tetris

Έχουμε γράψει, κατ΄ επανάληψιν, ότι το εργοτάξιο είναι μεγάλο σχολείο. Ακόμη κι αν πρόκειται να ασχοληθείς μόνο με μελέτες, η εργοταξιακή εμπειρία είναι απαραίτητη. Θα σου πρότεινα, πριν ασχοληθείς σοβαρά με μελέτες, να απασχοληθείς τουλάχιστον τρία χρόνια σε εργοτάξιο. Έτσι, με την εμπειρία που θα αποκτήσεις, θα είσαι σε θέση να κάνεις καλύτερες μελέτες αλλά κι επιβλέψεις Ως προς τα υπέρ και κατά: Ο μελετητής εργάζεται σε γραφείο, σε συγκεκριμένη τοποθεσία, προφυλαγμένος από τις καιρικές συνθήκες και με σταθερό, σχετικά, ωράριο. Ο μισθός (ή η αμοιβή) ειναι συνήθως χαμηλότερος από αυτή αντίστοιχης εμπειρίας μηχανικού εργοταξίου και η ανέλιξη δυσκολότερη. Αν ασχοληθείς με πολεοδομκά (άδειες, αυθαίρετα, κλπ) θα έχεις να αντιμετωπίσεις μιαν αλλοπρόσαλλη νομοθεσία. Όμως, από τη στιγμή που εργάζεται σε σταθερό μέρος, μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια πιο εύκολα. Ο μηχανικός εργοταξίου απασχολείται κυρίως σε εξωτερικούς χώρους, αλλά κάνει και δουλειά γραφείου. Δεν έχει σταθερό τόπο εργασίας (μπορεί να πάει σε όλη τη χώρα, ανάλογα με τις ανάγκες των έργων), οι καιρικές συνθήκες είναι, ενίοτε, ακραίες και η πίεση μεγαλύτερη. Επίσημα υπάρχει σταθερό ωράριο, αλλά στην πράξη δεν τηρείται για ευνόητους λόγους (π.χ. δεν μπορείς να φύγεις κατά τη διάρκεια της σκυροδέτησης). Ο μισθός είναι καλύτερος από αυτόν του γραφείου και η ανέλιξη ευκολότερη αν είσαι "γατόνι". Επίσης, μπορείς να βγεις στην πιάτσα (ως εργολήπτης δ.ε. ,κι αφού έχεις αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία) νωρίτερα από ένα μελετητή. Η νομοθεσία των δ.ε. είναι σαφής και συγκεκριμένη. Όμως, με το συνεχές τρέξιμο, είναι πιο δύσκολο να κάνεις οικογένεια. Με ό,τι όμως και να ασχοληθείς, θα πρέπει να είσαι συνεπής με τις υποχρεώσεις σου. Να επιδεικνύεις διαρκώς επαγγελματικό και προσωπικό ήθος και να μη φοβάσαι τις επαγγελματικές εμπειρίες. Στα πρώτα (και ίσως όχι μόνο) χρόνια, θα πρέπει να θυσιάσεις προσωπικές στιγμές κι ελεύθερο χρόνο προκειμένου να δημιουργήσεις γερές βάσεις. Αυτό, δες το σαν μιαν επένδυση για το μέλλον. Αυτά προς το παρόν, κι εδώ είμαστε για περισσότερες πληροφορίες υ.γ Η προσωπική μου εμπειρία: Ξεκίνησα με μελέτες (οικοδομικές άδειες και τοπογραφικά) έχοντας ως πάρεργο τις ιδιωτικές κατασκευές. Διαπιστώνοντας όμως ότι οι μελέτες είναι μεροδούλι-μεροφάι, έριξα το βάρος στις κατασκευές (δημόσια και ιδιωτικά έργα). Κάποιες φορές ρισκάρισα αλλά μου βγήκε. Και δεν το μετάνιωσα

Τέτοια ερωτήματα ΔΕΝ απαντούνται από το φόρουμ. Απευθύνσου σε μηχανικό

@Arch993 και για να το πούμε "σχεδιαστικά": όταν θέλεις να τηρήσεις απόσταση Δ (ή δ) από όριο, κάνεις αντίστοιχο offset τη γραμμή του ορίου του γεωτεμαχίου ώστε να σου δώσει το όριο δόμησης

Ξέρω μηχανολόγους που εργάζονται (και) χειρωνακτικά άψογα και δεν μπορεί να τους τη βγει κανένας μαστρομήτσος. Και δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Όπως, επίσης, γνωρίζω και άλλους που δεν μπορούν να διακρίνουν το κατσαβίδι από την πένσα... Ο τίτλος δεν λέει τίποτε αν δεν μπορείς να εφαρμόσεις τις γνώσεις σου στην πράξη. Συνεπώς, ο καθένας μπορεί κάνει αυτό που τον ευχαριστεί χωρίς ενοχές...

Εμείς (οι μηχανικοί) είμαστε σίγουροι διότι το έχουμε ψάξει. Ο δικηγόρος, πού στηρίζει την αποψή του? συμπλ. να είσαι επιφυλακτικός με τους δικηγόρους, διότι δεν είναι όλοι σαν τον δικό μας εδώ

2. Υπάρχει κάποια διάταξη (γενικά) που να απαιτεί πρόσωπο σε αυτοκινητόδρομο? Ακόμη και μονοπάτι να είναι, αν τεκμηριώνεται η κοινοχρησία του, επαρκεί. ερώτηση: τι είναι η μαΐστρα? γιατί η μόνη που ξέρω είναι το κυρίως πανί (mainsail) του ιστιοφόρου

Δεν νομίζω ότι επιτρέπεται επίσημα. Απλώς, δεν έχει κάνει κανα γερό κούνημα ακόμη...

Ο ορισμός είναι σαφής. Ειδικό κατάστημα θεωρείται η υπεραγορά και ο χώρος συνάθροισης κοινού

Αυτό που αναφέρεις, ισχύει για αμιγούς χρήσης ειδικά καταστήματα

Το πρωτόκολλο καλύπτει τα όμορα. Το δικό σου (ως τυφλό) ΔΕΝ μπορεί να πάρει όρους (έστω και ειδικούς) δόμησης

Για το συνολικό ύψος ισχύει η παρ. 7 του άρθρου 1 (7.50 μ +1.20 μ για στέγη)

γερόλυκος... https://tvxs.gr/politismos/mousiki/ringko-star-o-ntramer-ton-mpitls-egine-85-alla-den-gernaei/

Οι οικοδομική συνεταιρισμοί είναι παράδειγμα (προς αποφυγήν) ιδιωτικής πολεοδόμησης στα καθ' ημάς. Για να μην αλλάζουμε τεχνηέντως την ουσία, ψάχνοντας δικαιολογίες, το θέμα του άρθρου δεν ήταν η σύγκριση Ψωροκώσταινας κι Ευρώπης αλλά η σωστή νομοθέτηση κι εφαρμογή των μπόνους. Εκτός κι αν με την επίκληση της διαχρονικής μας κακομοιριά δίνουμε συγχωροχάρτι σε οποιαδήποτε λαμογιά. Το ερώτημα, όμως, παραμένει: Γιατί δεν εφαρμόσαμε κάτι αντίστοιχο (ή και το ίδιο) με τα Γαλλικά "μπόνους"? Και τί συγκεκριμένο (πέραν της πολιτικής λαμογιάς) είναι αυτό που μας εμποδίζει? Αν είναι να επιμείνεις σε "αυτοκρατορίες" και άλλα συναφή, σταματάω εδώ.

Για όλα αυτά, θα συνεννοηθείς με την ΥΔΟΜ Εξυπακούεται (και δεν χρειάζεται να περιγραφεί στη νομοθεσία) ότι οι θεωρημένες μελέτες της άδειας είναι ισχυρότερες από τα νέα σχέδια της ανασύστασης.

Υπάρχει εγκεκριμένη μελέτη ηλεκτρολογικής εγκατάστασης, κι αν ναι τι αναφέρει?

Για να τελειώσουμε μια και καλή με το παραμύθι της "αυτοκρατορίας": Ιδιωτικές πολεοδομήσεις γίνονται κι εδώ. Με το κόλπο των οικοδομικών συνεταιρισμών. Με την ανοχή (και συνενοχή?) της Πολιτείας, έχουν καταστραφεί πολεοδομικά μεγάλες εκτάσεις. Κατά διαβολική σύμπτωση, είτε είναι παραθαλάσσιες, είτε σε πολύ κοντινή απόσταση. Κατά διαβολική (πάλι) σύμπτωση δεν είναι σε κάμπους της ενδοχώρας (όπου υπάρχει άφθονη, επίπεδη και φθηνή γη) αλλά σε πλαγιές με αποχαρακτηρισμένες δασικές εκτάσεις. Επειδή όμως τα (κανονικά) πολεοδομικά σχέδια εκπονούνταν με πρωτοβουλία κι ευθύνη των τοπικών αρχόντων, δεν υπήρχε "ενδιαφέρον" από την κεντρική εξουσία. Στο πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα του Πατήματος, μπορώ να αντιπαραθέσω πάμπολλες επεκτάσεις σχεδίων με πλάτη δρόμων >8 μ και αρτιότητα >400 μ². Το "κακό" όμως με το μειωμένο ΣΔ είναι ότι δεν ευνοεί τις αντιπαροχές. Τι να κάνουμε αν η πλειοψηφία των πολιτών επιλέγει να ζει σε ανθρώπινες συνθήκες? Όσο για τα "οικοπεδάκια 150 τμ στην Λούτσα και στην Κινέττα" (αλλά και σε όλη την επικράτεια) γνωρίζουμε ότι δεν δημιουργήθηκαν μέσω πολεοδομικού σχεδιασμού, αλλά μέσω αυτοσχεδιασμού για κατασκευή αυθαιρέτων. Κι εκεί η Πολιτεία έκλεισε τα μάτια, ποντάροντας στη νομιμοποίηση για να γεμίζει τα άδεια ταμεία της. και άλλα πολλά... Αλλά, μιας και δεν είμαστε ικανοί (ως Πολιτεία) να παράξουμε πρωτογενώς κάτι σωστό, ας αντιγράψουμε τα "αυτοκρατορικά" σχέδια προσαρμόζοντάς τα όμως σωστά στη δική μας κλίμακα αντί να βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στην τριτοκοσμική μας μιζέρια

Οποιαδήποτε κατασκευή μη συμπαγής πάνω από το 1.50 μ, είναι νόμιμη. Το δίχτυ σκίασης (αν δεν έχει πολύ καλή στήριξη) θα το καταστρέψει ο αέρας. Το ξύλο θέλει πολύ συντήρηση (εκτός κι αν βάλεις teak, αλλά θα το πληρώσεις χρυσάφι). Συμβουλέψου το μηχανικό σου

Συγγνώμη για την αντιεπιστημονικότητα αλλά σκέφτηκα, ότι μιας και μένουμε(?) Ευρώπη, να κάνω χρήση του "δικαιώματος" αυτού Ενώ, σύμφωνα με επιστημονικά κριτήρια, θα έπρεπε να συγκριθούμε με χώρες του 3ου κόσμου, με τις οποίες έχουμε πολλά κοινά (διαφθορά) συμπλ εδώ, γελάμε (ετεροχρονισμένα)

Με αφορμή το άρθρο, θυμήθηκα μια παλιά γελοιογραφία του ΚΥΡ από τα τέλη του 70 Ο σκηνοθέτης Κολλάτος, σε μια συνέντευξή του, είχε (μεταξύ άλλων) καταφερθεί κατά των αριστερών, των ομοφυλόφιλων και των Κινέζων Την επομένη, ο ΚΥΡ δημοσιεύει μια γελοιογραφία με τη λεζάντα: Κύριε Κολλάτε μην τα βάζετε με τους Κινέζους γιατί είναι 800 εκατομμύρια κι εμεις μόνο 8. Κι αν το θελήσουν, θα μας κάνουν και αριστερούς και ομοφυλόφιλους...

Σύσταση με "ορφανό" υπόλοιπο δόμησης ΔΕΝ υπάρχει. Επίσης, όπως είπε κι ο @Didonis είναι εντελώς απίθανο να υπάρχει υπόλοιπο σε πολυκατοικία. Συνεπώς, και χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες, θα συμφωνήσω με τον "προλαλήσαντα"

Τι σχέση έχει ο φεουδαλισμός με την ορθολογιστική πολεοδομική (και όχι μόνο) οργάνωση? Εκτός κι αν εννοείς ότι εκεί (και σε άλλες χώρες) υπήρξε μια φυσιολογική πορεία (φεουδαλισμός-αστική κοινωνία-μαζική δημοκρατία). Ενώ εμείς, παραμένουμε όπως ξεκινήσαμε (κατσαπλιάδες). Με μιαν "αστική" τάξη που δεν βασίστηκε στην καταγωγή και την παιδεία, αλλά στον (εύκολο) πλουτισμό. Εξ ου και το διαχρονικό χάλι μας. Ούτε η γεωμορφολογία αποτελεί δικαιολογία για το πολεοδομικό μπάχαλο που επικρατεί εδώ. Διότι υπάρχουν πολλά παραδείγματα μικρών κρατών με ελάχιστους "κάμπους" αλλά σοβαρό πολεοδομικό καθεστώς (και σοβαρούς πολιτικούς). Η όποια σύγκριση μαζί τους, θα επιτείνει την κατάθλιψή μας... Πώς είναι "συγκεκριμένος ο όγκος" χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το ύψος όταν αποτελεί περιοριστικό παράγοντα του ιδεατού στερεού? Το περί ανακατασκευής των παλαιών πολυκατοικιών "για να μη χάσουν" τα κλουβιά διαμερίσματά τους οι νυν ιδιοκτήτες, το αντιπαρέρχομαι ως άκρως λαϊκιστικό και υποκρύπτον άλλα... Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί συνέβη (κι εξακολουθεί να συμβαίνει) η φυγή των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων προς την επαρχία (εξοχικά, και όχι μόνο)? Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί είχαν μπει στον πάγο, για πολλά χρόνια, οι επεκτάσεις των σχεδίων πόλεων? Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί έχουμε τόσο περίπλοκη πολεοδομική νομοθεσία?

Από τη στιγμή που υπάρχει λιανική συναλλαγή, είναι κατάστημα

όταν υπάρχει ΠΕΕ, δεν χρειάζεται άδεια

Από την Ελεάνα Αλυσανδράτου Αν επιχειρούσαμε να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για την ομοιόμορφη εφαρμογή των νομοθετικών διατάξεων στην χώρα μας, θα μπορούσαμε να διαφωνούμε και να αντιπαρατιθέμεθα εις το διηνεκές, βρίσκοντας κάθε φορά καινούρια επιχειρήματα. Το αξιοθαύμαστο είναι πως οι περισσότερες απόψεις περί του τρόπου με τον οποίο δημιουργείται ή εφαρμόζεται ένα νομοθέτημα, μπορούν να βρουν στέγη κάτω από εξίσου ευσταθή και έγκυρα επιχειρήματα, όσο αντικρουόμενων συμφερόντων κι αν είναι. Αυτό συμβαίνει διότι η νομική επιστήμη δημιουργήθηκε ακριβώς από την ανάγκη εύρεσης ισορροπημένων και αξιοκρατικών (κατά το δυνατόν) λύσεων σε αντιμαχίες, συχνά εκ διαμέτρου αντίθετες. Αν λοιπόν η υιοθέτηση μιας λύσης που να εκπληρώνει τις προσδοκίες και να δικαιώνει το περί δικαίου αίσθημα όλων των πλευρών είναι, σχεδόν, αδύνατη, τι γίνεται όταν το τίμημα της “ήττας” απειλεί να ζημιώσει οικονομικά την μία πλευρά και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό; Εμπειρικά, συμβαίνει μια αντιμαχία που διαρκεί χρόνια, εξελίσσεται σε πολλά στάδια, περιφέρεται από δικαστική αίθουσα, σε Υπουργείο, σε έτερη δικαστική αίθουσα και τελικά επιλύεται με μια νομοθετική ρύθμιση. Ή αλλιώς, συμβαίνει “μπόνους δόμησης του ΝΟΚ”. Το πραγματικό ερώτημα που ανακύπτει απ’ όλη αυτή την ιστορία, είναι αν αυτή είναι η μοναδική οδός, την οποία μετέρχεται η εφαρμογή μιας πολεοδομικής ρύθμισης ή αν υπάρχουν παραδείγματα ομαλής εφαρμογής αμφιλεγόμενων διατάξεων. Αν ναι, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά ή τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα. Για τις ανάγκες αυτής της αναζήτησης θα διερευνήσουμε την αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση που εφάρμοσε η γαλλική κυβέρνηση, προσφέροντας κίνητρα για την ανοικοδόμηση βιώσιμων και ενεργειακά αναβαθμισμένων κατασκευών. Μια συνοπτική ματιά στην ιστορία του μπόνους δόμησης Παρότι ο ΝΟΚ που θεσπίζει τα μπόνους δόμησης έχει ψηφιστεί από το 2012, με διευκρινίσεις που δόθηκαν με απόσταση ετών, φάνηκε πως τα μπόνους δόμησης θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αθροιστικά, ανεβάζοντας σε μεγάλο βαθμό το τελικό ύψος των υπό κατασκευή κτιρίων. Αυτό ουσιαστικά αποτέλεσε την αφετηρία για την δημιουργία αντιδράσεων. Τον Μάρτιο 2024 ο Δήμος Αλίμου ήταν ο πρώτος που προσέφυγε στο ΣτΕ και προχώρησε στην αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών που έκαναν χρήση των μπόνους, κίνηση στην οποία προσχώρησε αμέσως κι ο Δήμος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης. Τον Απρίλιο ακολούθησε ο Δήμος Κηφισιάς, καθώς και άλλοι δήμοι, με την υποστήριξη και της ΚΕΔΕ. Απουσία τοπικών πολεοδομικών σχεδίων, οι Δήμοι θέλησαν να προστατεύσουν τον χαρακτήρα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των επιμέρους περιοχών. Το περασμένο έτος η Ολομέλεια του ΣτΕ εξέτασε τη συνταγματικότητα των διατάξεων, κρίνοντάς τις τελικά ως αντισυνταγματικές. Έτσι, πάγωσε η έγκριση και η έκδοση επιπλέον αδειών που εκμεταλλεύονται τα μπόνους, μέχρι νεωτέρας. Αξίζει να σημειωθεί πως το “πάγωμα” δεν συμπεριελάμβανε τις άδειες των οποίων οι εργασίες είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τότε. Τον Φεβρουάριο του 2025 εκδόθηκε επίσημα η απόφαση του ΣτΕ και έκτοτε συνεχίζονται οι συζητήσεις και οι νομοθετικές παρεμβάσεις από το ΥΠΕΝ για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της απόφασης, καθώς και νέες προσφυγές και δικαστικές μάχες για επιμέρους οικοδομικές άδειες. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότερες και σφοδρότερες αντιδράσεις εκφράστηκαν από τον κατασκευαστικό κλάδο, με ανακοινώσεις διαμαρτυρίες και προσφυγές στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, καθώς η απόφαση του ΣτΕ άφησε μετέωρο πλήθος έργων και διόλου ευκαταφρόνητα οικονομικά κεφάλαια. Το ΤΕΕ απ’ την πλευρά του φάνηκε να ενστερνίζεται την πλευρά της αγοράς, καταδεικνύοντας την σύγχυση και το “μούδιασμα” που προκάλεσε η εν λόγω απόφαση, ενώ έθιξε και το ζήτημα έλλειψης ασφάλειας δικαίου. Οι δήμοι παραμένουν, δικαιωμένοι, στις αρχικές τους θέσεις και όλοι οι παραπάνω αναμένουν να δουν τι μέλλει γενέσθαι. Καταφανώς, η απόφαση του ΣτΕ προκάλεσε περισσότερα ζητήματα, από αυτό που ήρθε να επιλύσει, χωρίς αυτό να αναιρεί την ευστάθεια του νομικού σκεπτικού που την “γέννησε”. Ίσως λοιπόν το πρόβλημα να μην έγκειται στον τρόπο που συντίθεται το σκεπτικό μιας απόφασης και γι’ αυτό τελικά η ίδια η απόφαση, κατά μόνας, να μην είναι ικανή να δώσει λύσεις. Το Bonus de Constructibilité και τα κίνητρα βάσει των Plan Local d’Urbanisme To Bonus de Constructibilité είναι η γαλλική προσπάθεια παρακίνησης να ενσωματωθούν περισσότερα στοιχεία ενεργειακής εξοικονόμησης και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας στα κτήρια. Όπως και το δικό μας μπόνους δόμησης, έτσι και η γαλλική εκδοχή ανταμείβει την επιπλέον οικονομική και χρονική επένδυση που απαιτεί η ενσωμάτωση περαιτέρω στοιχείων σε ένα κτίσμα, με την ελαφρά παράκαμψη των εκάστοτε όρων δόμησης. Συγκεκριμένα: Η γαλλική νομοθεσία ανέπτυξε δύο ξεχωριστούς μηχανισμούς για την προώθηση της ενεργειακής και περιβαλλοντικής απόδοσης στις κατασκευές: το “bonus de constructibilité” (μπόνους δόμησης) και τη “dérogation de hauteur” (παρέκκλιση ύψους). 1) Μπόνους Δόμησης (Bonus de constructibilité) Το μπόνους δόμησης, που προβλέπεται από το άρθρο L. 151-28 του κώδικα πολεοδομικού σχεδιασμού, επιτρέπει την εν μέρει απορρόφηση του πρόσθετου κόστους που συνδέεται με την προσπάθεια για υποδειγματική απόδοση, δίνοντας τη δυνατότητα υπέρβασης του μεγέθους (αύξηση εμβαδού του κτίσματος ή/και ύψους) έως και 30% για νέες κατασκευές ή επεκτάσεις που επιδεικνύουν ενεργειακή ή υποδειγματική περιβαλλοντική απόδοση ή ενσωματώνουν τεχνολογίες ΑΠΕ. Σημαντική λεπτομέρεια εδώ, πως η αρμόδια πολεοδομική αρχή πρέπει να επιτρέψει την παράκαμψη των όρων δόμησης, μέσω του Plan Local d’Urbanisme (PLU), δηλαδή του τοπικού της πολεοδομικού σχεδίου. Η εκάστοτε κοινότητα πρέπει να έχει προβλέψει αυτό τον μηχανισμό στο τοπικό πολεοδομικό της σχέδιο, και να έχει καθορίσει τα επίπεδα των χορηγούμενων υπερβάσεων (από 0 έως 30%). Αν κρίνεται αναγκαίο, μπορεί να επιλέξει να χορηγήσει διαφορετικό επίπεδο μπόνους ανάλογα με τα 3 κριτήρια που περιγράφονται παρακάτω, τα οποία δεν είναι σωρευτικά, δηλαδή δεν μπορούν να συνδυαστούν σε ένα κτίσμα, προκειμένου να διεκδικηθεί μεγαλύτερο μπόνους. Κριτήρια για το Μπόνους Δόμησης Υπάρχουν τρία κριτήρια για την χορήγηση του μπόνους. Όλα βασίζονται στο γαλλικό πρότυπο “RE2020”, το οποίο είναι η τελευταία περιβαλλοντική ρύθμιση για τα κτίρια στη Γαλλία. Υποδειγματική ενεργειακή απόδοση: Το κτίριο πρέπει να έχει καλύτερες επιδόσεις από τους στόχους που θέτει ο κανονισμός RE2020 για το 2023, όσον αφορά την κάλυψη των ενεργειακών του αναγκών, την κατανάλωση ενέργειας και τον αντίκτυπο στο κλίμα. Υποδειγματική περιβαλλοντική απόδοση: Το κτίριο πρέπει να εφαρμόζει τους στόχους του RE2020 για το 2023, όσον αφορά τον αντίκτυπο των υλικών κατασκευής στο κλίμα. Ουσιαστικά, δηλαδή, να χρησιμοποιούνται δομικά υλικά με χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα. Ενσωμάτωση διαδικασιών ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ: Το κτίριο πρέπει να ενσωματώνει συστήματα παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, όπως φωτοβολταϊκά ή ηλιακά θερμικά συστήματα. 2) Παρέκκλιση Ύψους (Dérogation de hauteur) Η παρέκκλιση ύψους, που προβλέπεται από το άρθρο R.152-5-2 του κώδικα πολεοδομικού σχεδιασμού, επιτρέπει την αύξηση του πάχους ορισμένων τοίχων του κτιρίου, π.χ λόγω μόνωσης ή πράσινων στεγών κ.α. Η μέγιστη συνολική υπέρβαση ορίζεται στα 2,5 m με όριο τα 25 cm ανά όροφο. Αυτή η παρέκκλιση ύψους δεν επιτρέπει την προσθήκη επιπλέον ορόφου, και ο τρόπος κατασκευής είναι αυτός που πρέπει να αιτιολογεί την ανάγκη να επωφεληθεί από αυτήν την παρέκκλιση. Για να επιτραπεί η παρέκκλιση ύψους, το κτίριο πρέπει να επιδεικνύει υποδειγματική περιβαλλοντική απόδοση, όπως ορίζεται στο R.171-3 του κώδικα κατασκευών και κατοικίας. Απαραίτητη προϋπόθεση κι εδώ είναι η συμφωνία με το εκάστοτε τοπικό πολεοδομικό σχέδιο (PLU). Τι θα μπορούσαμε να κρατήσουμε από το Bonus de Constructibilité Όπως, ίσως, εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό, η γαλλική απόπειρα επιβράβευσης της βιώσιμης και ενεργειακά αναβαθμισμένης δόμησης δεν συνάντησε κανενός είδους αντίσταση, δεν επέφερε αντιδράσεις και η εφαρμογή της δεν παραπέμφθηκε στη δικαιοσύνη. Αν συγκρίνουμε τα δύο νομοθετήματα, θα διαπιστώσουμε ότι μοιράζονται πολλά κοινά σημεία στον τρόπο σκέψης, στα κριτήρια και τις προϋποθέσεις εφαρμογής. Η σημαντικότερη και κομβική διαφορά ωστόσο, είναι η συμπερίληψη των τοπικών πολεοδομικών σχεδίων (Plan Local d’Urbanisme), από την γαλλική κυβέρνηση, εξ’ αρχής. Το πραγματικό πρόβλημα στην εφαρμογή του μπόνους δόμησης στην Ελλάδα προέκυψε από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, καθώς η άναρχη δόμηση ή η δόμηση πολύ ψηλών κτηρίων, έρχεται σε αντίθεση με τον τοπικό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα, τον ιστορικό/ παραδοσιακό χαρακτήρα, ή την ομοιόμορφη αισθητική που διατηρούν. Θα μπορούσαμε λοιπόν να έχουμε άμεσα και εξαρχής λύσει τέτοιου είδους ζητήματα, αν είχαμε συμπεριλάβει τους όρους δόμησης των τοπικών πολεοδομικών σχεδίων, πριν προβούμε σε έγκριση αδειών που συμπεριλαμβάνουν τις διατάξεις του ΝΟΚ. Το ζήτημα τελικά, δεν ήταν ούτε η διάταξη του ΝΟΚ περί μπόνους δόμησης, ούτε οι προσφυγές των Δήμων, ούτε και η απόφαση του ΣτΕ. Είναι ότι μέχρι σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών περιφερειών δεν έχει ολοκληρωμένα, ή έστω ημιτελή, τοπικά πολεοδομικά σχέδια. Πολλά ζητήματα δόμησης, όπως και το πιο πρόσφατο, των νέων ορίων των οικισμών, η αυθαίρετη δόμηση ή η αναίμακτη ολοκλήρωση του κτηματολογίου, δεν θα υφίσταντο, αν απλώς είχαμε λύσει το ένα κώλυμα στο οποίο τελικά “σκοντάφτουν” όλα. Τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια, όπως και τόσα άλλα, βρίσκονται σε εκκρεμότητα εδώ και δεκαετίες. Θεωρητικά υπάρχει ημερομηνία λήξης, καθώς το Πρόγραμμα “Κωνσταντίνος Δοξιάδης”, έχει στόχο να αποκτήσει πολεοδομικό σχέδιο το 80% της επικράτειας και ορίζοντα ολοκλήρωσης έως τις 31/12/2025, ενώ έως τα τέλη του 2026 αναμένεται να έχουν εκδοθεί τα σχετικά προεδρικά διατάγματα που θα θέτουν σε ισχύ τα νέα σχέδια. Δεν έχουμε παρά να αναμένουμε την μεγάλη έκπληξη που θα είναι η ολοκλήρωση του προγράμματος εντός χρονοδιαγράμματος, δεδομένης της βραδυκίνητης φύσης των κρατικών προγραμμάτων, διαγωνιστικών διαδικασιών κλπ. Μέχρι να επιλύσουμε τα πραγματικά προβλήματα, δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι να στρεφόμαστε στην δικαιοσύνη και να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στην ασφάλεια δικαίου και την εφαρμογή της δικαιοσύνης, όσο σύνθετη κι αν είναι αυτή. View full είδηση