Ο "μαθηματικός τύπος" και η πριν από αυτόν "αιτιολόγηση" (που, δυστυχώς, πάει να ξαναμπεί από το παράθυρο), είναι της λογικής "πονάει κεφάλι, κόβω κεφάλι". Λες και ο μόνος φταίχτης είναι οι μεγάλες εκπτώσεις. Αντί να γίνει σωστός καταμερισμός ευθυνών (των υπηρεσιών μη εξαιρουμένων), το μπαλάκι πετιέται στους ε.δ.ε.. Μια προσεκτική ανάγνωση της νομοθεσίας δείχνει ότι οι υπηρεσίες είναι (σχεδόν) στο απυρόβλητο, ενώ οι ε.δ.ε. μονίμως στο στόχαστρο.
Η πρόταση του ΣΑΤΕ (και του κάθε ΣΑΤΕ) κυριαρχείται από μικροσυντεχνιακή λογική, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα επιδερμικά. Αλλά με τέτοιους εκπροσώπους που (γενικά)έχουμε, μην περιμένουμε τίποτε καλύτερο.