθορίζει τις διαδικασίες και ύψος των δημοτικών κ.λπ. τελών και φόρων που θα εισπράττονται από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών. Η αίτηση των Δήμων δεν βρήκε καμία μα καμία ανταπόκριση. Προ αυτού του αδιεξόδου οι Δήμοι Ραφήνας – Πικερμίου, Μαρκόπουλου και Σπάτων-Αρτέμιδος προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν να ακυρωθεί η άρνηση τόσο της Κυβέρνησης όσο και των συναρμοδίων υπουργών να εκδώσουν την απαιτούμενη απόφαση καθορισμού των όρων και προϋποθέσεων, αλλά και του ύψους των δημοτικών, κ.λπ. τελών που θα εισπράττουν από το Αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Οι Δήμοι υποστηρίζουν ότι οι κυβερνήσεις από το 2008 έως και σήμερα, με το να μην εκδίδουν την προβλεπόμενη υπουργική απόφαση έδωσαν προνομιακή θέση στην «Hochtief», κάτι που παραβιάζει την Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), αλλά και τη νομολογία του Ευρωδικαστηρίου (Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ένωσης). Πηγή: http://www.tanea.gr/news/greece/article/5301420/sto-ste-3-dhmoi-giati-to-aerodromio-el-benizelos-den-plhrwnei-telh/

Το πράσινο φως για τη δημιουργία του μεγαλύτερου τουριστικού χωριού στην Ελλάδα, στην περιοχή της Ερμιονίδας, έδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Πρόκειται για μια από τις πρώτες επενδύσεις, που θα υλοποιηθούν με την έκδοση Ειδικών Σχεδίων Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικής Επένδυσης (ΕΣΧΑΣΕ). Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο δεν εξέφρασε καμία παρατήρηση επί της ουσίας, ούτε αντιρρήσεις για το μέγεθος της σχεδιαζόμενης πολεοδόμησης σε σχέση με την επάρκεια των υδατικών πόρων στην περιοχή. Ωστόσο, το ΣτΕ στάθηκε ιδιαίτερα αυστηρό απέναντι στους ιδιοκτήτες των εκτάσεων που βρίσκονται εμβόλιμες στην έκταση ή συνορεύουν με αυτήν, προκειμένου να... προστατευθεί η εκτός σχεδίου περιοχή. Η εταιρεία που θα αναλάβει το έργο είναι η «Mind Compass Overseas LTD», θυγατρική της χρηματιστηριακής εταιρείας «Dolphin Capital Investors Ltd» του κ. Μίλτου Καμπουρίδη. Η στρατηγική επένδυση ύψους €418 εκατ., που θα υλοποιηθεί θα αποτελείται από πολυτελή τουριστικά θέρετρα στην "Kilada Hills" του Δήμου Ερμιονίδας Αργολίδας σε έκταση 2.100 περίπου στρεμμάτων. Συγκεκριμένα, η επένδυση προβλέπει 320 επαύλεις, 100 βίλες και 28 κατοικίες, ξενοδοχείο 300 κλινών, κέντρο αναζωογόνησης, beach club με καμπάνες σχεδόν μέσα στη θάλασσα και γήπεδο γκολφ των 768 στρεμμάτων. Η όλη επένδυση αποσκοπεί στην προσέλκυση διεθνώς αναγνωρισμένων τουριστών με υψηλή ταξιδιωτική δαπάνη (high spenders) σε "παραθεριστικό τουριστικό χωριό". Σύμφωνα με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος η περιοχή χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: Η πρώτη ενότητα (530 στρ.), στο νοτιοανατολικό τμήμα, περιλαμβάνει ξενοδοχείο 300 κλινών (με 12 σουίτες, κέντρο αναζωογόνησης, καταστήματα, εστιατόρια κ.λπ.). Και οικιστική ζώνη με 60 επαύλεις των 600 τ.μ. και 28 κατοικίες των 200 τ.μ. (500 κλίνες). Ακόμη, προβλέπεται η ανέγερση πύργου ύψους 15 μέτρων, ενώ η συνολική δόμηση στην ενότητα αυτή είναι 66.600 τ.μ. Η δεύτερη ενότητα (1.425 στρ.) στο βόρειο τμήμα, περιλαμβάνει 260 επαύλεις των 440 τ.μ. (συνολική δόμηση 114.400 τ.μ.) και γήπεδο γκολφ 768 στρεμμάτων με βοηθητικά κτίρια 5.000 τ.μ. Η τρίτη ενότητα (116 στρ.) στο νοτιοδυτικό άκρο, περιλαμβάνει 100 βίλες των 200 τ.μ. (συνολική δόμηση 20.000 τ.μ.). Η τέταρτη και τελευταία ενότητα (8 στρ.) είναι στην παραλία Λεπίτσα και περιλαμβάνει beach club με 13 ξύλινες καμπάνες (συνολική δόμηση 1.578 τ.μ). Συνολικά, στο «Kilada Hill» θα κτιστούν 178.428 τ.μ. κατοικιών (επαύλεις, βίλες κ.λπ.) και 29.150 ξενοδοχειακών και λοιπών εγκαταστάσεων (207.578 τ.μ.). Στην επίμαχη περιοχή υπάρχουν ακόμα 38 στρέμματα που ανήκουν σε τρίτους ιδιοκτήτες, ενώ στην ίδια περιοχή βρίσκεται η ξενοδοχειακή μονάδα Αmanzoe και το Amanzoe Beach Club που λειτουργούν από το 2012, καθώς και το υπό ανακαίνιση ξενοδοχείο Nikki Beach, όλα της εταιρείας Dolphin Investments. Το θέρετρο Kilada Hills θα λειτουργεί σε ετήσια βάση με αυστηρά κριτήρια και αναμένεται να επιφέρει τουλάχιστον 600 άμεσες θέσεις εργασίας κατά την περίοδο λειτουργίας του, καθώς και 2.000 θέσεις εργασίας κατά την κατασκευαστική περίοδο. Επιπρόσθετα, η επένδυση αναμένεται να προκαλέσει τη δημιουργία δορυφορικών επαγγελματικών δραστηριοτήτων και θέσεων εργασίας στην περιοχή, να δημιουργήσει σημαντικά έσοδα από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και να αποφέρει εισροή συναλλάγματος. Πηγή: http://www.ered.gr/el/content/Prasino_fos_apo_to_StE_gia_to_Kilada_Hills/#.VW7gb8_tlBc

Την έγκριση για επένδυση άνω των 100.000.000 ευρώ στην Μονή Τοπλού στην Κρήτη έδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Συγκεκριμένα η Ολομέλεια του Δικαστηρίου (πρόεδρος ο Σωτήρης Ρίζος και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Χρήστος Ντουχάνης), με την υπ΄ αριθμ. 29/2015 γνωμοδότησή της, έκρινε νόμιμο το σχέδιο διατάγματος για την υλοποίηση της επένδυσης της εταιρείας Loyalward L.t.d. (βρετανικών συμφερόντων), σε έκταση 22.120,349 στρεμμάτων της Μονής Τοπλού που βρίσκεται πλησίον του Φοινικοδάσους Βάι της Κρήτης. Αναλυτικότερα, στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατατέθηκε σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την έγκριση «ειδικού σχεδίου χωρικής ανάπτυξης στρατηγικής επένδυσης «Ίτανος Γαία» στη θέση χερσόνησος Σίδερο, στην περιοχή Ιτάνου, του Δήμου Σητείας της περιφέρειας Κρήτης». Με το εν λόγω σχέδιο διατάγματος επιχειρείται η έγκριση Ειδικού Σχεδίου Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ) ακινήτου 22.120,349 στρεμμάτων που βρίσκεται πλησίον του Φοινικοδάσους Βάι και της Ιεράς Μονής «Παναγίας Ακρωτηριανής και Αγίου Ιωάννου Θεολόγου» (Τοπλού). Ειδικότερα, πρόκειται για παράκτια έκταση στο Βορειοανατολικό άκρο Κρήτης που εντάσσεται στο Δήμο Σητείας (δημοτικό διαμέρισμα Ιτάνου) και εκτείνεται σε περιοχή που καταλήγει στη χερσόνησο Σίδερο. Η περιοχή ανήκει κατά κυριότητα στο κοινωφελές Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Παναγία η Ακρωτηριανή που συστάθηκε από την Ιερά Μονή Τοπλού και την Ιερά Μητρόπολη Ιεραπύτνης και Σητείας και αποτελεί περιουσία του εν λόγω Ιδρύματος, το οποίο ιδρύθηκε το 1992 με Προεδρικό Διάταγμα. Η επίμαχη έκταση έχει παραχωρηθεί στη βρετανική εταιρεία Loyalward L.t.d., η οποία και ανέλαβε την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής αυτής κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού, ο οποίος την ανέδειξε ως ανάδοχο του έργου. Η επίμαχη επένδυση υπερβαίνει το ποσό των 100.000.000 ευρώ. Το 1998 υπεγράφη σύμβαση παραχώρησης χρήσεως γης τουριστικής αναπτύξεως και εκμετάλλευσης μεταξύ του Ιδρύματος και των βρετανικών συμφερόντων εταιρείας. Για την υπαγωγή της επένδυσης στις διαδικασίες στρατηγικών επενδύσεων συνεκτιμήθηκαν, μεταξύ των άλλων, η δημιουργία 1.200 θέσεων άμεσης απασχόλησης - οι οποίες εκτιμήθηκε ότι θα συμβάλουν στη δημιουργία και έμμεσων θέσεων εργασίας - η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας σε περιφερειακό επίπεδο μέσω της βελτίωσης του τουρισμού και η αύξηση των αφίξεων τουριστών. Υπενθυμίζεται ότι το Ε.Σ.Χ.Α.Σ.Ε. σύμφωνα με τη νομοθεσία αποτελεί σχέδιο το οποίο στοχεύει «στην επίτευξη ειδικού οικονομικού και αναπτυξιακού σκοπού, ικανού να υποβοηθήσει γενικώς την οικονομία της χώρας, αλλά και να συμβάλει στην άμεση αντιμετώπιση της παρούσης οικονομικής κρίσεως». Τέλος, το ΣτΕ αφού έκανε ορισμένες νομοτεχνικού περιεχομένου παρατηρήσεις στο επίμαχο σχέδιο διατάγματος το έκρινε κατά τα λοιπά νόμιμο. Πηγή: http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231406572